ธรรมะสำหรับวันวาเลนไทน์

วันวาเลนไทน์ วันนี้หลายคนย่อมรู้จักเป็นอย่างดีว่ามีที่มีมาที่ไปยังไง วันวาเลนไทน์นี้อาจจะไม่ใช่วันสำคัญในพระพุทธศาสนา แต่ก็มีความสำคัญกับเหล่าประชาชนทั่วไปเป็นอันมาก เพราะเป็นวันที่แสดงถึงการมอบความรักความเข้าใจให้แก่กัน แต่ทุกวันนี้มีหลายคนทำตัวไปในทางผิดไม่เข้าใจเกี่ยวกับความรักที่แท้จริงว่าควรมีความรักเช่นไร วันนี้ผมจึงอยากจะแนะนำข้อคิดเห็นเกี่ยวกับความรักให้ฟังครับ



นิยามจริง ๆ ของความรักนั้นคือ ความเป็นห่วงเป็นใย ไม่อยากให้คนที่เราผูกพันนั้นต้องลำบาก โดยเราไม่หวังสิ่งตอบแทนใด ๆ อยากให้เขามีความสุขแค่นี้ก็เป็นสุขใจ

อันนี้ถือว่าเป็นความรักที่ถูกต้อง ไม่ก่อให้เกิดผลร้ายแก่ตัวผู้รักและถูกรัก แต่ปัจจุบันนี้คนหลายคนเข้าใจเกี่ยวกับความรักไปในทางที่ผิดเช่น รักเพราะอยากได้เขาเป็นของเรา รักเพราะเขาเพราะความเหงาไม่อยากอยู่คนเดียว รักเพราะไม่อยากสูญเสียเขาไป เป็นต้น

ความรักที่ว่านี้จัดเป็นความรักที่เป็นโทษเพราะก่อความทุกข์ใจให้ทั้งสองฝ่าย ทำให้เกิดความหึงหวง ไม่เป็นส่วน บางทีอาจจะกลายเป็นไฟตัณหาซะด้วยซ้ำ ทำให้เกิดการหมางใจระหว่างคู่รักก็มี จนต้องเลิกรากันไปเพราะไม่เข้าใจกัน



เมื่อเข้าใจพื้นฐานของความรักแล้วทุกคนควรร่วมปฏิบัติตัวให้มีความรักแบบที่ถูกต้องเพื่อที่จะได้รักษาน้ำใจคนที่รัก ให้สามารถรักกันนานได้ แม้ความตายมาพรากก็ไม่อาจจะพรากใจคู่รักให้แยกกันไปได้ ทุกคนจึงควรปลูกฝังคุณธรรมแห่งความรักไว้ในใจดังนี้



1.เมตตา ให้รักเขาด้วยเมตตาไม่อยากให้เขาได้รับทุกข์

2.กรุณา ให้รักเขาด้วยความเมตตา แม้เขาทุกข์อะไรเราก็พร้อมจะช่วยเหลือเขาให้เขาหายจากความเศร้าโศก หากเขาทำอะไรผิดก็พร้อมจะชี้ทางให้เขากลับเข้ามาในทางที่ถูกที่ควรเสมอ

3.มุฑิตา แม้ว่าเขาจะไปทำอะไรที่ไหน หากเป็นสิ่งที่ดีที่ควรแล้วก็ควรปล่อยเขาไปทำ ควรยินดีกับเขาเมื่อเขาได้พบสิ่งที่ดี ไม่หึงหวงเพราะอยากให้เขาอยู่กับเรานาน ๆ

4.อุเบกขา แม้เกิดอุปสรรคใดขึ้นกับความรักก็พร้อมจะวางเฉยไม่ทำความเดือดเนื้อร้อนใจให้เพิ่มขึ้นแก่ทั้งสองฝ่าย เพราะไฟตัณหาจากความรักนั้นร้อนแรงร้ายกาจยิ่งกว่าสิ่งใด หากไม่ควบคุมให้ดีย่อมจะกลับมาเผาใจตัวเองให้มอดไหม้ไปได้

5.ปิยะวาจา ควรพูดด้วยวาจาที่มีเสน่ห์คือ พูดเพราะ พูดแต่ความจริง พูดแต่สิ่งที่มีประโยชน์ให้แก่กัน เพื่อรักษาน้ำใจให้ครองรักกันได้นาน

6. ทาน แบ่งปันสิ่งที่ดีให้แก่กันคือ อาจจะหยิบยื่นสิ่งที่จำเป็นให้แก่คนรัก ไม่จำเป็นจะต้องเป็นวัตถุแต่อาจจะเป็นอยากอื่นก็ได้เช่น แบ่งปันความอบอุ่นใจให้แก่เขา ไม่ทำให้เขาว้าเหว่ เป็นต้น

7.สมานัตตา ทำตัวเสมอต้นเสมอปลายรักเขายังไงก็รักอย่างนั้น ไม่ลดน้อยลงเพราะจะเกิดความเบื่อหน่ายจนต้องเลิกรักกันไป

8.อัตถจริยา หมั่นทำตัวเองให้ทำแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์แก่คนรักเช่น ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่ทำตัวเหลวไหลเที่ยวไปในที่ไม่เป็นประโยชน์ เป็นต้น เพื่อจะได้ไม่เกิดความระหองระแหงใจแก่กัน

ธรรมทั้ง 8 ข้อนี้มาจาก พรหมวิหาร 4 และสังคหวัตถุ 4 ซึ่งเป็นธรรมที่จะยึดเหนี่ยวจิตใจคนให้รักกันไปตลอดกาล แม้เกิดข้ามภพข้ามชาติไปใหม่ก็ยังจะคงกลับมารักกันเป็นบุเพสันนิวาส ไม่มีวันจะเลิกรากันง่าย ๆ ซึ่งเป็นความรักที่ไม่มีโทษภัย

 

สาธุจ้า....ถ้ามีความรักก็อยากให้คนทั้งโลกมีความรักแบบนี้จัง

 

ปรับเข้ายุคสมัยดีจังครับ

 

(||)