ธรรมะเคลือบช็อกโกแล็ต ร่องรอยการยืนหยัดในสังคมของพระสงฆ์

<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=1 width="20%" align=left border=0><TBODY><TR bgColor=#f8b8cb><TD>
พระมหาสมจินต์ สมฺมาปญฺโญ (ซ้าย) พระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี (ขวา)</TD></TR></TBODY></TABLE>
ร้านหนังสือในปัจจุบันนอกจากจะมีหนังสือแปลจากเมืองนอกทั้งในแบบพ็อคเก็ตบุ๊ก และ หนังสือการ์ตูนแล้ว มุมหนึ่งที่มีจำนวนชื่อหนังสือมากไม่แพ้มุมอื่นก็คือ หนังสือธรรมะ หลายคนอาจสงสัยว่า จริงหรือ !! ในขณะที่บางคนไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ได้บริโภคหนังสือธรรมะเข้าไปแล้วอย่างสนุกสนาน กว่าจะรู้ก็ปาเข้าไปครึ่งเล่มและกลับลำไม่ทันเสียแล้ว

"พระมหาสมจินต์ สมฺมาปญฺโญ" ผู้เขียน "ฉันเข้าใจสรรพสิ่ง เพราะฉันรัก" ภายใต้นามปากกา "สมจินต์ วันจันทร์" ให้ทรรศนะเกี่ยวกับการแพร่หลายของหนังสือธรรมะในแนวใหม่นี้ว่า ทุกวันนี้พระสงฆ์ถูกแยกออกจากสังคม อุบาสก อุบาสิกาที่เข้าวัดก็จะไหว้พระพุทธรูปกัน การฟังเทศน์เหมือนกับเป็นยานอนหลับ ยาเบื่อหน่าย จึงต้องหาทางเข้ามามีบทบาท สื่อสารกับสังคม เพื่อให้คนใกล้ชิดธรรมะมากขึ้น และการเขียนหนังสือนี้ก็เป็นอีกวิธีหนึ่งที่น่าจะได้ผล

"พระถูกแยกออกไปจากสังคม ก็อยากจะกลับเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งสังคม ให้มีบทบาทในการร่วมทุกข์ร่วมสุข แก้ปัญหาต่างๆ ถึงพระจะไม่ได้ดีร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็สามารถมีส่วนร่วมในการสร้างความสบายใจให้กับสังคมได้" พระอาจารย์สมจินต์กล่าว

"พระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี" เจ้าของนามปากกา "ว.วชิรเมธี" ผู้เขียนเรื่อง "ธรรมะติดปีก" กล่าวว่า การที่สังคมเต็มไปด้วยสิ่งเร้า เป็นเหตุให้พระออกมาทำกิจกรรมข้างนอกมาขึ้น เพราะถ้ารอคนเข้าวัดอย่างเดียวธรรมะก็ช่วยอะไรไม่ได้มาก

"การรอคนเข้าวัดด้านเดียวจะยิ่งล่มสลายทางจริยธรรมมากขึ้น เพราะคนมักจะมองว่า ธรรมะเป็นเหมือนยาขมหม้อใหญ่ การที่พระออกมาแสดงบทบาททางสังคม จึงน่าจะเป็นอีกกระบวนการหนึ่งที่สังคมไทยควรมี"

"โดยส่วนตัวไม่เคยรู้สึกว่าธรรมะน่าเบื่อ แต่กลวิธีในการนำเสนอทำให้น่าเบื่อ"
ว.วชิรเมธีกล่าว ก่อนจะตบท้ายให้พุทธศาสนิกชนได้คิดกันสักนิดว่า

สังคมไทยเป็นสังคมพื้นฐานศรัทธา ศาสนาเป็นที่ที่ใช้ปัญญา แต่ถ้าทำถูกก็สามารถเคลือบไปด้วยกันได้ และจะทำให้สังคมไทยที่น่าเป็นห่วงอยู่ทุกวันนี้ดีขึ้นได้

ที่มา http://www.matichon.co.th