ธรรมะ จากเพจ พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

เรื่อง “หลวงพ่อโอภาสี พระผู้มีฤทธิ์ทรงอภิญญา”

(ปกิณกธรรม หลวงพ่อโอภาสี อาศรมบางมด)

มีเรื่องแปลกประหลาดอัศจรรย์เล่าว่า เคยมีสุภาพสตรีสูงอายุท่านหนึ่ง มีความศรัทธาหลวงพ่อโอภาสีเหลือเกิน ถึงแก่ปรารภกับญาติพี่น้องที่บ้านว่า อยากได้เส้นผมของหลวงพ่อไว้บูชา ครั้นต่อมาสุภาพสตรีท่านนั้นไปนมัสการหลวงพ่อโอภาสี พอก้มลงกราบยังไม่ทันจะกล่าวอะไรหลวงพ่อก็ยกมือจับเส้นผมของท่าน พร้อมกับบอกว่า

“ผมของอาตมาสั้นออกอย่างนี้
จะตัดไปให้โยมได้อย่างไร”

สุภาพสตรีท่านนั้นถึงแก่นั่งตกตะลึงพูดไม่ออก

ครั้งหนึ่งได้มีสุภาพสตรีผู้สูงด้วยอำนาจวาสนาท่านหนึ่งพาบริวารไปนมัสการหลวงพ่อที่สวนส้มบางมด ได้สนทนาปราศรัยกับท่านเป็นอันดี ชั่วครู่หลวงพ่อเหลือบไปเห็นแหวนเพชรในนิ้วมือของสุภาพสตรีท่านนั้น เปล่งประกายสุกสกาวจึงถามว่า

“ถ้าอาตมาจะขอแหวนวงนี้
จากคุณโยม จะเสียดายไหม”

สุภาพสตรีท่านนั้นถอดแหวนออกจากนิ้วนางประเคนท่านแทนคำตอบทันที ท่ามกลางความชื่นชมของบริวาร หลวงพ่อรับไว้ หยิบพลิกดูไปมาแล้วหันไปหยิบค้อนที่อยู่ข้างหลัง วางแหวนเพชรที่ไม่รู้ว่ากี่กะรัตลงบนพื้นแล้วตอกด้วยค้อนบัดนี้!

สุภาพสตรีท่านนั้นเกือบเป็นลม

หลวงพ่อโอภาสีมองหน้าพลางเปรยออกมาว่า

“ของดี ๆ อย่างนี้ จะสูญได้อย่างไร”

สุภาพสตรีผู้นั้นหมดกำลังใจจะสนทนาต่อ อ้อมแอ้มๆ ออกมาสอง-สามประโยค ก็นมัสการลากลับไม่เหลียวหลัง

ปรากฏว่าเย็นวันนั้น หลังจากอาบน้ำชำระกายเรียบร้อยแล้ว เปิดโถแป้งออกมาตั้งใจจะหยิบแป้งขึ้นมาผัด กลับเห็นแหวนเพชรวงที่หลวงพ่อโอภาสีทุบจนแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ วางอยู่ในนั้นชัดแจ้ง เป็นวงแหวนสมบูรณ์เหมือนเดิมไม่ผิดเพี้ยน



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น is with พระใบฏีกาพงษ์ศักดิ์ จนฺทูปโม.



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

อย่ามัวแต่วิ่งหาครูบาอาจารย์ จนลืมตัวเอง

“..เรื่อง การสร้างบารมีกับครูบาอาจารย์ต่างๆ..”

โยม : นี่คือรายชื่อครูบาอาจารย์ที่ผมรวบรวม

พระอาจารย์ : เอารายชื่อไปทำไม ไม่เอาตัวเรา

โยม : ไปสร้างบารมีกับท่านทุกๆองค์

พระอาจารย์ : ไม่ต้องไปสร้างทุกองค์หรอก เอาองค์เดียวก็พอ เหมือนกันรถ โตโยต้า ๕๐ คัน มันก็เหมือนกันหมดทุกคนแหละ คันเบนซ์ ๕๐ คันมันก็เบนซ์เหมือนกันหมด เอาคันเดียวก็พอ เวลาคุณขับรถขับกี่คัน ก็นั่งคันเดียว ครูบาอาจารย์องค์ไหนใกล้เรา เราสะดวกไปหาท่านก็เอาองค์นั้น ฟังเทศน์ฟังธรรมแล้วเข้าใจง่ายก็เอาองค์นั้นก็เท่านั้นเอง…

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต วัดญาณสังวราราม อ.บางละมุง จ.ชลบุรี

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาบุญท่านเจ้าของผู้ถ่ายภาพนี้ พร้อมทั้งผู้ที่มีส่วนร่วมในการเผยแผ่โอวาทธรรมนี้ ทุกๆท่าน



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ปัจจัตตัง_เวทิตัพโพ_วิญญูหิ
ธรรมแท้เป็นสิ่งที่ผู้ปฏิบัติรู้ได้เฉพาะตน



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

อย่าถือว่าตัวนั้นเกิดมามีบุญ ต้องถือว่าตัวเกิดมามีกรรม
สำหรับจะเทียมแอกเทียมไถทำการหนัก
การซึ่งจะมีวาสนาขึ้นต่อไปนั้น
เป็นความทุกข์ มิใช่ความสุข
การที่เป็นพระเจ้าแผ่นดิน
มิใช่สำหรับมั่งมี ไม่ใช่สำหรับคุมเหงคนเล่นตามชอบใจ
มิใช่เกลียดไว้แล้วจะแก้เผ็ด
มิใช่เป็นผู้สำหรับจะกินสบาย จะนอนสบาย
ถ้าจะปรารถนาเช่นนั้นแล้ว
มีสองทางคือบวชทางหนึ่ง เป็นเศรษฐีทางหนึ่ง

เป็นเจ้าแผ่นดินสำหรับเป็นคนจน
และเป็นที่อดกลั้นต่อสุขและทุกข์
อดกลั้นต่อความรักและความชัง
อันจะเกิดฉิวขึ้นมาในใจหรือมีผู้ยุยง

เป็นผู้ปราศจากความเกียจคร้าน
ผลที่จะได้นั้น มีแต่ชื่อเสียงปรากฏเมื่อเวลาตายแล้ว
ว่าเป็นผู้รักษาวงศ์ตระกูลไว้ได้
และเป็นผู้ป้องกันความทุกข์ของราษฏร

อยู่ในอำนาจความปกครอง
ต้องหมายใจในความสองข้อนี้
เป็นหลักมากกว่าคิดถึงการเรื่องอื่น
ถ้าผู้ใดมิได้ทำเช่นนี้ ก็แลไม่เห็นเลยว่าจะปกครองรักษาแผ่นดินอยู่ได”

พระราชหัตถเลขา รัชกาลที่ ๕สั่งสอน
สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช เจ้าฟ้ามหาวชิรุณหิศ สยามมกุฎราชกุมาร เมื่อวันที่ ๕ ตุลาคม ๒๔๓๖

น้อมรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณ อันหาที่สุดมิได้ ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

วันพุธ ที่ ๘ พฤษภาคม ๒๕๖๒ สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก ทรงเป็นประธานในการบำเพ็ญพระกุศลอุทิศถวาย สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ (วาสนมหาเถร) สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายกพระองค์ที่ ๑๘ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์

ทรงเป็นประธานในการไถ่ชีวิตโค-กระบือจากโรงฆ่าสัตว์ เพื่อมอบให้ธนาคารโค-กระบือ เพื่อเกษตรกร ตามพระราชดำริ กรมปศุสัตว์ กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ สำหรับให้เกษตรกรผู้ร่วมโครงการ มีโค-กระบือ เป็นปัจจัยในการประกอบสัมมาชีพ ทั้งนี้ มีสาธุชนร่วมโดยเสด็จพระกุศลไถ่ชีวิตโค-กระบือ รวมจำนวน ๔๓๓ ตัว

โอกาสนี้ เจ้าพระคุณ สมเด็จพระสังฆราช ประทานพระสัมโมทนียกถา ความตอนหนึ่งว่า

“โลกของเราจะดำรงอยู่อย่างเป็นปกติสุขได้ ต้องอาศัยคุณธรรมสำคัญ ได้แก่ ‘ทาน’ คือการให้ การแบ่งปันซึ่งกันและกัน การให้ในทางพระพุทธศาสนาจำแนกไว้เป็นหลายระดับ แม้การให้วัตถุสิ่งของจะเป็นการให้ที่ดี ที่ควรอนุโมทนา แต่ก็ยังมีการให้อีกระดับหนึ่งซึ่งเป็นทานอันสูงส่ง ที่เรียกว่า ‘อภัยทาน’

ชีวิตทุกชีวิต ไม่ว่าจะเป็นเทวดา เป็นมนุษย์ หรือสัตว์เดรัจฉาน ล้วนรักตัวกลัวตายเป็นสัญชาตญาณด้วยกันทั้งสิ้น ไม่มีชีวิตใดที่ปรารถนาจะเผชิญกับภัย ไม่ว่าจะมาในรูปแบบใดๆ เพราะคำว่า ‘ภัย’ หมายถึง สิ่งที่นำมาซึ่งความกลัว ในขณะที่ ‘อภัย’ คือ ความไม่น่ากลัว

ดังนั้น อภัยทาน คือการให้ความไม่มีภัย ให้ความไม่น่ากลัว ให้ความไม่มีโทษ จึงจัดเป็นการให้อย่างสูง โดยไม่จำเป็นต้องใช้วัตถุสิ่งของ หากแต่เป็นการให้ที่เกิดจาก ‘กุศลจิต’ ของผู้ให้ ขณะใดบุคคลเกิดกุศลจิต ที่จะงดเว้นจากบาป ไม่ฆ่า ไม่เบียดเบียน ช่วยปลดปล่อยชีวิตให้อยู่รอดปลอดภัย ขณะนั้น บุคคลนั้นย่อมได้ชื่อว่ากำลังบำเพ็ญอภัยทาน

ทานประเภทนี้ เป็นทานที่สมควรบำเพ็ญบ่อยๆ เพื่อละคลายจากความเห็นแก่ตัว ปล่อยวางจากความยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นสัตว์ เป็นบุคคล เป็นตัวตน เรา เขา มุ่งมองเห็นทุกชีวิตว่าล้วนมีคุณค่า จนตระหนักได้ว่าไม่มีเหตุอันใดเลยที่ควรจะอาฆาตพยาบาทโกรธเคืองกัน ตั้งแต่คนใกล้ชิดในบ้าน ในที่ทำงาน ในชุมชน เรื่อยไปจนถึงสมาชิกในสังคมทั่วไปที่แม้ไม่รู้จัก

ทุกชีวิตควรแต่จะแผ่ความเมตตากรุณาต่อกันอย่างเสมอหน้า โดยไม่เลือกที่รักมักที่ชัง อันเป็นเป้าหมายที่แท้จริงของการบำเพ็ญอภัยทาน

ท่านทั้งหลายได้มาช่วยกันสร้างชีวิตใหม่แก่ผู้สูงอายุ ให้มีความสุขในวัยชรา ได้มาช่วยกันไถ่ชีวิตที่กำลังจะถูกฆ่า ให้อยู่รอดปลอดภัย และได้ช่วยสร้างคุณภาพชีวิตของเกษตรกรไทย ให้มีปัจจัยในการประกอบสัมมาชีพ นับเป็นการโดยเสด็จพระกุศล เจ้าพระคุณ สมเด็จพระสังฆราช (วาสนมหาเถร) บูรพาจารย์ที่เราทั้งหลายเคารพบูชาอย่างสูงสุด และเป็นบุญกิริยาที่ควรแก่การอนุโมทนาอย่างยิ่ง”



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ความเมตตาหลวงตามหาบัวไม่มีประมาณ
เป็นเหตุให้ท่านต้องดุเด็ดเผ็ดร้อนในธรรม

เรื่อง “เหตุเกิดจากพระอุปัฏฐากของหลวงปู่ชอบ”

(เทศนาโดย หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)
(เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด)
(เมื่อวันที่ ๗ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๔)

หลวงปู่ชอบชื่อท่านก็ชอบแล้วนี่ ท่านเรียบ ๆ ๆ ธรรมดา ท่านชอบอยู่ในป่าในเขามาก พึ่งจะออกมาตอนเป็นอัมพาต ท่านเป็นโรคอัมพาตได้เกี่ยวกับหมอกับอะไร นอกจากเกี่ยวกับหมอแล้วเลยยุ่งไปหมดเลย โรคอัมพาตเป็นเหตุที่ให้ท่านมาเกี่ยวกับประชาชน ลูกศิษย์ลูกหาก็ลากท่านไป ท่านไม่ไปก็ลากท่านไป เลยเลอะ ๆ เทอะ ๆ ไปหมด ไม่ใช่ท่านเลอะ ๆ นะ เรื่องราวมันเกี่ยวกับท่านมันยั้วเยี้ย ๆ เลยเสียไปนะอาจารย์ชอบ องค์ท่านเองไม่มีอะไร ลูกศิษย์ลูกหานั่นซี ท่านไม่สบายก็เอาไปหาหมอ ออกจากนั้นก็เลอะ ๆ เทอะ ๆ หามท่านไปที่นั่นที่นี่ไปแล้วใช่ไหมล่ะ เหมือนปลาเน่า หามไปประกาศขายกิน เวลาคุยกับเราคุยดีนะ คือสนิทกันมากกับหลวงปู่ชอบ เราไม่ค่อยเกี่ยวนักตอนที่คนรุมท่าน พระเณรไปรุมท่านทำให้ท่านไม่สบายใจด้วย แล้วเรื่องราวก็เลอะ ๆ เทอะ ๆ ไปด้วย เราเลยไม่เข้าไปเกี่ยว มีแต่มาดุเอาพระองค์หนึ่งมากับท่าน ชี้หน้าเลยเทียวนะเรา อย่างนั้นละ ต่อหน้าท่าน ท่านมาเยี่ยมเราบนศาลานี้

เพราะเราได้ทราบข่าวเลอะ ๆ เทอะ ๆ มากับพระองค์นี้ เขาบอกชื่อบอกนามมา พอมาก็ถาม องค์นี้ชื่อว่ายังไง ๆ พอถึงองค์นี้ชื่อว่าอย่างนั้นก็เปรี้ยงทันทีเลย ท่านอาจารย์ชอบท่านก็นิ่งไม่พูดอะไร เราเอาจริง ๆ ฟาดเปรี้ยง ๆ ต่อหน้าท่านอาจารย์ชอบ ท่านสึกเสียอย่ามาอยู่ให้หนักศาสนา เอาขนาดนี้นะ ท่านมาทำครูบาอาจารย์ให้เลอะให้เสีย ครูบาอาจารย์ไม่เสีย ท่านกำลังเสียเป็นส้วมเป็นถานไปแล้วเหม็นคลุ้งไปหมดท่านรู้ไหม ซัดเอาจริง ๆ ต่อหน้าท่านนะ อย่างนี้ละหลวงตาไม่ไว้ใคร นี่พวกนี้ทำให้ท่านเสีย ท่านไม่เสียก็เลอะ ๆ ไปกับพวกเหล่านี้เลยเสียไป

นี่เกี่ยวกับเรื่องหลวงปู่ชอบ ครูบาอาจารย์องค์ใดมักจะมีพระไปทำให้เหม็นคลุ้ง ๆ เป็นยังไงไม่รู้นะ ไม่ปรากฏเลยแต่พ่อแม่ครูจารย์มั่น นอกจากนั้นมี ท่านไม่มีอะไร แต่พวกพระเณรซีไปทำเลอะ ๆ เทอะ ๆ มันก็เหม็นคลุ้งทั่วกันไปหมดจะว่าไง ครูอาจารย์องค์ไหนก็มีพระตัวสำคัญ ๆ ไปแทรกเป็นเปรตเป็นผีอยู่นั้น มี ถึงได้เอาพระองค์นี้ เดี๋ยวนี้ก็สึกไปแล้ว ผู้ที่ยังไม่สึกไล่เบี้ยกับนั้นเลย ท่านอยู่ให้หนักศาสนาทำไม เอาขนาดนั้นนะต่อหน้าหลวงปู่ชอบข้างบนนี้

พอหันมาทางนี้ก็ถามล่ะซี เพราะได้เรื่องมานานแล้วเต็มหัวอกแล้ว ถามเข้าไป พอองค์ที่ตรงเป๋งกับที่เขาบอกก็เปรี้ยงเลยทันที อย่างนั้นเลอะเทอะ ไม่มีใครพูดนะ ครูอาจารย์ท่านขี้เกียจพูดท่านก็ปล่อยของท่านอยู่อย่างนั้นละจะว่าไง มันก็เลอะ ๆ เทอะ ๆ ครูอาจารย์องค์ไหนก็แบบเดียวกันท่านขี้เกียจยุ่ง ท่านไม่ยุ่ง แล้วก็สนุกสร้างความสกปรกรกรุงรังเข้าใส่ครูบาอาจารย์ เข้าใส่วงคณะตลอดศาสนาไปอย่างนั้น มันมีมันเป็นได้ ครูบาอาจารย์องค์ไหนมักจะมีเสมอ ไม่ปรากฏเลยก็พ่อแม่ครูจารย์มั่น เพราะเรื่องอติเรกลาภก็มี สำหรับหลวงปู่มั่นไม่ต้องถาม สำหรับท่านเองท่านไม่เคยเกี่ยว แต่นี้เราอยู่ใกล้ชิดละซีถึงไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้

เอาจริงเรา เครื่องบริขารเราควบคุมหมดเลย นั่นเห็นไหมล่ะ ใครมายุ่งไม่ได้ว่างั้นเลย เราเป็นคนสั่งทีเดียวเลย สั่งนี้ไปนั้นสั่งนั้นไปนั้น แยก ๆ เรียบวุธหมด บริสุทธิ์เต็มที่ นั่นเห็นไหมล่ะ เราเป็นคนจัดเอง พ่อแม่ครูจารย์มั่นจึงไม่ปรากฏเลยแม้นิดหนึ่งไม่มี ตอนนั้นจะว่าเราควบคุมอยู่นั้นก็ถูก แต่เราไม่ตั้งใจควบคุมเหล่านี้ละนะ เราตั้งใจกับครูบาอาจารย์ แต่เวลาสิ่งเหล่านี้มีมามันก็มาเกี่ยวโยงที่จะรับผิดชอบ นั่นซีที่เราเข้าไปเกี่ยวข้อง เรียกว่ากุมอำนาจเลยก็ได้ สั่งทันทีเลย ก็เรียบไปตลอด เราเป็นคนจัด บริขารอะไรที่เขามาถวายท่านมากน้อยนี้ เราสั่งเขาทันทีเลย บอกจำนวนมา บอกมา ๆ เสร็จแล้วเราเป็นคนสั่งแยก ๆ อันนี้แยกไปทางนั้น ๆ แยกไปจนหมดไม่มีอะไรเหลือเลย เป็นอย่างนั้นละเราจัดเอง เรียบไปเลยไม่เห็นมีอะไร

ครูบาอาจารย์เหล่านั้นท่านไม่ค่อยพูด มันก็สนุกเลอะ ๆ เทอะ ๆ พระหน้าด้าน มาหน้าด้านกับเราไม่ได้นะหน้าผากแตกทันทีเลย ไม่ว่าองค์ไหนก็มาเถอะน่ะ คิดดูซิ ฟาดต่อหน้าหลวงปู่ชอบเห็นไหมล่ะ ท่านก็นั่งเฉยเลย ก็เราเก็บไว้หมดแล้วเรื่องราวทุกอย่างมีแต่รอจะออกเท่านั้นเอง พอได้จังหวะปั๊บพุ่งทันทีเลย บอก ให้สึกท่านอย่าอยู่ให้หนักศาสนา เอาขนาดนั้นนะ คนทั้งโลกเขารู้กันหมดท่านทำไมไม่รู้ท่าน ว่าขนาดนั้นนะ เอาขนาดนั้นต่อหน้าหลวงปู่ชอบ ท่านไม่ว่าอะไร เฉย ก็ท่านรู้ยิ่งกว่าเราทุกสิ่งทุกอย่างแล้วเรื่องของพระเหล่านี้น่ะ เราเก็บเอามาจากคนนั้นคนนี้แล้วก็ใส่เปรี้ยง ท่านจะว่าอะไรเราก็เราพูดตามหลักความจริง ท่านไม่ว่าท่านก็เฉยของท่าน

แต่ก่อนท่านมีแต่อยู่ในป่าในเขาทั้งนั้นนะ หลวงปู่ชอบ ก็มาเกี่ยวกับท่านเป็นอัมพาต แล้วแห่ไปโน้นหามไปนี้ สุดท้ายก็เลยเอาสินค้าท่านหามประกาศขายกินไปซิพระเลอะเทอะ พวกเลอะเทอะ ใครเลอะเทอะก็ตามมันก็ยุ่งไปตาม ๆ กันหมด เหม็นคลุ้งไปหมด หลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยเข้าไปเกี่ยวข้องกับท่าน ไปก็จะไปเจออีกก็จะเอาอีกนะ เจอตรงไหนเอาตรงนั้นไม่เหมือนใครนี่ ผิดจะให้มาเหยียบหน้าผากอยู่ได้ยังไง ก็รู้ว่าผิด ต่างคนต่างมาชำระความผิดแท้ ๆ ทำไมจะพูดกันไม่ได้ ชำระกันไม่ได้ นั้นซิมันออกตรงนั้น เปรี้ยงเลยแหละเรา

ส่วนมากครูบาอาจารย์มักจะมีแต่เราเป็นผู้น้อยกว่าท่านนะ แต่ถ้าพูดแบบโลกมักจะเป็นเรื่องเราโจมตีท่านเสมอแหละ ท่านไม่ค่อยได้ว่าอะไรเราเพราะเห็นมันไม่ถอยใครพระองค์นี้น่ะ ไปที่ไหนก็ใส่เปรี้ยงใส่ครูบาอาจารย์ ไล่เบี้ยหาเหตุหาผลแล้วก็ใส่กันเปรี้ยง ทีนี้ท่านก็ไม่ทราบจะเถียงเราว่ายังไง เพราะที่เปรี้ยง ๆ มีแต่ถูกทั้งนั้น ยิ่งหลวงปู่ฝั้นด้วยแล้วเข้าท่าดีนะ นิสัยท่านน่ารักน่าเคารพเลื่อมใส เราเทิดทูนท่านตลอดนะ หลวงปู่ฝั้นอัธยาศัยใจคอทุกสิ่งทุกอย่างเรียบหมดเลย ถึงขนาดนั้นยังถูกเราโจมตีได้ ฟังซิพระองค์นี้มันถอยใครเมื่อไร

อยู่ ๆ ก็พวกบ้ามันสร้างเหตุการณ์ขึ้นมา รวมหัวกันเต็มอยู่ในครัวของท่านยั้วเยี้ย ๆ พระก็ไม่มีองค์ไหนกล้าแตะต้อง มันจะตั้งโครงการขึ้นใหญ่โตเสียด้วย นิมนต์พระมาตั้งสองร้อยสามร้อย จะทำบุญใหญ่โตถวายอายุท่านครบรอบ เขาไม่มาปรึกษาท่าน เขาประชุมกันเรียบร้อยแล้ว ตกลงกันคนนั้นเอาอย่างนั้น คนนี้เอาอย่างนี้ไปหมดแล้ว มีแต่เขาโค้ง ๆ เราไม่โค้งใส่เปรี้ยงเดียวเอาหลงทิศไปเลย ทีนี้พระก็ไม่กล้าพูดว่ายังไง ไม่กล้ากราบเรียนท่าน เดี๋ยวพระก็จะกระทบกระเทือนไปด้วย คงอย่างนั้นแหละ พระไม่มีทางไปก็วิ่งมาหาเรานั่นละเรื่องมัน ตั้งหน้ามาเลยเชียว มาเล่าเหตุการณ์ให้ฟังต่าง ๆ นานา เหตุการณ์เหล่านี้มีแต่เรื่องเสียหายทั้งนั้น วงกรรมฐานไม่มีชิ้นดีเลย เสียหายหมด ตั้งอะไร ๆ ขึ้นมาไม่เห็นมีเหตุมีผลอะไรเลย

เราพูดจริง ๆ เรื่องเหตุกับผล ต้องไปกับเหตุกับผล เขามาเล่าให้ฟังละซี เวลากับพระเราไม่ตอบอย่างไรเลย เฉย ท่านมาเล่าให้ฟัง อะไร ๆ เล่าให้ฟังหมดเรื่องราวในวัด เราไม่ตอบสักคำเดียวเลย เฉย เหมือนไม่รู้ไม่ชี้นะ อย่างนั้นนะเฉย ฟังอยู่เฉย ๆ อย่างนั้นก็มี ไม่ตอบไม่ถามคำไหน เพราะพระที่เล่าให้ฟังมันแจ่มแจ้งหมดแล้ว ไม่ทราบจะไปถามอะไร ๆ จากนั้นพระท่านก็กลับไป อีกสองวันมั้ง เพราะจวนวันเข้าไปแล้วเราก็ไปเลยเทียว ไปก็บึ่งเข้าหาท่านเลย เด็กโจมตีผู้ใหญ่เข้าท่าดีนะ เหอ ๆ ขึ้นเลย ซัดผู้ใหญ่ ท่านใจดี เรามันอย่างที่เห็นนี่แหละ ยกเหตุยกผลมาอย่างนั้น ๆ พอรวบรวมมาแล้วนี้วงกรรมฐานจะเสียตรงนี้ มีแต่ครูจารย์เท่านั้นที่จะห้ามทัพนี้ได้ นอกนั้นไม่มีใคร พระมาบอกเราก็ไม่ได้กราบเรียนท่านนะ กลัวจะกระทบกระเทือนท่าน เป็นเรื่องของเราล้วน ๆ เก็บเรื่องทั้งหมดแล้วก็ขึ้นกราบเรียนท่านเลย ไม่บอกว่าใครมาบอกเราอย่างนั้นอย่างนี้ ไม่บอก เอาความจริงเข้าใส่เปรี้ยง ๆ เลย

พอเสร็จแล้ว นี่ครูจารย์จะว่ายังไง เรื่องราวเป็นอย่างนี้ ครูจารย์จะปล่อยให้เป็นอย่างนี้หรือครูจารย์จะพิจารณา ก็มีแต่ครูจารย์เท่านั้นจะชี้ขาดได้เรื่องเหล่านี้ นอกนั้นไม่มีในวัดนี้ ว่างั้น กระผมในฐานะเป็นลูกศิษย์มากราบเรียนให้ทราบ ด้วยความรักสงวนครูบาอาจารย์และคณะกรรมฐานของเรา เหอ ไม่ได้ ๆ ไม่ได้ก็ครูจารย์ต้องเป็นผู้ห้ามเอง ไม่ได้ ๆ ขึ้นเลยทันที ไม่ได้ก็ต้องเป็นเรื่องของครูจารย์ กระผมมากราบเรียนเฉย ๆ เรื่องราวเป็นความจริงอย่างนี้ ๆ พอเรามาแล้วท่านก็คงจะเอาใหญ่ละท่านะ เรื่องนั้นเลยหายเงียบไปเลย ก็มีแต่ท่านองค์เดียวเท่านั้น ท่านสั่งคำเดียวก็หมดเลย ทีนี้ท่านไม่รู้ซี เขาตั้งทัพอยู่ด้านหลัง ๆ รอบด้านไม่ให้ท่านรู้ พระท่านรู้หมดแล้วท่านมาหาเรา เราจึงไปเองก็เพราะสงวนครูบาอาจารย์วงหมู่คณะจะเลอะเทอะไปหมด เพราะหัวหน้าผู้ใหญ่ทำได้ ผู้น้อยต้องทำได้หมด ตรงนั้นตรงจะเสีย

วันเกิดองค์นั้น วันเกิดองค์นี้ ใครก็เกิด ไอ้หยองมันก็เกิด ทำไมไม่เห็นทำบุญวันเกิดมัน ไอ้หยอง ไอ้ปุ๊กกี้ นั่น ทำบุญวันเกิดองค์นั้น ทำบุญวันเกิดองค์นี้ เราโมโหนะ ของเราเราไม่ได้มีนะ เรื่องของเราแต่ก่อนใครมาแตะไม่ได้เลย อันนี้มีช่วยชาติบ้านเมืองเราก็เลยเฉย ๆ ไปเสีย เพื่อชาติบ้านเมืองไม่ได้เพื่อเรา เรื่องของเรามีอะไร พ่อแม่ครูจารย์เองท่านก็ไม่เคยมี จนกระทั่งท่านมรณภาพจากไปไม่เคยมีวันเกิดวันตายอะไรเลย ที่จะดำริขึ้นมาหรือพูดมาแย็บหนึ่งไม่เคยมี เราก็ไม่เคยมี เรื่องก็รู้กันอยู่แล้วยุ่งหาอะไร

สำหรับวัดป่าบ้านตาดนี้งานอะไร ๆ ไม่มีโดยเด็ดขาด ห้ามเด็ดขาดไม่ให้มายุ่งเลย แต่ก่อนเป็นอย่างนั้นตลอดมาไม่ให้ยุ่ง ให้มีแต่ภาวนาอย่างเดียว พระองค์ไหนไม่ทำอย่างนั้นควรไล่ออกจากวัดไล่ทันทีเลย นี่มันเลอะเทอะมาพอแล้ว หูหนวกตาบอดไปอย่างนั้นนะอยู่ทุกวันนี้ มันของดีเหรอ อยู่แบบหูหนวกตาบอด อดเอาทนเอาอย่างนั้น ก็เราไม่เคยทำมานี่ มันเลอะเทอะเสียจนแหลกหมด ไม่ว่าที่ไหนต่อที่ไหนเลอะเทอะไปตาม ๆ กันหมด

พระก็ต้องได้เอาอีกแบบหนึ่ง คราวนี้เด็ดขาดเลยไม่ต้องถาม เราสั่งให้ไปทันที ๆ ไม่ต้องวินิจฉัย ถ้าอะไรเราเห็นด้วยตาของเราแล้วให้ออกจากวัดได้ ไล่ทันทีเลย ไม่ต้องถามให้เสียเวล่ำเวลา เอาอย่างนั้นจริง ๆ ไม่เด็ดอย่างนั้นไม่ได้จะฉิบหายหมด ศาสนาจะไม่มีอะไรเหลือ พระเณรเข้ามาเลอะ ๆ เทอะ ๆ มองเห็นเก้ง ๆ ก้าง ๆ เอาแล้ว เปรี้ยงไล่หนีทันทีเลยไม่ให้อยู่ให้หนักวัด ผู้รักษา-รักษาอยู่ ผู้ทำลายเข้ามาทำลายหาอะไร เอาตรงนั้นซี ผู้รักษา-รักษาแทบล้มแทบตายรักษาอยู่ ผู้ไม่ได้หน้าได้หลังอะไรเข้ามาเหยียบมาถีบมาเตะมายันให้แหลกมันก็เสียหมดทั้งวัดล่ะซิ นี่ละถึงไม่วินิจฉัย ถ้าเจอด้วยตาแล้วเอาเลย ๆ ไล่เลยทันที



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

เรื่อง “กิเลสโจมตีธรรม”

(เทศนาโดย หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

นี่เขาว่า(หลวงตามหาบัว)ดุด่าว่ากล่าว เขาว่า(หลวงตามหาบัว)สกปรกหยาบโลน คือตัวสกปรกมันรุนแรงมาก มันกองเท่าภูเขา น้ำเพียงถังเดียวไม่พอ ก็ยกเอาลำแม่น้ำโขงมาเทใส่กันจ้ากลงไปล่ะซิ

นี่เขาก็หาว่าหลวงตาบัวนี้พูดดุด่าว่ากล่าว พูดสกปรกโสมม ความจริงเอาแม่น้ำโขงทั้งลำนั้นมาเทของสกปรกซึ่งเท่ากับภูเขาทั้งลูก ให้มันกระจายหายตัวไปเป็นความสะอาดขึ้นมา แต่ความสกปรกของภูเขาลูกนั้นมันไม่ยอมรับน้ำที่สะอาด มันจะรับตั้งแต่ส้วมแต่ถานเท่านั้นเต็มภูเขาทั้งลูก เต็มคนทั้งคน เต็มคนทั้งกลุ่มทั้งพวกทั้งพ้อง ทุกอย่างเต็มไปหมด มีแต่ส้วมแต่ถานเต็มหัวมัน พวกนี้ไม่ชอบเรื่องความสะอาดคือสิ่งชะล้างให้สวยงาม ไม่ชอบ ชอบแต่ของสกปรก เพราะฉะนั้นธรรมเป็นของสะอาดจึงเข้ากันไม่ได้

ไปเทศน์ที่ไหนถูกกิเลสโจมตีทั้งนั้น แต่ธรรมไม่สนใจ เหมือนเราชะล้างสิ่งสกปรกในบ้านในเรือนของเรา เราจะไปสนใจกับความสกปรกอะไร มันจะสะอาดยังไงเราก็ชะล้างลงไปๆ ไม่มีใครโกรธแค้นใคร เรื่องสิ่งที่สกปรกนั้นมันยังดีกว่าคนสกปรก สิ่งที่สกปรกเราชะล้างลงไปมันไม่โกรธไม่แค้นนะ แต่คนสกปรกคนเลวทรามนี้ ในการแนะนำสั่งสอนดุด่าว่ากล่าวซึ่งเทียบกับน้ำที่สะอาดเทลงไปสอนลงไปนี้ มันหาอย่างนั้นมันหาอย่างนี้ ต่อต้านทุกแบบทุกฉบับ นี่แหละคนสกปรกนี้ร้ายแรงยิ่งกว่าสิ่งของที่สกปรกนะ จึงต้องระวังคนประเภทนี้ให้ดี พี่น้องทั้งหลายระวังให้ดีนะ



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

คนใจสกปรกเลวร้ายยิ่งกว่าสิ่งของสกปรก



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

“เมล็ดข้าวที่เราจะปลูกมีน้อย
เราต้องเลือกปลูกในนาดีๆ

ท่านเปรียบเทียบ
การที่เราจะไปกราบไหว้พระ

ก็ต้องเลือกทำบุญกับครูบา
อาจารย์ ที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ”

– หลวงปู่ฝั้น อาจาโร



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น