ธรรมะ จากเพจ พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

เรื่อง “เกิดเหตุอัศจรรย์ในวันถวายเพลิงหลวงปู่มั่น”

(บันทึกโดย หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

ท่านเจ้าคุณพระธรรมวิสุทธิมงคล หลวงตาพระมหาบัว ญาณสมฺปนฺโน ได้บันทึกไว้ใน ประวัติท่านพระอาจารย์ มั่น ภูริทัตตเถระ ในส่วนที่เกี่ยวกับบรรยากาศตอนถวายเพลิงศพจริง ดังนี้

“พอถึงเวลาถวายเพลิงท่านจริง ขณะนั้นปรากฏมีเมฆก้อนหนึ่งขนาดย่อม ๆ ไหลผ่านเข้ามาและโปรยละอองฝนลงมาเพียงเบา ๆ พร้อมกับขณะที่ไฟเริ่มแสดงเปลวและโปรยอยู่ประมาณ ๑๕ นาที เมฆก็ค่อย ๆ จางหายไปในท่ามกลางแห่งความสว่างแห่งแสงพระจันทร์ข้างขึ้น จึงเป็นที่น่าประหลาดและอัศจรรย์ อย่างสุดจะคาดจะเดาได้ถูก ว่าทำไมจึงดลบันดาลให้เห็นเป็นความแปลกหูแปลกตาขึ้นมาในท่ามกลางแห่งความสว่างแห่งแสงเดือนเช่นนั้น เพราะปกติฟ้าก็แจ้งขาวดาวสว่างในฤดูแล้งธรรมดาเราดี ๆ นี่เอง แต่พอถึงเวลาเข้าจริง ๆ มีเมฆลอยมาและมีละอองฝนโปรยปรายลงมา ทำให้แปลกตาสะดุดใจระลึกไว้ไม่ลืมจนบัดนี้ เหตุการณ์ทั้งนี้บรรดาท่านที่อยู่ในวงงานขณะนั้น ไม่มีใครกล้าปฏิเสธได้ว่าไม่จริง เรื่องมิได้เป็นไปในทำนองนั้น เป็นแต่ผู้เขียนอุตริขึ้นมาเอง เหตุการณ์ดังกล่าวนี้ ผู้เขียนประสบมาเองอย่างประจักษ์ตาและสะดุดใจตลอดมา พอท่านที่อยู่ในวงงานขณะนั้นได้อ่านตอนนี้ อย่างไรต้องเพิ่มความจำ และความสะดุดใจขึ้นมาในทันทีว่า เหตุการณ์ได้เป็นอย่างนั้นจริง ๆ

การถวายเพลิง ไม่ได้ถวายด้วยฟืนหรือถ่านดังที่เคยทำกันมา แต่ถวายด้วยไม้จันทน์ที่มีกลิ่นหอม ซึ่งบรรดาศิษย์ท่านผู้เคารพเลื่อมใสในท่านสั่งมาจากฝั่งแม่น้ำโขง ประเทศลาวเป็นพิเศษจนเพียงพอกับความต้องการและผสมด้วยธูปหอมเป็นเชื้อเพลิงตลอดสาย ผลเป็น ” ความเรียบร้อยเช่นเดียวกับที่เผาด้วยฟืนหรือถ่าน นับแต่เริ่มถวายเพลิงท่าน ได้มีกรรมการทั้งพระและฆราวาสคอยดูแลกิจการอยู่เป็นประจำตลอดงานนั้น และมีการรักษาอยู่ตลอดไป จนถึงเวลาเก็บอัฐิท่าน”



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

เรื่อง “ภาพที่คนเข้าใจผิดมากที่สุดภาพหนึ่ง”

(ที่มา : จากหนังสือญาณสัมปันนธัมมานุสรณ์)

องค์ถือไม้เท้าอยู่หน้าสุด คือ หลวงปู่ชอบ ฐานสโม(ไม่ใช่ หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต), หลวงปู่หลุย จันทสาโร, หลวงปู่ขาว อนาลโย, ส่วนองค์อยู่ด้านหลังสุด คือหลวงปู่บุญเพ็ง เขมาภิรโต (ไม่ใช่ หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน) บันทึกภาพ ณ บริเวณด้านหน้าศาลาหลังเก่า วัดถ้ำกลองเพล ต.โนนทัน อ.เมือง จ.หนองบัวลำภู



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

เรื่อง “พระพุทธเจ้าเป็นคนไทย”

(วิสัชนาธรรมโดย หลวงพ่อฤาษีลิงดำ วัดท่าซุง)
(คัดลอกจากหนังสือ “ธรรมปฏิบัติ” เล่ม ๑๗)

ในสมัยหนึ่ง เมื่อองค์สมเด็จพระบรมศาสดาประทับสำราญอิริยาบถ ท่านโกมารภัจจ์ได้ยินข่าวว่า เมืองทวาราวดี เป็นเมืองที่มีความเจริญรุ่งเรือง มีขนบธรรมเนียมประเพณีดี มีภาษาพูดเพราะ ก็อยากจะไปเที่ยว เมืองทวาราวดี คือ เขตไทยทางด้านนครปฐม แต่ว่าทวาราวดีเวลานั้น ก็กินเขตแดนเกือบทั้งหมดของเมืองไทยนี่เอง

เวลานั้นเขาไม่เรียกเมืองไทย เขาเรียกตามชื่อเมืองว่า เมืองทวาราวดี ท่านหมอชีวกโกมารภัจจ์ ทูลลาองค์สมเด็จพระชินสีห์ ไปเที่ยวที่เมืองทวาราวดีอยู่เกือบ ๒ ปี ตอนนั้นท่านเป็นพระโสดาบันแล้ว คือว่าการเป็นพระโสดาบันนี่เป็นไม่ยาก คือ

๑. นึกถึงความตายเป็นอารมณ์
๒. เคารพในพระพุทธเจ้า ในพระธรรม ในพระอริยสงฆ์
๓. มีศีล ๕ บริสุทธิ์
๔. จิตใจต้องการพระนิพพานเป็นอารมณ์

พระโสดาบันเขาเป็นกันแค่นี้นะ ทุกคนก็เป็นได้ เมื่อมาถึงทวาราวดี อยู่ประมาณเกือบ ๒ ปี ท่านก็กลับ กลับแล้วก็ไปเฝ้า องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า ว่าชาวเมืองทวาราวดีนี่มีภาษาพูดที่เพราะมาก เป็นภาษาโดด คือพูดเป็นคำๆ อย่างคำว่าไปก็ไป กินก็กิน
อย่างเวลานั้นภาษาแขกหรือชาวมคธ คำว่า “ไป” เขาก็พูดว่า “คันตวา” มันเป็นคู่

“กิน” เขาก็พูดว่า“ภุญชติ” ภุญชติล่อไป ๓ คำ กลั้วกัน คันตวาล่อไป ๓ คำ ของเราไป ของเรากิน มันเป็นคำโดด พอกราบทูลสมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าว่าภาษาทวาราวดีเขาพูดเพราะ พูดช้าๆ ฟังสบายๆ

และก็เป็นภาษาโดด พระพุทธเจ้าจึงถามว่า ทวารวดีเขาพูดกันอย่างไร ลองพูดให้ฟังซิ ท่านโกมารภัจจ์ก็พูดให้ฟัง พระผู้มีพระภาคเจ้าก็พูดภาษาทวาราวดี
คุยกับท่านโกมารภัจจ์อยู่พักหนึ่ง รู้สึกว่าสนุกสนานมาก ท่านโกมารภัจจ์ก็สนุก ทว่าสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านจะสนุกหรือไม่สนุกก็ไม่ทราบ แต่เวลาคุยกับท่านโกมารภัจจ์ท่านคุยเป็นกันเอง คงจะสนุกเป็นพิเศษ

คุยกันไปคุยกันมา ท่านโกมารภัจจ์นึกขึ้นมาได้ว่า สมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดานี้ เป็นลูกชาวกรุงกบิลพัสด์ อยู่อินเดีย ที่พูดภาษาทวาราวดีนี่ได้เพราะอาศัยปฏิสัมภิทาญาณ หรือความรู้เดิมกันแน่ แล้วความจริงปฏิสัมภิทาญาณนี่เขารู้ภาษาทุกภาษา แม้แต่ภาษาสัตว์ทุกประเภท

จึงกราบทูลองค์สมเด็จพระบรมโลกเชษฐ์ว่า ที่พระองค์ตรัสภาษาทวาราวดีนี่ รู้มาเองหรือว่ารู้ด้วยอำนาจปฏิสัมภิทาญาณ หรือว่ารู้ด้วยการพูดได้เป็นภาษาเดิม หรือเรียนมาจากไหน องค์สมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดาจึงได้ตรัสว่า โกมารภัจจ์ ภาษาทวาราวดีนี่ เป็นภาษาเดียวกับชาวกรุงกบิลพัสด์ใช้เป็นภาษาพื้นเมือง

ฉะนั้นท่านโกมารภัจจ์ก็ทูลถามว่า ถ้าเช่นนั้น ชาวกรุงกบิลพัสด์ ก็เป็นเชื้อสายเดียวกับทวาราวดีใช่ใหม
องค์สมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดาก็ตรัสว่าใช่ คือชาวกรุงกบิลพัสด์ก็ดี ชาวกรุงทวาราวดีก็ดี เป็นเชื้อสายเดียวกัน คือพูดภาษาไทยเหมือนกัน นี่ขอบรรดาท่านทั้งหลายได้โปรดทราบว่า พระพุทธเจ้าท่านความจริงเป็น “คนไทย” เขาเรียกว่า “ไทยอาหม”



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

เรื่อง “ฆราวาสก็สามารถบรรลุธรรมได้”

(วิสัชนาธรรมโดย หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

ลูกศิษย์ : อย่างเราเป็นฆราวาส เรามาทำบุญและฟังเทศน์ แล้วปฏิบัติตามหลวงตาแนะนำ เราเร่งปฏิบัตินี้เรามีสิทธิ์จะที่หลุดออกไปไหมคะ

หลวงตา : ทำไมจะไม่มี ตั้งแต่เราอยู่ในวัดนี้ กิเลสมันยังมีสิทธิ์ลากเราออกนอกวัดได้ ทำไมเราเป็นฆราวาสเราปฏิบัติตามฆราวาส เราปฏิบัติธรรม ธรรมก็ต้องฉุดเราออกได้เหมือนกัน เข้าใจไหม

ลูกศิษย์ : หลวงตาเจ้าคะ ชาตินี้เราเกิดเป็นมนุษย์ แต่ถ้าเกิดเป็นสัตว์เราจะปฏิบัติธรรมได้ไหมเจ้าคะ

หลวงตา : เวลานี้เรายังไม่เกิดเป็นอย่างอื่น เราเกิดเป็นมนุษย์ฟาดให้เต็มเหนี่ยวนะ ทำบุญให้ทานให้เต็มเหนี่ยว ก็มีเท่านั้น ไปหางมเงาอะไรข้างนอก ตัวจริงมีอยู่ พากันปฏิบัติตามนี้ซิ ยังจะไปงมเงา เวลาเราตายแล้วจะทำยังไง เลยลืมตัวนี้ตัวจะทำดี แล้วเป็นยังไงระลึกได้หรือยัง เอาละพอ



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

การได้เกิดมาเป็นมนุษย์ก็เพื่อสร้างบุญบารมี
เพราะการได้เกิดเป็นมนุษย์เป็นของยากที่สุด



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

เรื่อง “จิตดวงนี้เกิดแล้วตายนับล้านอสงไขยไม่ถ้วน”

(คติธรรม หลวงปู่แหวน สุจิณโณ)

ชีวิตนี้เหมือน “ใบไม้ร่วง” เกิดแล้วตาย ง่ายเหมือนใบไม้ที่แตกผลิ แล้วก็ร่วงในที่สุด ที่เราคิด ที่เราห่วง ก็ต้อง “ร่วงลงจากต้น” นับอสงไขยไม่ได้ นับล้านอสงไขยไม่ถ้วน เกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิด มาตั้งแต่ดึกดําบรรพ์ มาตั้งแต่อดีต “อนิจฺจํ ทุกขํ อนตฺตา” มันเรื่องของสังขาร รู้เท่าสังขาร รู้เท่าสมมติ วางสังขารหมด วางสมมติหมด ก็โลกวิทูรู้แจ้งโลก รู้แจ้งโลกแล้ว ก็รู้แจ้งธรรม



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ความเสียสละกับความเห็นแก่ตัวผิดกันมากนะ
ถ้าการเสียสละไปที่ไหนเย็นไปหมด

ถ้าความตระหนี่ถี่เหนียว ความเห็นแก่ตัว
เอารัดเอาเปรียบ ไปที่ไหนร้อนเป็นฟืนเป็นไฟ

ไม่มีใครอยากคบค้าสมาคม นี่แถวทางของกิเลสเป็นอย่างนั้น แถวทางของธรรมไปที่ไหนสมัครสมานได้หมดเรียกว่าธรรม การทำบุญให้ทานนอกจากผู้มาเกี่ยวข้องได้รับการเสียสละจากเราแล้วบุญกุศลเป็นของเราๆ อันที่ออกไปนั้นเป็นส่วนหยาบนะ วัตถุต่างๆ ที่เราไปทานนั้นเป็นส่วนหยาบที่จะยังกุศลเป็นส่วนละเอียดให้เกิดขึ้นภายในใจ ให้พากันเข้าใจ

วัตถุที่ทานไปนั้นไม่ได้ขึ้นสวรรค์-นิพพานที่ไหน ความเสียสละออกไปจากใจนี่จะหนุนเราให้ไปสวรรค์นิพพาน โดยอาศัยวัตถุหยาบเป็นเครื่องหนุน ให้พากันจำเอาไว้

จอมปราชญ์ทั้งหลายชมเชยตลอด ทานบารมี พระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์มีทานบารมีเป็นพื้นฐานทุกพระองค์ไม่เว้นเลย การเสียสละเป็นพื้นฐานสำหรับโพธิสัตว์ที่ปรารถนาความเป็นพระพุทธเจ้า มีความเสียสละเป็นพื้นฐาน เพราะฉะนั้นบริษัทบริวารท่านจึงมากทีเดียว บรรดาโพธิสัตว์ที่ไหนบริษัทบริวารมาก มากจริงๆ เพราะความเสียสละ

เสียสละจนกระทั่งถึงชีวิตจิตใจท่านก็เสียสละได้
เวลาไปจนตรอกจนมุมนี้ เช่นพาเพื่อนฝูงบริษัทบริวารไปเที่ยวหากิน ถูกนายพรานเขาดัก เขาจะฆ่าให้ฉิบหายหมด ท่านเป็นหัวหน้าไปโพธิสัตว์ นี่ดูซิถ้าธรรมดาหัวหน้าจะแหวกหนี ปล่อยให้บริษัทบริวารตายเรียบเลย นี้ไม่เป็นอย่างนั้น

เวลาไปเจอข้าศึกที่เขาดักข้างหน้าไม่มีทางออกแล้ว
จำเป็นจริงๆ ไม่มีทางออกท่านสู้เลย ท่านเตือนบริษัทบริวารให้วิ่งย้อนหลังให้หมด เราจะเข้าสู่สงครามคนเดียวตัวเดียว วิ่งเข้าหานายพราน เขาดักหน้าดักหลัง แทนที่จะพาเพื่อนฝูงหรือใครวิ่งหนี ไม่ไปนะ นี่ละความเสียสละท่าน

: หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

……ถ้าเราเป็นคนดีจริง……

จะมองไม่เห็น..คนชั่ว..แม้แต่คนเดียว
ที่เป็นเช่นนั้น…เพราะสายตาของ..คนดี..
จะมองโลกไปในทางสร้างสรรค์
เปี่ยมไปด้วย..ความรัก..ความเมตตา
และการให้…อภัย…

โอวาทธรรม:หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

เรื่อง “ฌานสมาบัติ ๘ เปรียบเหมือนศิลาทับหญ้า”

(พุทธประวัติ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า)

หลังจากกราบลาท่านอาจารย์อาฬารดาบสแล้ว เจ้าชายสิทธัตถะก็มุ่งตรงสู่สำนักของท่านอุทกดาบส ซึ่งตั้งอยู่ที่เมืองพาราณสี เมื่อเสด็จมาถึงสำนักของท่านอุทกดาบส ท่านอุทกดาบสก็ต้อนรับเป็นอย่างดี และยินดีเป็นอย่างยิ่งที่เจ้าชายสิทธัตถะจะมาเป็นศิษย์ในสำนัก เจ้าชายสิทธัตถะทรงศึกษาอยู่ไม่นานก็สำเร็จสมาบัติ ๘ เนวสัญญานาสัญญายตนะ ซึ่งเป็นขั้นสูงสุดของสำนัก แต่พระองค์ทรงเห็นว่ายังไม่ใช่หนทางหลุดพ้น เพราะขณะเข้าฌานอยู่นั้นไม่มีความทุกข์ก็จริง แต่เมื่อออกจากฌาณแล้วจิตใจก็เหมือนคนธรรมดาทั่วไป “เปรียบเหมือนศิลา(ก้อนหิน)ทับอยู่บนต้นหญ้า เมื่อยกก้อนหินออกต้นหญ้าหาได้ตายไม่” เจ้าชายสิทธัตถะจึงตรัสถามท่านอุทกดาบสว่า “ท่านอาจารย์ ธรรมที่สูงยิ่งไปกว่านี้ยังมีอีกหรือไม่” ท่านอุทกดาบสตอบว่า “ยิ่งกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว ถึงจะมีอยู่เราก็ไม่อาจรู้ ที่เรารู้เจ้าก็รู้เทียมกัน” เจ้าชายสิทธัตถะจึงขอลา ออกไปค้นหาหนทางด้วยพระองค์เอง แต่ท่านอุทกดาบสได้กล่าวว่า “จงอยู่ที่นี่เพื่อเป็นอาจารย์สั่งสอนศิษย์ทั้งหลายด้วยกันเถิด”คำกล่าวของท่านอุทกดาบสไม่สามารถฉุดรั้งจิตใจอันเด็ดเดี่ยวของเจ้าชายสิทธัตถะเอาไว้ได้ เจ้าชายสิทธัตถะจึงกราบลาท่านอาจารย์อุทกดาบส เพื่อแสวงหาหนทางหลุดพ้นด้วยพระองค์เอง



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

วันนี้วันที่_๑๒_สิงหาคม_พศ_๒๕๖๒
เนื่องในวันมงคลทั้งสองวาระในวันเดียวกันคือ
เป็นวันคล้ายเกิดหลวงตามหาบัว_ญาณสัมปันโน
และเนื่องในโอกาสวันแม่ของปวงชนชาวไทย



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

http://bots.palungjit.org/TH/mun/2019/08/12/เรื่อง​-มารดาบิดา​-เป็น/

 

แม่… คำสั้นๆแต่ความหมายยิ่งใหญ่





ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น