ธรรมะ จากเพจ พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้ดีครั้งเดียว แล้วได้รับผลตอบแทนดีๆกลับมาตลอดไป ท่านให้ดีตลอดไป แล้วค่อยหวังจะรับผลดีได้นานๆ



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

“…ทางลัดไม่มีหรอก ถ้ามีอาตมาผู้เฒ่านี้ลัดไปแล้ว พระพุทธเจ้าก็ไม่ลัด พระอรหันตเจ้าก็ไม่ลัด เพราะทางลัดไม่มี มีแต่ทางกลาง ทางสายกลาง…”

หลวงปู่จาม มหาปุญโญ

กราบขอบพระคุณ และขออนุโมทนาบุญท่านเจ้าของผู้ถ่ายภาพนี้ พร้อมทั้งผู้ที่มีส่วนร่วมในการเผยแผ่โอวาทธรรมนี้ ทุกๆท่าน



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

“…ธรรมะใดๆ อันเป็นขององค์พระพุทธะ ก็มีอยู่ ปรากฏอยู่ครบพร้อมบริบูรณ์ ตัวเราเองเท่านั้นที่ต้องอุตสาหะ วิริยะตั้งหน้าฝึกหัดบำเพ็ญต่อไป ธรรมะมีอยู่ในตัวเรานี้เอง หน้าที่ให้รีบทำ
พิจารณาเข้า คิดค้นเข้า อย่าชักช้ารีรอ…”

มหาปุญฺโญวาท…หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาบุญท่านเจ้าของผู้ถ่ายภาพนี้ พร้อมทั้งผู้ที่มีส่วนร่วมในการเผยแผ่โอวาทธรรมนี้ ทุกๆท่าน



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ก่อนนอนคืนนี้ ไหว้พระสวดมนต์ เจริญเมตตาภาวนา
ขออนุโมทนาในบุญกุศลกับทุกๆท่านมา ณ โอกาสนี้ สาธุ สาธุ สาธุ



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

เตือนวันพระ
พรุ่งนี้วันพระ
จะละก็รีบ
จะวางก็รีบ
จะทำอะไรก็รีบท
ขึ้นแปดค่ำเดือนหก อาทิตย์ที่๒๒ เมษายน ๒๕๖๑



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

“…สุขก็สุขเพราะกิเลส ทุกข์ก็ทุกข์เพราะกิเลส คาดนั่นหมายนี่ แต่งอันนั้น ปรุงอันนี้ ด้นเดาเอาว่านั่นจะดีนี่จะดี มีแต่ความคิดปรุงแต่งมั่นหมายเอา ยึดเอา ทุกข์ก็ทุกข์เพราะความคิดตัวเอง ได้สมหวังก็สุข ก็เพราะกิเลส ไม่สมหวัง ก็ทุกข์อีก ทุกข์ก็เพราะกิเลสมันเสกสรรปั้นยอเอาว่า นั่นสวยนี่สวย นั่นดีนี่ดี มันมีแต่ของเน่าของเหม็น มันไม่เห็น มีแต่ของไม่เที่ยง มันไม่เห็น

ใจหนึ่งมันก็ว่าสวยว่างามว่าดี อีกใจหนึ่งมันก็ว่าไม่สวยไม่งามไม่ดี นี่มันเปลี่ยนง่ายนะ สักพักหนึ่งเปลี่ยนอีกแล้ว ว่าสวยอีกแล้ว แน่ะ..มันเหมือนกับเปรตแท้ๆ ใจนี่ เดี๋ยวก็ว่าอันนั้นดีว่าอันนี้สวย เดี๋ยวก็ว่าไม่สวยไม่งาม มีแต่ของเน่าของเหม็น นี่มันช่างเปลี่ยนไวแท้ กิเลสมันไวแท้ พวกเราไม่ทันมันหรอก ทุกข์ก็เพราะอันนี้แหละ ยังไม่รู้จักเบื่อจักหน่ายบ้างเลยหรือ มันมีอยู่เท่านี้ มีแต่ทุกข์กับทุกข์ ยังยินดีที่จะเกิดอยู่อีกหรือ มันก็แปลกนะ แล้วก็มาบ่นว่าทุกข์ ๆ

ใจนี้แหละ เป็นผู้แบกผู้หาม หามเอาความยึดมั่นถือมั่น หามกองทุกข์ ก็ใจนี่แหละ…”

หลวงปู่เพียร วิริโย วัดป่าหนองกอง อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี เทศน์อบรมพระภิกษุ พ.ศ.๒๕๔๕ ที่กุฏิ วันที่ ๕ กันยายน ๒๕๔๕)

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาบุญท่านเจ้าของผู้ถ่ายภาพนี้ พร้อมทั้งผู้ที่มีส่วนร่วมในการเผยแผ่โอวาทธรรมนี้ ทุกๆท่าน



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

“…คำสอนทั้ง ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์นั้น เป็นเพียงอุบายให้คนทั้งหลายหันมาดูจิตนั่นเอง คำสอนของพระพุทธองค์มีมากมายก็เพราะกิเลสมีมากมาย แต่ทางที่ดับทุกข์ได้มีทางเดียว พระนิพพานการที่เรามีโอกาสปฏิบัติธรรมที่ถูกทางเช่นนี้มีน้อยนัก หากปล่อยโอกาสให้ผ่านไปเราจะหมดโอกาสพ้นทุกข์ได้ทันในชาตินี้ แล้วจะต้องหลงอยู่ในความเห็นผิดอีกนานแสนนาน เพื่อจะพบธรรมอันเดียวกันนี้ ดังนั้นเมื่อเราเกิดมาพบพระพุทธศาสนาแล้ว รีบปฏิบัติให้หลุดพ้นเสีย มิฉะนั้นจะเสียโอกาสอันดีนี้ไป เพราะเมื่อสัจจธรรมถูกลืม ความมืดมนย่อมครอบงำปวงสัตว์ให้อยู่ในกองทุกข์สิ้นกาลนาน…”

หลวงปู่ดูลย์ อตุโล จากหนังสือ : หลวงปู่ฝากไว้

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาบุญท่านเจ้าของผู้ถ่ายภาพนี้ พร้อมทั้งผู้ที่มีส่วนร่วมในการเผยแผ่โอวาทธรรมนี้ ทุกๆท่าน



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

การละสังโยชน์๓_เพื่อบรรลุถึงพระโสดาบัน
เทศนาธรรมโดย_หลวงพ่อสมเกียรติ_ชิตมาโรหลวงพ่อ ” สมเกียรติ ชิตมาโร ” เมตตาอธิบายธรรมะ EP ๖๓ ( สังโยชน์) วัดป่าถ้ำพระเทพนิมิต ต.ตาลเลียน อ.กุดจับ จ. อุดรธานี ๒/๓/๖๑
สามารถติดตามได้ใน YouTube เพียงพิมพ์
ธรรมะหลวงพ่อ ” สมเกียรติ ชิตมาโร ”

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

“…พวกเราควรพากันอบรมจิตใจของตน ให้มีสติสัมปชัญญะ
ให้รู้เท่าทันต่ออารมณ์ที่เกิดขึ้น ทุกสิ่งในโลกนี้ที่มันเกิดขึ้น
มีความเกืดขึ้น ความตั้งอยู่ และความเสื่อมไปเป็นธรรมดา
ตกอยู่ในไตรลักษณ์
ปัญจุปาทานักขันธา อนิจจา ขันธ์นี้ไม่เที่ยง
ปัญจุปาทานักขันธา ทุกขา ขันธ์นี้เป็นทุกข์
ปัญจุปาทานักขันธา อนัตตา ขันธ์นี้ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน
ไม่ใช่บุคคล เรา เขา
พิจารณาให้เห็นดังนี้ จะมีความเบื่อหน่าย เกิดความเบื่อหน่าย
ไม่มาหลงยึดถือว่าเป็นของตน พิจารณาให้เห็นทุกๆขณะจิต
จิตจะมีความเบื่อหน่ายในกามทั้งหลาย เบื่อหน่ายภพ
เบื่อหน่ายในความโง่เขลาของตน ครั้นมีความเบื่อหน่ายแล้ว
จิตก็ไม่เข้าไปยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ จิตก็จะปล่อยวาง…”

โอวาทธรรมคำสอนหลวงปู่ขาว อนาลโย

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาบุญท่านเจ้าของผู้ถ่ายภาพนี้ พร้อมทั้งผู้ที่มีส่วนร่วมในการเผยแผ่โอวาทธรรมนี้ ทุกๆท่าน



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

มีแต่คนมาขอพร มันขอกันบ่ได้ดอกพรนะ

“…เฮ็ดเอา เฮ็ดดีทำดีกะได้ดี เฮ็ดชั่วทำชั่วกะได้ชั่ว
บ่แม่นว่าวันสำคัญสิมาวัดแล้วมาขอศีลขอพร
กับพระ ถ้าขอกันได้เจ้าของสิบ่บวชแล้ว
สิไปวัดหาขอแต่พรนั้นแล้ว มันให้กันได้ปานนี้
อาจารย์คือสิบ่เหลือแล้วละศีล ศีลมันบ่ได้อยู่กับพระ

มันอยู่กับเจ้าของ ประพฤติปฎิบัติเอา คนบ่มีศีลบ่ธรรมบ่แตกต่างจากสัตว์ คนที่รักษาศีลห้าครบสมบูรณ์ ตายไปบ่ตกต่ำแน่นอน สุขภูมิเป็นที่ตั้ง ให้พากันถึงสรณะ ศาสนาเป็นเรื่องการกระทำบาปบุญ บ่แม่นเรื่องของพิธีต่าง…”

หลวงปู่จันทร์เรียน คุณวโร) วัดถ้ำสหายจันทร์นิมิต อ.หนองแสง จ.อุดรธานี

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาบุญท่านเจ้าของผู้ถ่ายภาพนี้ พร้อมทั้งผู้ที่มีส่วนร่วมในการเผยแผ่โอวาทธรรมนี้ ทุกๆท่าน



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น is with Siriwath Siriphatharasmith.



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น is with ทั้งแปดอย่าง ดุจเชือกฟั่นแปดเกลียว.



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น is with กัณฐ์ณพัฒน์ ภูจักรเพชร and Siriwath Siriphatharasmith.



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

เมื่อเปรตหญิงที่เล่นชู้นอกใจสามี มาขอส่วนบุญ…หลวงปู่จันทาทำอย่างไร?

สมัยหนึ่ง ได้ไปจำพรรษาอยู่ที่ วัดป่าช้าบ้านหัวดง อ.เมือง จ.นครพนม กับ พระอาจารย์อ่ำ (ธัมมกาโม)

วันหนึ่ง เดินจงกรมถึง ๓ ทุ่ม แล้วก็ยืน ยืนกำหนดลมหายใจเข้าว่า พุท ออกว่า โธ อยู่กับ อานาปานสติกรรมฐาน ไม่ลดละ ไม่นานจิตก็วางพุทโธ จิตก็รวมพึบเกิดแสงสว่างกระจ่างแจ้งในท่ายืนนั้น ไม่นานก็มีกลิ่นเหม็นลอยมา กลิ่นอะไรหนอ เขาฝังศพไม่ลึกแล้วหมาไปคุ้ยกินหรือเปล่า หรือว่ากลิ่นอะไร

ไม่นานก็ปรากฏเป็นหญิงเปรต ๓ ตน ร่างกายใหญ่โต ตัดผมสั้นทรงดอกกระทุ่มเหมือนคนโบราณในภาคอีสาน ไม่มีผ้าปกปิดร่างกาน มายืนอยู่ตรงหน้าห่างประมาณ ๒ วาเท่านั้น มีหนอนตัวดำๆ ใหญ่ๆ ขนาดเท่านิ้วมือเจาะไชของลับเต็มไปหมด แทงงัดๆ บิดซ้ายบิดขวาเจ็บปวด มีน้ำเน่าไหลโทรมกายโทรมขา โทรมก้น ส่งกลิ่นเหม็น ไม่นานก็เอาของลับไปถูไถกับเครือไม้ กิ่งไม้ ต้นไม้ หนอนหลุดออก แล้วก็ไต่เข้าไปอีก

กำหนดถามไปว่า “ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น?”

เขาก็ตอบว่า “ท่านอาจารย์ ตั้งแต่เริ่ม จ.นครพนม พวกข้าพเจ้าทั้ง ๓ คนนี้เล่นชู้นอกใจผัว ทั้งต่อหน้าและลับหลัง ทำให้ผัวคับแค้นอัดอั้นตันใจ ได้ไม่พอกินไม่อิ่มเป็นคนมักมาก ขี้โลภในกิเลสกาม นั่นแหละ พระเทศน์ให้ฟังว่า กาเมสุมิจฉาจาร นั้นไม่ให้ทำ เป็นบาปชั่วช้าลามกก็เฉย ไม่เชื่อฟัง เอาแต่สนุกสนานในการคบชู้สู่ชาย ไม่เลือกทั้งฆราวาสทั้งพระเอาหมดทั้งนั้น เมื่อตายแล้วจึงมาเกิดเป็นเปรต มีหนอนเจาะของลับอยู่ในป่าช้านี่แหละท่าน”

ถามว่า จะพ้นจากเวรกรรมได้เมื่อไร ก็ไม่รู้ ทำอย่างไรจึงจะพ้นจากเวรกรรม ก็ไม่รู้อีก

จึงได้กำหนดถามพระธรรมตัวเองว่า “หญิงเปรต ๓ ตนนี้ เป็นญาติของเราบ้างไหมหนอ?”

พระธรรมพูดขึ้นมาที่ใจว่า “เป็น…เป็นญาติกันมาหลายภพหลายชาติแล้ว ครั้นเมื่อเราตกทุกข์ได้ยาก เขาก็ช่วยเหลือสงเคราะห์ด้วยปัจจัย ๔ เมื่อเขาตกทุกข์ได้ยาก เราก็ช่วยเหลือสงเคราะห์ ต่างคนก็ต่างสงเคราะห์กันมาอย่างนี้ มาชาตินี้ภพนี้ต่างคนต่างทำกรรมไม่เหมือนกัน ต่างคนก็ต่างไปคนละภพ แต่กรรมเก่าที่เคยสงเคราะห์กันมา ก็ดลบันดาลให้มาจำพรรษาอยู่ที่นี่ ฉะนั้น จงช่วยเหลือสงเคราะห์เขาเสีย”

จากนั้นก็พูดกับหญิงเปรตนั้นว่า

“โยมทั้ง ๓ กับอาตมา เคยเป็นญาติกันมาแต่ปางก่อนโน้น หลายภพหลายชาติแล้ว ต่างคนต่างทำกรรมไม่ดี มาชาตินี้ก็เปลี่ยนแปลงภพชาติเป็นอย่างนี้ แต่กรรมเก่าก็ส่งผลให้มาสงเคราะห์ อาตมาจะสงเคราะห์ให้เอาไหม?”

“เอา…เมตตาสงเคราะห์บ้างเถิดท่าน เป็นเปรตทุกข์ยากทรมานมานานแสนนาน ตั้งแต่เริ่มตั้ง จ.นครพนม แล้วละท่าน”

“เอ้า…นั่งลง เจ็บปวดก็ทนเอานะเพราะตนเองทำไว้ ทำอย่างไรก็ให้ผลอย่างนั้น นั่นแหละ อัตตะนา วะกะตัง ปาปัง อัตตะนา สังกิสิสสะติ อัตตะนา อะกะตัง ปาปัง อัตตะนา วะ วิสุชฌะติ ทำบาปเองย่อมเศร้าหมองเอง ไม่ทำบาปเองย่อมหมดจดเอง ความหมดจดและความเศร้าหมองเป็นของเฉพาะตน คนอื่นยังคนอื่นให้หมดจดและเศร้าหมองหาได้ไม่ ฉะนั้น บุญก็ดี บาปก็ดี ตนของตนเองหรอกเป็นผู้กระทำสะสมไว้ และให้ผลเป็นทุกข์แน่นอน”

เขาก็นั่งลง กราบไหว้ เสร็จแล้วก็ให้เขารับ พระไตรสรณคมน์ และศีล ๕ ธรรมทั้งสองรวมกันเข้าแล้วก็ได้ชื่อว่า มนุสสธัมโม จะได้ภพชาติกับมาเป็นมนุษย์อีก

ต่อจากนั้น ก็ให้เขาเดินจงกรมบูชา พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เอาบุญ ยืนภาวนาบูชา พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เอาบุญ พระไตรสรณคมน์และศีล ๕ กับการเดินจงกรม นั่งภาวนา เป็นการบำเพ็ญบุญเพื่อล้างบาป พวกท่านทำบาปใหญ่โตมโหฬารแล้วใครๆ ก็ไม่ต้องการทั้งนั้น ฝนตกก็หนาว ลมพัดก็หนาว แดดออกก็ร้อน เป็นทุกข์ยากลำบากแสนกันดารนานแล้ว นั่นแหละจะบอกให้ชาวบ้านหัวดง เขาทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ เขาก็เป็นญาติของเราของท่านเหมือนกัน

พอรุ่งเช้าเสร็จจากการบิณฑบาตแล้ว ก็เล่าให้โยมฟังว่า

“เมื่อคืนได้พบหญิงเปรต ๓ ตนมาหา ไม่มีเสื้อผ้าใส่ มีแต่หนอนเจาะไชของลับ เจ็บปวดแสนทุกข์ยากทรมาน ดูแล้วน่าสังเวชสลดใจ พวกเขาเหล่านั้นก็เคยเป็นญาติพี่น้องกับพวกท่านมา ฉะนั้น จงทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เขาเสีย”

ชาวบ้านเขาทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ แล้วเปรตเหล่านั้นก็มารับส่วนบุญ พอถึงวันพระ ๘ ค่ำ ๑๔ ค่ำ ๑๕ ค่ำ ก็ให้เขามารับพระไตรสรณคมน์ และศีล ๘ ตามอย่างมนุษย์

นั่นแหละ เทศน์แนะนำพร่ำสอนเขาอยู่อย่างนั้น กรรมชั่วช้าลามกใครเล่าทำให้ เราเองหรอกเป็นผู้มักมาก มักใหญ่ใฝ่สูง ไม่ยอมทำความดี ทำแต่ความชั่วใส่ตัวอยู่เป็นนิจ นี่แหละทำลงไปแล้วก็ให้ผลเป็นทุกข์อย่างนี้

ต่อจากนั้น บางคืนสงบสงัดก็ได้ยินเสียงร้องไห้อยู่กลางป่าช้า (บางทีกลางวันสงบสงัดก็ได้ยิน)

“โอ๊ย!…เจ็บเหลือเกิน เจ็บเด๊…ปวดเด๊…พ่อเอ๊ย…แม่เอ๊ย…เมื่อไหร่หนอจะพ้นจากกรรมเวร”

ได้ยินแล้วน่าสงสาร น่าสังเวชสลดใจ

เวลาล่วงเลยไปถึงเดือนตุลาคม ขึ้น ๑๐ ค่ำ ไปยืนภาวนาอยู่กลางป่าช้า ไม่นานจิตใจก็สงบ เห็นหญิงเปรต ๓ ตนนั้นมาหา ใส่เสื้อผ้าและมีผ้าเฉลียงบ่าเรียบร้อยดี เข้ามากราบแล้วพูดว่า

“ท่านอาจารย์ พวกดิฉันพ้นบาปกรรมจากกำเนิดเป็นเปรตแล้ว เพราะว่าท่านมาโปรด หนอนเจาะของลับนั้นตายหมดแล้ว เพราะอำนาจของพระไตรสรณคมน์และศีล ๕ สังหารล้างบาปเคราะห์เข็ญเวรร้ายได้หมด และอำนาจที่ไปอนุโมทนากุศลกับญาติทั้งหลายที่อุทิศให้ และท่านอาจารย์อุทิศให้ นั่นแหละ ก็พ้นทุกข์จากกำเนิดเป็นเปรตได้ รวมทั้งที่พวกข้าพเจ้าทั้งหลายได้น้อมเอาพระไตรสรณาคมน์และศีล ๕ ไหว้พระสวดมนต์ ภาวนา เดินจงกรมอย่างที่ท่านสอนนั่นแหละ บาปทั้งหลายก็หมดไปสิ้นไป ไม่เหลือเศษอยู่ได้ เมื่อก่อนนี้ก็มีพระมาจำพรรษาอยู่ที่นี่เป็นร้อยๆ ก็ไม่มีใครโปรดได้ ไปหาแล้วก็เฉย ผลสุดท้ายเขย่าต้นไม้ถาม ก็วิ่งหนีขึ้นกุฏิไปเลย บางทีก็หันกลับมาด่าว่าและขว้างปาใส่อีก แต่สำหรับท่านอาจารย์มาหาแล้วก็คุยกันรู้เรื่องและโปรดสงเคราะห์ช่วยเหลือได้ ต่อแต่นี้ไปพวกดิฉันทั้ง ๓ จะขอลาไปเกิดยังเมืองมนุษย์”

อาตมาจึงว่า “พวกพระเหล่านั้นเขาไม่ใช่ญาติของโยม และก็ไม่เคยมีอุปการคุณต่อกันมา อีกทั้งจิตของเขาก็ไม่สงบลงสู่ภพเดียวกัน มันก็ไม่เห็นกันหรอก แต่อาตมากับพวกท่านเป็นญาติกันมาหลายภพหลายชาติแล้ว กรรมเก่าจึงบันดาลให้มาโปรดนะ และถ้าจะไปเกิดยังเมืองมนุษย์ก็ขอให้ไปเกิดที่ จ.สกลนคร โน่น เพราะมีพระกรรมฐานมาก มี หลวงปู่ฝั้น อาจาโร หลวงปู่กงมา จิรปุญโญ และอีกหลายองค์ หรือไม่ก็ไปที่ จ.อุดรธานี ก็มีพระกรรมฐานมากเช่นกัน ขอให้ภาวนาพุทโธ ธัมโม สังโฆ ไปนะ อย่าได้ประมาท อำนาจของพุทโธ ธัมโม สังโฆ จะพาไปเกิดในตระกูลของนักปราชญ์ จะได้แนะนำพร่ำสอนแต่ในทางที่ดี ไปเกิดเป็นมนุษย์แล้วขอให้เข็ดหลาบและจดจำผลของความชั่วช้าลามก ที่ทำให้มาเกิดเป็นเปรตนี้ไว้ให้ดี อย่าดื้ออย่าด้าน อย่าล่วงประเวณี เล่นชู้นอกใจผัวอีกนะ”

เขาก็ว่า “เข็ดแล้วกลัวแล้ว จะไม่ทำอีกต่อไป” จากนั้นก็กราบลาแล้วออกเดินทางไป

ที่มา…หนังสือธรรมพเนจร
เนื่องในงานถวายเพลิงสรีระสังขารหลวงปู่จันทา ถาวโร วัดป่าเขาน้อย ตำบลวังทรายพูน อำเภอวังทรายพูน จังหวัดพิจิตร



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ธรรมพเนจร อัตโนประวัติของ “หลวงปู่จันทา ถาวโร”
วัดป่าเขาน้อย ต.วังทรายพูน อ.วังทรายพูน จ.พิจิตร

ตอน ผียักษ์กลับใจ

เจริญสมณธรรมอยู่ที่ถ้ำเป็ด ไตรมาส ๓ เดือน ไม่นอนทั้งวันคืนนะ เร่งรัดพัฒนาทำความเพียร เดิน ยืน นั่ง อยู่อย่างนั้นก็ได้รับผลเป็นที่น่าพอใจ เมื่อจิตสงบลงไปแต่ละครั้งแล้วมันลืม มันหมดความแสบ ความร้อน ความหิวกระหายก็ไม่มี หิวข้าวก็หายหมด หิวนอนก็หายหมด มีแต่ความสุข ร่าเริงบันเทิงใจ นี่ข้อสำคัญนะ สำหรับผู้ประพฤติปฏิบัติธรรม กินธรรมเป็นอาหารก็ดีอย่างนั้น เป็นของดีเลิศประเสริฐแท้

ไม่นาน อยู่มาวันหนึ่ง จิตสงบลงได้แล้ว กลางคืนนะ ราวเที่ยงคืน มีผียักษ์ตนหนึ่ง เขี้ยวยาว ถือตะบองเหล็กเข้ามาหา แล้วว่า

“ท่านมาทำอะไรอยู่ที่นี่ อวดดีหรืออย่างไร ?”

“อ๋อ…มาเจริญสมณธรรมดอกท่าน”

“อะไรคือ สมณธรรม ?”

“พุทโธ ธัมโม สังโฆ สมณธรรม ศีล สมาธิ ปัญญา สมณธรรม มรรค ๘ โพชฌงค์ ๗ สมถวิปัสสนา นี่คือ สมณธรรม”

“สมณธรรมอย่างนี้ ดีอย่างไร ?”

“ดี ! …ล้างบาปได้ ถอนกิเลสออกจากดวงใจได้ ไม่มีสิ่งใดที่จะชนะได้ ดีเลิศประเสริฐแท้ ฉะนั้น พระพุทธเจ้าซึ่งเป็นเจ้าของ ของสมณธรรมนั้น พระองค์ว่า จงไปเจริญสมณธรรมในสถานที่ต่าง ๆ อยู่เป็นนิจ จิตใจจะสว่างผ่องใส นั่นแหละจึงได้มาทำอย่างนี้”

“ไม่กลัวตายหรือ ?”

“ไม่ ! …เรื่องตายเป็นของเล็กน้อย เรื่องความตายอยู่เบื้องหลัง ไม่เอามาขวางหน้า ไม่หวั่นไหว จะเป็นจะตายอย่างไร ไม่กลัวทั้งนั้น”

“ไม่กลัวหรือ ! …เอ้า …จะทำอย่างไรก็ทำเถิด ไม่กลัวทั้งนั้น ท่านเป็นผียักษ์ใหญ่ เป็นเปรตครึ่งหนึ่ง เป็นผียักษ์ครึ่งหนึ่ง เป็นสัตว์โลกครึ่งหนึ่ง เป็นสัตว์เดรัจฉานครึ่งหนึ่ง เป็นสัตว์พเนจรมีแต่ไปอยู่ทางนั้น ทำแต่บาปหยาบช้าลามกใส่ตน หาความดีไม่ได้ ถึงจะมีอาคมกล้าอย่างไรก็ตามเถอะ เมื่อทำบาปหยาบช้าลงไปแล้ว ทุศีล ทุธรรม ก็ฉิบหายวายป่วง จะได้ประสบแต่เหตุเภทร้าย นั่นแหละ อยากดีไหมเล่า ?”

“อยากดี !”

“อยากดี จะสอนให้เอาไหม ?”

“เอา”

“เอา…ก็ตั้งใจนะ พุทธัง ธัมมัง สังฆัง สรณัง คัจฉามิ” ว่าตาม เขาก็ว่าตาม ถึง ทุติฯ ตติฯ แล้วก็มอบศีล ๕ ให้อีกนั่นแหละ

“ตั้งใจนะ ธรรมทั้งหลายเหล่านี้จะพาท่านพ้นจากความเป็นผียักษ์ เป็นสัตว์โลก (สัตวะ แปลว่า เป็นผู้ข้องอยู่ด้วยความอยากและความหลง) เป็นเปรตในวัฏสงสาร (เปโต แปลว่า เปรต) นั่นแหละ อดอยาก ทุกข์ยากลำบาก ไม่มีอะไรเป็นที่พึ่งอาศัย มีแต่ทุกข์กับทุกข์ มีแต่ยากกับยาก มีแต่ร้อนกับร้อน มีแต่หนาวกับหนาว มีแต่หิวโหยกระหายอยู่อย่างนั้น นั่นแหละเพราะไม่ได้ประพฤติปฏิบัติธรรม ตามคำสอนของพระพุทธเจ้า จะอวดอ้างว่าดีก็ตามเถอะว้า”

นั่นแหละ เทศน์ให้ฟัง จนใจของผียักษ์มันอ่อนโยน อ่อนลง สบาย

“โอ๋…ไม่เคยได้ยินได้เห็นอย่างนี้ ต่อไปจะขอประพฤติปฏิบัติตามอย่างที่ท่านสอน”

“เออ ดีมาก จะได้ชื่อว่า ตโม โชติปรายโน เบื้องต้นประพฤติธรรมอันมืดดำมา เป็นเปรต เป็นผี เบื้องปลายมาพบปราชญ์ชาติเมธี ใจดี มีศีลธรรมให้โอวาท จิตใจอ่อนน้อมอ่อนโยน มาประพฤติปฏิบัติธรรม ก็จะมีสุคติเป็นที่ไปเบื้องหน้านะ ไม่ต้องสงสัย”

เมื่อได้ยินได้ฟังอย่างนั้น ผียักษ์มันก็ยอมเลย ต่อแต่นั้น มันก็ตั้งตนเป็นอุบาสก เป็นผีที่ดี ละชั่ว ไม่ยอมประพฤติชั่วช้าด้วยกาย วาจา ใจแล้ว พอใจประพฤติปฏิบัติธรรมตลอดไป



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

….ได้เกิดเป็นคนแล้วหน๋า มิใช่เป็นโงเป็นควาย ตีนมือ กายใจ ได้ครบแล้ว ใช้ให้ทำดี ตาหูดังปาก รูปกายรูปใจให้เป็นแต่ความดี ศีลจึงเกิด สมาธิจึงเกิดขึ้น ปัญญาจึงเกิดขึ้น
หนทางที่จะเป็นเบื้องหน้า จึงเกิดขึ้นได้ในทางของตน อย่าขี้คร้าน, อย่าเมา, อย่าหลงเกินไป ตั้งใจให้ดี….

โอวาทธรรมองค์หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาบุญท่านเจ้าของผู้ถ่ายภาพนี้ พร้อมทั้งผู้ที่มีส่วนร่วมในการเผยแผ่โอวาทธรรมนี้ ทุกๆท่าน



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น