ธรรมะ จากเพจ พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

จงรู้ไว้ โลกนี้
ไม่มีความบังเอิญ
ทุกอย่าง
ล้วนถูกกำหนด
มาแล้วทั้งนั้น
แม้นกระทั่งการพบเจอกัน
และการจากลากัน
เวรกรรมมีอยู่จริง เราไม่ใช่คนกำหนด
ไม่ต้องไปสาปแช่งใคร ให้บาปปากเรา
เพราะสุดท้ายแล้วนั้น กรรมใครกรรมมัน
ก็จะไล่ตามทันกันเอง…

โอวาทธรรม:สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ขอเชิญร่วมฟังพระธรรมเทศนา จากหลวงปู่บุญมา คมฺภีรธมฺโม วัดป่าสีห์พนมประชาคม

วันอาทิตย์ ที่ ๑๐ มิถุนายน ๒๕๖๑ ณ ศาลาพระราชศรัทธา วัดปทุมวนาราม กทม เวลา ๑๓.๐๐ น.



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

วจีกรรมนำภัยร้ายมาสู่ตน
บ่นว่าทุกข์ๆแต่ปากนั้นขยันแต่สร้างกรรมชั่ว



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

เรื่อง “อานิสงส์การบอกบุญ ชักชวนคนอื่นทำทาน”

(คติธรรม หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)

การให้ทานนี้อย่างลืมนะว่าถ้าใจยังไม่หนักแน่นพอ คนที่เรายังไม่ชอบใจอย่างเพิ่งให้ ให้แต่คนที่เรารักหรือคนที่เราไม่เกลียดต่อไปถ้ากำลังใจสูงขึ้น จิตสบาย มีอุเบกขาดี มีเมตตาบารมีสูง ก็ให้ไม่เลือก ให้เพื่อปลดเปลื้องความทุกข์ คือ กิเลสของเรา

กำลังใจในการให้ทานน่ะเป็นจาคานุสสติ ก่อนที่จะคิดให้เป็นจาคานุสสติ อันนี้อนุสสติอย่างใดอย่างหนึ่ง ถ้ามีประจำใจแล้วมันก็ตกนรกไม่ได้ จะยกตัวอย่าง มันก็ยาวเกินไป จะขอพูดถึง อานิสงส์การให้ทาน ที่สมเด็จพระพิชิตมารทรงตรัสว่า สมัยพระพุทธกัสสปท่านเทศน์อย่างนี้ ท่านบอกว่า

๐ บุคคลผู้ใดให้ทานด้วยตนเอง แต่ไม่ชักชวนคนอื่น ตายจากชาตินี้ไปแล้วไปเกิดใหม่จะมีทรัพย์สมบัติมาก จะเป็นคนร่ำรวย เป็นเศรษฐีมหาเศรษฐี แต่ว่าขาดเพื่อน ขาดคนเป็นที่รัก มันก็โดดเดี่ยวแย่เหมือนกัน

๐ บุคคลผู้ใดดีแต่ชักชวนบุคคลอื่น แต่ว่าตนเองไม่ให้ทาน ท่านบอกว่าตายจากชาตินี้ไปแล้วไปเกิดชาติใหม่ มีพรรคพวกมาก แต่ยากจน

๐ บุคคลใดให้ทานด้วยตนเองด้วยแล้วก็ชักชวนบุคคลอื่นด้วย ตายจากชาตินี้ไปเกิดใหม่ เป็นคนรวยด้วย มีพวกมากด้วย

๐ บุคคลใดไม่ให้ทานด้วยตนเองด้วย แล้วไม่ชักชวนชาวบ้านด้วย จะไม่มีทรัพย์สมบัติเป็นคนยากจนเข็ญใจ เกิดเป็นคนยากจนไม่มีคนคบหาสมาคม ขอทานก็ยาก เป็นยาจก ขอทาน แล้วขอก็ไม่ค่อยจะได้ ไม่มีใครเขาอยากจะให้ มีแต่คนรังเกียจ



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ประกาศรับสมัครผู้เข้าแข่งขัน แฟนพันธุ์แท้ ” ศิษยานุศิษย์ หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ”
มาศึกษาเส้นทางธรรม… ประวัติของเส้นทางพระอาจารย์สายวัดป่ารูปนี้ ผู้ได้ชื่อว่าเป็น อาจารย์ใหญ่สายวิปัสสนา กรรมฐาน
สมัครด่วน!!! 061-5959944 หรือกรอกใบสมัครได้ที่ www.fanpantae.net


ประกาศรับสมัครผู้เข้าแข่งขัน แฟนพันธุ์แท้ ” ศิษยานุศิษย์ หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ”

มาศึกษาเส้นทางธรรม… ประวัติของเส้นทางพระอาจารย์สายวัดป่ารูปนี้ ผู้ได้ชื่อว่าเป็น อาจารย์ใหญ่สายวิปัสสนา กรรมฐาน

สมัครด่วน!!! 061-5959944 หรือกรอกใบสมัครได้ที่ www.fanpantae.net

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

วันนี้วันพระ วันพุธที่ 6 มิถุนายน 2561
แรม ๘ ค่ำ เดือนเจ็ด(๗) ปีจอ วันอัฏฐมีบูชา



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

“ทุกสิ่งทั้งหลายในโลก ไม่มีอะไรถาวร จะต้องเสื่อมโดยธรรมชาติธรรมดาทุกอย่าง ฉะนั้น จึงไม่ควรไปสนใจกับสิ่งที่ไม่ถาวรเหล่านี้ คนจะสวยจะงามก็ต้องแก่และตาย กุหลาบก็ต้องโรย ดอกบัวงามก็ต้องร่วง มะม่วงสุกหอมก็ต้องมีแมลงกิน สิ่งที่ถาวรและไม่ตายนั้น คือ ดวงจิต อย่างเดียว สิ่งนี้จึงควรสนใจและรักษาให้มาก”

ท่านพ่อลี ธมฺมธโร



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

เราจะดี จะเลวนั้น ขึ้นอยู่กับตัวเราล้วนๆ
เราดี คนอื่นเห็นเลว..ก็มี
เราเลว คนอื่นเห็นดี..ก็มี
อย่าเสียเวลาไปพิสูจน์ความดีของเราให้ใครเห็น
แต่จงทำความดีของเราให้ยิ่งๆ ขึ้นไป
ทำโดยไม่ต้องไปสนใจว่า..ใครจะเห็นหรือไม่เห็น
แต่ขอให้เราเห็นเป็นพอ



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

เรื่อง “งูจงอางใหญ่ ตามหลวงพ่อชาบิณฑบาต”

(หนังสือ “อุปลมณี”)
หนังสือชีวประวัติ ศีลาจารวัตร
ของหลวงปู่ชา สุภัทโท

มีเรื่องเล่าปรากฏในหนังสือ อุปลมณี เป็นหนังสือชีวประวัติ ศีลาจารวัตร ของหลวงปู่ชา สุภัทโท มีอยู่ตอนนึงที่แปลกและน่าสนใจและถูกนำไปเล่าต่อๆ กันสืบเรื่อยเรื่อง “งูจงอางใหญ่ ตามหลวงพ่อชาบิณฑบาต”

(หนังสือ “อุปลมณี”)
หนังสือชีวประวัติ ศีลาจารวัตร
ของหลวงปู่ชา สุภัทโท

มีเรื่องเล่าปรากฏในหนังสือ อุปลมณี เป็นหนังสือชีวประวัติ ศีลาจารวัตร ของหลวงปู่ชา สุภัทโท มีอยู่ตอนนึงที่แปลกและน่าสนใจและถูกนำไปเล่าต่อๆ กันสืบเรื่อยมา แม่ชีบุญยู้ได้พูดถึงคราวที่มีงูใหญ่มาอยู่ด้วย เป็นงูจงอางหางกุด หลวงพ่อชา สุภทฺโท เรียกมันว่าไอ้หางกุด ตอนเช้าเมื่อหลวงพ่อออกไปบิณฑบาต ณ บ้านผึ้งมันก็เลื้อยตามหลังทับรอยเท้าของหลวงพ่อไปด้วย เช้าวันหนึ่งขณะที่หลวงพ่อกำลังเดินเข้าหมู่บ้าน คนหาปลาออกบ้านแต่เช้า สังเกตเห็นรอยงูใหญ่เลื้อยตามหลังไม่เห็นรอยเท้าของท่านเมื่อเห็นเช่นนั้นเขาจึงหันหลังกลับวิ่งเข้าไปในหมู่บ้าน บอกเพื่อนบ้านว่า

“อาจารย์ชาเอางูมาบิณฑบาตด้วย!!”

ชาวบ้านพากันกลัวมาก ขากลับก็เลยสะกดรอยตามหลวงพ่อมา ก็เห็นงูใหญ่เลื้อยตามหลวงพ่อหายเข้าไปในวัดด้วย รุ่งเช้าชาวบ้านจึงพากันมาพูดกับท่าน
“ท่านอาจารย์ ทำไมเอางูไปบิณฑบาตด้วย ทีนี้จะไม่ใส่บาตรแล้วนะ กลัว”
“อาตมาไม่ทราบ อาตมาไม่ได้เอาไป” หลวงพ่อตอบ
“ไม่ได้เอาไปยังไง ตอนออกมาทุ่งนา ยังเห็นรอยงูมันเลื้อยทับรอยเท้าท่านอาจารย์อยู่นี่นา” ชาวบ้านช่วยกันต่อว่า

แต่หลวงพ่อก็ยังยืนยันว่าไม่รู้อยู่นั่นเอง ชาวบ้านก็เลยพากันมาสังเกต ก็พบว่างูตัวนี้ตามท่านไปจากวัด พอถึงศาลพระภูมิ ทางเข้าหมู่บ้าน มันก็แยกไปคอยอยู่ที่นั่น จนหลวงพ่อกลับจากบิณฑบาต มันก็เลื้อยตามท่านกลับวัดอีก หลวงพ่อเองก็ไม่ได้เห็นงู แต่ได้สังเกตว่ามีรอยอย่างที่ชาวบ้านพูดกัน หลังจากนั้นเวลาที่ท่านจะออกจากวัดไปบิณฑบาตเมื่อจะพ้นเขตวัดหนองป่าพงท่านพูดขึ้นว่า

“ไอ้หางกุด อย่าไปบิณฑบาตกับอาตมานะ คนเขากลัว” ต่อมาท่านก็ได้บอกด้วยว่า
“หลบหนีเข้าไปหาที่อยู่ในป่ารกทึบเสียเถอะ อย่าออกมา ให้คนเห็นอีก เพราะวัดนี้จะมีคนมามากขึ้น เขาจะกลัว”

กาลต่อมา ก็ไม่ปรากฏเห็นงูจงอางใหญ่ตัวนี้อีกมา แม่ชีบุญยู้ได้พูดถึงคราวที่มีงูใหญ่มาอยู่ด้วย เป็นงูจงอางหางกุด หลวงพ่อชา สุภทฺโท เรียกมันว่าไอ้หางกุด ตอนเช้าเมื่อหลวงพ่อออกไปบิณฑบาต ณ บ้านผึ้งมันก็เลื้อยตามหลังทับรอยเท้าของหลวงพ่อไปด้วย เช้าวันหนึ่งขณะที่หลวงพ่อกำลังเดินเข้าหมู่บ้าน คนหาปลาออกบ้านแต่เช้า สังเกตเห็นรอยงูใหญ่เลื้อยตามหลังไม่เห็นรอยเท้าของท่านเมื่อเห็นเช่นนั้นเขาจึงหันหลังกลับวิ่งเข้าไปในหมู่บ้าน บอกเพื่อนบ้านว่า

“อาจารย์ชาเอางูมาบิณฑบาตด้วย!!”

ชาวบ้านพากันกลัวมาก ขากลับก็เลยสะกดรอยตามหลวงพ่อมา ก็เห็นงูใหญ่เลื้อยตามหลวงพ่อหายเข้าไปในวัดด้วย รุ่งเช้าชาวบ้านจึงพากันมาพูดกับท่าน
“ท่านอาจารย์ ทำไมเอางูไปบิณฑบาตด้วย ทีนี้จะไม่ใส่บาตรแล้วนะ กลัว”
“อาตมาไม่ทราบ อาตมาไม่ได้เอาไป” หลวงพ่อตอบ
“ไม่ได้เอาไปยังไง ตอนออกมาทุ่งนา ยังเห็นรอยงูมันเลื้อยทับรอยเท้าท่านอาจารย์อยู่นี่นา” ชาวบ้านช่วยกันต่อว่า

แต่หลวงพ่อก็ยังยืนยันว่าไม่รู้อยู่นั่นเอง ชาวบ้านก็เลยพากันมาสังเกต ก็พบว่างูตัวนี้ตามท่านไปจากวัด พอถึงศาลพระภูมิ ทางเข้าหมู่บ้าน มันก็แยกไปคอยอยู่ที่นั่น จนหลวงพ่อกลับจากบิณฑบาต มันก็เลื้อยตามท่านกลับวัดอีก หลวงพ่อเองก็ไม่ได้เห็นงู แต่ได้สังเกตว่ามีรอยอย่างที่ชาวบ้านพูดกัน หลังจากนั้นเวลาที่ท่านจะออกจากวัดไปบิณฑบาตเมื่อจะพ้นเขตวัดหนองป่าพงท่านพูดขึ้นว่า

“ไอ้หางกุด อย่าไปบิณฑบาตกับอาตมานะ คนเขากลัว” ต่อมาท่านก็ได้บอกด้วยว่า
“หลบหนีเข้าไปหาที่อยู่ในป่ารกทึบเสียเถอะ อย่าออกมา ให้คนเห็นอีก เพราะวัดนี้จะมีคนมามากขึ้น เขาจะกลัว”

กาลต่อมา ก็ไม่ปรากฏเห็นงูจงอางใหญ่ตัวนี้อีก



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

บุญคืออะไร ?
บุญ คือสิ่งซึ่งเกิดขึ้นในจิตใจแล้วทำให้จิตใจใสสะอาด ปราศจากความเศร้าหมองขุ่นมัว ก้าวขึ้นสู่ภูมิที่ดี เกิดขึ้นจากการที่ใจสงบทำให้เลือกคิดเฉพาะสิ่งที่ดี ที่ถูก ที่ควร ที่เป็นประโยชน์ แล้วพูดดี ทำดี ตามที่คิดนั้น
บุญ เมื่อเกิดขึ้นแล้วย่อมส่งผลปรุงแต่งใจของเราให้มีคุณภาพดีขึ้น คือ ตั้งมั่นไม่หวั่นไหว บริสุทธิ์ผุดผ่องสว่างไสว โปร่งโล่ง ไม่อึดอัด อิ่มเอิบ ไม่กระสับกระส่าย ชุ่มชื่นเบาสบาย ผ่อนคลายไม่ตึงเครียด นุ่มนวลควรแก่การใช้งาน และบุญที่เกิดขึ้นนี้ยังสามารถสะสมไว้ในใจได้อีกด้วย
คนทั่วไปแม้จะมองไม่เห็น “บุญ” แต่ก็สามารถรู้อาการของบุญ หรือผลของบุญได้ คือเมื่อเกิดขึ้นแล้วทำให้จิตใจชุ่มชื่นเป็นสุข เปรียบได้กับ “ไฟฟ้า” ซึ่งเรามองไม่เห็นตัวไฟฟ้าโดยตรง แต่เราสามารถรับรู้อาการของไฟฟ้าได้ เช่น เมื่อไฟฟ้าผ่านเข้าไปในหลอดไฟแล้วเกิดแสงสว่างขึ้น หรือเมื่อผ่านเข้าไปในเครื่องปรับอากาศแล้วเกิดความเย็นขึ้น เป็นต้น



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

พุทธโอวาทก่อนนิพพาน

“ ดูกรภิกษุทั้งหลาย กลิ่นดอกไม้กลิ่นจันทน์ไม่สามารถหอมหวนทวนลมได้แต่กลิ่นแห่งเกียรติคุณความดีงามของสัตบุรุษนั้นแล สามารถจะหอมไปได้ทั้งตามลมและทวนลมคนดีย่อมมีเกียรติคุณฟุ้งขจรไปได้ทั่วทุกทิศ กลิ่นจันทน์แดง กลิ่นอุบล กลิ่นดอกมะลิจัดว่าเป็นดอกไม้กลิ่นหอม แต่ยังสู้กลิ่นศีลไม่ได้ กลิ่นศีลยอดเยี่ยมกว่ากลิ่นทั้งมวลถ้าภิกษุหวังจะให้เป็นที่รักที่เคารพ เป็นที่ยกย่องของเพื่อนพรหมจารีแล้วพึงเป็นผู้ทำตนให้สมบูรณ์ด้วยศีลเถิด ”

‍♀️ เรารักพระพุทธเจ้า



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

บุญ ๑๐ วิธี

ตามหลักพุทธศาสนา มีการทำบุญด้วยกัน ๑๐ วิธี เรียกว่า บุญกิริยาวัตถุ ๑๐ (สิ่งอันเป็นที่ตั้งแห่งการทำบุญ ๑๐ ประการ) คือ

๑. ให้ทาน แบ่งปันผู้อื่นด้วยสิ่งของ ไม่ว่าจะให้ใครก็เป็นบุญ (ทานมัย) การให้ทานเป็นการช่วยขัดเกลาความเห็นแก่ตัว ความคับแคน ความตระหนี่ถี่เหนียว และความติดยึดในวัตถุ นอกจากนี้สิ่งของที่เราแบ่งปันออกไปก็จะเป็นประโยชน์กับบุคคลหรือชุมชนโดยส่วนรวม

๒. รักษาศีล ก็เป็นบุญ (ศีลมัย) เป็นการฝึกฝนที่จะ ลด ละ เลิกความชั่ว ไม่ไปเบียดเบียนใคร มุ่งที่จะทำความดี เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ผู้อื่นเป็นการหล่อเลี้ยงบ่มเพาะให้เกิดความดีงามและพัฒนาคุณภาพชีวิตไม่ให้ตกต่ำ

๓. เจริญภาวนา ก็เป็นบุญ (ภาวนามัย) การภาวนาเป็นการพัฒนาจิตใจและปัญญา ทำให้จิตสงบ ไม่มีกิเลส ไม่มีเรื่องเศร้าหมอง เห็นคุณค่าสิ่งต่าง ๆ ตามความเป็นจริง ผู้ที่ภาวนาอยู่เสมอย่อมเป็นหลักประกันว่า จิตจะมีความสงบ ชีวิตมีความสุข คุณภาพชีวิตดีขึ้น สูงขึ้น

๔. อ่อนน้อมถ่อมตน ผู้น้อยอ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่ก็แสดงออกในความมีเมตตาต่อผู้น้อย และต่างก็อ่อนน้อมต่อผู้มีคุณธรรมรวมถึงการให้เกียรติ ให้ความเคารพในความแตกต่างซึ่งกันและกันทั้งในความคิด ความเชื่อและวิถีปฏิบัติของบุคคลและสังคมอื่น เป็นการลดความยึดมั่นถือมั่นในความเป็นตัวตน ก็เป็นบุญ (อปจายนมัย)

๕. ช่วยเหลือสังคมรอบข้าง ช่วยเหลือสละแรงกาย เพื่องานส่วนรวม หรือช่วยงานเพื่อนบ้านที่ต้องการความช่วยเหลือ ก็เป็นบุญ (ไวยาวัจจมัย)

๖. เปิดโอกาสให้คนอื่นมาร่วมทำบุญกับเรา หรือในการทำงานก็เปิดโอกาสให้คนอื่นมีส่วนร่วมทำ ร่วมแสดงความคิดเห็น รวมไปถึงการอุทิศส่วนบุญให้แก่ผู้ที่ล่วงลับไปแล้วด้วย ก็เป็นบุญ (ปัตติทานมัย)

๗. ยอมรับและยินดีในการทำความดี หรือทำบุญของผู้อื่น การชื่นชมยินดีหรืออนุโมทนาไม่อิจฉาหรือระแวงสงสัยในการกระทำความดีของผู้อื่น ก็เป็นบุญ (ปัตตานุโมทนามัย)

๘. ฟังธรรม บ่มเพาะสติปัญญาให้สว่างไสว ฟังธรรมะ ฟังเรื่องที่ดีมีประโยชน์ต่อสติปัญญา หรือมีประโยชน์ต่อการดำเนินชีวิตที่ดี เป็นความจริง ความดี ความงาม ก็เป็นบุญ (ธรรมสวนมัย)

๙. แสดงธรรม ให้ธรรมะและข้อคิดที่ดีกับผู้อื่น แสดงธรรมนำธรรมะไปบอกกล่าว เผื่อแผ่ให้คนอื่นได้รับฟัง ให้เขาได้รู้จักวิธีการดำเนินชีวิตที่ดี เป็นเรื่องของความจริง ความดี ความงามก็เป็นบุญ (ธรรมเทศนามัย)

๑๐. ทำความเห็นให้ถูกต้องและเหมาะสม มีการปรับทิฏฐิ แก้ไขปรับปรุงพัฒนาความคิดเห็น ความเข้าใจให้ถูกต้องตามธรรม ให้เป็นสัมมาทัศนะอยู่เสมอ เป็นการพัฒนาปัญญาอย่างสำคัญ ถือเป็นบุญด้วยเช่นกัน (ทิฏฐุชุกรรม)

ทิฏฐุชุกรรมหรือสัมมาทัศนะ เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในการทำบุญทุกชนิดและทุกโอกาส จะต้องประกบและประกอบเข้ากับบุญกิริยาวัตถุข้ออื่นทุกข้อ เพื่อให้งานบุญข้อนั้น ๆ เป็นไปอย่างถูกต้องตามความหมายและความมุ่งหมาย พร้อมทั้งได้ผลถูกทาง

การทำบุญ ๑๐ ประการนี้ สามารถสรุปเป็นข้อความคล้องจองกันว่า

๑. แบ่งปันกันกิน
๒. รักษาศีล คือ กาย วาจา
๓. เจริญสมาธิภาวนา
๔. กาย- วาจา-ใจอ่อนน้อม
๕. ยอมตนรับใช้
๖. แบ่งให้ความดี
๗. มีใจอนุโมทนา
๘. ใฝ่หาฟังธรรม
๙. นำแสดงออกไม่ได้เว้น
๑๐. ทำความเห็นให้ถูกต้อง



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

“…พระช่วยโลกไม่ได้ ใครจะช่วย” ธรรมะที่ออกมาจากจิตใจขององค์หลวงตาตอนที่ท่านยังทรงธาตุขันธ์อยู่

ไม่อยากตายก็ต้องได้ตาย เมื่อถึงกาลมันแล้วห้ามไม่ได้ สิ่งเหล่านี้เป็นคติธรรมดา ยุ่งไปทำไม” ความ ตายเมื่อมองผ่านแว่นตาธรรม ย่อมเห็นเป็นเพียงสภาวะหนึ่งเท่านั้น อีกทั้งเป็นสภาวะหนึ่งเท่านั้น อีกทั้งเป็นภาวะที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ หลวงตามหาบัวบอกว่า ความตายนั้น “ตายก็ตายไปกับข้อปฏิบัติ ไม่ได้ตายด้วยความถอยหลัง จิตปักลงเหมือนหินหัก สภาวะเช่นว่านี้ จึงจะเป็นความตายที่คู่ควรเป็นพุทธศาสนิกชน เพราะเป็นความตายอย่างมีคุณค่า…”

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาบุญท่านเจ้าของผู้ถ่ายภาพนี้ พร้อมทั้งผู้ที่มีส่วนร่วมในการเผยแผ่โอวาทธรรมนี้ ทุกๆท่าน



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

 

เรื่องฤทธิ์และปาฎิหารย์ในพุทธศาสนามีปรากฎมาตั้งแต่อดีตกาลจวบจนมาถึงยุคปัจจุบัน ซึ่งฤทธิืที่เกิดจากพระพุทธเจ้าเองที่ได้เขียนไว้ในประไตรปิฎกมีมากมายนับไม่ถ้วนและตลอดจนพระสาวกของพุทธองค์ที่ได้กระทำฤทธิ์ต่างๆก็มีมากมายเช่นกัน จนพุทธองค์ได้มีบัญญัติห้ามพระสาวก เพราะพระปิณโฑลภารทวาชเถระ แสดงฤทธิ์เหาะไปเอาบาตรไม้แก่นจันทร์ เพียงเพื่อปกคำกล่าวของเศรษฐีที่ว่าไว้ ในคราวที่เอาบาตรไม้แก่นจันทร์ใส่สาแหรกและไปแขวนที่ปลายไม้ไผ่ซึ่งต่อๆกันจนสูงถึง ๖๐ ศอก พร้อมประกาศว่าแม้มีพระอรหันต์บังเกิดขึ้นจริง ขอให้เหาะมาเอาบาตรนี้ไปเถิด หากพ้น ๗ วันไปแล้วไม่มีผู้ใดกระทำได้ตนจะถือว่ามิได้มีพระอรหันต์ในโลก จนถึงวันที่ ๗ พระโมคคัลคัลลานะเถระและพระปิณโฑลภารทวาชเถระ เข้ามาบิณฑบาตรภายในเมืองราชคฤห์ ขณะยืนห่มจีวรอยู่บนแผ่นศิลาแห่งหนึ่ง ได้ยินคำคนทั้งหลายโจษเรื่องเกี่ยวกับบาตรไม้จันทร์หอม พระอัครสาวกโมคคคลานะเถระ จึงกล่าวแ่กพระปิณโฑลภารทวาชเถระ ให้ไปนำบาตรนั้นมา พระปิณโฑลภารทวาชเถระ กล่าวตอบว่า อันที่จริงนั้นท่านได้รับยกย่องในทางแสดงฤทธิ์ แต่เมื่อท่านอนุญาติอาตมาจะไปนำบาตรนั้นเอง พระปิณโฑลภารทวารเถระ แสดงฤทธิ์เข้าจตุตฌานอันเป็นที่ตังแห่งอภิญญา ใช้ปลายเท้าคบแผ่นหินอันยาวใหญ่ประมาณ ๗ คาวุต ลอยขึ้นไปบนอากาศเวียนรอบพระนครราชคฤห์ ๗ รอบ แผ่นหินนั้นประหนึ่งฝาละมีอันจะใช้ปิดพระนครแห่งนั้น เศรษฐีได้เห็นปาฎิหารย์ดังนั้นจึงรีบลงหมอบกราบพร้อมอาราธนาพระเถระให้นั้งบนอาสนะ แล้วนำบาตรไม้จันทร์นั้นมาจัดอาหารปราณีตใส่จนเต็มถวายพระปิณโฑลภารทวาชเถระ ฝ่ายมหาชนที่ได้ยินข่าวใครจะชมปาฎิหารย์ต่างติดตามมาจนถึงพระเวฬุวันหมาวิหาร พระพุทธองค์ทรงทราบเหตุการ์ถึงทรงสรัสตำหนิพร้อมมีรับสั่งห้ามพระสาวกแสดงฤทธิ์ปาฎิหารย์นับแต่บัดนั้น และให้นำบาตรไม้จันทร์นั้นมาย่อยเป็นชิ้นเล็กๆทำเป็นยาหยอดตาถวายพระสำหรับทำโอสถ จากนั้นทรงบัญญัติสิกขาบทเพิ่มเติมว่า ภิกษุไม่พึงใช้บาตรไม้ รูปใดใช้ต้องอาบัติทุกกุฎ
ในเรื่องการแสดงฤทธิ์นั้น พรอรหันต์สาวกสามารถกระทำได้ทุกองค์ เป็นการทำให้บุคคลเกิดศรัทธา ควรใช้ในการสั่งสอนถ้าจำเป็น แต่ไม่ควรทำให้เกิดผลลาภสักการะ พระพุทธองค์ทรงตรัสว่าไม่ใช่กิจของสงฆ์ อีกประการหนึ่งจะทำให้ภิกษุผู้ไม่มีวาสนาบารีในการแสดงฤทธิ์เกิดความลำบาก เพราะอุปัฎฐากอาจไม่ยอมดูแล ทำให้แตกความสามัคคีในหมู่สงฆ์
ฤทธิ์มี ๑๐ ประการ
๑.อธิฎฐานฤทธฺ์ คือฤทธิ์ที่ต้องอธิฐานให้สำเร็จ
๒.วิกุพพนาฤทธิ์ คือฤทธิ์ที่ต้องทำอย่างผาดแผลง
๓.มโนมัยฤทธิ์ คือฤทธิ์ที่สำเร็จได้ด้วยใจ
๔.ญาณวิปผาฤทธิ์ คือฤทธิ์ที่สำเร็จด้วยกำลังญาณ
๕.สมาธิผาราฤทธิ์ คือฤทธิ์ที่สำเร็จด้วยอำนาจสมาธิ
๖.อริยฤทธิ์ คือฤทธิ์ที่สำเร็จด้วยวิสัยของพระอริยะ
๗.กัมมวิปากชาฤทธิ์ คือฤทธิ์ที่เกิดขึ้นจากผลกรรม
๘.บุญญฤทธิ์ คือฤทธิ์ของผู้มีบุญญาธิการ
๙.วิชชามัยฤทธิ์ คือฤทธิ์ที่สำเร็จได้ด้วยวิชาหรือวิทยา
๑๐.สัมปโยคปัจจยิชฌนฤทธิ์ คือฤทธิ์ที่สำเร็จด้วยการประกอบกิจกุศลให้สำเร็จไป

ทั้งหมดคือประเภทของฤทธิ์ทั้ง ๑๐ ที่กล่าวได้ตามพระบาลี
จะเห็นได้ว่าไม่ว่ายุคไหนสมัยไหนฤทธิ์ทั้ง ๑๐ ประการนี้ยังคงมีอยู่มีให้พบได้เจอตามแต่วาสนาบารมีของแต่ละคนว่าเคยเนื่องเคยเกี่ยวพันกันมากับอริยะท่านใด หรือแม้แต่ฆราวาสที่เป็นโลกีย๋ฌาน ดังมีคำกล่าวสอนของหลวงปู่ดู่ วัดสะแก ท่านได้กล่าวสอนเสอว่า ไม่มีปาฎิหารย์อันใดจะอัศจรรย์เท่ากับการฝึกอบรม พัฒนาตนจากความเป็นปุถุชน ไปสู่ความเป็นอริยะชน ตามแนวทางที่พุทธองค์ได้วางหลักไว้ ศีล สมาธิ ปัญญา ซึ่งอีกนัยหนึ่งคือการพัฒนาความสามารถในการมีความสุขของตนให้ละเอียดปราณีตยิ่งขึ้น กระทั้งถึงภาวะความสุขชนิดที่จะไม่กลับกลายเป็นความทุกข์ได้อีก นั้นคือพระนิพพาน
หลวงปู่ยังได้กล่าวไว้ว่า ติดวัตถุมงคล ก็ยังดีกว่าติดวัตถุอัปมงคล…

หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาบุญท่านเจ้าของผู้ถ่ายภาพนี้ พร้อมทั้งผู้ที่มีส่วนร่วมในการเผยแผ่โอวาทธรรมนี้ ทุกๆท่าน



ที่มา พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น