นมัสการหลวงพี่เล็กที่เคารพ ว่าด้วยเรื่องการปฏิบัติธรรม

นมัสการหลวงพี่เล็กที่เคารพ

ผมขออนุญาตเรียนถามว่าด้วยเรื่องการปฏิบัติธรรมดังต่อไปนี้

1.ตอนนี้ ผมมีความสนใจที่จะฝึกวาโยกสิณ(กสิณลม) ในกลุ่มสมถกรรมฐาน 40 จากที่ผมทำการสืบค้นทางอินเตอร์เน็ต+ศึกษาจากหนังสือหลายๆ เล่ม (รวมถึงคู่มือปฎิบัติพระกรรมฐานของหลวงพ่อด้วย) แล้วเกิดความพอใจในผลที่จะได้รับจากการปฏิบัติ โดยที่ไม่ได้อธิษฐานเพื่ีอหาการปฏิบัติกรรมฐานที่เคยได้มาจริงๆ เรียนถามว่า ความพอใจที่เกิดขึ้นนี้ เกิดจากการที่เคยปฏิบัติได้ในอดีตชาติจริงหรือเปล่า ถ้าไม่ใช่ แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งที่เราพอใจนั้น เกิดจากของเก่าที่เคยได้จริงๆ จำเป็นต้องอธิษฐานด้วยหรือเปล่า

2.ในการฝึกกสิณลมนั้น ผมใช้นิมิตเป็นลมจากพัดลมหรือจากธรรมชาติที่เข้ามากระทบตัว เพราะหาง่าย ใช้ได้สะดวก และมีทุกที่ โดยการฝึกของผมจะยึดการสัมผัสระหว่างลมกับร่างกายเป็นบริกรรมนิมิต จำความรู้สึกที่ลมกระทบผิว ให้ความรู้สึกเหมือนมีลมเข้าปะทะร่างกาย พร้อมภาวนาตามแบบที่หลวงพ่อสอน เรียนถามว่า การปฏิบัติที่เป็นอยู่นี้ ถูกต้องหรือไม่ แล้วการประคองนิมิตกสิณ จำเป็นต้องประคองตลอดเวลาหรือเปล่า หรือเท่าที่สามารถทำได้ แล้วระหว่างการยึดนิมิตกสิณตลอดเวลากับแค่เท่าที่โอกาสจะเอื้ออำนวย มีผลต่างกันเช่นใด

3.ปัจจุบันนี้ ผมฝึกกสิณลมด้วยตนเอง เรียนถามว่า ในการฝึก จำเป็นต้องมีครูบาอาจารย์คุมหรือไม่ เพื่อไม่ให้ออกนอกลู่นอกทางและอื่นๆ แล้วระหว่างมีครูบาอาจารย์คุมกับไม่มี มีข้อดีและข้อเสียอย่างไร

ข้อมูลเพิ่มเติม ผมเคยมีประสบการณ์แปลกๆ ตอนอายุประมาณ 4-5 ขวบ นอนอยู่ที่หนึ่ง แล้วพอหลับตาก็รู้สึกเหมือนร่างตนเองลอยอยู่เหนือพื้นในอีกที่หนึ่งในท่านอนนั้น ความรู้สึกนั้นชัดเจนมาก เมื่อหลับตาก็เหมือนที่เห็นในเวลาลืมตา แต่ผมก็รู้สึกประหลาดใจมากในขนาดนั้น กระพริบตาอยู่หลายรอบกว่าอาการที่รู้สึกตอนหลับตานั้นหายไป แล้วเมื่อไม่กี่ปีมานี้ ผมก็เคยฝึกมโนมยิทธิที่บ้านซอยสายลม เนื่องจากสนใจด้วยตนเอง ก็ขอบอกข้อมูลตรงนี้เอาไว้ เพื่อประกอบการพิจารณาครับ

ผมขอกราบขอบพระคุณหลวงพี่เล็กล่วงหน้า ที่ให้ความเมตตาตอบปัญหาของผมในครั้งนี้ครับ