นอกจากความว่างแล้ว ภายในใจยังมีอะไรอีก??

ในแก่นของศาสนาพุทธ ที่ว่าด้วยเรื่องจิตเเละเน้นที่เรื่องราวของ
จิตโดยเฉพาะ เช่น จิตอวิชชา จิตกุศล
จิตอกุศล จิตเมตตา จิตบริสุทธิ์
จิตเศร้าหมอง จิตผ่องแผ้ว
เป็นต้น
แต่โดยสรุปแล้วจิตเดิมแท้ หรือจิตก่อน
อวิชชานั้น ที่รู้จักกันทั่วไปว่า"ใจ" นั้น
มันมีแต่ "ความว่าง" ที่บริสุทธิ์
โดยธรรมชาติ
ฉะนั้น อาการต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับจิต
(ภายในใจ)ภายหลังจากอวิชชา
ที่ทำให้เป็นเรื่องราวดีใจ เสียใจ
รื่นเริง เศร้าหมอง สมหวัง ผิดหวัง
พอใจ ไม่พอใจต่างๆ นานา
มันจึงเป็นภาพลวงตา(มายา)
ทั้งสิ้น
และมันกลายเป็นโจทย์หรือ
การบ้านที่
น้อยคนจะแก้โจทย์ได้
แม้จะใช้เวลา
กันมายาวนานนับอสงไขยไม่ถ้วน
เช่นองค์พระศาสดาของศาสนาพุทธ
เอง
ก็ยังใช้เวลาหาทางแก้เกมส์นี้ถึง 4 อสงไขย
กับอีก 1 แสนกัปป์
จึงพบทางออกจากการตรัสรู้ด้วยพระองค์เอง และทรงประกาศต่อสาธารณชน
เมื่อ 2600 กว่าปีมานี้คับ

 

นอกจากความว่างแล้ว
....มันยังมีทุกสิ่งทุกอย่างฮับ
ถ้าใครไปเห็นความจริงของกายใจนี้เข้า
ว่าแท้จริงมันว่างเปล่า....
ผู้เห็นนั้น...จิตใจจะไม่ได้แห้งแล้งนะฮับ
ไม่ใช่เห็นอะไรก็เฉย....อย่างไร้อารมณ์
....หรือเห็นอะไรก็ว่างเปล่าไปหมด
อย่างนั้นยังไม่ใช่....
....แต่ผู้เห็นความว่างจริงๆนั้น
จะเข้าใจธรรมชาติของทุกๆสิ่ง
อยู่กับสิ่งเล็กน้อยอะไรก็ตาม...ด้วยใจอิ่มเอิ่ม
....ไม่มีไบแอสกับสิ่งต่างๆ
เรียกว่ามีปิติสุขกับสิ่งรอบข้างได้
...แต่เมื่อสูญเสียอะไรไป...ก็เข้าใจได้...
...ว่าเป็นมันก็เป็นแบบนั้นล่ะเนาะ
เจตสิกเกิดที่จิต...ก็เกิดไปตามธรรมชาติของมัน
แต่สิ่งที่เกิดนั้น....ไม่มีใครเป็นเจ้าของ


ช่วงชีวิตที่แย่ของผม
บ้านเคยโดนตัดไฟ....
คืนนั้นร้อนก็ร้อน...มืดก็มืด
...แต่ใจก็อยุ่กับมันได้...แบบปกติ
ไม่ได้กระวนกระวายใจ...
หรือทุกข์ทนกับสิ่งที่เป็นอยู่
เรากะแค่ปรับตัวเราไปตามบรรยากาศรอบๆ
....แต่ใจมันไม่ทุกข์...คือเรียบสนิท
กับทุกความบีบคั้นของสิ่งภายนอก
ธรรมะจริงๆแก้ทุกข์แบบนั้นฮับ

ไม่ใช่การหลีกเลี่ยงวางเฉยๆว่างๆ
....แบบคิดว่าไม่มีสิ่งใดปรากฎ
แต่จริงๆแล้ว
ความว่างนั้นคือ.... ทุกสิ่งรอบๆ"มีจริงเป็นจริง"
ตารับรู้....ความมืดเมื่อไม่มีแสงไฟ
ร่างกายรู้สึกไม่สบาย รู้สึกร้อนอบอ้าว...
เพราะไม่มีพัดลม...ไม่มีแอร์
...ทุกอย่างมีจริงเป็นจริง....ผัสสะเกิดขึ้นจริงๆ
แต่เอ้ย!!....
ใจกลับราบเรียบ....เข้าใจสิ่งที่มันเกิด...
นั่นล่ะฮับ...."ความว่างบนความไม่ว่าง"
ความว่างที่อยุ่ซ่อนภายใน...
....แต่ภายนอกยังคงเป็นสิ่งที่ปรากฎมีอยู่

....ชีวิตนั้นมีอยู่จริงๆ
ลูกเมียของลุงแมวมีอยู่จริง.....
กิจการลุงแมวมีอยู่จริง....
....เป็นสิ่งที่ปรากฎจริงๆ
....ถึงแม้สุดท้ายผ่านไปอีก100ปี
จะไม่เหลือซากอะไร
...กลายเป็นความว่างเปล่าก็ตาม
แต่ปัจจุบันรูปนามนี้มีปรากฎอยุ่จริง....

...มันไม่ต่างจากเรานอนดูซีรีย์เกาหลี
เราอินกับดราม่า...ฟินกะพระนาง
ยังกะถูกดูดเข้าไปข้างใน
....เหมือนสิ่งนั้นเป็นจริงเป็นจัง
แต่พอจบ ep. สุดท้าย...
ก็ต้องร้องเฮ้ยย!! มันจบแล้ว...
รู้ตัวอีกที...เราเป็นคนดูนี่หว่า...
รู้สึกทันทีว่ามัน...ว่างเปล่า
....เราไม่ได้เป็นอะไรนี่

....ไม่ต่างจากชีวิต
ถ้าเราอินกับมัน....มุ่งมั่นเป็นจริงเป็นจัง
สุขทุกข์ไม่ต่างจากตอนไหลไปกับซีรีย์เกาหลี
พอวันสุดท้ายของชีวิต....จบลง
ก็ร้องเฮ้ยย!!! มันจบแล้ว
ไม่ต่างจากep.สุดท้ายของซีรีย์จบลง
....ความรู้สึกเป็นจริงเป็นจังในตอนนั้น...
....แท้จริงไม่มีอะไรเลย
รู้สึกว่างเปล่า....นั่งเหม่อๆดูสิ่งที่ผ่านไป
จบไปอีกชาติหนึ่ง....
....แล้วเกิดใหม่...เพื่อไปอินใหม่...
....แบบไม่จบไม่สิ้นฮับ

 

ถ้าเข้าใจถูกต้อง คงไม่มีเรามานั่งเหม่อ
ไปกับความว่างหรอกฮับ
ตัวสติ สมาธิ ปัญญา นั้นแหล่ะจะเห็น
สิ่งเกิดดับมาจากเหตุปัจจัยของ
ผัสสะต่างๆ ที่มากระทบจิต
และเกิดมายาการต่างๆ ที่ชวนให้
พอใจและไม่พอใจ หรือไม่ถึงขั้นพอใจ
และไม่พอใจ
อาการของจิต(สังขาร)เกิดแล้วสลาย ๆ เหมือนระลอกคลื่น
บนผิวน้ำ
ส่วนเนื้อน้ำ คือใจได้แต่รู้ความเคลื่อน
ไหวขอระลอกคลื่น
อยู่อย่างสงบ
มิได้กระเพื่อมแม้แต่น้อนนิด
ฮับ

 

ยิ่งห่างธรรมชาติจักรวาลย่อมตื่นรู้ได้ยากยิ่ง จิตเดิมแท้อันบริสุทธิ์นั้นเป็นหนึ่งเดียวกับจักรวาล หากไม่เข้าใจความเกี่ยวข้องของจิตนี้กับจักรวาล
การรู้แจ้งในธรรมชาติ เพื่อการหลุดพ้นจากสังสารวัฏย่อมเกิดขึ้นไม่ได้
โดยสิ้นเชิง ฮับ
(เพราะธรรมชาติของจิตเดิมแท้กับจิตจักรวาลนั้นเป็นสิ่งเดียวกัน)