นั่งกรรมฐานแล้วมีคนมาทำให้ตกใจ

สอบถามค่ะ.....วันนี้นั่งกรรมฐานอยู่ ระหว่างที่นั่งมีอาการทางกายคือ มือหงิกงอแล้วลอยขึ้นค่ะ (มันคือปิติใช่มั๊ยคะ) แล้วระหว่างที่กำลังกรรมฐานอยู่ มีคำมาเรีย (คนจริง ค่ะ) เรียกแบบตวาดเสียงดังเลยค่ะ ทำให้ตกใจ ลืมตาทันทีเลยค่ะ...คำถามคือ หลังจากนั้นตั๊กมีอาการสั่นค่ะ คือรู้สึกว่าตัวสั่น แต่ที่สั่นมากๆ คือมือค่ะ (ตอนนี้ก็ยังสั่นอยู่) เป็นเพราะอะไรคะแล้วมีวิธีใดบ้างที่จะทำให้อาการสั่นนี้หายไปน่ะค่ะ...รบกวนด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ

 

นอนตื่นนึง สักคืนเดี่ยวก็หายครับ ^^

 

ถ้ายังไม่หาย ก็ปล่อยไป 2 3 วันเดี่ยวก็หายเองครับ

หรือไม่ก็ ทำสมาธิ ให้เลยปิติ ขึ้นไป อาการปิติ ก็จะหมดไปเอง

 

ก่อนอื่นให้ไปเชคในบ้านก่อน ว่ามีใครเปิดทีวี หรือส่งเสียงแบบนี้หรือเปล่า
แล้วก็ถามด้วยว่า มีใครได้ยินเสียงแบบนี้ไหม?
ถ้ามันดังมาก คนอื่นก็ต้องได้ยิน
บางทีอาจจะเป็นเสียงฝรั่งข้างบ้าน เขากำลังตวาดแฟนอยู่ก็ได้

ค่อย ๆ เชคเองจากรอบข้างก่อนนะครับ
ถ้าหาไม่ได้ ก็รอดูว่า จะเจออีกครั้งไหม
ก็ตั้งสติให้ดี ๆ แล้วหาใหม่

บางทีอาจเป็นแม่เราเจอแมลงสาป แล้วอุทานเป็นคำว่า "มาเรีย" ก็ได้ ^ ^ (มุขนะ)

 

อาการมือหงิกงอ มันตืออาการปิติแบบนึงเหรอครับ แล้ววูบแบบสัปหงกล่ะครับ คืออาการแบบไหน

 

เค้าเรียกกรรมฐานแตกมังคะ
เกิดจากเข้าสมาธิลึก แล้วออกมาเร็วมาก จากอาการตกใจ
นั่งเองโดยไม่มีครูอาจารย์ จิตยังไม่แกร่งพอ จออะไรนิดหน่อยก็ตกใจง่าย เลยกรรมฐานแตก
ต้องรีบแก้ด่วนเลย ไม่งั้นวิกลจริตเป็นบ้าเอา
แนะนำให้ไปแก้โดยไปนั่งกรรมฐานที่วัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม ราชบุรี

 

คนจริง หลังจากลืมตาแล้ว เห็นคนจริงไหมครับ

เรานั่งที่ห้องบ้านเรา ลองถามคนในบ้านเราดุสิ เมื่อ...มีใครเรียกไหม

 

รู้ตัวคนเรียกค่ะ...คนจริงๆ แต๊ๆ นี่ล่ะคร่าาาาา เรียกซะดัง ต๊กกะใจ

 

อุ๊ยยยย......ร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอคะ..ชักกังวลแฮะ

 

อย่าวา่แต่มือหงิกงอ เลย หนักกว่านี้ก็ยังมีมั้ง เคยอ่านเจอบ่อยๆ เวลาปฏิบัติ ต้องหาที่อยู่คนเดียวอย่าให้ใครมาเห็น 555+ ไม่อย่างนั้นเดี่ยวเค้าจะตกใจ แล้วมาโทษว่าเป็นเพราะนั่งสมาธิ เป็นบาปเข้าตัวเค้าหนักไปอีก

พอเลิกนั่งกรรมฐาน เดี่ยวมันก็หายเป็นปรกติเองครับ


ส่วนอาการวูบสัปหงก นั้น คือ ตกภวังค์ ขาดสติ ตัดหลับไปครับ ก็คือนั่งหลับ นั้นละครับ

แก้โดยการใช้คำภาวนาในกรรมฐาน อย่าให้ขาดคำภาวนา ครับ ถ้าผ่านตรงนี้ไปได้ไม่ตัดหลับ จิตจะเป็นสมาธิ เป็นฌาน ตามกรรมฐานที่ปฏิบัติ

แต่ส่วนใหญ่ ขาดสติ แล้ว วูบหลับไปในท่านั่งสมาธิกันเยอะ

ถ้าไม่ขาดสติ จะมีสติรู้ตัวตลอด ไม่หลับสัปหงก ใดๆ ครับ

.

 

ผมเคยเป็น แต่เข้าใจว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวรมาทวงถาม เพราไม่เป็นบ่อย เคยแต่คัน ได้ยินเสียงเปร๊ยะ ตัวพอง ท้องขยาย แมวขู่จนกลัวมันจะข่วนหน้าเอา มีคนมาจับมือให้ทำท่านั้นท่านี้ รำยังมีเลย ขอบคุณครับที่ชี้แนะ

 

อย่างนี้ ก็แนะนำว่า ก่อน และ หลังนั่ง อุทิศบุญ กุศลกรรม ให้บ่อยๆ ครับ

เค้ามาหาก็เพราะมาทวงก็มีครับ มาปรกติกลัวจะไม่รู้ ก็เลยต้องมีการแสดงออกให้เห็นนะ ^^

 

ลมหายใจไม่มี
​

ขณะทำสมาธิ จะเกิดอะไรขึ้นก็ช่างมัน ให้สนใจลมหายใจอย่างเดียว

ถาม : เวลาเราทำสมาธิ เกิดนิมิตอะไรขึ้น เราจะทราบได้อย่างไรว่า..?

ตอบ : จะเกิดอะไรขึ้นก็ช่างมัน ให้สนใจลมหายใจของเราอย่างเดียวก็พอ ถ้าลมหายใจไม่มีให้รู้ว่าไม่มี คำ ภาวนาไม่มีให้รู้ว่าไม่มี นิมิตต่าง ๆ ให้ถือว่าเป็นสิ่งที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป แต่เรายิ่งไม่สนใจภาพก็จะยิ่งชัด จะกวนให้เราสนใจให้ได้

ถาม : แล้วเราจะวางกำลังใจอย่างไรคะ ?

ตอบ : รับรู้ไว้ด้วยความเคารพ แล้วก็กองไว้ตรงนั้นแหละ ยกเว้นว่า เป็นนิมิตที่ตรงกับกองกรรมฐาน เช่น เราใช้พุทธานุสติอยู่ จับภาพพระพุทธรูปเป็นนิมิต เมื่อภาพพระปรากฏก็จับภาพต่อไปเลย ถ้าไม่ตรงกับกองกรรมฐานก็ไม่ต้องไปสนใจ



สนทนากับพระครูวิลาศกาญจนธรรม (พระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ)
ณ บ้านวิริยบารมี เดือนธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๕๕


ที่มา : เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนธันวาคม ๒๕๕๕ - หน้า 3 - กระดานสนทนาวัดท่าขนุน


อาการตกใจเมื่อทำสมาธิ <hr style="color:#998049; background-color:#998049" size="1"> ถาม : เวลาจิตจะสงบต้องสะดุ้ง..?
ตอบ : จริง ๆ แล้วเขาไม่ให้สนใจข้างนอก ให้ใจเราอยู่กับลมหายใจเข้าออกเท่านั้น

อาการ สะดุ้ง อาการตกใจ ก็คือการที่เราส่งจิตออกไปที่อื่น พอเกิดอะไรกระทบตา หู จมูก ลิ้น กาย จิตจะรีบวิ่งกลับมาเพื่อที่จะรับรู้อาการนั้น อาการที่จิตวิ่งกลับมาเร็วเกินไป เป็นอาการที่เราเรียกว่า "ตกใจ"

เพราะฉะนั้น ถ้าใจจดจ่ออยู่กับลมหายใจเข้า-ออกไม่ไปไหน ต่อให้ฟ้าผ่าข้างหูก็ไม่ตกใจหรอก แสดงว่าเราส่งใจออกไปโดยไม่รู้ตัว

ส่วนอีกอย่างหนึ่งจะมีอาการหวิวเหมือนกับตกจากที่สูง อาการนั้นจิตเราเริ่มจะเป็นฌานอย่างหยาบแล้ว แต่เกาะไม่ติดพลัดหล่นลงมา เป็นอาการที่เรียกว่า "พลัดจากฌาน" จะวูบเหมือนตกจากที่สูง อันนั้นใกล้จะได้ดีแล้วตั้งหน้าทำใหม่อีกสักพักก็จะเป็นฌานไปเลย


ถาม : ...
ตอบ :ให้เรารับรู้อาการนั้นไว้เฉย ๆ ไม่ต้องไปสนใจว่าเป็นอะไร รู้ว่าเป็นอย่างนั้นก็พอ

ถ้ายังมีลมหายใจเข้า-ออก ให้จับลมหายใจเข้าออก ถ้ายังมีคำภาวนาให้จดจ่ออยู่กับคำภาวนา ถ้าไม่มีลมหายใจ ไม่มีคำภาวนาก็ให้รับรู้ไว้เฉย ๆ ว่าตอนนี้อาการเป็นอย่างนั้น

ถ้า เราไปสนใจมาก ๆ ก็จะไม่ก้าวหน้า แต่ถ้าเรารับรู้ไว้เฉย ๆ แค่รู้ว่าเป็นอะไรก็รับรู้ไว้เท่านั้น ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นและไม่อยากให้หายจากอาการอย่างนั้น เดี๋ยวก็จะก้าวหน้าไปเอง

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนมีนาคม พุทธศักราช ๒๕๔๕

 

หลงไปภวังค์นะครับ อย่าตามความสุขไป อัตรายครับจติเกิดอกุศลได้ง่าย