นั่งสมาธิวันละ15-30นาทีจะได้ฌาณไหมครับ

ผมนั่งสมาธิวันละ15-30นาทีเองครับ พอจะมีสิทธิ์ได้ฌาณไหมครับ
แล้วประมาณกี่ปีครับ

 

มีสิทธิ์ได้ครับ ขึ้นอยู่กับคุณภาพของการฝึกสมาธิ... ยังไงก็อนุโมทนาที่มีศรัทธาจนเกิดความเพียรพยายามสม่ำเสมอ ....นั่งแล้ววัดคุณภาพได้ง่ายนิดเดียวคือนั่งแล้วจิตโปร่งเบาไม่เครียด ถ้าหนักๆ บีบคั้นส่วนใดของกายกับใจ มีความโลภอยากเกิดสมาธิหรือฌานมากเกินไป

 

อยากได้ฌาณ

อนุโมทนาบุญกับการนั่งสมาธิครับผม แค่การปฏิบัติไม่ว่าจะได้หรือไม่ได้ฌาณสมาบติก็เป็นบุญกุศลแล้ว แต่ขอบอกนิดนึงว่าการได้ฌาณนั้นไม่ใช่เป้าหมายในการนั่งสมาธิ เป็นเพียงผลพลอยได้เท่านั้น จงอย่ายึดติดเพราะจะทำให้คุณไม่สามารถก้าวหน้าและบรรลุธรรมได้ เพราะมัวแต่แวะข้างทางหลงความงามของดอกไม้ข้างทางจนลืมเป้าหมายสำคัญนั่นคือ พระนิพพาน ฤทธิ์ฌาณมีได้ก็เสื่อมได้ เป็นไปตามกฎไตรลักษณ์ ยิ่งถ้ามีแล้วนำไปใช้ผิดสร้างอกุศลก็ยิ่งแย่กันไปใหญ่ ดังนั้นอย่าใส่ใจเลยครับ ได้ก็ดีไม่ได้ก็ดี หนทางของการได้ฌาณนั้นจะเป็นการนั่งสมาธิแบบสมถกัมมัฏฐาน ส่วนวิปัสสนากัมมัฏฐานจะได้ญาณแทน ซึ่งนับว่าสูงกว่าและไม่หลงติดด้วย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น พึงระลึกอยู่เสมอว่า ยิ่งอยากยิ่งไกล ยิ่งเฉยยิ่งใกล้ อีกอย่างที่สำคัญ การนั่งสมาธิ ควรจะมีครูอาจารย์ที่ดีด้วยนะครับ เพื่อความปลอดภัยและเพื่อความก้าวหน้า ขอให้ใช้ความเพียรให้มากแล้วสิ่งทั้งหลายก็จะสำเร็จเอง แม้ชาติก่อนจะไม่ได้สั่งสมบุญด้านนี้มาเยอะก็ตาม โชคดีครับ

 

อนุโมทนาสาธุครับ ของให้เจริญด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา ครับ

 

ไม่ได้อยู่ที่เวลาครับ ขึ้นอยู่กับความสงบ บางคนทำงานอยู่แต่มีสติ นั่งพักหลับตาไม่ถึงวินาทีเข้าฌาณได้ก็มี บางคนนั่งเป็นวัน ไม่มีความสงบ ไม่ถึงก็เยอะ ผมเป็นตัวอย่าง 55 บางคนทรงฌาณ 24 ชม.โดยไม่ได้นั่งเลยก็มี
เวลาไม่สามารถกำหนดได้ ทำไปเรื่อยๆทุกวันๆ ครับ ขึ้นอยู่กับอิทธิบาทสี่ เอาตามสะดวกดีกว่าครับ เรื่องเวลา จะได้เป็นการเดินสายกลาง แต่ถ้านั่งวันละครั้ง ผมว่าควรจะนั่งให้ได้อย่างน้อย 30 นาที เพราะน่าจะเป็นเวลาที่พอดีในการที่จะทำให้สงบ สำหรับการใช้ชีวิตทางโลกมาทั้งวัน แต่ก็อีกล่ะครับ แล้วแต่คน เพราะระดับความสงบ ฯลฯ ไม่เหมือนกัน

แต่ก่อนการนั่งทุกครั้ง ควรพยายามทำความเข้าใจและบอกตัวเองอยู่เสมอว่า เราจะปฎิบัติ ให้เหมือนการรดน้ำ ต้นไม้ที่เราปลูกไป ให้เหมือนหน้าที่ อย่าไปคิด หวัง ว่าจะต้องเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ เพราะสิ่งเหล่านั้นคือกิเลศ ยิ่งอยากยิ่งไม่ได้
ปฎิบัติให้เกิดความสงบ ความว่าง ฌาณไม่คง ไม่จีรัง เกิดได้เดี๋ยวก็ดับ อภิญญามาได้ก็ไปได้ จะเกิดก็ปล่อยให้เกิด มอง พอดับก็ปล่อย เกิดขึ้น ตั้งอยู่ดับไป ยิ่งอยากยิ่งได้ยากครับ

 

ได้ตั้งแต่น้อมจิตบูชาพระและการภาวนานี่ก็เป็นการเข้าสู่สภาวะขั้นที่ ๑ นะคะ

การเข้าสู่ภาวะต่างๆ นั้นนะจ๊ะ ไม่มีการเตือนแบบเกจ์น้ำมันหรืออื่นๆ นะคะ

อย่าไปใส่ใจ มันจะกลายเป็นการตีกรอบให้การทำสมาธิ เพราะการทำสมาธินี่ทำให้เกิดความสงบ เกิดการล่ะ วาง ว่าง เกิดสติ เกิดปัญญา ไม่ใช่เกิดปัญหาหรือข้อกังขานะจ๊ะ

ทำไปเถอะจ๊ะ อย่าอยากเห็น เพราะความอยากเห็นมันจะหลอนจะหลอก ทำจิตให้ผ่อนเบา ละเอียดไปเรื่อยๆ คุมจิตอยู่ จิตมั่นคง นิ่งมากเท่าไร ความจริงจะเจริญเองค่ะ

 

คุณทำจนเกิดความเคยชินเมื่อไร เมื่อนั้นเกิดฌานแล้วครับ....ทำจนชิน ทำจนเป็นเรื่องปกติ ทำโดยอัตโนมัติ นั่นแหละฌานหละครับ.

 

อนุโมทนาด้วยครับ ตั้งใจกันมากๆนะครับ ที่ทุกๆคนบอกเตือนสติได้ดีเลยครับ สาธุ

 

ขออนุโมทนาด้วยครับ ยินดีด้วยครับที่มีเวลานั่งสมาธิ ผมก็อยากนั่งสมาธิ แต่ทำไม่ได้ ดีใจที่นั่งสมาธิได้ครับ
อืมส์ แล้วฌานมันเป็นอย่างไรครับ

 

นั่งไปเถอะ
ได้ไม่ได้ช่างมัน
อยากได้มากจะได้ลำบาก

 

ครับ

 

ในฐาน่ะที่นู๋เพิ่งหัดใหม่น่ะค่ะ

หนูคิดว่าอยู่ที่ใจเรามากกว่าค่ะ

บางทีการนั่งนานเกินไป บางทีก็เมือนการฝืนตัวเองน่ะค่ะ

 

พยายามเข้านะครับ ผมก็กำลังพยายามด้วยเหมือนกาน

 

ผมว่าไม่ต้องไปมัวกังวลหรอกครับ ทำไปเรื่อยๆ
วันนี้มันไม่สงบ พรุ่งนี้ก็ต้องสงบ
พรุ่งนี้มันไม่สงบ วันข้างหน้ามันก็ต้องสงบ

ขออนุโมทนาด้วยนะครับ ^^

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ นั่งมาหลายปีแล้วเหมือนกัน แต่ดีบ้าง และไม่ดีบ้างแต่ก็ไม่ท้อค่ะ พยายามเก็บหน่วยกิตไปเรื่อยๆ แต่ก็ทราบว่าเวลา ยืน เดิน นั่งนอน ให้กำหนดตามอริยาบท แต่ลืมทุกครั้ง พยายามเตือนตัวเองตลอด เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

 

ผมก้อพยายามอยู่

 

การปฏิบัติธรรมสู่ความสุขแบบสมเด็จโต
ญาติโยมส่วนมากคงมีปัญหาในขณะปฏิบัติธรรมภาวนา ที่นั่งปฏิบัติแล้วนั่งไม่ค่อยได้ดีดังที่ตั้งใจไว้ตอนแรก จิตใจวอกแวกมันไม่ยอมสงบหยุดนิ่ง เดี๋ยวจิตส่ายไปโน้นส่ายไปนี่ตลอดเวลา ไม่เคยที่จะหยุดนิ่งเลยสักนาที ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่าในแต่ละวันของเรา มีอารมณ์เข้ามากระทบจิตใจตลอดเวลา ขอแนะนำให้ญาติโยมปฏิบัติเสียใหม่ โดยให้จิตเคยชินกับคำภาวนาเสียก่อนเป็นอันดับแรก คำภาวนาที่มีผลมากที่สุดให้ภาวนาว่า พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ เพราะเป็นพุทธานุสสติ ที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่าทำให้จิตเข้าสู่ความสงบได้เร็วที่สุด และยังช่วยปกป้องคุ้มครองภัยอันตรายต่างๆได้อีกด้วย การภาวนานี้ให้ทำในเวลากลางวันหรือเวลาใดก็ตาม ให้ภาวนาไว้เรื่อยๆไม่ว่าจะเดิน ยืน นอน นั่ง ทำไว้ตลอดเวลาที่เรานึกขึ้นมาได้ ที่ให้ทำเช่นนี้ก็เพื่อทำให้จิตของเราเคยชิน และรวมตัวทีละเล็กทีละน้อย แบบค่อยๆเป็นค่อยๆไป เขาเรียกว่าเป็นการรวมจิตโดยอาศัยธรรมชาติของจิต การภาวนาไม่จำเป็นต้องหลับตา ลืมตาก็ภาวนาได้ เพียงแต่ขอให้มีสติเป็นตัวรู้อยู่กับคำภาวนาเท่านั้น ไม่ต้องเร่งรีบทำใจให้สบายๆ ภาวนาไม่ต้องไปหวังให้มันมีความสงบ เราภาวนาไปเรื่อยๆในไม่ช้าก็จะรู้ชัดขึ้นมาเองว่าตัวเราได้อะไร ข้อสำคัญให้หมั่นทำไปเรื่อยๆ สำหรับท่านที่จะนั่งปฏิบัติตอนเย็นหรือก่อนนอนในห้องพระ ขอให้ท่านได้สมาทานศีลเสียก่อนอันดับแรกและจึงสวดมนต์บูชาพระแล้วอย่าพึ่งหลับตา เนื่องจากเรามีอารมณ์เข้ามากระทบจิตใจตลอดทั้งวัน จนจิตใจมีแต่ความวุ่นวายสับสน ขอให้ท่านหลับตาสูดลมหายใจแรงๆลึกๆ 10 ครั้งด้วยความมีสติเสร็จแล้วจึงลืมตามองพระพุทธรูปหรือพระสงฆ์องค์ใดก็ได้ ที่ท่านศรัทธาและเคารพนับถือพร้อมทั้งสูดลมหายใจแรงๆลึกๆ 20 ครั้งจากนั้นจึงเริ่มภาวนา พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ ไปเรื่อยๆเมื่อจิตเริ่มที่จะรวมตัวเข้าหากัน จะมีความรู้สึกอยากหลับตา ท่านก็จงหลับตาและภาวนาต่อไปในไม่ช้าจิตก็จะรวมตัวของมันเองจนปรากฎเป็นแสงสว่างอยู่เบื้องหน้าทั้งที่หลับตา แสงสว่งที่เกิดอาจเป็นสีเดียวหรือหลายสีก็ได้ เมื่อจิตพบความสุขสงบแล้วขอให้ท่านน้อมจิตแผ่เมตตาและอุทิศส่วนกุศลนี้ ให้แก่สรรพสัตว์ทั้งหลายที่ยังต้องเวียนว่ายตายเกิด แล้วจึงตั้งใจภาวนาต่อไป ท่านจะพบความสุขที่แท้จริงทั้งในชาตินี้และชาติหน้า
------------------------
อมตะธรรม สมเด็จโต หน้าที่ 83-86
พิมพ์ที่ บ้านธรรมะโต 02-4527099 ,081-4047980
------------------------

 

นั่งไปเถอะจ๊ะ ดีแล้ว อย่าลืมแผ่เมตรตา อุทิศบุญด้วยนะ

 

หลากหลายจริงๆ
หลวงพ่อฤาษีลิงดำ สอนว่า
"... การนั่งสมาธิ จะไปกำหนดกฏเกณฑ์กันไม่ได้ ว่าต้องเท่านั้นนาที ฯ ใครอยากจะนั่งนาน ก็แล้วแต่ นั่งจนสบายใจ... แล้วก็พอ"

ส่วนการจะเกิดฌาน หรือไม่ อย่าสนใจ หรืออย่าอยาก
พอมันเกิดขึ้นแล้วเราจะรู้ได้เอง (เคยศึกษาองค์ฌาน ใหมครับ ลองเข้าไปดูที่เว็บคลับผมก็ได้ หรือในห้องฝึกสมาธิของเว็บพลังจิตก็ได้ ฯลฯ)

หากทำจริงจัง 3 วัน 7 วันก็ได้แล้ว
จริงจังน้อยหน่อย 1 เดือน 3 เดือน
ถ้าหย่อนยานก็เป็นปี พวกที่ฝึกมาหลายปีแล้วไม่ได้อะไร
ได้แค่คำว่า ความสงบสบายใจ อันนี้เป็คำปลอบโยน
อย่าลืม

จับสมถะภาวนา ให้จับฌาน4
จับวิปัสนาญาณ ให้จับพระโสดาบัน

ไม่งั้นฝึกจนตายก็ไม่ก้าวหน้า ไม่จบสักที

 

อืมจิงครับ ผมว่านั่งไปเรื่อยๆไม่ยึดกับอะไร ก็คงจะได้แต่ความสงบเป็นการปลอบใจ สำคัญคือต้องตัดความอยากได้อยากมีอยากเป็นทิ้ง แต่ให้สติยึดมั่นอยู่ในคำภาวนาเสมอ และสุดท้ายทำทั้งสามอย่างนี้ให้เป็นนิสัย