นั่งสมาธิ ภาวนา แล้วรู้สึก โคลงไปมา

ในการปฏิบัติ ผมนั่งสมาธิ แล้ว ภาวนา นะ มะ หายใจเข้า พะ ทะ หายใจ ออก
รู้สึกเป็นสมาธิดีมาก
สักพัก รู้สึก ในจิตมันหมุน โคลง ๆ เป็นแสงสว่างจ้าสีขาว วูบไปวูบมา ความรู้สึกในตอนนั้นเหมือนตัวเองจะลอย
และในบางทีภาวนา นะมะพะทะ เวลานั่ง และเดิน ก็รู้สึก เวียนๆศรีษะ เหมือนจะเป็นลม

แบบนี้ ควรจะ ปฏิบัติอย่างไร ต่อครับ ที่ทำมาถูกหรือผิดครับ

ขอบคุณครับ

 

คำบริกรรม นี้ มีผล เพราะเป็นการเร่งธาตุ ถึงมีอาการเวียนได้

 

เป็นธรรมปีติครับ เกิดขึ้นเมื่อจิตเข้าสู่อุปาจารสมาธิขึ้นไป

อาการวิงเวียน เกิดจากการเครียดเกินไป ให้ทำใจสบายๆ วางเฉยๆ

เพราะการทำสมาธิที่แท้จริง คือ ต้องทำจิตให้เข้าสู้ ฌาน 4 มีองค์ฌาน คือ อุเบกขา(วางเฉย) และเอกคตา(จิตรวม นิ่ง เป็นสมาธิ)

 

ขอบคุณ สำหรับทุกคำตอบครับ

 

ของผมหัวหมุนติ้วๆ แต่ในจิตชุ่มชื่นไม่เวียนหัวไม่มึนงง ถ้านั่งแบบลืมตาแล้วลองหมุนเอาเองสัก3 รอบก็ตาลิงตาลายละครับ นั่งแบบไม่สงสัยอะไรจะเกิดขึ้นก็สักแต่รับรู้ รู้แล้วก็เท่านั้นจับอารมณ์เป็นสุขในรสสมาธิดีกว่า

 

ต่อครับ

จิตสงบลงสมาธิเมื่อไหร่อาการจะหายเอง

รับรองว่า ยังไม่เคยเห็นใครตายเพราะปิติ ถ้ากลัวตายเลยเลิกปฏิบัติ

 

นะมะพะธะเป็นบทคาถาอิงธาตุร่างกาย
ถ้าสมาธิสะสมเราไม่พอ หรือไม่เคยผ่านสมาธิระดับสูงมาก่อน
หรือพอมีกำลังจิตมาบ้าง
จะส่งผลต่ออาการทางร่างกายเป็นปกติ
ไม่ใช่เรื่องแปลกที่อะไรครับ
ไม่เกี่ยวกับเรื่องอื่นๆหรอกครับ
มาสร้างเสริมกำลังสมาธิในระหว่างวัน
เสริมหรือทำสมาธิในระดับจิตสงบบ่อยๆ
เพื่อเพิ่มภูมิต้านทานให้ร่างกายตรงนี้
ก็หายแล้วครับ

แต่ถ้าใช้บทนี้เพื่อออกไปข้างนอก
จะบอกไว้ก่อนว่า มันจะไปเร็วมาก
และมักจะมองไม่เห็นจิตตัวเองนะครับ
คล้ายเป็นภาคบังคับ
ถ้าเอาผลทางด้านสายตา
ภาพที่หันไปมองจะค่อยๆแสดงราย
ละเอียดขึ้นมาตามมุมที่มอง เช่นกันครับ

เล่าให้ฟังเฉยๆ แต่ไม่แนะนำให้ใช้เพื่อ
กรณีท่องเที่ยวครับ


สมาธิถ้าส่งผลต่อกายได้ = สมาธิสะสมเราไม่พอ
สมาธิถ้าเราไม่เข้าใจในนามธรรมต่างๆ
ที่พบ ที่สัมผัสได้ =
สติทางธรรมเราน้อยไป

อ่อนตรงไหนก็เสริมตรงนั้น
ไม่มีอะไรยุ่งยากครับ