นิทานก่อนนอน เรื่องเจ้าปาบู่(คลายเครียดนะครับ)

เรื่องเจ้าปาบู่

เจ้าสัตว์ 6ขา ปีกสีน้ำตาล มีหนวดยาวเท่าลำตัว
ฉันพบเจอมันในห้องของฉันด้วยความบังเอิญ
ฉันทักทายมัน "สวัสดี" มันกระดิกหนวดของมัน สอง สาม ทีแล้วหลบไปซ่อนด้วยความอาย
เราเจอกันบ่อยขึ้น ฉันแปลกใจว่ามันมาจากไหน
มันคงจะหิว...
หรือไม่มีบ้านอยู่...
แต่ไม่เป็นไร ฉันก็อยู่คนเดียวเหมือนกัน
มันเข้ามาทักทายฉันบ่อยขึ้น ฉันกลับเข้ามาในห้องมันก็วิ่งออกมารับและกระดิกหนวดทั้งสองของมัน สอง สาม ทีอย่างเคย
ฉันเจอมันในห้องน้ำ มันเจอฉันก็ร่าเริง วิ่งวนไปมารอบๆขาฉัน
ฉันตกใจกลัวจะเหยียบมันเข้า ฉันเอาสายยางฉีดน้ำไล่มันไป
ขอโทษนะ...หวังว่าแกคงจะไม่เป็นหวัดนะเจ้า...
ฉันตั้งชื่อมันว่า "ปาบู่"
มันมักเฝ้าอยู่ในห้องน้ำ แปลกใจจริงๆ
แกมีมุมโปรดแล้วเรอะ!!!
ฉันจ้องดูมันเงียบๆ มันก็มองฉันเงียบๆผ่านหัวที่กลมเล็กของมัน
เราอยู่ด้วยกันห้า หก วัน
คืนหนึ่ง...
ฉันกลับมาเห็นมันนอนแน่นิ่ง
ฉันไม่ได้วิตก มันคงพลาด แค่พลิกตัวไม่ได้เท่านั้น
แต่ตอนเช้าฉันก็พบมันนอนในท่าเดิม
โอ...!!!แกตายซะแล้ว มันเกิดขึ้นได้อย่างไร ใครทำอะไรแก
ฉันสังเกตุรอบข้างตัวมัน เห็นท่อน้ำทิ้งมีสบู่และเส้นผมติดตะแกรงอยู่
นี่แกกินอะไรเข้าไป...
บางทีแกคงอยากแบ่งเบาภาระช่วยทำความสะอาดห้องให้ฉัน จึงช่วยกินสบู่ที่ติดท่อน้ำ
ขอให้ไปดีนะเจ้าปาบู่...
ฉันเอาสายยางฉีดน้ำ ฉีดไล่ร่างของมันไปที่ระเบียง
วันต่อมา...
มีขบวนแห่มดมากมายล้อมรอบตัวมันอยู่ เดินสวนสนามเป็นระเบียบเรียบร้อยและมีมาสมทบมากขึ้นเรื่อยๆ
ฉันกะไว้แล้วว่าจะต้องมีคนมารับแก บางทีแกอาจจะเป็นนางพญา ถึงได้มีขบวนแห่ใหญ่โตขนาดนี้
ขอให้ไปดีนะ
และหวังว่าแกคงจะได้กลับไปยังที่ๆแกจากมา...