นิทาน อุบายที่ทำให้ใครคนนั้นบรรลุธรรม

หากท่านใดแว๊บมาชมนิทานเรื่องนี้ ขอให้ท่านวางใจกลางๆ ถ้าวางที่หัวใจเค้าได้ยิ่งดีใหญ่ แป่วววว... โดยปราศจากอคติทั้ง 4 นะขอรับ มีอะไรบ้าง เค้าขอละไว้ในฐานที่เข้าใจนะ... เค้ารู้จักกับใครคนนั้นเป็นอย่างดียิ่ง สนิทสนมกันมาก ที่สุดของที่สุดเลยหล่ะตัวเอง
หากใครไม่เชื่อ กรุณาเฉยๆไว้จะได้ไม่ขาดทุนทั้งป่นทั้งปี้ ใครคนนั้นเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อพระราชพรหมญาณ วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี ท่านชอบบวชธุดงค์ประจำปี จนสามารถบวชติดต่อกันได้ 7 ปี หรือ 7 ครั้ง ก่อนเจอโควิดระบาด ท่านรักพระโพธิญาณมากกกกก... ผู้ใหญ่เคยบอกให้ท่านลา น้ำตาท่านงี้ไหลเป็นสายน้ำเหมือนโนบิตะเลย ในโลกทิพย์รักท่านมากกกก จริงป่ะเนี่ย... ท่านทำอะไรบ่รอดพ้นสายตาไปได้ ตั้งแต่โลกมนุษย์ยันโลกทิพย์ ขอเค้าชะเง้อชะแง้สำรวจดูแมงสมรักษ์สักประเดี๋ยวหนึ่ง...เฮ้อ..รอดไปแก..
ท่านเป็น 1 ใน 6 พระโพธิสัตว์ใหญ่ที่ชอบทำบุญวัดท่าซุง ตามที่พระพุทธเจ้าทรงเมตตาตรัสกับท่านไว้ วิบากกรรมท่านมากมายเกินกว่าคนทั่วไปจะทานทนได้ เสียงกระซิบแว่วๆ
ข้างๆหูเค้า แต่ชัดเจนดังขึ้นว่า "ที่เป็นเช่นนี้เพราะผมเร่งบารมีจากหลายชาติ ให้ชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายแห่งการบำเพ็ญบารมี จึงเจอหนักกว่าเพื่อน โอเค้?" โอ้...ไอซี...เค้าทำตาโต๊โตขานรับในทันที โห ! ดูซิน่ะ สารพัดอาวุธปักเด่แนวหลังเพียบ...การันตีความสามารถ พื้นที่ว่างแทบไม่มีเลยสีงี้เต็มพื้นที่ เวลาเดินหยดติ๋งๆ ทั้งเลือด ทั้งสีเลย พ่อคุ๊ณ..... สาวกท่านน่ะเหรอผู้หญิงเต็มพิกัด ติดตามท่านมากเหลือเกิน ดูท่าจะติดตามมานานแล้ว

 

หลังจากปูพื้นพอสังเขป มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ดูซิท่านทำอย่างไรถึงได้บรรลุธรรม
เหตุการสำคัญนี้เกิดขึ้นในการบวชครั้งที่ 6 ปลายปี 61 ท่านเล่าว่า.....
หลังจากบวชวันแรกๆ ฉันอาหารน้อยไปหน่อย เช้าวันนี้ขอฉันเพิ่มอีกสักหน่อยหนึ่งน่า...
ครั้นฉันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ได้เรื่องเลยคุณเอ้ย... ผมเริ่มมวนท้องขึ้นมาทันใด เดินกลับกลด
แทบไม่ทันแน่ะ ไม่กล้าเดินใส่สปีด กลัวน้องสุดที่รักจะออกมาเยี่ยมเยียนชาวโลกกลางทาง...
แหว่ะ
ระยะทางจากสถานที่ฉันเช้าถึงกลดประมาณกิโลเมตรเศษ พอไปถึงกลด จัดแจงเก็บบาตร
และข้าวของจนเรียบร้อย รีบมุ่งสู่ที่หมาย(ส้วม)อย่างฉับพลัน สปีดการเดินเร่งขึ้นโดยอัตโนมัติ
เพื่อให้ถึงที่หมายเร็วที่สุด และแล้วโชคก็เข้าข้าง มีห้องว่างอยู่พอดี ไม่ต้องรั้งรออะไรกันแล่วว...
แพล๊บเดียวนั่งอยู่บนโถชักโครก(แบบราดน้ำเอง) พลันโลกทั้งใบให้นายคนเดียว..เอ้า..ไม่ใช่นะ
แต่กลับจะถล่มทลายด้วยเสียงกัมปนาทกึกก้องปฐพีของธาตุลม
"คุณ..ผมพยายามทำให้มีเสียงเบาๆแล้วนะ เพราะกลัวอาบัติ แต่เจ้าลมสลาตันนี่ไม่ยอมลด
กำลังเลย ด้วยความอยากรู้พิษสง รูปร่างหน้าตา สีสัน วรรณะ เจ้าน้องน้อยสุดที่รักมีลักษณะ
เป็นอย่างไร เลยก้มดูเสียให้เต็มตา

 

ได้เรื่องเลยคุณเอ้ยยยย... อื้อหืออย่าบอกใครทั้งสยด แถมสยอง...ผมงี้แทบสลบ
กองอยู่ตรงนั้น รูป กลิ่น เสียง แสดงให้ดูแบบเต็มพิกัด ไม่มีเกรงใจผมเลย ถ้ามีรส
สงสัยอ้วกกกกก...ยาว ภาพงี้ตราตรึงสุดประทับใจมิรู้ลืมเลยคุณ..."
ท่านบรรยายซะจนเค้าพะอืดพะอมเห็นตามภาพที่เล่ามา เกือบจะอ้วกออกมาจริงๆ
ท่านเล่าต่อ "ผมเลยจับเจ้าน้องน้อยสุดที่รักนี่แหละ(อึ) เป็นอนุสสติ
ครั้นเสร็จสรรพภารกิจเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จึงเดินกลับกลด และเดินจากกลดไปฝึก
พระกรรมฐานเวลาเที่ยงครึ่ง "ผมใช้อนุสสตินี้แหละ(อึ)พิจารณาสลับกลับไปมา จนเกิด
อาการรังเกียจร่างกายถึงขีดสุด อยากจะอ้วกยาวๆ ที่สุดของที่สุด
ระหว่างการฝึกพระกรรมฐาน พระอาจารย์กรรมฐานใหญ่ ผู้เป็นครูฝึกท่านกล่าวสั้นๆ
ว่า "พระอรหันตผล" และท่านให้ดูแกนของจิตด้วย
อย่าลืมว่าท่านปรารถนาพุทธภูมิ จึงได้แค่อารมณ์เทียบเท่า
ทั้งหมดทั้งมวลคืออุบายของท่านที่ใช้ในการตัดกิเลสขอรับ.....

 

เค้าลืมบอกไป ท่านได้อารมณ์เทียบเท่าพระอรหันตมรรค มานานแล้วขอรับ
ขยับอารมณ์นิดเดียวสู่ผลเลย