นิพพานธาตุ

คุณคนไทบ้านๆ ผมยกพระสูตรด้านบนมาสาธยาย ในเหตุแห่งวิมุติข้อที่ 5 กล่าวถึงดังที่ยกมาท่านว่าท่านเหล่านั้นบรรลุด้วยเพราะอะไร

ดูกรภิกษุทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง พระศาสดาหรือเพื่อนสพรหมจารีผู้อยู่
ในฐานะครูบางรูป ก็ไม่ได้แสดงธรรมแก่ภิกษุ ภิกษุก็ไม่ได้สาธยายธรรมเท่าที่ได้
สดับได้ศึกษาเล่าเรียนมาโดยพิสดาร แม้ภิกษุก็ไม่ไภิกษุก็ไม่ได้แสดงธรรมเท่าที่ได้สดับ
ได้ศึกษาเล่าเรียนมาแก่ชนเหล่าอื่นโดยพิสดาร ด้ตรึกตรอง ใคร่ครวญธรรมเท่าที่
ได้สดับ ได้ศึกษาเล่าเรียนมาด้วยใจ ก็แต่ว่า สมาธินิมิตอย่างใดอย่างหนึ่ง เธอเล่า
เรียนมาด้วยดี ทำไว้ในใจด้วยดี ทรงไว้ด้วยดี แทงตลอดด้วยดี ด้วยปัญญา เธอย่อม
เข้าใจอรรถ เข้าใจธรรมในธรรมนั้น ตามที่เธอเล่าเรียนสมาธินิมิตอย่างใดอย่าง
หนึ่งมาด้วยดี ทำไว้ในใจด้วยดี ทรงไว้ด้วยดี แทงตลอดด้วยดี ด้วยปัญญา
เมื่อเธอเข้าใจอรรถ เข้าใจธรรม ย่อมเกิดปราโมทย์ เมื่อเกิดปราโมทย์แล้วย่อม
เกิดปีติ เมื่อมีใจเกิดปีติ กายย่อมสงบ ผู้มีกายสงบแล้วย่อมได้เสวยสุข เมื่อมีสุข
จิตย่อมตั้งมั่น ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เป็นเหตุแห่งวิมุตติข้อที่ ๕ ซึ่งเป็นเหตุให้จิตของ
ภิกษุผู้ไม่ประมาทมีความเพียร มีใจเด็ดเดี่ยวอยู่ ที่ยังไม่หลุดพ้นย่อมหลุดพ้น
อาสวะที่ยังไม่สิ้น ย่อมถึงความสิ้นไป หรือเธอย่อมได้บรรลุธรรมอันเกษมจาก
โยคะชั้นเยี่ยม ที่ยังไม่ได้บรรลุ ดูกรภิกษุทั้งหลาย เหตุแห่งวิมุตติ ๕ ประการนี้แล
ซึ่งเป็นเหตุให้จิตของภิกษุผู้ไม่ประมาท มีความเพียร มีใจเด็ดเดี่ยวอยู่ ที่ยังไม่
หลุดพ้นย่อมหลุดพ้น อาสวะที่ยังไม่สิ้น ย่อมถึงความสิ้นไป หรือเธอย่อมได้
บรรลุธรรมอันเกษมจากโยคะชั้นเยี่ยม ที่ยังไม่ได้บรรลุ ฯ

 

สาธุ ยอดเยี่ยมมากครับ

พระธรรมของพระพุทธองค์งดงาม มีทางออกให้กับทุกคนที่ตั้งใจศึกษาเงี่ยโสตเพื่อสดับพระธรรมเสมอ พระธรรมไม่เคยเลือกชั้นวรรณะจริงๆ เป็นกลาง บริสุทธิ์ น่าอัศจรรย์กราบพระธรรม และขอขอบคุณครับที่นำมาให้ได้อ่านกัน

 

อันนี้กิเลศปนธรรมประจำ
ส่วนนึงก้ยกข้อธรรมมาพูด
อีกส่วนก้ด่าไปเรื่อยตามกิเลศ
มีจิตเห็นยังไงเห็นแค่ไหนมันก้ตามนั้นล่ะ

 

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย นิพพานธาตุ ๒ ประการนี้ ๒ ประการ คือ
สอุปาทิเสสนิพพานธาตุ ๑
อนุปาทิเสสนิพพานธาตุ ๑ "

สะอุปาทิเสสะนิพพานธาตุ ก็คือ พระอรหันต์ที่ฝึกจนจบกิจได้แล้ว
เข้าถึง ความเป็นพระอรหันต์เต็มตัวแล้ว แต่ยังไปสู่ แดนพระนิพพาน ไม่ได้
เพราะว่า มีกิจยังต้องทำอยู่ หรือ บารมีที่สะสมมายังไม่เต็ม
เพราะว่า รีบลาพุทธภูมิเสียก่อน จึงต้องอาศัยความช่วยเหลือจากผู้อื่น
เพื่อสร้างบารมีให้เต็มเปี่ยม พอที่จะไป แดนนิพพาน ได้

เปรียบเทียบกับ หลวงตามหาบัว แห้ง วัดป่าบ้านตาด
ท่านคือ พระอรหันต์ประเภทที่บรรลุธรรมชั้นสูงสุด แล้ว
แต่ก็ยังจะต้องทำหน้าที่เพื่อชาติ เพื่อศาสนา ต่อไป
ไม่อย่างนั้นบารมีจะยังไม่เต็ม จะไป แดนพระนิพพาน ยังไม่ได้
หรือ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ แห่ง วัดท่าซุง
ท่านก็เป็น พระอรหันต์ประเภทที่มีงานให้ต้องทำต่อ
ไม่อย่างนั้นไป ดินแตนพระนิพพาน ยังไม่ได้
เพราะบารมีที่จะสะสมเพื่อที่จะเป็น พุทธภูมิ ยังไม่เต็มขั้น
เป็น พระอรหันต์ที่ยังมีความอยากของปุถุชนอยู่
สามารถที่จะสังเกตได้ จาก พระอริยะเจ้า ด้วยกัน
คนทั่วๆไป ไม่สามารถมอง พวกท่านเหล่านั้นออกได้

ส่วน อะนุปาทิเสสะนิพพานธาตุ ก็คือ
พระอรหันต์ที่บารมีของสาวกภูมิเต็มแล้ว
ไม่มีกิจทาง พระพุทธศาสนา ให้ทำต่อ
จะเป็น พระอรหันต์ที่จิตใจบางเบาดั่งปุยนุ่น
จะชอบอยู่กับ คนส่วนน้อย หรือ พระอริยะเจ้า ด้วยกัน
ส่วนมากจะไม่ใช่ พุทธภูมิ ที่ขอลาพุทธภูมิแล้ว

 

คือ พระอรหันต์สองประเภท ก็คือ

1 พวกที่เป็น พระอรหันต์ แล้ว แต่ยังไม่กิจให้ทำอยู่
ยังไปแดนนิพพานไม่ได้ เช่น หลวงตามหาบัว กับ
หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ยังมีงานใหญ่ๆให้ทำอีกเยอะ

2 พวกที่เป็น พระอรหันต์ แล้วเหมือนกัน แต่ไม่มีงานให้ทำแล้ว
ท่านทำใน ชาติก่อนๆมาเยอะแล้ว จนบารมีของท่านเต็มแล้ว
สามารถไปแดนนิพพานได้แล้ว

 

พระุพุทธองค์ ทรงสอนเรื่องเดียว ก็คือ
สอนให้เห็น ความแปรปรวนของทุกสิ่ง
ไม่มีสิ่งใดจริง และ คงอยู่ถาวร
ทุกสิ่งไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และไม่มีอยู่จริง
สอนแค่นี้เท่านั้น หากเห็นได้บ่อยๆ
ก็สามารถบรรลุธรรมได้แล้ว