นิพพาน(ชั่วคราว)ไม่มีการรอคอย

ขาดกำหนดรู้ มันจม ไม่มีลอยหรอก

ย้อยแย้งนะเนี่ยะ

กำหนดรู้เมื่อไหร่ก้ลอยขึ้นไม่จม

ผลของการ กำหนดรู้ที่เกิดขึ้นตะหาก
ที่ทำให้มูฟออน มรรคมันเจริญขึ้น จนถึงฝั่ง

เข้าใจมั้ย คุณ ฮาตาริ

 

กำหนดรู้ก้เพื่อสร้างสติ

มีสติ คือมีความเพียร

 

ย้อนแย้งตรงไหน
ไม่เข้าใจแนนพูดเอง

ย้อนแย้งตรงไหนก็ว่ามาสิคะ

อย่าพูดลอยๆ ไม่ปลื้ม

 

ก็ไม่พักไง

 

โถ่วววว ทำไมจะไม่ย้อนแย้ง


กำหนดรู้ คือการสร้างความเพียร

เมื่อมีความเพียรอยู่ก้คือ ลอย สมกับพุทธพจน์

ใครกล่าวอะไรไว้ ย้อนแย้งนะเนี๊ยะ

เข้าใจมั้ย คุณปิคโคโล่

 

ฮ่วยย ก้อมันเข้าแก๊บ ตรงคำว่าไม่พักมั้ยล่ะ เด็กชายปราบบ

ไม่พัก แปลว่าขี้เกียจเรอะ???

 

งง คำศัพย?เอง ละมาว่าเรา ชิชะ

 

พี่ตีความไปคนละมุมกับแนนละงั้นน่ะ

น่าจะหาจุดลงไม่ได้ละเนี่ย

 

การกำหนดรู้ คือการเดิน ตามอริยะมรรคมีองค์8

เป็น การเดิน ลัขนูปนิชฌานแต่ถ่ายเดียว

แต่การ ทำแต่อารัมนูปนิชฌานแต่อย่างเดียวที่ฤษีทำมานมนาน
อันนี้ยังชื่อว่า จม เพราะขาดการกำหนดรู้


เข้าใจมั้ย แนนซี่

ฉะนั้น ทำอะไรก็ได้ ทุกอิริยาบท หากกำหนดรู้
ขึ้นชื่อว่า กำลังสร้างสติ สร้าง ลักขณูปนิชฌาน ขึ้นชื่อว่า ลอยเพราะมีความเพียร

 

จม คือคนที่ขาดการกำหนดรู้ ไม่ใส่ใจภาวนา เลยจมไปกับวังวนกิเลสไม่อาจจะพ้นขึ้นมาเหนือมันได้

ส่วนลอยก็อธิบายไปแล้ว

เข้าใจมั้ย พญาพุงโดนัท

 

พุดย้อนแย่งกันเอง แนนซี่

วันนี้อารมณ์ดีอยากกินอะไรแซ่บๆ

 

สรุปก็อคือ ทั้งจมและลอยก้อไม่อาจจะข้ามฝั่งได้

ถ้าขาดการกำหนดรู้

 

ตรงไหน ไม่เห็นย้อนแย้งเลยนะ

งั้นส้มตำปูปลาร้า

 

ย้อนแย่งกันอีกแล้ว

มันลอยอยู่นั่นคือ มันได้กำหนดรู้อยู่ มันจึงลอย

ถ้าไม่กำหนดรู้ มันลอยขึ้นไม่ได้

ส่วนอาการแล่นไป มูฟออน มันเป็นผลงาน ในอริยมรรค
ส่วน อนาสวะ ส่วนพ้นการตบแต่ง

แนนซี่ แนนซี่ หนู งงอะไรหรือเป่า เจ้าคร๊ะ

 

ไม่เลย ก็นั่นคือความเข้าใจพี่ไง
แต่ความเข้าใจแนน แนนอธิบายไปแล้วว่าจมคืออะไร ลอยคืออะไร

ทำยังไงไม่ทั้งจมและลอย
ก็คือการกำหนดรู้ ลอยน้ำอยู่ด้วยการว่ายเข้าฝั่ง
ด้วยการกำหนดรู้
เพราะ มีการกำหนดรู้อยู่
จึงเคลื่อนที่ไปหาฝั่งได้

แต่ถ้าลอยอยู่ มันก้อแค่ลอย เคลื่อนไปหน้าไม่ได้อยู่ดี ถ้าไม่ลงมาพายเรือหรือว่ายน้ำ

 

สงสัยได้เถียงกันซอดแจ้งค่ะพี่จ๋า
ถ้ามาแนวนี้

 

ก้ผลของการกำหนดรู้ไง ที่มันทำให้แล่นไป

ตราบใดที่กำหนดรู้ เรื่อยๆ เนื่องๆ ผลมันย่อมเกิดอยู่แล้ว

อริยะมรรค คือ เจตนา
อริยะผล คือ พ้นเจตนา

นี่ วิตก วิจาร สดๆเลย

มรรคจึงมี 4 คู่ นับรวมกันได้ 8

แต่นิพพานไม่เกี่ยวข้อง จึงชื่อว่าหนึ่ง

มรรค ทั้งคู่ 4 นับได้แปล ยังเป็นเกิดดับ จบผลเกิดดับ สุดท้าย นิพพานจึงชื่อว่าหนึ่ง ไม่พักไม่เพียรเพราะพ้นแล้ว

 

ไปธุระก่อน เด่วมาใหม่

 

ที่พระพุทธเจ้าท่านตอบเทวดา
แนนคิดว่าท่านตอบถึงวิธีการข้ามโอฆะ
ว่าข้ามได้ยังไง

ข้ามโดยการไม่พัก
(ไม่ปล่อยตัวเองจมในกองกิเลส ด้วยการกำหนดรู้เนืองๆ)

ข้ามโดยการไม่เพียร
(ไม่เพียรจนทำให้ตัวเองลอยไปอยู่ในส่วนของการติดในความว่าง กดข่ม ด้วยการกำหนดรู้เนืองๆ)

กระทำจากเจตนา จนข้ามพ้นเจตนา
จนจิตเกิดความเพียรในตัวมันเอง
แม้ตอนนอน แม้ตอนที่ไม่ได้ทำไรเลย
ก็มีความเพียรของจิตอยู่

ท่านไม่ได้กล่าวส่วนผลซะอย่างเดียว
อย่างที่คุณเจ้บอกหรอกนะ

 

ผู้ที่ยังพัก คือ พักจากสติ สมาธิ ปัญญา ไปหากิเลส
ผู้ที่ยังเพียร คือ เพียรเพื่อมุ่งจะไปเอานิพพาน
ดังนั้น ผู้ที่ไม่พักไม่เพียร คือ ผู้ที่จบกิจ
ไม่ต้องปฏิบัติเพื่อปหานกิเลส
อีกต่อไป
และไม่มีกิจจะต้องไปกำหนดอะไร
เพื่อให้ได้อะไรอีกแล้วฮับ