บทความ...กระดานเล่าสู่กันฟัง

ขอให้เดินทางปลอดภัยทั้งไปและกลับ มีความสุขมากๆ เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไปเช่นเดียวกันจ้ะ (f)

 

สุขสันต์ สุขขี.....สิ้นปี สุขใจ
บุญเล็ก บุญใหญ่.....ทำไป ให้ดี
สิ้นปี สิ้นใจ.....อย่าไป โศกเศร้า
มีเขา มีเรา.....ความเศร้า เข้ามา
พึงละ อัตตา........พึงหา ที่พึ่ง
ทำไป ให้ถึง..........ที่พึ่ง รัตนา
เขาว่า ใจชั่ว........อย่ามัว สรรหา
ความชั่ว ที่ว่า.........อัตตา ตัวตน
โง่มา โง่ไป..........ใฝ่ใจ เหตุผล
สละแล้ว ตัวตน.......ถึงผล ถึงใจ
มงคลสามสิบแปด แยบคายเข้าไว้
ทำแล้ว สบายใจ...ผลใหญ่มาเยือน
รับโชค ปีใหม่......หาใดมาเหมือน
อย่าแช อย่าเชือน....เพื่อนคนรู้ใจ
บอกเล่า เก้าสิบ....หยิบกองมาไว้
ทั้งกาย ทั้งใจ......ยกให้เป็นทาน

ขอบคุณทุกสิ่งที่ผ่านมา
ขอบคุณวันเวลาที่มีให้
ขอบคุณจริงนะจากหัวใจ
ขอบคุณความห่วงใยที่ให้กัน

 

คืนข้ามปี.....

เมื่อวานมีความตั้งใจหลายอย่างมาก อันแรกคือ ตั้งใจจะไปวัดเพื่อสวดมนต์ข้ามปี แต่ไม่มีเพื่อนไปและไม่รู้ว่าจะไปวัดไหนดี 555 ก็เลยเปลี่ยนใจ สวดที่บ้านดีกว่า บรรยากาศโดยรอบผิดจากทุกๆ ปี ที่ข้างๆ บ้านมักจะมีงานเลี้ยงมีเสียงเพลง มีเสียงคนขี้เมาคุยกัน ร้องคาราโอเกะ แต่ปีนี้ เสียงต่างๆ ดังกล่าวแทบจะไม่ได้ยิน หรือเป็นเพราะว่าเราเข้าฌานตลอดเวลา ไม่ใช่เราซิ แต่เป็นจิตที่อยู่ในฌาน จึงไม่รู้สึกกับเสียงต่างๆ เหล่านั้น

มาต่อๆ พอไม่ไปวัด ตั้งใจจะขึ้นไปนั่งสวดมนต์และทำสมาธิข้ามปีที่ห้องพระแทน คงจะตั้งใจมากไปหน่อย เพราะมัวแต่มาแชทๆ กับน้องที่เวปแห่งหนึ่งจนห้าทุ่ม เปลี่ยนใจดีกว่า สภาพร่างกายไม่พร้อมแระ ออกจากแชท ก็ขึ้นเตียงเลย

นอนในท่าที่ถนัด คือนอนหงายมือประสานกันไว้ใต้อก แล้วภาวนาพุทโธดูลมหายใจจนจิตนิ่งแล้ว ก็เริ่มสวดมนต์ในใจ โดยเริ่มจากสมาทานศีลก่อน จากนั้นก็สวดบทอิติปิโสฯ 3 ห้อง สวดบูชาครูบาอาจารย์ทั้งหลายที่เคยสวดประจำ จากนั้นก็สวดบทอิติปิโส 3 ห้องต่อไปเรื่อยๆ แบบ...ตั้งใจสวดข้ามปีอ่ะ 555

สวดไปๆ ได้ยินเสียงพลุดังสนั่นเป็นสัญญาณวันขึ้นปีใหม่ มันดังอยู่ที่หน้าบ้านเรา 555 มีการจุดรับกันไปมา สิบกว่าลูกได้มั้ง เราก็ยังสวดอยู่ (สวดในใจ) เสียงสวดมนต์ในใจค่อยๆ หายไป หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ 555 ตื่นมาอีกครั้งเป็นเวลา เจ็ดโมงเช้าาาาา สดชื่นมากๆ ไม่น่าเชื่อว่านอนดึกแต่ตื่นมากลับรู้สึกสดชื่น

 

ไประบำเท้าไฟมาจร้า555++
ปล.บรรยากาศพาไป หนุกตามบรรยากาศ (จะไปนั่งพุทโธคงจะไม่ได้นะ อิๆ)

 

มีความสุขกับเทศกาลปีใหม่นะ

 

สุขแบบโลกไหนเลยจะเทียบสุขนิรันดร์?
ปล.กำลังหาทางนิรันดร์อยู่จร้าา

 

หาเจอแล้วอย่าลืมมาบอกกันด้วยนะ

 

หาเจอแล้ว เพียงแต่เมื่อไรจะไปถึง555++
ปล.เตรียมตัวไว้นะ เจอกันแน่ งานนี้:z2:z2:z2

 

ไปหล่ะจ้ะ..ว่างๆจะแวะมาใหม่(f)

 

สำหรับเราเลิกค้นหาแระ วางเฉยไปเลย อยากมากก็ทุกข์มาก เหนื่อยด้วย อยู่เฉยๆ ดีกว่า วันๆ นั่งดูรูปสนุกดี เห็นบ้างไม่เห็นบ้าง

เมื่อเช้าสนทนาธรรมกับกัลยาณมิตรท่านหนึ่ง คุยกันเรื่องกาม กิเลสกาม วัตถุกาม อยู่ๆ คำว่า "กามวิโยค" ก็ผุดขึ้นมาในจิต คำนี้จะผุดขึ้นทุกครั้งเวลาที่ตนเองคุยเรื่องกาม ก็แปลกดี แปลเองได้ความว่า "ความหลุดพ้นจากกาม" ไม่รู้ว่าถูกหรือเปล่านะ กัลยาณมิตรท่านนั้นกล่าว "สาธุ" และบอกว่าสิ่งที่ผุดขึ้นมานี้ คือสัมมาสังกัปปะ

มันเป็นความรู้ที่ว่าเราอยู่กับกามตลอด ทุกเวลานาที แต่ใจไม่ยึดเกาะกับกาม ทุกวันนี้เหมือนคนเลื่อนลอย ทำพูดคิดไปตามสถานการณ์ ตามหน้าที่ของกาย แต่ใจมันโหวงเหวง 555 ใจมันไม่เก็บ

 

หมดคำพูด...ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ยังคงสถานะความเป็นคนบ้าเสมอๆ

วิชาแห่งความสงบ สยบใจไม่ให้วุ่น พอสังเขป
กระทบ-ปรุงแต่ง-ทุกข์ เป็นเช่นนั้นเอง มีแค่นี้
กระทบ-หยุด-ว่าง เป็นเช่นนั้นเอง ก็มีอยู่แค่นี้
ไม่ต้องไปพูดให้มาก ไม่ต้องไปทำให้ยุ่งวุ่นวาย

 

รักนั้นหรือคือนิยายหลายตอนจบ
เมื่อมีพบก็มีพรากฉากความหลัง
เดี๋ยวหัวเราะร้องไห้ใคร่เสียงดัง
เดี๋ยวหมดหวังเดี๋ยวท้อแท้เดี๋ยวแพ้ใจ

หาทำไมความรักให้หนักจิต
พรหมลิขิตขีดไว้ให้ได้สม
หากไม่ได้ขีดไว้ใจต้องตรม
ไปหลงลมรักเล่ห์เสน่ห์ลวง

ไหนบอกว่าคู่แล้วไม่แคล้วจาก
วงจรลากเกิดแก่มีแปรผัน
เจ็บตายสิ้นล้มดิ้นสิ้นชีวัน
เธอกับฉันล้วนจากกันเท่านั้นเอง

สัจธรรมชีวิตลิขิตไว้
เกิดเจ็บตายอนิจจังทุกขังสิ้น
อย่ามัวหลงเพลินรักเป็นอาจิณ
กายดับดิ้นสิ้นไร้ซึ่งใบบุญ

กฏแห่งกรรมนำพรากอนาถจิต
กรรมลิขิตมีให้เห็นเป็นไฉน
สัตว์โลกล้วนทนทุกข์คลุกเปลวไฟ
ตัณหาไหม้วายวอดปลอดศีลธรรม

ศีลธรรมจรรยาประสาสะ
เป็นธรรมะเบื้องต้นพ้นสงสัย
เจริญศีล-ทาน-ภา-วนามัย
จึงจะได้สัตว์ประเสริฐเลิศทุกคน

 

ไม่เข้าใจค่ะ จนมาถึงวันนี้ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ว่าทำไมคนเราต้องทำดีต่อกัน 555 (อาการกำเริบอีกซะแล้ว)

เป้าหมายมีแต่ข้างหน้าอย่างเดียวเลยนะ ไม่ได้สนใจเรื่องข้างหลัง เรื่องข้างๆ ดอกไม้ริมทางมันไม่ได้สวยทุกดอก มันไม่ได้หอมทุกดอกซะหน่อย จะให้หยุดเด็ดดมทุกดอกคงเป็นไปไม่ได้นะ อิอิ

มันอยู่ที่ความพึงพอใจของใจมากกว่า แต่ในบางครั้งความรู้ของปัญญาก็มีค่ามากกว่าความพึงพอใจนั้นๆ พอเอ่ยถึงปัญญาก็รู้สึกเบื่อขึ้นมาอีกแล้ว ปัญญาที่เข้าไปรู้เข้าไปเห็นว่าสรรพสิ่งล้วนไม่มีอยู่จริง เข้าป่าไปเลยดีมั้ยเนี่ย 5555

ขอเวลาทำใจให้ติดโลกก่อน หุหุ..........................

 

บ่นไรอ่ะจ้ะ?chearrchearrchearr

 

ใช้พื้นที่ส่วนตัวให้เกิดประโยชน์สูงสุดจ้ะ อิอิ

 

เพิ่งกลับมาจากท่องแดนอะไรดีนะ...อิอิ ไม่ใช่ชื่อแดนอิอินะ แต่ไม่รู้ว่าจะตั้งชื่อเรื่องว่าอะไรดี เอาเป็นว่าเล่าสู่กันฟังนั่นแหละเนาะ

ค่ะ ก็เดินทางไปปฏิบัติธรรมกับกัลยาณมิตรท่านหนึ่ง ตั้งใจเตรียมตัวไว้ซะดิบดี จะปฏิบัติแบบเข้มข้นสักสามวันในสถานที่สัปปายะ คิดเอาเองอ่ะนะว่าสัปปายะ เพราะเป็นถ้ำ ไปวัดเขาวง ถ้ำนารายณ์มาค่ะ เป็นถ้ำในฝันเมื่อสองปีก่อนที่ได้เห็นภาพในเน็ต ก็ไม่คิดว่าจะได้ไปจริง บังเอิญกัลยาณมิตรท่านนี้อยู่ที่จังหวัดสระบุรีและต้องการจะไปปฏิบัติธรรมครั้งแรกที่นั่น เราก็ไม่รอช้าขอเอี่ยวด้วยซะเลย 555

วันแรกของการเดินทาง ไม่ค่อยจะราบรื่นสักเท่าไหร่บ่งบอกว่าการไปครั้งนี้คงไม่เป็นไปตามที่ตนเองตั้งความปรารถนาเอาไว้ และก็เป็นอย่างนั้นซะด้วยซิ...

ตั้งใจว่าเข้าถ้ำสามวันเลย งดการสื่อสารทุกชนิด อืม...จะเล่าอย่างไรดีหนอ?

เมื่อเดินทางไปถึงวัด ก็ไปติดต่อเจ้าหน้าที่เพื่อขอเข้าพักปฏิบัติธรรมเป็นเวลาสามวันค่ะ ลงทะเบียนพร้อมทั้งเบิกอุปกรณ์ที่จำเป็นต้องใช้ เจ้าหน้าที่ก็บอกเรื่องกิจกรรมต่างๆ ที่ต้องทำในขณะที่พักอยู่ที่วัด ดังนี้ค่ะ

ตีสี่มาที่โบสถ์เพื่อนั่งกรรมฐาน หรือเดินจงกรมตามอัธยาศัย
ตีห้าสวดมนต์ทำวัตรเช้า ฟังเสียงตามสายหลวงพ่อฤาษี
หกโมงเช้าใส่บาตร
เจ็ดโมงเช้าพร้อมกันที่หอฉัน
แปดโมงครึ่งไปที่เรือนไทย เพื่อเดินจงกรม
จากนั้นก็กวาดใบไม้
สิบโมงครึ่งพร้อมกันที่หอฉัน
เวลาเที่ยงไปฝึกมโนมยิทธิที่ศาลาหลวงพ่อปาน
บ่ายสามโมงไปที่ห้องสมุด เดินจงกรมที่ลานหน้าห้องสมุด
กวาดใบไม้
หกโมงเย็นสวดมนต์ทำวัตรเย็น นั่งกรรมฐาน

นั่นคือกิจกรรมที่ผู้มาพักปฏิบัติธรรมต้องทำค่ะ

 

พบญาติต่างมิติ

ขณะที่นั่งสนทนากันในห้องพักกับกัลยาณมิตรท่านหนึ่ง เธอมาปรึกษาเรื่องชีวิตที่ตัดสินใจไม่ได้ (รักสามเส้า) เราได้ให้ข้อคิดไปว่า การทำผิดศีลซ้ำๆ ซากๆ ซึ่งเธอรู้อยู่แก่ใจตนเองดี กรรมเก่าได้ผลักดันให้เกิดเรื่องราวกระทำกรรมใหม่ขึ้นในปัจจุบัน กรรมนั้นจะสิ้นสุดเมื่อระลึกได้ และตัดใจให้ขาดจากการกระทำดังกล่าวลง เพียงยึดมั่นในพระรัตนตรัย มองให้เห็นความจริง มนุษย์ที่ทุกข์กันอยู่ทุกวันนี้ก็มีเหตุมาจาก โลภ โกรธ หลง ลองใคร่ครวญไตร่ตรองให้ดีๆ ไม่มีใครหรอกที่ร่ำรวยทางลัด ทุกคนล้วนต้องทำงาน อุปสรรคย่อมมีในชีวิตด้วยกันทั้งนั้น เพียงเรามีสติก็จะก้าวผ่านมันไปได้ อย่าประมาทคิดว่าเราหรือเขาจะไม่ต้องตาย ไม่มีใครรู้ว่าจะตายเมื่อไหร่ เวลาไหน

ลองตรองดูเถิดหากวันนี้เราหลับไปแล้วไม่ตื่นมาอีกเลย เราจะไปที่ไหน ขณะนี้ เวลานี้ ได้มาทำความดีแล้ว จงปล่อยวางเรื่องทางโลกนั้นเสีย แล้วเพ่งพิจารณาธรรมปัจจุบันตรงนี้ เวลานี้ อย่าไปคิดเรื่องอดีตที่ผ่านไปแล้วและอนาคตที่ยังมาไม่ถึง

ขณะที่สนทนามาถึงตรงนี้ อยู่ๆ ก็ได้กลิ่นหอมเป็นกลิ่นน้ำหอม กลิ่นนั้นแรงขึ้นๆ ก็เลยถามไปว่าในนี้มีใครใส่น้ำหอมหรือไม่ ทุกคนส่ายหน้า ไม่ได้ใส่น้ำหอม อ้าว...แล้วกลิ่นน้ำหอมมาจากไหน กลิ่นอยู่ใกล้ๆ หอมแรงขึ้น พอทักไปปุ๊บ กลิ่นนั้นก็หายไป กัลยาณมิตรท่านหนึ่งบอกว่า มีใครผู้หนึ่งต้องการมาทักทายเรา มาตั้งนานแล้วแต่เราไม่สนใจ

ความจริงเรารู้อยู่แล้วแต่แกล้งทักออกไป เมื่อมาแล้วทำไมไม่ทักทายเราล่ะ มานั่งมองทำไม จิตบอกว่าเป็นเทพนาคีสีทอง

ได้เวลาไปสวดมนต์ทำวัตรเย็นพอดี จึงยุติการสนทนากันและพากันเดินจากที่พักไปยังโบสถ์ที่อยู่ไกลออกไปหลายร้อยเมตร ระหว่างที่เดินลงมาก็ได้กลิ่นหอมนั้นอีก นางติดตามเราไปที่โบสถ์ ก็เลยบอกไปในใจว่าจะมาร่วมสวดมนต์ด้วยกันหรือ ดีเลยมาสวดมนต์ด้วยกันนะ...

 

นิทานกลางวัน

มองเห็นภาพ เทวดาหญิงลอยอยู่เหนือพื้น มือซ้ายมีหนังสือที่กว้างยาวเท่ากัน

เอาไว้บันทึกชื่อบุคคลที่ปฎิบัตฺ วิปัสสนา เท่านั้น

 

สวัสดีค่ะ คุณhastin รอฟังต่อหนอ