บทความ...กระดานเล่าสู่กันฟัง

พอตอนเย็นก็เลิก 1 ทุ่ม ทานข้าวเสร็จก็จะสวดมนต์ สวดไปง่วงงุนไปเรื่อย ฝันว่ามีพยาธิออกมาจากก้นตัวเท่านิ้วชี้เอามันใส่ถังสีดำ 100 ลิตรแล้วไปเทลงในท่อระบายน้ำ พลางบ่นว่า อื้อหือแกมันน่าขะยักแขยงที่สุดมาอยู่ได้ไงในตัวคน คราวนี้ล่ะไปให้พ้นๆชั้นเลยนะ ชั้นจะสบายแล้วไม่มีพยาธิในตัว

ตื่นมาตี4.24 นอนต่ออีกเป็นแบบนี้ 7 วันแล้วตื่นตี4กว่า เมื่อเช้าก็จะไปอาบน้ำในหัวมันมีเรื่องพระอัสสชิกับพระสารีบุตรไหลเข้ามา ว่าท่านสารีบุตรพระเถระเจ้าท่านบูชาพระอัสสชิมากด้วยว่าท่านนำพาท่านมาพบพระสัมมาสัมพุทธะเจ้าผู้ประเสริฐจนท่านบรรลุธรรม

แล้วพาตีวนกลับมาถึงตัวเองว่าตนเองนั้นศรัทธาในครูมาก แล้วก็ระลึกถึงเรื่องราวที่เคยพูดกับน้องแอนว่าเวลาเราโพสต์เรื่องไร้สาระกับโพสต์เรื่องอื่นๆเจ้มาเม้นต์ทีเราก็สะดุ้งหนีกันไปหมดไม่ตอบโต้นะกลัวกรรมแล้วก็ขำกัน55 ขำแล้วก็พูดว่านั่นล่ะ เราน่ะเป็นคนเชื่ออะไรยากมากนะ แต่เราศรัทธาเจ้เพราะว่า เวลาปู่ย่าท่านมาลงนั่นท่านยกย่องเสมือนว่าท่านสูงส่งมากๆ เราเชื่อเพราะเราไม่ได้แกล้งทำ เราเองก็ยังทึ่งในการที่มีผู้มาลงแล้วให้ความเคารพเจ้แกมาก )

นึกมาถึงตรงนี้แล้วก็หยุด เสียงก็ไหลในหูมาอีกว่า ความศรัทธาเพราะท่านสอนธรรมชี้นำเข้าหาธรรมจนเป็นเหตุให้ละกรรมได้ ด้วยศรัทธาในอาจารย์นี้การบูชาของพระสารีบุตรที่มีต่อพระอัสสชิ นั้นจึงเป็นเหตุมงคลแห่งการบูชา แม้ท่านเป็นถึงพระอัครสาวกเบื้องขวา แต่ท่านก็ไม่เคยลืมว่าพระอัสสชิท่านมีพระคุณที่ทำให้ท่านได้พบกับพระสัมมาสัมพุทธะเจ้าผู้ประเสริฐ มงคลทั้งหลายจึงควรคู่แก่การบูชาครู

หนูจึงจะถวายลูกแก้วหยกขาวนี้แด่องค์แม่ย่ากฤษณาเพื่อบูชาครูผู้ให้ธรรม

 

คำสอนของท่านอาจารย์วิริยังค์ สิรินฺธโร

- ใครจะไปทิ้งพลังจิตไม่ได้ พลังจิตจะต้องติดตามไปตั้งแต่ต้นจนกระทั่งถึงนิพพาน ถ้าหากว่าใครทอดทิ้งพลังจิตเมื่อไร เมื่อนั้นก็ต้องล้าหลังไปก่อน

- ที่พระสารีบุตรได้สำเร็จนั้นน่ะ พระพุทธเจ้าแสดงว่า คนเราทั้งหมดนี่ เรียกว่าพอเกิดมาเป็นมนุษย์นี่ไม่มีอะไร มีเวทนาอยู่ 3 เวทนาเท่านั้น คือ สุข ทุกข์ และอุเบกขา - ไม่มีใครจะวิเศษวิโสสักเท่าไร ใครจะมียศถาบรรดาศักดิ์สักเท่าไร ใครจะยากจน ยาจก วนิพกสักเท่าไร เวทนา3 ทั้งนั้น ไปที่ไหนก็จะต้องเอาเวทนา3 นี้ไปด้วย

- อย่างดูเวทนา3 นี่นึกว่าเป็นธรรมตื้นๆ ที่จริงแล้วเป็นธรรมะของท่านพระอรหันต์ พระสารีบุตรนั่งฟังข้างหลังได้สำเร็จเป็นพระอรหันต์

- เราได้เงินมาร้อยล้านพันล้านหมื่นล้านแสนล้าน -รู้เวทนา เรายากจนข้นแค้นหาอะไรกินแทบไม่ได้-ก็เวทนาอีก มีค่าเท่ากัน พระพุทธเจ้าตรัสอย่างนั้น มีค่าเท่ากัน มันไม่ใช่ธรรมะตื้น เป็นธรรมะที่ลึก เป็นอุบายวิธีของพระอรหันต์

- ทีนี้เมื่อเวทนาติดตามเราไปแล้วนี่ เราจะทำยังไงกับเวทนา ท่านก็ให้รู้เท่านั้น อย่าไปหลงกับเวทนา สุขก็ให้รู้เท่า ทุกข์ก็ให้รู้เท่า อุเบกขาก็ให้รู้เท่า คือเราแก้ไขไม่ได้ แต่ว่าให้รู้เท่าว่า อย่าหลงระเริงมากเกินไป อย่าทุกข์เดือดร้อนมากเกินไป ยากจนข้นแค้นก็ทุกข์กัน ร่ำรวยเศรษฐีก็เป็นสุขกัน อย่างนี้ แล้วก็มีค่าเท่ากันด้วยคือเวทนา ถ้าหากว่ารู้เท่าว่าพวกนี้คือเวทนา พวกคุณก็สบาย เมื่อเป็นเช่นนั้น อุปาทานที่พระสารีบุตรมีอยู่ก็ถูกละทิ้งออกไปกลายเป็นพระอรหันต์ สวัสดี

 

นำมาฝากค่ะ

คำสอนของท่านอาจารย์วิริยังค์ สิรินฺธโร

- ร่างกายนี้มันเป็นแต่เพียงรับประทานอาหารแล้วก็ถ่ายไป เก็บของอะไรไว้ไม่ได้มาก ไม่เหมือนใจ ในบ้านของเรานี้ไม่ได้เก็บนิดเดียว ใจผู้อื่นก็เก็บไว้ นี่เก็บไว้ทุกสิ่งทุกอย่าง

- ใจเป็นคนเก็บไม่ใช่กาย เพราะฉะนั้นบาปบุญคุณโทษอะไรต่างๆ นั้น ใจเป็นผู้เก็บไว้ ใจเท่านั้นที่จะทำให้เกิดต่อไปอีก ร่างกายก็เป็นเพียงส่วนประกอบ เพราะฉะนั้นเราต้องทรมานร่างกายเพื่อให้ใจเป็นสุข

- เราทรมานร่างกายก็คือ ทำสมาธิภาวนา หรือทำทาน รักษาศีล ภาวนา เพราะว่าการให้ทานก็ดี รักษาศีลก็ดี ภาวนาก็ดี โดยมากคนไม่อยากจะทำกัน สิ่งเหล่านี้กลับกลายเป็นคุณประโยชน์อันมหาศาลต่อพวกเราในอนาคต

- อภิธรรมนั้นน่ะ นึกว่าสูงแค่ไหน แท้ที่จริงก็อยู่ในตัวเรานั่นเอง ในคำที่ว่าอภิธรรมนั้น เขาต้องตั้งขึ้นด้วย จิตตัง เจตะสิกัง รูปัง นิพพานังมิติ สัพพะทา หมายถึงว่า จิตตัง เจตะสิกัง นี้ก็อาทิสมานกายนั้นแหละ

- วิปัสสนาเกิดขึ้นเมื่อไหร่
เกิดขึ้นเมื่อที่พระพุทธเจ้าตรัสให้ปัญหาปัญจวัคคีย์ถึงอนัตตลักขณสูตรนี่ ถือว่าเป็นอภิธรรม พระอภิธรรมก็ชี้ลงมาในตัวเรานี่ ตัวเรานี่ก็รูป รูปก็คือตัวเรา รูปัง ภิกขเว ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย รูปไม่ใช่ตน

- การที่เราจะเรียนพระอภิธรรม ไม่ต้องไปเรียนที่อื่น เรียนที่ตัวของเรานี่ ตัวของเราที่จะพูดไปอีกกี่ดวงจิต เท่านั้นดวงจิต เท่านี้ดวง อย่างที่ท่านแสดงว่า อัฏฐะธา โลภะมูลานิ -ความโลภมีแปดดวงอย่างนี้

โทสะมูลานิ จะทะเวติ ทะวาทะสากุสะลา สียุง - มี 12 ดวง โมหะมูลมี 12ดวง โทสะมูลมี 12 ดวง โลภะมูลมี 8 ดวง ความจริงนี้ก็พูดเป็นดวงเป็นดวงไป แต่ว่าก็จิตดวงเดียวนั่นเองที่คิดนึกไป

- ในเวลาที่คิดนึกไปก็นึกว่า โอ้ เราได้เรียนอภิธรรมแล้ว เรานี่เป็นผู้ยอดแล้ว เรียกว่ายอดมนุษย์ ยอดการเรียนทั้งปวงแล้วว่างั้น แต่แท้ที่จริงนั้นนะกิเลสยังมีอยู่

- ถึงแม้ว่าจะพูดอภิธรรมไปเพียงเท่าไร ก็ไม่เกิด ไม่เกิดความจริงขึ้นมาได้ เพราะทำไมถึงไม่เกิดความจริง เพราะว่าไปรู้แต่เงินในกระเป๋าคนอื่น นาย ก มีเงินพันล้าน นาง ข มีเงินหมื่นล้าน แต่ว่าเงินทั้งหลายเหล่านั้นเป็นของเขา ไม่ใช่ของเรา แล้วเรามีสิทธิ์มั้ยซักสตางค์แดงเดียว นี่ก็ไม่มีสิทธิ์ ไปขอเขาก็ไม่ให้

- การที่เราจะไปคิดว่าอันนี้เป็นวิปัสสนา อันนี้ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน คิดแล้วมันจะเป็นวิปัสสนา ไม่เป็น

- จำเป็นต้องสร้างพลังจิตให้เพียงพอ ถ้าหากว่าสร้างพลังจิตไม่เพียงพอแล้ว ทำยังไง ยังไงก็ไม่สำเร็จ

เพราะว่า พลังจิตนี้เราเปรียบเหมือนกันกับเงิน เรามีเงินเยอะซะอย่างนะ แล้วเราก็สามารถซื้อได้ทั้งรถ ซื้อได้ทั้งบ้าน เพราะอะไร เพราะว่าเรามีเงินอยู่ในธนาคารแล้ว - ทีนี้ถ้าเราไม่มีเงินก็เปรียบเหมือนกับคนไม่มีพลังจิต ถึงจะคิดวิปัสสนาไปเท่าไรก็ไม่สำเร็จเป็นวิปัสสนา ดีไม่ดีกลายเป็นวิปัสสนูปกิเลสไป

- อย่างทำสมาธินี่ ทำเพื่ออะไร - เพื่อจะให้เกิดพลังจิต -พลังจิตมีไว้ทำไม มีไว้ควบคุมจิต ควบคุมจิตทำไม ก็เพื่อที่จะทำให้เป็นคุณธรรมให้เกิดขึ้น คุณธรรมนั้นคืออะไร ก็คือหนทางแห่งพระอริยะเจ้า อย่างนั้น สวัสดี

 

ผ่อนคลาย

UNIGANG ทายนิสัย...จากฤดูที่ชอบ

ชอบฤดูร้อน

ว่ากันว่า หนุ่มไหน สาวไหน โปรดปรานฤดูร้อนนั้น
จัดเป็นคนประเภทเปิดเผย ชนิดตรงไปตรงมาอย่างสุดๆ เป็นคนที่ไว้เนื้อเชื่อใจได้ ซื่อสัตย์จริงใจ แต่ว่าบางครั้งก็อาจเก็บเรื่องราวความทุกข์ไว้ในส่วนลึกๆ เป็นคนอ่อนไหว และให้ความสนใจกับเรื่องของความสวยงามเป็นพิเศษ

ชอบฤดูฝน

คนชอบฤดูฝนส่วนใหญ่เป็นคนที่ชีวิตให้ความสำคัญกับเรื่องของอารมณ์เป็นที่สุด เป็นคนช่างฝัน ช่างคิดและขี้เหงา ถ้าลองได้มีความรัก จะจดจำฝังใจและจริงจังลึกซึ้งกับความรักเป็นที่สุด และถึงแม้จะเป็นคนที่มีความโหยหาอดีต แต่ก็ยินดีที่จะยอมรับความเปลี่ยนแปลงและสิ่งใหม่ๆ เสมอ

ชอบฤดูหนาว

ใครชอบอากาศและบรรยากาศของฤดูหนาว ว่ากันว่า เป็นคนที่มีความเชื่อมั่นในตัวเองสูง มีความเป็นผู้นำ และกล้ากระทำสิ่งต่างๆ เสมอหากเชื่อมั่นว่าคือสิ่งที่ถูกต้องเหมาะสม คนชอบฤดูหนาว ชอบความโลดโผนชอบกิจกรรมกลางแจ้ง และแสดงความเด็ดเดี่ยวมาให้ใครต่อใครได้เห็นอยู่บ่อยๆ แต่สำหรับเรื่องส่วนตัว ถ้าไม่ซี้กันจริงๆ ก็ไม่อาจจะล่วงรู้ถึงได้ถึงพื้นฐานและเรื่องราวของครอบครัวเขาหรือเธอได้จริงๆ หรอก

...ชอบฤดูไหนกันบ้างคะ มาแชร์กัน... เราชอบฤดูหนาว ว้าเหว่บ้างแต่ก็ชอบความหนาวเย็นนั้น

 

แชร์มาจากเฟสบุค...ธรรม เต๋า

"บางครั้งคำพูดของครูบาอาจารย์นั้น ใช้สอนเราได้ เตือนตนเองได้ แต่อย่าเอาไปเตือนคนอื่นใช้กับคนอื่น เพราะมันคนละกาลเวลา สถานที่ และเหตุกาล มันใช้แทนกันไม่ได้ เพราะเราไม่ใช่ครูบาอาจารย์ กาลสมควรหรือไม่สมควรเราควรเตือนตัวเองดีกว่า ถ้าเราไม่พอใจเขา ไม่ชอบใจเขา ก็แค่เลิกยุ้งข้องเกี่ยวกันก็แค่นั้น เหตุแห่งความวุ่นวาย กระทบกระทั่งกันก็จะไม่เกิด"
=================================
ความหวังดีจะกลายเป็นการเพ่งโทษ ก็ตอนที่เราพูดไม่ดู กาละ เวลา สถานที่ เหตุ ปัจจัยแวดล้อม องค์ประกอบ และสภาวะเหตุการนั้นๆ ว่าเป็นเช่นไร คนเราเขาไม่ได้โง่ ไปหมดทุกอย่างหรอกน่ะ บางครั้งที่เขายอม ไม่ใช่เขาไม่รู้ หรือเขาโง่ แต่บางทีก็เพื่อรักษาน้ำใจ ซึ่งกันและกันเอาไว้ แต่บางทีถ้ามันไม่ไหวจริงๆก็ปล่อย ก็แค่นั้น
#พรรณาตามกาล #ธรรมเต๋า #สวัสดียามเช้า

 

เวลาที่ป่วย จะกินยาแล้วนอน พิจารณากายจากนั้นทิ้งกายเลย
มองว่ากายนี้ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา เวทนาเป็นของกาย ความป่วยเป็นของกาย เราไม่เอา ทิ้งเลย
ความที่ทิ้งกายบ่อยๆ จิตจึงไม่ยึดกาย
ช่างแม่ม คำนี้จะผุดขึ้นมาเสมอ
มันเป็นสัจจะนะ
แม้จะรู้ว่าปวด ว่าเจ็บ แต่มันก็เป็นของกาย
จิตที่ตรึกธรรมโดยธรรมชาติเป็นจิตที่ทรงสมาธิ ฌาน เป็นอัตโนมัติอยู่แล้ว
จึงไม่ได้ให้ค่ากับการเข้าฌานโดยเจตนา
ก็เลยไม่รู้ว่าใครควรใช้ฌานอะไรในแต่ละกาล
เราเองก็ยังมีอัตตา แต่เห็นมันก่อนทุกที
ทุกคนมี แต่ความระลึกรู้เท่าทันต่างกัน
ใจที่ไม่ถูกคุมขัง จะมีความเป็นกลาง
เราดูแค่ใจตอนนี้มันโดนขัง หรือเป็นอิสระ
ถ้าโดนขังอยู่ จะหยุดแล้วสาวไปที่เหตุ
ใช้วิชชาไปดับอวิชชา
รู้ตามเป็นจริงนั่นแหละคือวิชชา
อำนาจของพุทธ ธรรม สงฆ์ ไม่มีประมาณ
เพียงแค่มีพุทธ ธรรม สงฆ์ ในจิตในใจอย่างแท้จริง อำนาจนี้จะแผ่กระแสออกไปอย่างไม่มีประมาณ
โดยไม่ต้องไปสั่งสอนหรือบอกแนะนำใคร
ใจที่เป็นอิสระ ใครอยู่ใกล้ก็รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย
ไม่ต้องไปตะโกนบอกใครว่าฉันเป็นคนดี
ใจดีนี่ยังไม่พ้นการปรุงแต่ง
ปรุงให้ดี ให้เป็นที่ชอบของชาวโลก
ใจยังอิงอาศัยโลก
ก็ไม่ใช่อิสระ
ไม่ได้ชี้ใครนะ พูดถึงโดยทั่วๆ ไป

 

ผลึกแก้วหินเขี้ยวหนุมาน สีเข้ม
แสงและเงา กว่าจะได้แต่ละรูป
กล้องเบลอเป็นขณะ ขณะ

 

วันนี้วันพระ พระจันทร์เต็มดวง สวยนะ
อย่าไปเอามา โรควิตกจริต
ทุกวันนี้สังคมป่วยด้วยโรควิตกจริตจากการเสพข้อมูลข่าวสาร
ป่วยโดยไม่รู้ตัวว่าป่วย
ธรรมชาติสร้างธรรมชาติ ธรรมชาติหักล้างธรรมชาติ
ใดๆ ล้วนเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เป็นธรรมดาของธรรมชาติทั้งปวง
ป่วยก็มารับยาเพื่อนำไปรักษา
ยามีไว้ใช้รักษา ไม่ได้ให้มีไว้โชว์
ชอบเอายามาอวด มาโชว์กัน ก็เลยไม่เลิกป่วยสักที
มียาเยอะๆ ก็ป่วยเยอะ มันเท่ห์ตรงไหน
โรคเกิด โรคแก่ โรคเจ็บ โรคตาย โรคกิเลส โรคตัณหา โรคอุปาทาน โรคเวทนา3 สารพัดโรค
รุมเร้าตั้งแต่ลืมตาดูโลก
ยังจะเริงร่ากันอีก
มันเป็นโรคนะ
ยอมรับว่าป่วยแล้วต้องรักษาอาการต่างๆ
ไม่ใช่รักษาให้มีอาการ แต่ให้รักษาอาการต่างๆ ให้มันหายไป
วันหนึ่งๆ นับไม่ถ้วนเลยอาการของโรค

แต่ตอนนี้ที่แน่ๆ เป็นโรคฟุ้ง 555

ปล. ไม่มีรูปพระจันทร์ ดูรูปต้นไม้ไปก่อนนะ สีเขียวช่วยบำบัดจิตเศร้าหมองได้ค่ะ

 

การระลึกถึงนิพพานเป็นอารมณ์ สำหรับเราแล้วเราระลึกเสมอ ไม่ว่าจะทำบุญทำกุศล จะปฏิบัติธรรม หรือสงเคราะห์ใด การกระทำอันเป็นกุศลทั้งหลาย ก็เป็นไปเพื่อนิพพานสถานเดียว....นี่แหละจึงมีนิพพานเป็นอารมณ์

ปุถุชนยังไม่ถึงซึ่งนิพพาน จะหน่วงอารมณ์นิพพานกันได้อย่างไร เพราะยังไม่รู้จักเลย...ใช่มั้ย ผู้ที่สามารถหน่วงอารมณ์นิพพานได้นั้น มีแค่ พระโสดาบัน พระสกิทาคามี และพระอนาคามี แค่นั้น

ใครจะเอาไปใช้ก็ได้นะ การระลึกถึงนิพพานทุกครั้งที่ทำกุศล (นิพพานัง ปรมัง สุขัง) จิตยึดเกาะนิพพานเป็นที่หมาย จนกว่าจิตจะถึงซึ่งนิพพานจริงๆ ก็ได้ชื่อว่า...มีนิพพานเป็นอารมณ์ได้เช่นกัน

 

ดวงจิตสว่างไสว
เอาหัวใจมาฝาก...หัวใจอเมทิสต์ค่ะ

 

สายพลังงานในอเมทิสต์
ด้านในเป็นเหมือนเจดีย์หรือพระพุทธรูป ไม่แน่ใจค่ะ

 

ระหว่างทาง...มองอะไรก็ไม่ชัด...ความมืดและม่านหมอกบังตา...แต่เห็นว่ามีแสงสว่างรออยู่ข้างหน้าชัดเจน...เราควรสนใจระหว่างทางหรือว่าแสงที่รออยู่นั้น....

 

หลักง่ายๆ ของคนมีความสุข
คือไม่โกยทุกข์มาเก็บ
รู้จักกันแล้วนี่นะว่าอะไรคือทุกข์

 

แค่รกตาแต่ไม่รกใจ
อารมณ์เกิดจากอะไร รู้ป่าว
เชื่อว่าทุกๆ คนล้วนมีอารมณ์ต่างๆ
เรารู้แค่เหตุของการเกิดอารมณ์
แต่ไม้รู้ว่าอารมณ์คืออะไร
อารมณ์มีหลายอารมณ์ มันแผ่ซ่านออกมาจากจิต
แล้วแสดงออกมาทางกาย วาจา
จิต+อกุศลเจตสิก หรือ จิต+กุศลเจตสิก
สามธิดามารทำกิจ (โลภะ โทสะ โมหะ)
ก้อนเนื้อ ก้อนหนัง กระดูก เส้นเลือด เส้นเอ็น น้ำเลือด น้ำหนอง น้ำเหลือง น้ำเมือกฯ
พวกนี้มีอะไรที่ไหนกัน
ที่เห็นเต้นแร้งเต้นกาน่ะ มันคือกิเลสทั้งนั้น กิเลสมันบงการให้ก้อนเนื้อ ก้อนหนังฯ อวัยวะ ทำท่าทางต่างๆ
ลองไม่มีลมหายใจซิ ก็แค่ก้อนเนื้อเน่าๆ
เพราะไปยึดก้อนเนื้อเน่าๆ ว่าเป็นเขา เป็นเรา จึงเกิดเรื่องราวต่างๆ นาๆ
สนทนาธรรมก็ไม่ได้ธรรม ได้แค่กิเลส
จงซื่อสัตย์ต่อกายจิตตน
เห็นอะไรที่เกิดแก่กาย แก่จิต ก็พิจารณาไปตามจริง อย่าหลอกลวงตน
ผลจะเกิดเมื่อเห็นตามความจริง
สั่งสมการเห็นตามจริงไป ปัญญาก็จะเจริญขึ้น
นำพาไปสู่การหลุดพ้น ไม่ตกเป็นทาสอารมณ์ต่อไป

 

แสงและเงา

 

ชีวิตที่ถูกหุ้มห่อ
เหมือนตอนอยู่ในท้องแม่
ถุงน้ำคร่ำห่อกายไว้
ไม่รู้เห็นสภาพความเป็นจริง
มีสายสะดือโยงใยจากภายในสู่ภายนอก
ขี้เยี่ยวตด ไม่รู้จัก
รู้แค่ว่ามันร้อนมาก
และอยากจะออกไป อยากพ้นไปจากสภาพนั้น
มีใครไม่เคยเป็นทารกในครรภ์บ้าง
คงลืมกันไปหมดแล้วสินะ
ลืมความทุกข์ทรมานที่ต้องนอนขดในถุงน้ำคร่ำ
อยู่ในพื้นที่จำกัด อึดอัดคับแคบ
ทำไมต้องให้เกิดในสภาพนั้น
มันคือกรรมจริงหรือ
ใครนะช่างใจร้ายขังใจกันได้ลงคอ

รูปที่มองว่างาม เกิดจากอุปาทานในกามคุณห้า
กามคุณห้า+โลภะ/โมหะ = กามราคะ
กามคุณห้า---->กามราคะ----->กามฉันทะ
เหตุทั้งปวงเพราะมีอายตนะ
ทุกข์ต่อไป....
ไม่อยากเกิดมาเป็นทารกอีกแล้ว

 

สติสะบั้นลงเพราะกามสัญญา
สัญญาที่มั่นหมายไว้ว่านั่นคือสุข
กระโจนลงเหวก็ยอม ณ วินาทีนั้น
นี่แหละอำนาจของกามราคะ
คดีข่มขืนก็เกิดจากอำนาจของกามราคะ
คนจึงต้องมีคู่ เพื่อปลดเปลื้องกามราคะที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ
เพื่่อไม่เป็นการเบียดเบียนกันทางเพศ
นั่นคือชีวิตของชาวโลกทั่วๆ ไป
การยอมรับสภาพธรรมตามเป็นจริง ช่วยให้เราห่างจากการประพฤติผิดต่างๆ ได้
ถูกใจแต่ไม่ถูกต้อง ถูกต้องแต่ไม่ถูกใจ ถูกใจและถูกต้อง
ถูกใจและถูกต้อง ดีที่สุดในเรื่องคู่
กายเกิดจากกาม มีกามเป็นเชื้อเกิด
เห็นทุกข์โดยไม่ทุกข์ นี่แหละคือเป้าหมาย
ไม่ต้องไปคิดเรื่องหลุดพ้นอะไร เห็นทุกข์ รู้ทุกข์ ไม่รับมาเป็นทุกข์ นี่ที่สุดแล้ว
พร่ำพรรณามาทั้งหมดทั้งมวล ก็มีแค่ทุกข์ที่ไม่ทุกข์
สัมมัปธาน 4
หย่อน ยาน ย้วย ตึง แน่น ขาด
พอดีๆ คือสันโดษ
สันโดษตน สันโดษท่าน สันโดษธรรม
ธัมมะสันโดษ ไม่ใช่กระโดด

 

วันนี้รู้สึกเจ็บหัวใจ อยู่ๆ มันก็แปล้บขึ้นมาจนต้องเอามือกุมอกด้านซ้ายบริเวณขั้วหัวใจไว้

อาการนี้เคยเป็นมาตั้งแต่เด็กๆ เหมือนเข็มแทง ทุกครั้งที่ระลึกย้อนกลับไปเกี่ยวกับเรื่องราวที่ผ่านมาในอดีต มันจะแปล้บขึ้นมาจนต้องหยุดชะงักกับเรื่องราวนั้น แล้วอาการก็สงบลง เป็นเหมือนมีใครสักคนหนึ่งตามทวงสัญญา...สัญญาใจ

จำไม่ได้ว่าเคยไปให้สัญญาอะไรไว้กับใครในอดีต ไม่มีภาพนิมิตใดๆ เหมือนถูกปกปิด กลายเป็นคนตาบอด แค่รู้อย่างเดียวว่า. คิดเรื่อง....ไม่ได้เลย จะเจ็บหัวใจขึ้นมาทันที

สองวันก่อนฝันใกล้สว่าง เป็นฝันที่ไม่เหมือนฝัน มีคนมาหา มาเรียก มาชวนให้ไปเที่ยวด้วยกัน เป็นคนรู้จักคุ้นเคยที่ไม่ได้คุยกันนานแล้ว น้ำเสียงนั้นออดอ้อนขอให้ไปด้วยกัน มีภาพสถานที่และโปรแกรมเที่ยวมาให้ดูด้วย จากนั้นก็นำตำราเรื่องการถอดจิตมาเปิดให้ดูวิธีการถอดจิต เค้าพยายามบอกสอนให้เราฝึก ในตำรานั้นมีทั้งภาพและคำอธิบายถึงขั้นตอนต่างๆ

เราได้แต่งงว่าจะให้เราฝึกทำไม จะให้ถอดจิตไปไหน พอสงสัยก็รู้สึกตัวลืมตาตื่นทันที...เล่าสู่กันฟังไปนะคะ

 

...อวยพรปีเก่า... (ป้าสอนหลาน)

อยู่กันสองคน มีอะไรก็พูดจาปรึกษาหารือกัน รู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาว แชร์ความรู้สึกนึกคิดของกันและกัน แล้วนำมาปรับให้เกิดความพอดี อยู่กันด้วยความรักความเข้าใจ เคยเอาแต่ใจตัวเองเต็มร้อยก็ลดกันลงมาคนละครึ่ง ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันด้วยความเข้าใจ ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน อยู่กันด้วยความเมตตาและให้อภัยในความผิดพลาดของกันและกัน ยอมรับความต่างบางเรื่องของอีกคนหนึ่งได้ ทุกปัญหามีทางออก ถ้าต่างฝ่ายไม่ใช้อารมณ์เป็นใหญ่ ก็ไปกันรอดจนแก่เฒ่าไปด้วยกัน

 

ปีใหม่ขอให้โชคดีมีตังค์ ความสุขไม่ต้องแสวงหา แค่หันหน้าไปก็เห็น คริคริ เลือกแต่สิ่งที่ดีที่สุดให้แก่ตน เลือกในสิ่งที่เหมาะสมแก่ตน ตนนั่นแหละที่รู้ใจตนที่สุดกว่าใครๆ

โสตะวิญญานธาตุเป็นทิพย์ ฆานะวิญญานธาตุเป็นทิพย์ จักขุวิญญานธาตุเป็นทิพย์ จิตเป็นทิพย์ รับผัสสะอันเป็นทิพย์ได้ มีอุปจารสมาธิ ก็มีความเป็นทิพย์แล้ว

ไม่ใช้พลังจิตพร่ำเพรื่อโดยไม่จำเป็น เรื่องราวไร้สาระมีเต็มโลก เลือกรู้ เลือกดู เลือกทำ ไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นจอมยุทธ

ลมมันก็พัดไปเรื่อยนั่นแหละ มันไม่รู้หรอกว่าที่พัดไปเป็นอะไร พัดผ่านแล้วมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง มันไม่รู้ ธรรมชาติคือธรรมชาติ ธรรมชาติมีมาก่อนอยู่แล้วเนิ่นนาน คนต้องปรับตัวให้เข้ากับธรรมชาติ ธรรมชาติไม่รู้จักทุกข์ สุข ก็มันเป็นธรรมชาติ ภัยพิบัติมีสำหรับคนเท่านั้น ดิน น้ำ ลม ไฟ ไม่รู้จักภัยพิบัติ อ้าวเราก็คือดิน น้ำ ลม ไฟ นี่นา พายุเข้าก็ญาติเรานี่นา ควรดีใจไม่ใช่หรา

บ้านหลังเก่าที่เคยอยู่ บริเวณนั้นเป็นที่สวนอยู่ติดคลองที่ระบายน้ำลงทะเล จะมีน้ำขึ้นน้ำลงตามฤดู น้ำขึ้นทีก็ท่วม บ้านนี้น้ำท่วมทีนานๆ เราโมโหน้ำไม่ยอมลด เพราะเป็นหน้าน้ำทะเลหนุน ลอยกระทงซะเลย ลอยกระทง 3 วันติด น้ำลง พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาศ

ตอนเป็นเด็กเวลาน้ำท่วมนี่ชอบมาก ลงไปว่ายน้ำบนถนน เอากระป๋องไปดักปลา ชิวมากสำหรับเรา ฝนตก น้ำท่วม ไฟไหม้ หนาว ขายของได้หมด ไม่รู้จักภัยอันตราย ทุกอย่างดีหมดเลย

ไฟไหม้บ้าน แม่นั่งร้องไห้ เราวิ่งเล่นน้ำที่ดับเพลิงเค้าฉีดดับไฟ แม่บอกหมดแล้วๆ เรางงอะไรหมด ก็ยังเห็นมีอยู่ทุกอย่าง ใจไม่มีทุกข์เลย วันต่อมาพวกสงเคราะห์ก็นำสิ่งของมาแจก ก็เลยได้บ้านใหม่่จากบ้านเช่าเปลี่ยนเป็นบ้านซื้อ ได้ของใหม่ดีกว่าของเดิม

ทุกการทำลายล้าง มักจะเกิดสิ่งใหม่ที่ดีกว่าเดิมเสมอ อย่าเสียดายหากต้องสูญเสียสิ่งใด ทำลายความผูกพันทิ้งซะ เพื่อสิ่งใหม่ไฉไลกว่าเดิม ตั้งแต่เกิดมาจนป่านนี้ เปลี่ยนบ้านมา 4 หลังแระ ว่าจะเปลี่ยนอีกอยู่ ดีใจ ไม่ยึดติดสถานที่

ไตรลักษณ์เกิดปรากฏตลอดอายุขัย ที่ไหนถ้ารู้สึกผูกพัน ต้องทิ้ง ผูกพันเมื่อไหร่ก็เป็นสัญญานแห่งทุกข์ จิตจะร้อยรัดเกี่ยวกระหวัดไว้ไม่ให้ไปไหน ทำให้วนเวียนอยู่ตรงนั้น นี่แหละ สงฆ์สาวกจึงท่องเที่ยวไปดังนอแรด ยิ่งรัก ดูแลเอาใจใส่มาก ก็ผูกพันมาก ร้อยรัดมาก เวลาจะตัด เหมือนใจจะขาด

พระอรหันต์ท่านไม่อยู่ประจำที่วัดไหน ท่องเที่ยวธุดงค์ไป จวบจนสังขารใกล้พังนั่นแหละจึงหยุด ณ ที่ใดที่หนึ่ง เป็นวิสัยของสมณะ