บันทึกครูบาเจ้าอภิไชยขาวปี ( หน่อพุทธางกูร ผู้ทรงพรหมวิหาร )

บันทึกครูบาเจ้าอภิไชยขาวปี ปี2493
บทที่30

วาสนานาบุญข้าพเจ้าเป็นอย่างนี้ไผอย่าได้ติเตียนนินทาอิจฉาข๋อยยวน บาปบุญไผมัน วาสนาบาปบุญของข้าพเจ้านี้ทุกข์บ่ใช่สุข ร้อนบ่ใช่เย็นเหมือนถ่านไฟแดงบุ่มเถ่าไผซวามลึกก่ร้อน หื้อไผซวามตื้นก่ร้อน ไผคะกว้างก่เหลือเอาเถ้าถมหน้า เป็นกรรมของข้าพเจ้า

ผู้ได้ทำดีก่ได้ดีผู้ได้ทำชั่วก่ได้ชั่ว ข้าพเจ้าอายุได้35
นายอำเภอลี้เป็นผู้ฟ้องพัศดีกำนันตำบลนาทรายเป็นพิยาน(พยาน) พระครูมหาวันเป็นผู้สิกข้าพเจ้า ข้าพเจ้าถูกตะรางคุมขังได้6เดือน ข้าพเจ้าพ้นจากคุกตะรางแล้ว นายอำเภอลี้ก่ถกผมถกเสื้อผ้าออกจากตัวแล้วลวดตาย

ต่อมาครูบาสีวิไชยบวชข้าพเจ้าแถม เมินบ่นานพระครูวัดเกตุกับพระครูวัดพันอ้นมาเอาข้าพเจ้าสิก

บท34
เหตุนี้วิบากวาสนาแต่งเอาเองบ่ได้ เป็นของไผมันหากเป็นอย่างนั้น ข้าพเจ้าได้ตกคุกตะราง เปิ้นเอาสิกเป็นผ้าขาวดาษส ก่เพื่อวาสนาของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าได้กินข้าวหนเดียว บ่กินชิ้นกินปลา บ่ได้กินหมากเมี้ยงมูลี มีผู้มาทำบุญหื้อทานได้สร้างวัดวาอารามและสร้างการทางบ้านเมืองเพราะวิบากวาสนาของข้าพเจ้าเป็นไป


*********************************************************************************************