บันทึกบุญของผู้ที่ปรารถนา

คนเราเกิดมาแล้ว พอถึงจุดๆหนึ่งของชีวิตก็มักจะมีคำถามก้องขึ้นมาในใจ เราเกิดมาเพื่ออะไร เราจะทำอะไรเพื่อให้ชีวิตดีขึ้น ถ้าเป็นคนที่ไม่มีของเก่าอะไรติดเนื้อติดตัวมาเลยก็คงจะมุ่งดิ้นทำงานหาเงินให้ได้มาซึ่งความสุขแบบชาวโลกกัน นั่นก็ไม่ได้ผิดอะไร

แต่หากเมื่อดูเหมือนว่าเราจะมีทรรศนคติที่แหวกแนวจากคนส่วนใหญ่ของโลกมาบ้างไม่มากก็น้อย แทนที่จะอยากร่ำรวยเหมือนชาวโลกปรารถนากันทั่วไป แต่ลึกๆข้างในถ้าฟังเสียงดีๆจะบอกออกมาว่า อยากแบ่งปันให้ผู้อื่นด้วยถ้าเรามีพอ

 

จากความรู้สึกข้างต้นที่มักจะสอดแทรกออกมาทางจิตแทบตลอดเวลาที่มีสติครบถ้วน ผมไม่ได้การันตีว่าตัวเองปรารถนาจะเป็นอะไร เพี่ยงแต่ทำความรู้ไว้ในใจว่าเราจะสร้างความดีภายใจเพื่อให้ผู้ที่อยู่ภายนอกได้ประโยชน์ด้วย จะมากจะน้อยไม่เป็นไร

 

บางท่านหรือหลายๆท่านที่อาจคิดแบบผม ก็อาจจะใช้การบริจาคนำทางของชีวิต นั่นมันก็เป็นสิ่งที่ดีมากๆ แต่สำหรับผมในชาตินี้การบริจาคทานก็คอยทำอยู่เป็นนิจเป็นประจำ แต่ปริมาณไม่ได้มาก บาท สองบาทว่ากันไป ตามฐานะที่เราพึงให้ได้

แต่สิ่งที่ผมจะเน้นมากกว่าคือเมตตาบารมี ในศาสตร์ของหลวงพ่อดู่ เพราะว่าทำง่าย และมีแต่ได้กับได้กันถ้วนหน้า

 

หลวงพ่อดู่บอกว่า เองนึกถึงข้าแล้วก็ตั้งจิตแผ่บุญออกไป เองจะมีพวกเยอะ เพราะเองเป็นผู้ที่มีประโยชน์ต่อตนเองและผู้ที่อยู่รอบๆข้าง

ถ้าเป็นคนพอมีของเดิมมีความเข้าใจเดิมมาจะพอเข้าใจว่า หลวงพ่อนี่พูดใช่เลย การให้ทรัพย์ที่เรียกว่าแผ่บุญเป็นการให้ที่เรามีแต่ได้กับได้จริงๆ บุญยิ่งให้ก็ยิ่งเพิ่ม

 

สุดยอดแล้วครับแผ่เมตตาบำเพ็ญไวมาก

 

อันนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าจะไวหรือเปล่า เพราะไม่มีเครื่องวัดที่เป็นรูปธรรม แต่มันก็อยู่ที่จริตความชอบของเราเนาะว่าเราจะเอาอะไรเป็นหลักนำทางของชีวิตเรา อย่างบางท่านชอบสร้างวัด สร้างพระนำนี่ก็งานบุญสร้างที่ไหนไม่เคยขาด อันนี้ก็น่าอนุโมทนาอย่างยิ่ง

ผมก็มีบ้างครับแบบบริจาค แต่กำลังใจก็รู้สึกว่าด้านนี้ยังไม่เอื้อสำหรับเราในตอนนี้ ก็ทำบุญตั้งใจเป็นสังฆทานไว้ก่อนครับ คงต้องมีสักชาติที่เรามีให้อย่างเทน้ำเทท่าได้สบายๆ

 

อย่างของผมนี่จะเอาแบบง่ายๆสบายใจเลย จะภาวนาบท อิติปิโสบูชาพระพุทธเจ้านำไปก่อน พอจบด้วย ภคาวาติ จะตามด้วยนึกถึงหลวงพ่อดู่แผ่บุญออกเลย จะเอาสั้นๆง่ายๆแบบนี้ครับ

ผลที่ได้คือจิตเย็นกว่าเดิมมากครับ จากแต่ก่อนเป็นคนอารมณ์ร้อนง่ายปี๊ดง่าย แต่ตอนนี้เวลามีอะไรไม่ดั่งใจก็อิติปิโสขอหลวงพ่อดู่แผ่เลย ความขุ่นข้องใจจะค่อยๆลดลงตามที่เราแผ่ออกเรื่อยๆครับ อันนี้ใครอยากพิสุจน์ก็ต้องลองทำดู

 

ดีมากครับที่จิตสื่อถึงครูบาอาจารย์ทำไห้ก้าวหน้าไวครับ

 

ไหนๆก็เป็นผลการบันทึกก็ขออนุญาตเล่าไป เมื่อก่อนผมก็สวดมนต์แผ่บุญตามแบบปกตินะครับ แต่ในความเหมือนมีความต่างอยู่ การที่เราสัพเพสัพตาเอง กำลังมันจะไม่เท่ากับขอบารมีพุทธะกำลังบารมีเต็มแล้วมาหนุนเราครับ อันนี้จริงเลย

ถ้าใครจับความรู้สึกเก่งๆจะรู้สึกว่าเวลาแผ่รอบๆเราเขาจะได้กันเต็มเม็ดเต็มหน่วย อันนี้ผมไม่ได้มโนขึ้นเองครับ ผมทำจริงพิสุจน์จริงสำผัสจริง ถึงจะขั้นเด็กๆอนุบาลหรือไง แต่ถ้าขอบารมีหลวงพ่อดู่ร่วมด้วยนี่จิตรู้สึกดีขึ้นเยอะครับ

 

แผ่บุญแห้งๆ คือเราใช้กำลังจักรยานของเราพาเขาจากกรุงเทพไปเชียงใหม่ดีไม่ดีไม่ถึงไหน หึหึ
ถ้าแผ่บุญให้ชุ่มฉ่ำ คือเราไปขออาศัยเครื่องบินโบอิ้งของหลวงพ่อดู่พาเขาไปส่งเชียงใหม่ รู้สึกว่าอันหลังนี่จะง่ายกว่าเยอะครับ 555

 

นั่นละครับที่ผมบอกว่าเข้าถึงพลังงานครูบาอาจารย์เร็วแรงได้ผลไวครับ อนุโมทนาในการสร้างบารมีนะครับมีประสบการณ์ดีๆก็แนะนำผมได้นะครับตอนนี้ผมยังบอดอยู่

 

ผมว่าการสร้างบารมี ถ้าเราทำแบบจดจ่อเร่งเคร่งเครียดเพื่อหวังสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้ได้สมประสงค์โดยไว แบบนี้ก็รู้สึกว่าจริตผมก็ไม่รับอีกล่ะครับ

ผมชอบแบบสบายๆ สบายในที่นี้คือสบายใจก่อนทำคือคิดที่จะทำก็รู้สึกดีแล้ว สบายใจขณะทำ และสบายใจเมื่อทำมาแล้วนึกถึงบุญบางอย่างที่เราเคยได้ทำไว้บางทีน้ำตาไหลพรากๆเลยครับ

อย่างปล่อยปลานี่ผมก็ชอบมากช่วงหลังๆนี่ในแต่ละเดือนนี่ต้องมีสักอาทิตย์หนึ่งล่ะที่ได้ ไปช่วยปลาที่ตลาดสด ครั้งละโล บุญนี้รู้สึกว่าจะชอบมากครับ ดีใจทั้งก่อนจะไปซื้อปลา ดีใจตอนปล่อยมันลงน้ำ แล้วย้อนนึกถึงตอนเราปล่อยแล้วปลาโผล่หัวมาขอบคุณยังดีใจอยู่เลย อันนี้ผมชอบจริงๆ

 

ถ้าจะให้พูดแบบง่ายๆชาวบ้านๆ ก็ต้องพูดว่าชอบอันไหนให้ทำอันนั้นครับ แล้วอีก 9 อย่างมันจะค่อยๆพ่วงมาหากันอีกที

หลักการทำได้แบบต่อเนื่องยาวนานไม่ขัดใจตัวเองมันเริ่มมาจากความชอบที่สุดนั่นแหละครับ บางท่านอาจคิดต่างว่าทำไมไม่ทำบารมีให้ครบทั้ง10 ไปเลยล่ะ แต่ถ้าพิจารณาดีๆ ทำตัวใดตัวหนึ่งเป็นหลักเดี๋ยวพวกเพื่อนๆอีก9จะแห่ตามกันมาเป็นขบวนครับ ใช้ภาษาชาวบ้านต้องพูดว่าหนีกันไม่ออกหรอก ฮา

 

ถ้าเป็นสมัยเมื่อก่อนนะครับ ตอนที่ผมยังไม่รู้ไม่เข้าใจว่าทำไมเพราะอะไร ผมนี่อิจฉาชาวบ้านเลยล่ะ แบบว่าใครรวยๆนี่อิจฉามันจัง เรานี่ทำไมเกิดมาจนนักหนา อยากได้อย่างนั้นอยากมีอย่างนี้เหมือนเขา เพราะส่วนหนึ่งในจิตคิดว่าถ้ามีอย่างเขาหรือมีมากกว่าเขาแล้วจะดีจะมีความสุขมากกว่า

อันที่จริงผมว่าร้อยละ 99 ของคนที่ไม่รู้ความเป็นจริงเลยที่คิดแบบนี้ ถามว่ามันผิดไหมก็ต้องตอบว่าผิดแบบคนที่เข้าใจผิด ผิดแบบคนที่ยังไม่รู้ความจริงซึ่งผมก็คนหนึ่งในนั้น

หลังๆมาเมื่อหันมาภาวนาแผ่เมตตามากขึ้น มันมีความรู้ความเข้าใจบางอย่างที่สมัยตอนนั้นเราคิดไม่ได้หรือไง คิดได้ก็คิดแบบคนที่ไม่รู้อย่างที่ว่า ว่าการที่เรามีไม่เท่าเขาไม่เสมอเขาแล้วมาอิจฉาตาร้อนน้อยอกน้อยใจอยู่นี้ รู้หรือเปล่าว่าเราไม่ได้สร้างมา เราไม่ได้สร้างสิ่งที่จะมาอำนวยอวยผลให้เราได้เรามีแบบเขามา นี่คือสิ่งหนึ่งที่มีความจริงเข้ามาในจิต

สองเมื่อเราไม่ได้สร้างมาเราจะไปอิจฉาตาร้อนของที่เราพึงสร้างมาเพื่ออะไร ในเมื่ออยากได้ก็ต้องสร้างเอาสิ จุดนี้นี่เองที่ทำให้ผมเข้าใจในความไม่เท่าเทียมกันของโลกและคนที่เกิดมาในโลกมากขึ้น มันทำให้เรารู้ว่า เราต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อตัวของเราเองบ้างนะ คราวก่อนเราไม่ได้ทำมานี่หรือทำก็อาจทำแบบกลัวเสียไม่ได้ก็ไม่แน่ ถ้าเราเย็นสิ่งที่อยู่รอบๆข้างเราก็จะเย็นด้วยนี่คือความจริง

 

ไปไห้ถึงนะครับเปิดไห้มันกว้างๆหวังว่าวันข้างหน้าเราคงได้พบกันครับสาธุ

 

เอาปัจจุบันนี้ก็ได้พบกันแล้วนี่ 55 ของแบบนี้มันไม่มีเครื่องไม้เครื่องมือมาวัดกันได้เนาะว่าใครจะหลุดก่อนหลุดหลัง จะช้าจะเร็ว แต่ก็ดีครับพบเจอแลกเปลี่ยนแนวทางพูดคุยบ่นกันไป ถ้าถามกันตอนนี้ว่าผมปรารถนาอะไรกันแน่ ถ้าไม่เจาะจงมันก็ทำดีเพื่อพระนิพพานด้วยกันทั้งนั้นครับ

เพียงแต่ว่าใครชอบออฟชั่นเสริมมากน้อยต่างกันตรงนี้ ผมว่าท่านที่ตั้งหน้าตั้งตาทำบารมีกันชาตินี้มากๆ มันก็ไม่ได้หมายว่าคนที่ยังไม่ทำหรือคนที่ยังไม่ถึงวาระที่เขาจะได้ทำ แปลว่าชาติก่อนๆเขาทำมาน้อยกว่ากันก็ไม่แน่เสมอไป บางทีผมก็คิดนะครับว่าเราอาจจะตายเวลาไหนก็ได้ ถ้าจิตผมลืมคำภาวนาหรือลืมหลวงพ่อถ้าเกิดตายจะยุ่งแน่ๆ ดังนั้นเมื่อยังมีลมอยู่ ผมนี่ต้องภาวนาคลอไปเรื่อยๆนึกถึงหลวงพ่อดู่แผ่บุญไป อย่างน้อยที่สุดไม่ได้อะไรเลย ก็พยายามในอาจินกรรมในส่วนนี้ฝังลงจิตไว้ก่อนตายก็ยังดี ของเก่าไม่หายไปไหนทำใหม่เพิ่มเข้าไป

 

การทำไปเรื่อยๆนี้มันก็ดีอย่างนะครับ ผมพูดได้เต็มปากว่าทำบุญเพื่อสร้าง ไม่ได้ทำบุญเพื่อละ เพราะมันยังไม่ถึงเวลาจะต้องละ มันยังเป็นเวลาของการสร้างการสะสมสะเบียงสะสมกำลัง ไม่มีขั้นนั้นขั้นนี้มาเพื่อโอ้อวดใคร เพราะทุกดวงจิตที่เราแผ่บุญให้คือมิตร วันนี้เราช่วยเขา วันหน้าเขาก็ช่วยเรา คำนี้ไม่ใช่ใช้กับคนทุกคนนะครับ ผมหมายถึงรอบๆข้างที่เขามาโมทนาสวดมนต์รับบุญกับเรา ท่านเหล่านี้ตรงไปตรงมากว่าคนเยอะ เขาจำเราได้แม่นถึงแม้ว่าเราจะไม่รู้ว่าเขาเป็นใครก็ตาม