บางคนทำสมาธิ ไม่ได้เพื่อพ้นทุกข์ แต่กลายเป็นเพิ่มทุกข์??

สมาธิ นิมิตต่างๆ หรือเรื่องแปลกๆ ที่เกิดขึ้นกับคนทำสมาธิ เป็นเรื่องธรรมชาติ เกิดขึ้นตามปัจจัย แต่ไปยึดว่าเป็นสิ่งวิเศษ ไปยึดว่านั่นคือตัวเอง เป็นสิ่งที่ตัวเองได้ ตัวเองพิเศษกว่าชาวบ้าน ทำสิ่งที่สามารถใช้เป็นเครื่องมือในการละกิเลส เอาไปยึดผิดๆ เอาไปสนองกิเลส ไม่ได้เป็นคนเด่นคนดัง ในโลกของคนทั่วไป ก็จะขอเป็นคนเด่นคนดังคนพิเศษในโลกของการฝึกจิต

บ้างไปไกลถึงฉันคือพระเจ้า ฉันเป็นผู้สร้าง ฉันทำนั่นทำนี่ได้ คนอื่นทำไม่ได้ ฉันคือ... เพราะนั่นเพราะนี่ สุดแต่กิเลสจะหาเหตุผลมาเติมแต่งว่าตัวเองวิเศษบ้างว่าตัวเองวิเศษเพราะนั่นนี่เกิด เพราะมีเหตุการณ์อย่างนั้นอย่างนี้ ตัวตนมากมาย เต็มบ้านเต็มเมือง ลองไปศึกษาหลักไตรลักษณ์ แล้วลองพิจรณาว่าที่ตัวเองยึด ที่สำคัญว่าดี ว่าดีเด่นกว่าชาวบ้าน มันวิเศษจริงหรือ

 

สงสัย ชอบแบบ สบาย ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พ้นทุกข์

 

พุทธองค์ท่านแสดงปราฏิหารย์
ว่าสิ่งเหล่านี้มี
ผัสสะได้

แต่เราเป็นพุทธแล้วไม่เข้าใจ
พอเจอในสิ่งที่พุทธองค์ท่านแสดงไว้เล็กน้อย
กลายป็นโอ.....พระเจ้าคือตูนี้เองหรือไม่อย่างไร
มายกอดไม่ก้อด

แทนที่จะรีบไขว่คว้าสร้างปัญญา
กลับกระโดดเข้าไปหากรงจักรแล้วเป็นทาสรับใช้เขา

และสร้างปัญเหมือนกันแต่ปัญหาไว้ให้โลกใหลูกต่อเอาเองไปถึงไหน
เมื่อเราเลิกสร้าง คือละสังขารของกายนี้ง่ายๆคือตาย
นรกรุงรังไปหมดแทบจะหาที่สงบไม่มี
ขนาดหนีเข้าป่าท่านยังเผาป่าไล่อีกเออ
แล้วจะไปอยู่ที่ไหนที่จะเป็นปกติสุข

อญิญญา
ปัญญา

ทำไมท่านที่มีอภิญญาเอามาเล่นแล้วเสื่อม
ทำไมท่านที่พิจารณาแล้วเอามาเล่นแล้วเพิ่ม
ทำไมท่านที่ใช้ปัญญาในทางที่ควรมีความสงบ

อภิญญาแสดงเรื่องโลก
ทำไมไม่เอามาแสดงธรรมบ้างขอรับผู้หยั่งรู้ฟ้าดิน
เพื่อโลกจะได้ร่มเย็นแทนภาวะโลกร้อน
ตอนนี้ร้อนกระเป๋าอยู่เป็น หนั้น นั่น กันหมด

เอาพอยาหอม

อภิญญาแสดงโลก
ปัญญาแสดงธรรม
ทำไมท่านได้อภิญญาครบหมดท่านยังไม่รู้ว่าธัมคืออะไร

อยากอยู่กับโลกก็เหาะได้แล้วขอรับ
ไม่ต้องอภิญญา
เสียตังเหาะ

ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วขอรับ

 

ของอะไรมันไม่ได้มาง่ายๆหรอกครับคุณ พระพุทะเจ้าทั้งหลาย พระอรหันต์ทั้งหลาย กว่าท่านจะ ละกิเลสได้ ท่านต้องบำเพ็ญทุกกริยา พิสูตรทุกอย่าง เดินทางถูกบ้างผิดบ้าง แล้วหันมาทางถูก ฝ่ายเดียว เดินทางแต่ละอย่าง ล้วนแล้ว นับชาติไม่ถ้วน ถ้าคนที่ปฏิบัติธรรม บรรลุกันหมดทุกคน คงมีพระอรหันต์เต็มเมืองแล้วนะ คนปฏิบัติธรรม หมื่นคน จะได้ธรรมะ หรือ ดวงตาเห็นธรรมสักคน ก้แสนยาก แล้วนะ

พระพุทธเจ้ากล่าวไว้ ให้ทานกับสัตว์เดรัชฉาน ๑๐๐ ครั้งไม่เท่ากับ ให้ทาน คนที่ไม่มีศิล ๑ ครั้ง ให้ทานกับคนที่ไม่มีศิล ๑๐๐ ครั้ง ไม่เท่ากับ ให้ทานคนที่มีศิล ๑ ครั้ง ให้ทานกับคนที่มีศิล ๑๐๐ ครั้ง ไม่เท่ากับคนที่เจริญสมาธิกรรมฐาน ๑ ครั้ง ให้ทานกับคนที่เจริญสมาธิ กรรมฐาน ๑๐๐ ครั้ง ไม่เท่ากับ ให้ทาน กับพระโสดาบัน ๑ ครั้ง นอกนั้นคุณไปหาต่อเอานะครับขี้เกียจอธิบายต่อไปอีก

ฉนั้น ใครดีใครชั่ว เราไม่สามารถ เอาของเขามาได้ นอกจากโมทนาสาธุ ความดีความชั่วของเขาก็ได้รับ มา ๒๐ เปอร์เซ็น ถึงคุณจะดีหรือชั่ว คนอื่นเขาไม่มาเอาของคุณไปได้เช่นกัน คุณจะไปเดือดร้อน นำไฟ มาหาเพื่อประโยชน์ อันใด เราก็ทุกข์อยู่แล้ว ของใครของมัน ตามแต่ใครจะเลือกไปไหนต่างหากครับ