บาดแผลลึกในกระทรวงทรัพยากรฯ

บาดแผลลึกในกระทรวงทรัพยากรฯ

โดย ชุติมา นุ่นมัน aae_ok@yahoo.com

​

เป็นเพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย อาการเจ็บไข้ได้ป่วยของคนที่อ่อนแอ ไม่ออกกำลังกายเลยไม่หายสักที พอกับคนที่ถูกทำร้ายร่างกายซ้ำซาก ทั้งบาดแผลใหม่บาดแผลเก่า กัดกร่อนเรือนร่าง รอวันสิ้นลมอย่างทุกข์ทรมาน เหมือนหลายองค์กรในภาครัฐ ที่ถูกปู้ยี่ปู้ยำจากผู้หวังแต่ประโยชน์แก่ตนอย่างเห็นแก่ตัว ประเทศชาติเกิดบาดแผลเหวอะหวะ ต้องมาเยียวยากันกระทั่งวันนี้

ปี 2549 ถือเป็นปีที่ทรัพยากรธรรมชาติในประเทศถูกทำร้ายอย่างหนัก เข้าขั้นโคม่า ยืนยันได้จากสถานการณ์ต่างๆ ที่เป็นข่าว รวมกับความใส่ใจของภาครัฐที่เข้าไปจัดการ

ด้านทรัพยากรสัตว์ เราปล่อยให้ปลาสวยงาม และปะการังในท้องทะเลถูกขโมยขึ้นมาไว้ตามตู้ปลาขนาดใหญ่ในห้างสรรพสินค้ากลางเมือง ที่มีอยู่ทั่วประเทศ กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง ได้แต่มองตาปริบๆ จัดการอะไรได้ไปมากกว่าการแก้ปัญหาตามสถานการณ์เฉพาะหน้า ให้ผ่านไปวันๆ

สัตว์ป่า ที่เป็นเอกลักษณ์ของชาติอย่างช้าง ถูกผู้มีอำนาจและรู้ช่องว่างกฎหมาย ส่งไปอยู่เมืองนอก โดยหว่านเหตุผลนานาประการเกี่ยวกับความชอบธรรมและความสะดวกสบายของสัตว์ว่าได้อยู่ในที่สบายกว่าประเทศไทย ขณะที่สัตว์ป่าอื่นๆ ยังมีการลักลอบ ล่าฆ่า และส่งผ่านกัน มีข่าวให้เห็นสม่ำเสมอทั้งปี

ร่างพระราชบัญญัติ (พ.ร.บ.) สงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ