เพื่อการกุศล บุญสร้างเหรียญสมเด็จพระพุทธโมกข์ มงคลเศรษฐี ทองคำ เงิน นวะ ทองแดง และ กฐิน 20 วัด

ชุดที่ 2

ท่านที่ร่วมบุญ 10,999 บาท

จักขอน้อมโมทนา ด้วย
1. สมเด็จองค์ปฐม วัดศาลพันท้ายนรสิงห์ รุ่นแรก
เนื้อแก่เงิน ดำธรรมชาติ จำนวน 1 องค์
(ด้านหลังเขียน วัดพันท้ายนรสิงห์)
2. หลังจากห้วงเวลากฐินทาน รับ เหรียญสมเด็จพระพุทธโมกข์ เนื้อเงิน 3 องค์
3. หลังจากห้วงเวลากฐินทาน รับ เหรียญสมเด็จพระพุทธโมกข์ เนื้อนวะ 4 องค์
4. หลังจากห้วงเวลากฐินทาน รับ เหรียญสมเด็จพระพุทธโมกข์ เนื้อทองแดง 5 องค์

ปิดรายการ

..................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end -->

 

ชุดที่ 3

ท่านที่ร่วมบุญ 9,999 บาท

จักขอน้อมโมทนา ด้วย
1. สมเด็จองค์ปฐม วัดศาลพันท้ายนรสิงห์ รุ่นแรก
เนื้อโลหะ ชุบทอง จำนวน 1 องค์
(ด้านหลังเขียน วัดพันท้ายนรสิงห์)
2. หลังจากห้วงเวลากฐินทาน รับ เหรียญสมเด็จพระพุทธโมกข์ เนื้อเงิน 3 องค์
3. หลังจากห้วงเวลากฐินทาน รับ เหรียญสมเด็จพระพุทธโมกข์ เนื้อนวะ 4 องค์
4. หลังจากห้วงเวลากฐินทาน รับ เหรียญสมเด็จพระพุทธโมกข์ เนื้อทองแดง 5 องค์

..................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

ชุดที่ 4

ท่านที่ร่วมบุญ 11,999 บาท

จักขอน้อมโมทนา ด้วย
1. พระยอดธง วัดโพธิ์สุทธาวาส พุทธาภิเษก โดยองค์หลวงพ่อฯ ที่วัดท่าซุง
(พร้อมสมเด็จองค์ปฐม รุ่นแรก)
เนื้อโลหะ ชุบทอง จำนวน 1 องค์
2. หลังจากห้วงเวลากฐินทาน รับ เหรียญสมเด็จพระพุทธโมกข์ เนื้อเงิน 3 องค์
3. หลังจากห้วงเวลากฐินทาน รับ เหรียญสมเด็จพระพุทธโมกข์ เนื้อนวะ 4 องค์
4. หลังจากห้วงเวลากฐินทาน รับ เหรียญสมเด็จพระพุทธโมกข์ เนื้อทองแดง 5 องค์

..................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

พระยอดธง

พระคุณเจ้าประจวบฯ อดีตเจ้าอาวาส วัดโพธิ์สุทธาวาส (มรณภาพแล้ว)
ได้ขออนุญาต พระเดชพระคุณองค์หลวงพ่อฯ ขอเข้าร่วมพิธีพุทธาภิเษก ที่วัดท่าซุง
(พิธีเดียวกับ สมเด็จองค์ปฐม รูปหล่อลอยองค์ รุ่นแรก วัดท่าซุง)

แล้วนำไปมอบให้แด่ ท่านที่มีจิตศรัทธา ร่วมงานบุญของ วัดโพธิ์สุทธาวาส

........................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --> <!-- / message --><!-- attachments -->

 

ชุดที่ 5

ท่านที่ร่วมบุญ 8,999 บาท

จักขอน้อมโมทนา ด้วย
1. พระกริ่งอรหัง วัดบวรนิเวศวิหาร
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช 88 พรรษา
ปี 2544 จำนวน 1 องค์
2. หลังจากห้วงเวลากฐินทาน รับ เหรียญสมเด็จพระพุทธโมกข์ เนื้อเงิน 3 องค์
3. หลังจากห้วงเวลากฐินทาน รับ เหรียญสมเด็จพระพุทธโมกข์ เนื้อนวะ 4 องค์
4. หลังจากห้วงเวลากฐินทาน รับ เหรียญสมเด็จพระพุทธโมกข์ เนื้อทองแดง 5 องค์

..................................................................................................................................................

เขาให้มา 2 องค์ ก็เลย ยกให้เป็นบุญแก่เขา จะดีกว่า)
มีอีก องค์หนึ่ง ที่มอบให้พวกเรา ได้ร่วมบุญ ที่....
<!-- google_ad_section_end -->http://palungjit.org/threads/***ปิดวันนี้พระคำข้าวมหาลาภใหญ่*และพระอื่นๆ-เพื่อสร้างองค์ปฐม4ศอกกฐินวัดท่าซุง2553.255090/page-17

...................................................................................................................................................<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

มีรูปแบบเหรียญให้ดูไหมครับ

 

คงต้อง รอ สัดนิ๊ดดดด นะครับ
ช่างฯ กำลังดำเนินการในขั้นตอนนี้อยู่ ครับ

..............................................................................................

 

ชุดที่ 6 (จองแล้ว ตามโพส # 50)

ท่านที่ร่วมบุญ 8,999 บาท

จักขอน้อมโมทนา ด้วย
1. สมเด็จองค์ปฐม วัดศาลพันท้ายนรสิงห์ รุ่นแรก
เนื้อแก่เงิน ดำธรรมชาติ จำนวน 1 องค์
(ด้านหลังเขียน วัดพันท้ายนรสิงห์)
2. หลังจากห้วงเวลากฐินทาน รับ เหรียญสมเด็จพระพุทธโมกข์ เนื้อเงิน 3 องค์
3. หลังจากห้วงเวลากฐินทาน รับ เหรียญสมเด็จพระพุทธโมกข์ เนื้อนวะ 4 องค์
4. หลังจากห้วงเวลากฐินทาน รับ เหรียญสมเด็จพระพุทธโมกข์ เนื้อทองแดง 5 องค์

..................................................................................................................................................

 

พี่มหาครับ ขอร่วมบุญ ตามที่คุยกันครับ โมทนาสาูธุการครับพี่

 

ขอน้อมโมทนา สาธุการยินดี อย่างยอดยิ่ง ครับ

...................................................................................................

 

​

ประวัติ.. ประสบการณ์..
อันเนื่องด้วย ท่านพระอาจารย์หนุนฯ

จะได้ทยอย นำมา นำเสนอ
ให้พวกเราได้ทราบกันบ้าง เป็นบางส่วน ครับ

...................................................................................................................................................

 

​

ได้ทราบมาก่อนแล้ว ว่า
พระเจี๊ยบฯ (ในสมัยย้อนกลับไป 6-7 ปี ที่ผ่านมา)
เป็นศิษยานุศิษย์ของท่านพระคุณเจ้าพระอาจารย์หนุนฯ
เคยไปฝึก ไปปฏิบัติธรรม กับท่าน ที่วัดพุทธโมกข์ เสมอ ๆ

จึงร้องขอให้ ทิดเจี๊ยบฯ (ในปัจจุบัน คือ คุณมงกุฏเพชรฯ)
ได้กรุณา ช่วยเรียบเรียงประวัติ ประสบการณ์ต่าง ๆ
ที่เนื่องด้วยกับ ท่านพระคุณเจ้าพระอาจารย์หนุนฯ

เพื่อเสริมการรับรู้ปฏปทาของท่าน ให้พวกเราได้รับทราบถึง ว่ามี..

พระผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ

ที่พึงเคารพ บูชา

ทั้งนี้ ก็คงเป็นไปตามความที่เนื่องกันด้วยบุญญาธิการ
ที่เคยเนื่องกันมาตั้งแต่อีดด้วยบุญก็ดี ด้วยญาติโก ก็ตาม
เท่านั้น นะครับ

หากท่านที่คิดว่า จะเป็นการโอ้อวด
กระผมฯ ก็จะขอน้อมรับ ความผิดนี้ไว้เอง
เพราะว่า กระผมฯ เป็นผู้ร้องขอ ให้คุณมงกุฏเพชร เล่าให้ฟัง

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง..
โปรดอย่าได้ล่วงเกินกัน แม้เพียง มโนจิต
ถึง ท่านพระคุณเจ้าพระอาจารย์หนุนฯ เลยนะครับ

เพราะว่า ท่านฯ ก็ไม่ได้เจตนา จะให้กระผมดำเนินการเช่นนี้
ท่านอนุญาต ก็เพียง การจัดสร้าง สิ่งอันเป็นมงคล เท่านั้น

กระผมเองเกิดความศรัทธาแท้ ขึ้นในดวงจิตเอง
ทั้งที่เคยกราบท่าน มาหลายวาระ

มาเมื่อ วาระล่าสุด เมื่อต้นเดือน ส.ค. นี้
ได้เดินทางไปสำรวจเส้นทางวิ่ง ของรถทัวร์
เพื่องานกฐินทาน ในวันที่ 20 พ.ย. 2553
กับคณะของคุณพี่วิชัย คุ้มวัน การไฟฟ้าฯ

ได้มีห้วงเวลา ที่ท่านเมตตา แสดงธรรมบรรยายถึงเที่ยงคืน

วันรุ่งขึ้น เหมือนมีสิ่งดลใจ ทำให้เกิดความมั่นใจ
ที่อยากจะเป็นส่วนหนึ่ง แม้จะเล็กน้อย
ที่จะสามารถช่วยงานวัด งานพระศาสนา

จึงขันอาสา กราบขออนุญาตท่าน ขอจัดสร้างสิ่งอันเป็นมงคล
เพื่อน้อมถวาย แด่ท่าน เพื่อถวายให้ทันบุญกฐินทาน

ขอสาบาน ต่อหน้าสิ่งศักดิสิทธิ์ ว่า..
เรื่องราว ที่คุณมงกุฏเพชรฯ เล่าให้ฟังนี้ ผมเองก็ไม่ทราบมาก่อน
ไม่ใช่ว่า รู้เรื่องราวมาก่อน จึงคิดสร้าง สิ่งอันเป็นมงคล

แต่เป็นการเกิด ความศรัทธาที่เกิดจากจิต จริง ๆ

ก่อนหน้านี้ กระผมเอง ก็เคยแต่สร้าง พระเครื่อง
เพื่อน้อมถวาย เพื่อการบรรจุในเจดีย์บ้าง ใต้ฐานพระพุทธรูปบ้าง
อันจักเป็นประโยชน์ เป็นอานิสงส์ สืบไป ณ เบื้องหน้า

ไม่เคยสร้างพระเครื่อง เพื่อน้อมถวายพระเกจิอาจารย์
เพื่อประโยชน์ เพื่ออานิสงส์ ในปัจจุบัน มาก่อน เลย

นี่นับว่าเป็น ครั้งแรก ของชีวิต (ในชาตินี้) จริง ๆ

ความสำเร็จ จะลุล่วงได้สะดวกไหม แม้จะยากลำบากเพียงใด..
กระผม ก็ขอก้มหน้า กัดฟัน สู้ เพื่อประโยชน์ ณ เบื้องหน้า

จะสำเร็จ ลุล่วงไปด้วยดี ก็คงอาศัย ความสามัคคี ของพวกเรา นั่นเอง

ขอยกจิตน้อมโมทนา สาธุการ ยินดี
แด่ท่านที่มีความคิด มีความเนื่องกันมาแต่เก่าก่อน
ได้ร่วมมือ ร่วมแรง สละกำลังกาย สละกำลังปัญญา สละกำลังทรัพย์

เพื่อประโยชน์ของวัดฯ ของพระศาสนา ด้วยบริสุทธิ์ใจ

อย่างยอดยิ่ง....

สาธุ..
สาธุ..
สาธุ....

...................................................................................................................................................

 

เรื่องเล่า ต่อไปนี้....

คุณ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->มงกุฏเพชร<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3747230", true); </SCRIPT>
สมาชิก PREMIUM

ได้ให้ความกรุณา นั่งเขียน ทบทวน เรื่องราว
ตั้งแต่อดีต ๆ ใช้เวลา ถึง 2 วัน

ขอขอบพระคุณและน้อมโมทนา ในความวิริยะ ความอุตสาหะ
กับคุณมงกุฏเพชร มา ณ ที่นี้ เป็นอย่างยิ่ง

สาธุ..
สาธุ..
สาธุ....

...............................................................................................

 

​

คุณ<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->มงกุฏเพชร<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3747230", true); </SCRIPT>
สมาชิก PREMIUM

เขียนเล่าให้ฟัง หลายเรื่องด้วยกัน ดังนี้....

...........................................................................................................................................

ประวัติ และประสบการณ์หลวงพ่อหนุนฯ
ขอเล่าเท่าที่จำได้ จากการได้ฟังมาจากท่านเอง และคนอื่นเล่าให้ฟังบ้าง เริ่มเลยนะครับ

เมื่อต้นปี 2546 <O</O
ผมได้ไปกราบท่านถึงที่วัดได้เจอ อภินิหาริย์ต่างๆ จากท่านไม่น้อย
อย่างเรื่องแรก ตอนที่ผมไปหาท่านครั้งแรก ผมเดินทางจาก จ.สุโขทัย เพียงลำพัง
องค์เดียว (ตอนนั้นยังเป็นพระ) ลงรถทัวร์ที่ อ.ท่าแร่ แล้วต่อรถ 3 ล้อรับจ้าง
เข้าวัดพุทธโมกข์ จาก อ.ท่าแร่ ถึง วัดพุทธโมกข์ห่างกันประมาณ 8 - 10 กิโลเมตร


<O</Oในระหว่างทางที่ผมนั่งรถสามล้อเข้าไป ก็เห็นพระ-เณร เทปูน อยู่กลางถนน
(ถนนลาดยางถนนหลวง) จุดที่พระ – เณร เทปูน ห่างจากวัดพุทธโมกข์
ประมาณ 5 - 6 กิโลเมตร


<O</Oผมได้หันไปมองเห็นพระรูปหนึ่ง นั่งอยู่ในรถเก๋งสีดำ เปิดประตูด้านคนขับไว้
พระ องค์นั้น กำลังก้มหาอะไรสักอย่าง ซึ่งท่านไม่ได้มองหาทางผมด้วย
เอาเป็นว่า ผมเห็นท่าน ฝ่ายเดียว

เมื่อรถสามล้อก็ขับผ่านไป ผมยังนึกคิดในใจว่า
“องค์นี้ หรือเปล่า หลวงพ่อหนุน

แต่คงไม่ใช่มั๊ง ท่านคงจะเคร่งครัด ในพระธรรมวินัย
ท่านคงไม่ขับรถด้วยตัวเอง”
<O</O
กระทั่ง รถสามล้อขับมาใกล้จะถึง ศาลา กำลังจะจอดรถ
<O</O
ปรากฏว่าหลวงพ่อหนุน ขับรถเก๋งสีดำ คันนั้น มาด้วยความเร็ว
และเบรกซะจนฝุ่นตลบไปหมด
<O</O
แล้ว ท่าน ก็ลงจากรถเดินมานั่งรอที่ศาลาบนโต๊ะรับแขก

พอผมลงจากรถสามล้อ จ่ายเงินเสร็จ
ก็แบกสัมภาระเข้าศาลา ห่มผ้าใหม่ ลดไหล่
แล้วเขาไปหาท่าน โดยไม่รู้ว่าท่าน คือ หลวงพ่อหนุน


ท่านเรียกให้ผมนั่งที่โต๊ะรับแขกกับท่าน
ผมก็ไม่กล้า ลังเลอยู่ จะกราบท่าน.. ท่านก็บอกไม่ต้องกราบ<O</O
เลยทำตัวไม่ถูก

ท่าน บอก ตามสบายเรากันเอง แล้วท่านก็ให้นั่งคุยกับท่านที่โต๊ะรับแขก
<O</O
สนทนาได้สักพัก ท่าน ก็ให้ไปหาดูที่พัก จะที่กุฏิ หรือในป่าก็ได้ ตามอัธยาศัย
แล้วท่านก็ขอตัว บอกว่า ยังทำทางไม่เสร็จ จะกลับไปทำถนนต่อ
<O</O
“ตรงนี้ น่าคิดไหมครับ ว่า ท่านรู้ได้ไง ว่า ผมจะมาที่วัดท่าน”

..........................................................................................................................................

 

​

เรื่องที่สอง

ในระหว่างที่ผมได้พบกับท่านแล้ว ผมก็ได้พักอยู่ในวัด ด้วยความสำรวม ระวัง
เพราะผมคิดว่า พระทางภาคอีสาน คงจะเคร่งกว่าภาคใด ๆ (คิดไปเองทั้งนั้น)

และ ผมมักจะเก็บตัวออกจากหมู่คณะ เพราะคิดว่าตัวเองต่ำต้อย พรรษายังน้อย ฯลฯ

คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย โดยเฉพาะเรื่องภาษา และการขบฉันอาหารต่างภาคต่างถิ่น สำเนียงภาษาต่างถิ่น จึงทำให้ผมปลีกวิเวกอยู่องค์เดียวเป็นประจำ

ก็จะมีการเข้าหมู่บ้าง เวลาทำวัตรสวดมนต์ บิณฑบาต หรือทำงานวัด
แต่พอว่าง ก็จะเข้ากุฏิเงียบ
<O</O
มีวันหนึ่ง
หลวงพ่อหนุนท่านประกาศออกไมด์ ว่า..

“เรา ลูกตถาคตเหมือนกัน มีศีล 227 เท่ากัน จะไปน้อยเนื้อต่ำใจอะไร
ภาษาต่างกัน แต่พระธรรมวินัย อันเดียวกัน

พระที่มาแล้ว ถ้าองค์ไหน ฉันข้าวเหนียว ไม่คุ้นเคย
ก็ให้แม่ครัวหุงข้าวเจ้า ถวายให้ฉัน” ฯลฯ


นั่น...น่าคิดอีกไหมครับ
ท่าน รู้ได้ไง ว่า ผมคิดอะไรอยู่

..................................................................................................................................................................................<O</O

 

​

เรื่องที่สาม

ทุกวันที่ 8 - 17 มกราคม ของทุกปี วัดพุทธโมกข์ จะมีการจัดงานปริวาสกรรม
จะมีพระมาจากทั้ง 4 ทิศ เป็นจำนวนหลายร้อยองค์ ทำให้ผมได้รู้จักกับพระองค์อื่นๆ
อีกหลายองค์

มีอยู่วันหนึ่ง ผม, หลวงพี่เสาร์, กับทิดเล่ห์ (ตอนนั้นเป็นพระกันหมด) ได้สนทนาธรรมกัน
ในป่า 3 องค์ ต่างองค์ก็ต่างศึกษามา คนละตำรา คนละอาจารย์
ผมกับหลวงพี่เสาร์ ทักท้วงกันในเรื่อง <O</O
วัน และเวลาของนรก โดยผมเองก็อ่านจากหนังสือของหลวงพ่อเรา (วัดท่าซุง)
<O</O
แต่หลวงพี่เสาร์ อาจารย์ที่ลพบุรีสอนมา อีกแบบหนึ่ง
จึงไม่เหมือนกัน โต้แย้งกันแบบพระ ไม่ได้เสียงดัง

<O</Oท้นใดนั้น ได้ยินเสียงหลวงพ่อหนุน ประกาศออกไมด์ ว่า
“บางคน ก็มองว่าอาจารย์ของตัวเองสอนมาแบบนี้
อีกฝ่าย ก็อ้างตำรา และพระไตรปิฎก เถียงกันแบบนี้ ไม่มีวันจบ
อยากรู้ต้องไปดู ไปถามพญายมราชด้วยตัวเอง จึงจะรู้จริง”

<O</Oอีกแล้ว... ท่านรู้ได้ไงว่า พวกผม ขัดแย้งในข้อธรรมอันใด เรื่องอะไร <O</O
ทั้ง ๆ ที่ ท่านฯ ก็อยู่ตั้งไกลหลายร้อยเมตร แถมผมทั้ง 3 อยู่ในป่าอีกด้วย<O</O

.......................................................................................................................................................

 

​

เรื่องที่สี่
<O</O
ในระหว่างการเข้าปริวาสกรรม ทุกช่วงย่ำสนธยา เวลาประมาณ 6 โมงครึ่ง ถึงหนึ่งทุ่ม

หลวงพ่อหนุน จะขึ้นธรรมมาส เล่าประวัติ และเรื่องราวต่าง ๆ ของท่านให้ฟังทุกวัน

<O</O
ท่านเล่าถึง การออกธุดงค์ครั้งแรก ของท่าน กับหลวงตาอะไร ผมจำชื่อไม่ได้
ได้ธุดงค์ร่วมกันสององค์ เวลาปักกลด ก็ปักห่าง ๆ กัน

ท่านว่า พออาทิตย์ตกดิน บรรยากาศเงียบ วังเวง ว้าเหว่ จนน่ากลัว
ได้ยินเสียงสัตว์ป่าร้อง ยิ่งน่าใจหาย จะออกจากกลดไปหาหลวงตา ก็ไม่ได้
<O</O
ท่านว่า ท่านนั่งกลัวอยู่คนเดียว ในกลด

จนท่านคิดในใจ ว่า ในสามโลกนี้ จะมีอะไรยิ่งใหญ่เกินพระพุทธเจ้าไม่มี
<O</O
ท่านฯ จึงขอให้พระพุทธเจ้าคุ้มครอง <O</O
ทันใดนั้น ท่านบอกว่ามีความรู้สึก เหมือนมีพระพุทธรูปขนาดใหญ่
ลอยจากอากาศ มาครอบกลดท่าน
<O</O
องค์พระสีทอง ขนาดใหญ่ คลุมกลดท่านอยู่ <O</O
(ท่านเปรียบให้ฟังเหมือนสุ่มไก่ครอบไว้)
<O</O
ทันใดนั้น ความกลัวได้หายเป็นปลิดทิ้ง นึกให้กลัว ก็ไม่กลัว
<O</O
จากนั้นท่านว่าจะทำอะไร ก็จะนึกถึงพระพุทธเจ้าเสมอ<O</O

.......................................................................................................................................................

 

​

เรื่องที่ห้า

ท่านได้เล่าว่า ในสมัยก่อนโน้น..<O</O
ท่านปลีกตัวหนีเข้าป่า ตั้งใจว่า จะปฏิบัติให้เป็น พระอรหันต์ จึงจะออกจากป่า
<O</O
ท่านอยู่ปฏิบัติในป่า จนกระทั่ง ท่านฯ บอกวา นึกว่าตัวเอง สำเร็จแล้ว <O</O

เพราะว่า.. <O</O
นึกอยากจะรวย มันก็ไม่นึกอยาก<O</O
อยากจะรัก มันก็ไม่อยาก <O</O
อยากจะโกรธ มันก็ไม่โกรธ
<O</O
เลยนึกว่า ตัวเอง คงสำเร็จแล้ว
จึงเดินทางกลับเข้ามาอยู่ที่วัดฯ

แต่ทว่า พอมาอยู่วัดฯ ในบ้าน ในเมือง แล้ว
<O</O
อารมณ์ต่าง ๆ ที่ไม่อยากต่าง ๆ นั้น
ท่านฯ บอกว่า มันเริ่มฟู กลับมาอีกครั้ง <O</O
ท่านฯ บอกว่า การอยู่ป่า มันวิเวก สงบ ไม่กระทบอารมณ์ใด
และ อารมณ์ฌาน มันกด กิเลส ไว้
<O</O
แต่ พอมาอยู่รวมกับ ผู้คน
กิเลส มันก็ กลับพุ่งออกมาได้อีก

ตรงนี้คิดเอาเอง นะครับว่า <O</O
ท่านได้ ฌาน ถึงขั้นไหน จึงสามารถระงับกดกิเลส
ได้ถึงขนาดที่คิดว่า ตัวเองสำเร็จเป็น พระอรหันต์<O</O

.....................................................................................................................................................

 

​

เรื่องที่หก

ท่านเคยไปปักกลดที่ ป่าช้าจีน
ท่านบอกว่า คืนนั้นทั้งคืน ท่านนั่งฟังผีมันคุยกัน
<O</O
ตั้งแต่หัวค่ำ จนใกล้สว่าง ท่านบอกฟังไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ว่ามันคุยอะไรกัน จนใกล้สว่าง พอจะรู้เรื่อง

และ จับใจความได้ไม่กี่คำ
ท่านบอกว่า ผี มันกลัวท่าน ไม่กล้าเข้ามายุ่งกับท่าน
<O</O
ผี มันบอก ว่า
อาจารย์หนุน นี่น่ากลัว จะเก่งกว่า พระพุทธเจ้า
<O</O
ท่านได้ยินเท่านั้น
ท่านเลยด่าพวกผีนั้น ว่า “ไอ้บ้า”
<O</O
เพียงแต่ คำเดียว นี้
ผีที่คุยกันทั้งคืน เงียบหายไปหมด<O</O

......................................................................................................................................................

 

​

เรื่องที่เจ็ด

ขอเล่าเรื่อง เกี่ยวกับ ผี ต่อล่ะกัน แต่คนละเหตุการณ์ <O</O
สมัยก่อน ที่ ท่าแร่ ผีจะเข้าคนบ่อยมาก ผีชุมเลย ว่างั้นเถอะ <O</O
เวลา ผีเข้าคน ก็จะหามมาให้ท่านไล่ผี ทำให้ชื่อเสียงของท่าน เป็นที่เลื่องลือ

<O</O
มีอยู่วันหนึ่ง ที่ตลาดท่าแร่ <O</O
ท่านบอกว่าเพิ่ง กลับจากธุดงค์ เดินเท้าเปล่า <O</O
ผ่านตลาดท่าแร่ เห็นคนหามคนที่ถูกผีเข้าจะขึ้นรถมาหาท่านที่วัด
(โดยพวกที่หาม ไม่รู้ว่าท่านไปธุดงค์) ท่านว่า ท่านผ่านไปพอดี

มีคนเห็นท่านเข้าเลยบอกว่า “นั่น อาจารย์<?xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com</st1ersonName>หนุน มาแล้ว”
<O</O
ปรากฏว่า คนที่ถูกผีเข้า ที่ตอนแรกมีอาการ ดุ เสียงดัง ดิ้นขัดขืน แรงมหาศาล<O</O
พอได้ยิน ว่า อาจารย์หนุนฯ มาแล้ว แค่นั้นแหล่ะ สลบนิ่งไปเลยเชียว

ท่านเล่าต่อว่า
สมัยนั้น ผีเข้าคน กันอยู่เรื่อย
ท่านเลยทำผ้ายันต์แดง ผืนเล็ก ๆ ขนาดประมาณ 1.5 Í 1.5 ซม.
เลี่ยมพลาสติก พร้อมเกศาท่าน แจกคนที่มาขอ

ท่านเล่า ว่า ท่านโกนผมจนแสบหัวไปหมด
เพราะคนมาขอกันเยอะมาก ทำจนไม่พอแจก ผมก็ขึ้นยาวไม่ทัน

แม้แต่ บาทหลวง จากโบสถ์คริสตจักร
ยังแอบมาขอท่านตอนมืด ๆ แถมสั่งกำชับท่าน ว่า
อย่าไปบอกใครว่า บาทหลวงมาขอของดี กันผี

มีอีกเรื่องหนึ่งที่สุดยอดกว่า ผี ทั่วไป <O</O
คงจะจำเรื่องราว การไหลตาย กันได้นะครับ
แล้วรู้ไหมครับ ว่า ใครที่ปราบตัวการแห่งการไหลตาย คำตอบ คือ
หลวงพ่อหนุนฯ อีกแล้ว

เรื่องเป็นอย่างนี้ ครับ
สมัยนั้น โรคไหลตาย ระบาดหนัก ทั้งไทย ทั้งต่างประเทศ
<O</O
หลวงพ่อหนุน ท่านเล่า ว่า
มีอยู่วันหนึ่ง เขาหามชายคนหนึ่ง เข้ามาหาท่านถึงที่วัดฯ<O</O
มาถึง ญาติเขาก็เล่าให้ฟัง ว่า คนนี้ ไม่ยอมนอนมาหลายคืนแล้ว
แถมมีอาการแปลก ๆ เหมือนโดน ผีเข้า ห

ลวงพ่อหนุน ท่านฯ ได้คุยกับชายคนนั้น
ท่านบอกว่า ชายคนนั้น โดน พรหมมิจฉาทิฐิ ใช้จิตครอบงำอยู่
โดยจะให้ชายคนนั้น หลับ แล้วจะเอาไปเป็นบริวาร

แต่ชายคนนั้นจิตแข็งไม่ยอมหลับ เพราะ ถ้าหลับ ก็หมายถึง ตาย

<O</Oหลวงพ่อหนุน ท่าน ว่า ท่านก็ได้คุย กับ พรหมองค์นั้น ได้ความว่า<O</O
บุคคลที่ไหลตายเคย นั้น เคยเกิดเป็นทหารของเขา เป็นบริวารของเขา
เขาต้องการเอาคนพวกนี้กลับไป
<O</O
เลยทำให้ ไหลตาย เหมือนกันหมด <O</O
หลวงพ่อหนุน ก็ประมาณว่า ขอบิณฑบาต ล่ะกัน

แต่พรหมมิจฉาทิฐิ องค์นั้น ไม่ยอม

หลวงพ่อหนุน ถามว่ารู้จัก พระ ไหม มันว่ารู้ แต่ไม่กลัว
<O</O
หลวงพ่อหนุน เลยยกมือขึ้นข้างหนึ่ง แบมือออกหันไปทางชายคนนั้น
<O</O
ชายคนนั้นบอก กลัวแล้ว ๆ ถอยตัวออกห่าง
แต่ท่านไม่บอกว่า ท่านทำอะไร ที่ตาเนื้อเรามองไม่เห็น <O</O
จะมีก็แต่ พรหมองค์นั้น เห็นได้องค์เดียว

หลังจากนั้นมา 2 – 3 วัน ชายคนนั้น กับญาติ ๆ กลับมาใหม่ <O</O
แต่มาคราวนี้ นำอาหารคาวหวาน มาทำบุญกับ

หลวงพ่อหนุน มาขอบคุณเป็นการใหญ่<O</O
ที่ทำให้ รอด จากเหตุการณ์ครั้งนั้นมาได้<O</O


....................................................................................................................................................

 

​

เรื่องที่แปด

ท่านเคยเล่าถึง การปฏิบัติกรรมฐานให้ฟัง ว่า <O</O
ท่านชอบเพ่ง ดวงอาทิตย์ยามเช้า เพ่งเป็นชั่วโมง ๆ จนเป็นนิมิตติดตา
<O</O
แล้วมีวันหนึ่ง ท่านเพ่งดวงอาทิตย์ กระทั่งมองไปทางไหน ก็มีแต่ ดวงอาทิตย์
ติดตาอยู่อย่างนั้น แม้กระทั่ง เวลาที่ที่ท่านบิณฑบาต แต่ว่า

มีอยู่วันหนึ่ง กลับเห็นเป็น เสือโคร่งลายพาดกลอนตัวขนาดใหญ่
เดินผ่านหน้าท่านไป ท่านก็นึกว่าตาฝาดไป

แต่มองไปที่พื้นดิน ยังเห็น รอยเท้าเสือโคร่ง
รอยเบ้อเล่อ (เรื่องนี้ จะลง หรือไม่ลง ก็ได้นะ)<O</O

......................................................................................................................................................