บุพกรรมใดนางจิญจามานวิกาจึง เกิดมาดี

ถ้าเอามือถูแล้วจะออกมาหรือเปล่า
ต้องถาม จั่นเจา ว่าถู หรือทุบดี เนอะ

 

อาม่า ไปทำบุญทอดกฐินที่เชียงรายมา กับครูบาทางเหนือ ท่านเป็นอาจารย์ของอาม่า ได้พบพระเถระที่สำคัญหลายรูป ขากลับแวะพระธาตุลำปางหลวง สวยงาม มาก ฟังประวัติแล้วรู้สึกทึ่งมาก เกิดปิติ แล้วมียู่สถานที่หนึ่ง อยู่ในเขตพระธาตุลำปางหลวงเป็นที่พระพุทธเจ้าเคยเสด็จมา แล้วมีชาวลั๊ว ได้มาพบ พระพุทธเจ้าเกิดศัทธาจึงนำเอาน้ำผึ้ง น้ำมะพร้าว น้ำมะตูมมาถวายพระพุทธเจ้า เมื่อพระองค์ทรงรับแล้ว พระพุทธเจ้าจึงใช้พระหัถตลูบที่พระเกศาของพระองค์ มอบให้ชาวลั๊วท่านนั้น ด้วยความปลืมปิติ ของชาวลั๊ว จึงนำพระอบมาใส่ไว้ แล้วขุดดินขึ้นมานำลงไปบรรจุ พร้อมครอบไว้ ต่อมาจึงมีกษัตย์แต่ละพระองค์มาสร้างครอบไว้ จนสูงเท่าปัจจุบัน คือพระธาตุลำปางหลวง แต่ที่สำคัญ ตรงที่พระพุทธเจ้าเคยเสด็จมาประทับ ชาวลั๊วได้นำต้นไม้มาปลูกไว้ ปัจจุบันยังคงอยู่ แต่ห้ามสตรีเดินขึ้นไป อาม่าถามอาkwan อาหลบภัย อาปราบเทวดา ว่าถ้าเป็นเช่นนั้น จะตั้งจิตยังไงเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุด อาม่าตั้งไปแล้ว อาม่าเลยมาถามความคิดเห็นกัน

 

อิอิ...ปกติ ถ้าไม่มีอะไรอยู่ว่างๆ อาเค ก็จะไปดูโพสท์เก่าๆ ง่ะ
แต่กลับไปดูโพสท์ของอาม่าหลายรอบ เพราะคิดถุงอาม่า ก็ด้วย อิอิ
แล้วก็ตัวกรูของกรูของอาเค มันอยากอ่าน อ่านรอบแรกก็ได้อย่างหนึ่ง
อ่านรอบ2ก็ได้อีกอย่างหนึ่ง อ่านรอบ3ก็เก็ทอีกหนึ่ง มันก็แปลกดีนะ
อ่านแต่ละรอบได้รู้ไม่เหมือนกัน อาจจะเพราะความรู้สึกมั้ง ยิ่งเป็นกลางๆ
ยิ่งรู้สึกว่าจะเห็นข้อมูลได้ตรงความจริง อ่านแล้วก็เห็นตัวเองในมุมมองใหม่ เนาะ
เห็นทิฏฐิของตัวเอง เห็นความวิปลาสของตัวเอง(อิอิ) มันส์ดี

อนุโมทนาบุญกะอาม่า ด้วยเนาะ... โจ่ยเสี่ยน่อ

เรื่องตั้งจิตเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดเนี่ย อาเคขอโบกว่า อาเคเป็นคนเห็นแก่ตัวมั่กๆฮ่ะ
ก็มักจะขอให้เอาตัวรอดจากวัฏฏะ หลุดพ้นจากทุกข์ได้โดยพลัน พอพ้นตัวเองพ้นทุกข์ได้
ก็ค่อยจะไปมองคนอื่นหรือค่อยไปคิดช่วยคนอื่น ง่ะ แบบว่า ขอให้ได้นิพพานไปโลดดดด
แล้วเวลาไปไหว้พระ ไหว้พระธาตุก็จะขอขมา ขอโอโหสิกรรม พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
นอกจากขอขมากับขอให้ได้นิพพานแล้ว ก็ไม่ได้ขออย่างอื่น ง่ะ

 

วันนี้อารมณ์ดี ฮิฮิ (อนุโมทนาบุญกฐินวัดโน้น กฐินวัดนี้ อิ่มจังตังค์อยู่ครบ คิคิ)
ได้ไปอ่านเจอมีคนไปงานกฐินที่วัดหลวงพ่อที่อาเคนับถือ เขาเอามาเล่าให้ฟังบนเว็บหนึ่ง

ท่านถามว่า ใครเคยเห็นความเซล(เซล์ฟ?)จัดของตัวเองบ้าง ยกมือทั้งศาลาครับ ผมก็
หนึ่งในนั้น(อย่าได้แคร์) ท่านก็แซวว่า ดีใจมีลูกศิษย์กิเลสหนา(ฮากันตรึมทั้งศาลา ) แล้ว
ท่านก็บอกว่าคนที่เห็นคือคนที่มีสติตามรู้เท่าทันกิเลส _/|\_ ^^"

 

กิเลสก็มีกันทุกคนเนอะ ไม่ต้องเสแสร้งปรุงแต่ง แค่มันพุออกมาตามธรรมชาติที่มันเป็น
แล้วมองเห็นกิเลสของตัวเองให้ทัน ก็เป็นบุญโข แล้วเนอะสำหรับปุถุชนคนกิเลสหนาอย่างเรา(คิดมันว่างั้น)
วันนี้คุณเห็นกิเลสของตัวเองแล้วรึยัง ถ้าไม่เห็น เดี๋ยวจะไม่ทันสมัยนะ คิคิ
คนรุ่นใหม่ เขานิยมมีสติรู้ทันกิเลสของตัวเองกันแว๊ววววว....แว๊ววววว....แว๊วววว...(เอคโค่)

 

จุลโสดาบัน ปิดอบายภูมิได้หนึ่งชาติ
หลวงพ่อ: เพราะฉะนั้น มีสติบ่อยๆ มีสติบ่อยๆนะ มันจะไม่ไปทุกขคติหรอก ถ้าสติอัตโนมัติเลย เหมือนโอ่งอย่างนี้ ถ้าไม่เสื่อมไปจากตรงนี้นะ ชาติต่อไปนี่ไม่ไปทุกขคติหรอก มันปิดอบายภูมิไปได้ หนึ่งชาติ ชาติเดียวนะ ปิดได้หนึ่งชาติ เพราะจิตที่เดินมาถึงอย่างนี้นะ เรียกว่าจิตมันได้ จุลโสดาบัน จุลโสดาบัน ไม่ใช่พระโสดาบัน จุลโสดาบัน คือคนที่ภาวนาจนได้ ถึงสัมมสนญาณสัมมสนญาณ นี่คือการที่เห็นไตรลักษณ์นั่นเอง เห็นแต่ว่าไม่ได้เห็นด้วยการเข้าไปประจักษ์ความเกิดดับต่อหน้าต่อตา อย่างโอ่งภาวนา โอ่งเห็นสภาวะที่เกิดดับต่อหน้าต่อตานี่เลยสัมมสนญาณไปอีก เรียกว่าอุทยัพพยญาณ เพราะฉะนั้นถ้าเราภาวนานะเราเห็นไตรลักษณ์ที่ยังเจือด้วยการคิดอยู่ เจือด้วยการคิดอยู่ นี่เรียกว่าได้ สัมมสนญาณ ในตำรานะ บอกว่าปิดอบายได้ชาติหนึ่ง มาดูดูก็เป็นไปได้เหมือนกัน เพราะว่าสติมันเริ่มเกิดขึ้นอัตโนมัติแล้ว เกิดเร็วขึ้นๆนะ เพียงแต่ว่ามันยังไม่หยั่งลงไปเห็นสภาวะเกิดดับ พอสติเกิดเร็วๆนี่เวลาเราฝันร้าย รู้สึกมั้ย สติเกิดอัตโนมัติเลย เพราะฉะนั้นเวลาจะตาย พอนิมิตไม่ดีเกิดนะสติเกิดอัตโนมัติเลย เห็นนิมิตที่ไม่ดีดับไปเกิดนิมิตที่ดีแทน เพราะฉะนั้นหัดดูจิตดูใจไว้นะหัดดูไป ใช้ประโยชน์ได้เยอะเลย ใช้ในชีวิตประจำวันนี้ก็ได้นะ ใช้ไปมรรคผลนิพพานก็ได้ ถ้ายังไม่มรรคผลนิพพาน ไม่ถึงนิพพานในชีวิตนี้ เอาไปใช้ประโยชน์ตอนจะตาย ไปช่วยตัวเองตอนจะตายได้

 

ถ้ามองเรื่องนี้ อาม่าก็เห็นด้วย เพราะชัดเจนที่สุด สภาวะที่บอกนักปฏิบัติในระดับหนึ่งจะเห็นตามนี้ คือเห็น มีการรับรู้จาก สุตตะ จิตตะ แล้วนำมาแนบกับสัญญา แต่มิได้เห็นจากภาวนา จึงมีแต่สัญญารับรู้ แต่ก็ใช้ได้เป็นขณะไป แต่อาม่ามองว่าอันนี้ยังไม่สามารถรองรับได้ตลอด เรื่องนำสติไปใช้ประโยชน์ตอนตายอาม่าว่าไม่มีใคนพึงรับรองได้ โจทย์สุดท้าย และคำตอบสุดท้าย นักปฏิบัติหลายท่านรออยู่เกือบแทบทุกคน ขณะที่รอก็นำมาใช้ประโยชน์ได้โดยการเจริญ มรณาสติตามไปด้วย เรื่องที่ อาkwan กล่าวมาอาม่าก็นำมาทวน บ่อย เพราะตราบใดที่เรารู้ตัวเอง เห็นว่าตัวเองมีสติตามรู้ได้ตลอดหรือไม่ มีสัมปชัญญะแก่กล้าพอไหม เราเท่านั้นจึงรู้ได้ว่านิพพานคือทางใกล้ หรือไกล การหวังนิพาน คือสุดปราถนาของผู้ที่เดินทาง เพื่อพ้นในสงสาร ก็ว่าได้ แต่คาดหวังให้เป็นตามนั้นไม่ได้ นักปฏิบัติทั้งหลายจึงต้องมีทุน ในการเดินทาง ขึ้นอยู่กับใครใกล้ ใครไกล เหมือนอาม่าในตอนนี้ที่เห็นเองว่า ตัวเองต้องเพรียรให้มาก เพราะถ้าตราบใดเรายังเห็นกิเลสหรืออกุศล ในตนเองมากเท่าใด สำหรับอาม่า นั่นคือตัวชี้วัดได้มากเท่านั้น บางคนเห็นแค่ขั้นหยาบๆ บางคนเห็นได้มากแต่หลง และผิดพลาดก็เยอะ อาม่าจึงมองว่า การเวียนว่าย เกิดขึ้นมาเพื่อสร้างในเราดำเนินให้ถึงซึ่งพระนิพพาน และการเวียนว่าย เพื่อมาชดใช้ และแก้ไข ให้ที่สุดในภพชาตินั้นๆ เช่นเดียวกับที่อาม่าต้องเวียนว่าย อยู่เหมือนกัน
เวลาที่อาม่าอ่านโพสของอาkwanอาม่าชืนชมอาkwan ว่ามีอะไรสอดแทรกให้พิณาได้มากดี อาม่ามองว่าจิตอาkwanเป็นกุศล มีธรรมดีๆให้อาม่าได้ศึกษาเยอะ อันนี้เฉพาะตนน่ะ หลายท่านที่กล่าวอ้างในธรรมของตน จะด้วยปฏิบัติก็ดี ตัดแปะก็ดี ตามความถนัดก็จะยึดเหตุเฉพาะในธรรมนั้นและสอดแทรกอารมณ์ตามความคิดเห็น แต่อาจเป็นที่ถูกจริตของหลายท่านเพราะจะได้ธรรมจากตรงนั้น ในการมองเห็น ซึ่งการเห็นธรรมย่อมมีความแตกต่างและแตกฉานไปท่านละแบบ ก็ต้องดูๆกันไปเนอะ บางก็ยึดไว้บ้างเอาเท่าที่ถึงได้ อันนี้หมายถึงเฉพาะตนน่ะ เพราะอาม่ายังอ่อนมั้งสิ่งที่อาม่าสนทนาก็เป็นเท่าที่รู้ เพราะถ้าไม่รู้อาม่าก็ไม่สามารถนำออกมาได้ อาม่าไม่ถนัดในเรื่องแบกตำรา หรือเสือใบลาน ทุกวันนี้อ่านตำราเรียนก็อ๊วกแทบต้มกินแล้ว อาม่าจึงต้องหัดขึ้นภูดูเสืออีกสักพัก เพื่อไปท่องยุทธจักรนองธรรมกะเขา บ้าง เริ่มเขอะอีกแล้วอาม่า

 

อาkwan บอกว่าเห็นแก่ตัว อันนี้อาม่าอ่านแล้วเข้าใจเลย มาหลอก ลับ ปัญญาอาม่าอีกตะหาก อาม่านี้แหละเห็นแก่ตัว ตัวแม่เลย เพราะอาม่าแอบอนุโมทนาในบุญของชายชาวลั๊วนั่นเป็นที่เรียบร้อยโรงเรียนเจ๊ก ไปแล้ว ไม่ว่าบุญที่ทำของชาวลั๊วนั้นจะพ้นผ่านไปนานแค่ไหน แต่อาม่ารู้สึกยินดีในบุญนั้นขณะนั้น เลยตั้งจิตอนุโมทนาเลย อาม่าก็ปราถนาพระนิพานเหมือนกันแต่อาม่าก็รู้ว่าในขณะที่หายใจในปัจจุบันมันยังไม่ถึง อาม่าจึงตั้งความยินดีไว้ได้เท่านี้ ปัญญามีเท่านี้เองหง่ะ อย่าลืมจูงอาม่าไปด้วยน่ะ โปรดเอื้อเฟื้อแก่ เด็ก สตรี และ คนชรา ไม่ต้องแอคโค่ เนอะ สโลแกนที่ถูกพรรคเดือดดานมอบให้ซ่ะงั้น เริ่มอีกหล่ะ ยายเฒ่า เดี๋ยวได้ถูกแปลงร่างเป็นขี้เถ้าอีก ฮากับตัวเองอีกรอบ

 

ว่าแล้วก็แยกย้ายกัน ท่องยุทธ เก็บประสบการณ์ เนาะ อาม่า เนาะ
จะได้ไม่เสียที พรรคคุกรุ่น พรรคเดือดดาล พรรคจรัสแสง พรรคมาร พรรคเทพ
ไม่ได้แอ้มเลือดเราแน่นอน วิ่งขึ้นภูก่อนพ่อสอนไว้ ดูละครแล้วย้อนดูตัวเอง เนาะ
อิอิ

 

นักปฏิบัติ จะต้องค้นหาตัวเองให้เจอ (จริต)
เมื่อเจอจริต ก็มุ่งหาอุบายแก้จริต
เพื่อไม่!ให้ยอมไหลไปกลับจริต
จึงจะเป็นผู้พร้อมจะขลัดเกลา.

อย่ากลัวที่จะรู้อะไร
อย่ากลัวที่จะเสียอะไร
อย่ากลัวเมื่อจะไปเมื่อไร
จงกลัวและระวังใจตัวเอง

ผู้ที่พร้อมจะขลัดเกลา ย่อมไม่กลัวอิธิพลใดใด แต่ให้กลัวกฏแห่งกรรม นั้นคือ ผู้เห็นภัยในสงสารวัฐ

 

การตั้งจิตให้ได้ถึงนิพพาน เป็นสิ่งมงคลและสูงสุด
เรียกว่าอธิฐานบารมี
นอกจากนี้แล้วไม่เรียกอธิฐานบารมี ​

ป.ปราบตอบแบบนี้คร๊าบบ


เคยสดับมาว่า

ผู้ใดทำบุญ แล้วขอ ให้ได้สวรรค์สมบัติ
ผู้ใดทำบุญแล้วขอให้ได้ พรหมสมบัติ

ผู้ขอทั้งสองอย่างนี้ ไม่เรียกว่า ผู้ฉลาด
ผู้ใดปราถนาขอถึงนิพพาน จึงชื่อว่า เป็นผู้ ไม่โง่​

 

ภาพรีวีว ประกอบลักษณะของ เด็ก สตรี และคนชรา ของสำนักบู๊จังนะเธอว์
















หวังว่า นางฟ้าจะแฮบปี้อยู่บนภูกัน เนาะ

 

...ชาร์ลี? อิอิ

ปล.อภินันทนาการภาพจาก กระบี่เทพเกรียน เซียนนิ้วจรวดดดดดด

 

ขอหัวเราะอีกครั้ง น่ารักมากๆเดี๋ยวต่องคั่นไว้ดู ตอนเซ็งๆจ๊ะหน่อย ก่อยแยกย้ายกันไปท่องยุทธน่ะค่ะ อาkwan คนดี

 

มีเรื่องเล่าประสบการณ์ส่วนตั๊วส่วนตัว อิอิ

เมื่อวานเป็นหวัดน้ำมูกไหล พอกลับบ้านกินข้าวเสร็จแล้วก็กินยาลดน้ำมูก
เมายาหัวทิ่มเลย ขำตัวเอง แต่ยังนอนไม่ได้ยังทำงานไม่เสร็จ ทรมานมั่กๆเลย
ควบคุมตัวเองลำบ๊ากลำบาก ไม่แม่นเลย แล้วก็หงุดหงิด ไม่สนใจอะไรเลย
ลูกถามอะไร ก็บอกไม่รู้แม่เหนื่อยแม่จะรีบแม่อยากนอน กวาดบ้านก็มือสั่น
รีบๆทำให้เสร็จ แต่มีสติอยู่นะ อย่างน้อยไม่ว๊ากคุณลูกกะคุณสามี แค่บอกว่า
วันนี้ไม่มีอารมณ์จะทำอะไรดูหนังไปสองคนพ่อลูกละกันนะ แม่ขอนอน

จบไปอีกวัน ที่มึนและเมา ทรมานมาก จีจีนะ
วันนี้ก็อาการดีขึ้น น้ำมูกไม่ไหลแระ แต่เจ็บคอก็กินยาแก้อักเสบไป กะมึนนิดๆ
เวลาจิตใจปลอดโปร่งกระฉับกระเฉงนี่หัวมันแล่นปึ๊ดๆๆๆ เลยนะ
พอมึนๆเมาๆ นี่คิดอะไรทำงานอะไรก็ทำผิดๆถูกๆ เงอะๆงะๆ สู้ตอนที่โปร่งใสไม่ได้
สังขารไม่เที่ยง จริงๆ หนอ

 

พูดถึงอาการป่วยเหรอ ... ผมเองตั้งแต่ฝึกกรรมฐานมา ม๋อไม่ค่อยได้บริการ

มีอะไรหนัก ถ้าต้องไปทำงานติดต่องานก็จะก็เดินลมปราณรักษาเอาก่อน มันส์มาก
หากเป็นช่วงที่งานไม่ชุมเท่าไร ก็จะเจริญสติดูไปตรงๆเลย ถือ ว่าเอามาฝึกได้หมด


เล่าเล่นๆ สมัยหนึ่ง ช่วงบวช ลองอยู่ในห้อง 7วัน ไม่อาบน้ำไม่ออกไปไหน
ทำกรรมฐานแต่ให้ห้อง วันนึงกินขนมปัง 2แผ่น เช้ากับเพล กับไวตามิ้ว 3เวลา และน้ำวันละ3แก้ว

วันที่3เป็นไข้แบบอาเค น้ำมูกไหล จาม ตัวร้อน มึนหัว เกือบตาย เกือบจะออกจากห้องแล้ว

แต่ด้วยที่อยู่ในช่วงฝึกฝน ก็เลย เดินกรรมฐานไปเรื่อยๆ ตายก็ตาย พอคิดแบบนี้ มีช่วงหนึ่งในท่านั่ง ลมมันหมุนออก มาเป็นวนๆ รอบๆอยู่ที่หน้าตัก พอรู้สึกว่า มันรวมๆกันได้เท่าลูกบาส มันผละออก ลอยไปเลย พอลูกบาสลอยผละออกไป อาการไข้ อาการจะเป็นจะตายน้ำมูกไหล หายไปในทันที ก็เป็นประสบการณ์ ได้ความรู้เพิ่มมาอีกขั้น หลังจากนั้นมา ก็เดินกรรมฐานมันส์มาก อยู่จนครบ ตามที่ตั้งสัจจะไว้ สนุกดี ....
สังขารไม่เที่ยง...จีจีนะ

 

แท้งกิ๋วเรื่องเดินลมปราณรักษาอาการเนาะ
แบบว่า อาเค อ่อนเรื่องนั่งมาธิ อ่อนเรื่องเดินลมปราณ มิถนัด อะจ่ะ

ช่วงนี้ปิดวาจา รักษาอาการป่วย นะจ๊ะ
ป่วยทั้งกาย ป่วยทั้งใจ
สงสัยจะเพ้อเจ้อมากไป ขอไปรักษาใจก่องนะ
แล้วเจอกันเมื่อชาติต้องการ เนาะ

 

หายไวๆน่ะ แม่พลทหารเป็ดน้อย
ถ้าเป็นเยอะก็ไปหาหมอ รักษาธาตุขันธ์
ถ้าไม่ถนัด เหมือนเทพปราบ
อาม่าเป็น สามห่วง น่ะ

 

แทงกิ๋ว อาม่า ที่เป็น สามห่วง น่อ

กินยารักษาอาการทางกายแร้ว...ไม่ลำบากมาก
แต่ทางใจกะลังรักษาอาการอยู่ ถือศีล งดเพ้อเจ้อ แลส่อเสียด งดกะล่อน ซักระยะ
โดน น้องโลภะ กะ พี่โมหะ เล่นงาน แบบไม่ทันรู้ตัวเลย...อ่า
มารู้ตัวอีกที มันเกิดเป็นไม่สบายใจ ตำหนิตัวเอง เหมือนศีลพร่องอยู่เยอะ
ปล่อยออกทะเลมากไป ลืมดูตัวเองซะงั้น โดนฉลามในกรงตัวเองกัดซะหัวแหว่งเรย
แบบว่า ทำผิดแล้วกว่าจะรู้ว่าผิด มันก็เกิดเป็นทุกข์ใจแล้วไม่รู้ตัวทุกข์ซ้ำเข้าไปอีก

ปิดวาจาซักพัก ก็ดีเหมือนกัน จะได้ลดฟุ้งซ่าน ลดเพ้อเจอ

สังขารไม่เที่ยง เนาะ