ปกิณณกะธรรม

#ยทท.
#เพลงพี่อิลแก้ง่วงฮับ

 

ผมรู้สาเหตุฝนตกละตอนเช้าเดินคุยงานกะเค้านี้เอง
ตอนบ่ายหนีออกมาแดดเปรี้ยง

 

เสียคอนเซ็ปคุณการ้องเลยนะฮับ 555

 

ฟ้าฝนถึงกะรำให้
มันทำงานแล้ว
คนงานไม่มี6packเลย

 

#คุณการ้องอย่าไปเที่ยวแชทถามเพื่อนแบบนี้นะฮับ แฮร่ๆ

 

วาสนาเค้าจ้างมานั่งสวยๆอย่างเดียวทำใจครับ

 

โอ้อิจฉา!! ผมเป็นเจ้าของยังไม่สบายแบบคุณการ้องเลย 555

#ขึ้นอยู่กับวาสนาคนแท้ๆ

 

คุณหมูต้องพิจารณาตัวเองให้มากครับ
คอนเซพผมเลย
น้องพี่คนเดียวเลี้ยงลูกน้องเป็น10ไหวเหรอ
น้อง10กว่าคนเลี้ยงพี่คนเดียวสะบาย
ให้ความเห็นถูก
ทีมงานกะไปทางเดียวกันครับ
ทำให้มากเจริญให้มาก

 

แล้วเรากะกลับมาหล่อๆ
เห็นมะน้องพี่ไม่อยู่เราทำงานกันได้
น้องทำงานไม่กดดันด้วย
น้องรักษามาตรฐานกันไว้นะ
พี่จะได้มีเวลาไปดูอย่างอื่น(เราไปลั้นลาดู6pack)

 

บางทีผมก็ขี้เกียจจะรับผิดชอบ หรือแบกรับโลกๆไว้เยอะ โกนหัวบวชเลยดีกว่ามั้งฮับ 555

 

ความตั้งใจดีแต่ยังอ่อนหัด55
เราต้องไม่บวชเพื่อหนีโลก
เราบวชเพราะโลกไม่ใช่คำตอบสำหรับเราแล้ว

 

งานจะสะบายถ้าเรารู้จักแบ่งเบาภาระหน้าที่กัน

 

แต่ลงทุนสูงมากใช้คนอื่นทำงาน
เห้อปรับไปเรื่อยๆครับ

 

เจ้าของ คนอื่นมอง คิดว่าสบาย จริงๆคือ แบกรับความรับผิดชอบทั้งหมดไว้ฮับ ต้องรู้และทำทุกอย่างในบริษัท ส่วนพนักงานรับผิดชอบเฉพาะหน้าที่ตัวเองฮับ

 

งกไม่ยอมลุงทุนในความผิดพลาด
555
ต้องดูผิดวัตถุประสงค์
หรือคลาดคลือน
คนทำงานจะรู้ขอบเขตละ
เรากะจะสะบายขึ้น

 

พ่อลองใจลูกสาว



ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่วัดเชตวัน เมืองสาวัตถีปรารภอุบาสกพ่อค้าผักผู้ลองใจลูกสาวคนหนึ่ง ได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธก ว่า...

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระโพธิสัตว์เกิดเป็นรุกขเทวดาประจำอยู่ต้นไม้ในราวป่าแห่งหนึ่งใกล้เมืองพาราณสี สมัยนั้นมี พ่อค้าขายผักคนหนึ่ง มีธิดาสาวสวยอยู่คนหนึ่ง มีมารยาทความประพฤติเรียบร้อยดีมาก เสียอย่างเดียวที่ชอบหัวเราะหน้ารื่นอยู่เสมอ อยู่ต่อมาได้มีผู้มาสู่ขอนางไปเป็นลูกสะใภ้ พ่อค้าเกิดความไม่มั่นใจในตัวลูกสาว เกรงว่าจะไปสร้างความอับอายขายหน้าให้แก่สกุลเมื่อไปอยู่ในบ้านสามี เพราะเห็นหัวเราะหน้ารื่นอยู่เป็นประจำ จึงจะทดลองใจลูกสาว

วันหนึ่ง จึงชวนลูกสาวไปเก็บผักในป่าด้วย เมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพัง จึงเข้าไปจับมือลูกสาวแล้วกล่าวถ้อยคำเล้าโลมทำที่จะโอบกอด

นางพอถูกพ่อจับมือและทำทีจะปล้ำเช่นนั้น ก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นขึ้นว่า "ยามเมื่อฉันมีทุกข์ ท่านผู้ใดเล่าเป็นที่พึ่ง ท่านผู้นั้นคือ บิดาของฉัน กำลังประทุษร้ายฉันในป่า ฉันจะร่ำร้องหาใครในกลางป่า ท่านผู้นั้นกลับทำกรรมอันสาหัสเสียเอง"

พ่อจึงพูดปลอบนางว่า "ลูกรัก พ่อจับมือเจ้าก็เพื่อจะทดลองใจเจ้าดู บอกพ่อซิลูกว่า เจ้ามีกุมาริกาธรรม (หิริโอตตัปปะ) แล้วหรือ" "ฉันมีแล้วจ๊ะพ่อ แม้แต่จะมองดูผู้ชายคนไหน ก็ไม่คิดอยากจะได้เลย" ลูกสาวตอบ พ่อค้าจึงทราบว่า ลูกสาวของตนเป็นผู้พร้อมที่จะมีครอบครัวได้แล้ว เมื่อกลับถึงบ้านแล้วก็ยกลูกสาวให้แก่สกุลนั่นไป รุกขเทวดาที่เห็นเหตุการณ์ในวันนั้นได้แต่ให้เสียงสาธุการ




นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : มีลูกสาวดีเป็นศรีแก่บ้าน มีลูกสาวขี้คร้านอัปรีย์จัญไร