ปฎิบัติมานานก็ยังสู้อำนาจเงินไม่ได้

ปฎิบัติธรรมมานานก็สู้อำนาจเงินไม่ได้สักที

 

สู้อำนาจเงินไม่ได้อย่างไรครับ คุณ bigtoo ช่วยชี้แจงแถลงไขด้วยครับ

 

..................พูดกันแบบธรรมดา ต้องเดินสายกลาง แหละ ...สมมุติว่าคนเราหน้าตาไม่เหมือนกัน ความที่หน้าตาไม่เหมือนกันไม่ใช่เรื่องการปฎิบัติธรรมได้หรือไม่ได้ ปัจจัยสี่ เอง ก็คือ ต้องเดินทางสายกลาง ไม่ใช่การปฎิบัติธรรมเพื่อจะชนะอะไร ..... ระลึก มรรคมีองค์แปด เนืองเนือง คงเริ่มเข้าใจได้บ้าง

 

บุญ กุศล จากการปฏิบ้ติธรรม ความเป็นทิพย์ จะเอามาเป็นเครื่องวัด วัด วัดกับวัถถุทางโลก ของหยาบอำนาจเงิน ไม่ได้นะ จขกท ...

เหอๆ ดูสั้น ไม่ดูยาว ก็ย่อมหลงผิดเป็นธรรมดา

 

อำนาจเงินทำไมเราต้องไปสู้หละครับ .... ให้คิดว่าเราเป็นคนหามันมาเพื่อใช้มัน... ไม่ใช่ว่าให้มันมาใช้เรา....ถ้ามัวคิดแต่ว่ามันใช้เรา หาความสุขได้ยากในชีวิตครับ...

 

เงินมีอำนาจใช้เรา และเราก็มีอำนาจใช้เงิน
บางครั้งอำนาจของเงินก็อยู่เหนือเรา บางครั้งเราก็มีอำนาจอยู่เหนือเงิน

 

อยากจะสร้างสังคมแห่งการแบ่งปัน อยู่กับธรรมชาติ
ต้านกระแสวัตถุนิยม ทุกคนทำงานแต่พอตัว
แล้วนำมาแบ่งปันกัน คนในสังคมมีการทำงานครบปัจจัยสี่
มี ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม อาหาร ยารักษาโรค
เวลาที่เหลือส่วนใหญ่เน้นปฏิบัติธรรม

จะทำได้อย่างไรหนอ?

(ความเจริญเรื่อง ยา นั้นดี แต่ความเจริญเรื่องวัตถุภายนอก
เอาเข้าจริงมันก็มาพร้อมความเจริญของเมืองมาทุกยุคสมัย)

 

อำนาจเงิน คืออภิญญาอย่างหนึ่งของโลกนี้
ก็เพราะยุคนี้ อภิญญาเบ่งบาน สมัยก่อนมีเงิน แต่ไม่มีรถให้ขับ ต้องเดินเท้าติดดิน หรือขี่ช้างขี่ม้า ขี่เกวียน พอมี รถจักรยาน มอไซค์ รถยนต์ เครื่องอำนายความสะดวกต่าง เกิดขึ้น เงืนถึงแปลง ไปเป็นเครื่องอำนายความสะดวกได้ นี่เรียกว่า เงินคืออภิญญา ซึ่งอภิญญาต่างก็ใช้ได้กับ สมมุติต่างๆของโลก แต่อย่าลืมว่า การจะใช้อภิญญาพวกนี้ แหล่งพลังงานที่แท้จริง ล้วนมาจากธรรมชาติเช่น สิ่งที่ผลิตไฟฟ้า สิ่งที่ผลิตอาหาร สิ่งที่น้ำ

จะเห็นว่า อภิญญาพวกนี้เกิดจากความอยาก ตัณหาและอุปทาน ดังนั้น อภิญญาเเหล่านี้ จึง เป็นต้นเหตุที่ทำลาย สิ่งแวดล้อม ทำลายธรรมชาติ ดังนั้น อนาคตเมื่อ โดนทำลายมากขึ้น ก็จะพากันเข้าใจเองแหล่ะนะ

 

ตอบรวมทุกท่านเลยนะครับ คนทุกอาจจะหาเงินแบบปรกติธรรมดาของสัมมาอาชีพผมเองกลับหาเงินแบบการคิดค้นเอาชนะเกมส์กีฬาหรือที่เรียกว่าโต๊ะพนันบอล(เว็บจากเมืองนอก)ผมสามารถเอาชนะเขาได้และผมก็จะใจจดใจจ่ออยู่กับสิ่งนี้เป็นส่วนมากเวลาเคยนั่งสมาธิตอนนี้ก็แบ่งเวลาสู้มันไม่ค่อยจะได้อำนาจเงินมันมีมากเหลือเกิน

 

ความจริงเงินมันไม่มีหรอกอำนาจน่ะ แต่เป็นเพราะคนทั้งหลายส่วนมากในโลก ล้วนส่งจิตส่งใจไปหามันอยากได้มัน อยากมีมัน ดังนั้น เงินเลยกลายเป็นศูนย์รวมของพลังจิตแห่งความอยากความปรารถนา เงินเลยมีพลังดั่งพระเจ้าสูงสุดในโลก มันเลยกลายเป็นเจ้าแห่งกิเลสตัณหาทั้งหลายในโลกนี้ ถ้าเงินคือพระเจ้า ก็ใครล่ะที่สร้างพระเจ้า คนเราที่มีความอยากนั่นแหล่ะที่สร้างพระเจ้า

ถ้าคนทุกคนให้ความคิดเสมอภาคเท่าเทียมกันต่อทุกสมมุติในโลก มีความเป็นธรรมเป็นกลางต่อทุกสมมุติในโลก ก็จะไม่มีสิ่งใด เป็นศูนย์รวมแห่งพลังไงล่ะ
ไม่มุ่งเป้าไปที่สิ่งใดสิ่งหนึ่ง โดยเฉพาะเจาะจง

ดังการถวายสังฆทานที่ ไม่ต้องจำเพาะเจาะจงที่จะกระทำ ดีหรือไม่ดี ต่อสิ่งใดใด เลย นี่คือธรรม ความเป็นธรรม ความเป็นธรรมชาติ

 

ในสมัยที่หาเงินไม่ค่อยได้ผมก็มักจะบอกว่าไม่รู้จะเอามาทำอะไรมากเงินเอาแต่พอดีอย่าหลงงมงายแต่ในช่วงที่ผมสามารถหาเงินได้แบบเนรมิตผมเองจะชนะมันได้จริงอย่างที่เคยกล่าวไว้หรือไม่ผมจะใช้ตรงนี้เป็นเครื่องพิสูจน์ใจพิสูจน์ความจริงผมจะทิ้งมันได้จริงมั้ย เอาจากความจริงที่มีอยู่ไม่ได้พูดเอาแต่ปากจากความคิดเอาความจริงทิ้งจากความจริงที่ผมสามารถหามันได้และก็ทิ้งมันได้จริงหรือไมแต่ตอนนี้รู้เลยว่ามันมีกำลังมากจริงๆเงินผมเข้าใจว่าแล้วว่าทำไมพระพุทธองค์ถึงเอาเรื่องเงินขึ้นมาเป็นต้นๆของศิลของพระ

 

มีเงิน ยังต้องเอาไปแลกของซื้อของ แล้วถ้าเจ้าของเขาไม่ขาย ไม่แลก เงินก็หมดคุณค่า ได้ นั่นเอง

 

เงินหรือของไม่ไช่ประเด็นสำคัญ ประเด็นสำคัญคือ ความอยากมีอยากได้ในสิ่งที่ตนเองอยากได้นั้น ต่างหาก ว่า ถ้ามีเงินไปแลกซื้อมาได้แล้ว มันให้ความสุขมันให้คุณค่าแก่ตัวเราทำให้ตัวเราเห็นคุณค่า เกิดคุณค่าในตนได้จริงหรือไม่ต่างหากนะ เพราะบางอย่าง เวลาอยาก เวลาลงมือกระทำกรรมเพื่อให้ได้สมอยากนั่น มันยังหาคำตอบไม่ได้ว่า ทำถูกอยู่ทำดีอยู่หรือไม่ (เพราะไม่เข้าใจมรรค) จนเมื่อได้สมอยาก ก็จะรู้เองว่า สิ่งที่ได้มานั้น มันสนองความอยากได้จริง มันมีคุณค่าสำหรับเรามากน้อยแค่ไหน ตอบโจทย์ในใจเราได้จริงหรือ เพราะบางคำตอบอาจคือ ถูกใจ หรือไม่ถูกใจ

ซึ่งมันก็แค่สนองความอยากหรือสนองอุปทาน ไม่ได้ทำให้เราเกิดเห็นคุณค่าของตนเองเลย

 

มันก็ไม่ไช่คุณค่าของกรรม ที่คุณกระทำหรอกนะ เพราะ การหามา และการทิ้ง นั้น เป็นธรรมดาที่ ทุกคนล้วนกระทำได้ หาด้วยตนเอง แล้วทิ้งมันไป มันเป็นเรื่อง ไม่ถือว่า เป็นงานของอริยะบุคคล

ถ้าอยากเจ๋งกว่านี้ ถ้าคุณสามารถหามาได้จริง คุณต้องเอามันมาทำให้เกิดคุณค่าในการ ชำระอวิชชา ชำระทุกข์ที่มีอยู่ในตนเองและคนอื่นได้สิ นั่นเจ๋งกว่า

 

ถามท่าน บิ๊กทู ว่า

ประโยชน์สูงสุดของเงินของท่าน สำหรับท่านคืออะไร
และประโยชน์สูงสุดของเงินของท่าน สำหรับคนอื่น คืออะไร

 

ผมพอเข้าใจแล้วล่ะว่าพวกคนมีเงินทำไมเขาไม่หยุดแสวงหาเงินทั้งๆเขาก็มีมากมายใช้ไม่รู้จักหมดตอนแรกเราก็อาจจะเป็นนายมันตอนหลังๆมันมาเป็นนายเราเสียแล้ว มันใช้เราสร้างทายาทของมันจนโงหัวไม่ขึ้น จมปลักอยู่กับวัฎฎะไม่มีวันจบสิ้น

 

เงินมาจากสัมมาชีพก็ดี เอาไปทำอะไรก็ดี
เงินบาป บางคนเอาไปทำบุญ เจือจางบาป ก็ไม่รู้จะดีไหม แต่ก็คงดีกว่าเอาไปทำเรื่องไร้สาระ เพราะเงินบาปเอาไปสำเริงกิเลส ก็คงไปกันใหญ่

ขอให้โชคดี ไม่มีอะไรได้มาฟรี ทุกสิ่ง ล้วนมีผลตามมา

 

ตราบใดที่คนคนนั้นยังมีอวิชชา ก็ย่อมตกเป็นทาสของเงินได้

ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่เงิน แต่มันอยู่ที่คน ที่มีเงิน ต่างหากว่าเขาเลิกหลงสมมุติได้แล้วหรือยัง

เช่นกัน ประเด็นของคน ไม่ได้อยู่ที่ว่า เขามีแฟน มีสามี มีภรรยา มีลูก มีสมบัติ หรือหาสมบัติเหล่านี้มาได้อย่างไร แต่ อยู่ที่เขาจะไม่หลงในสมบัติเหล่านั้นจนตกเป็นทาสของสมมุติเหล่านั้นได้หรือยัง ต่างหากนะ

 

แรกเปลี่ยนได้มาซึ่งปัจจัย4 ถ้าผมมีเงินก็ไม่น่าจะมีคนรอบข้างอดอยากเพราะผมเป็นผู้ให้ให้ได้มากจนคลาดไม่ถึง

 

ทั้งประโยค สรุปลงที่ ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว