ปฏิบัติมาก ระวังจะเป็นบ้า ต้องรู้จักทางสายกลาง มีสติระลึกรู้ตลอดเวลา

หลบหน่อย! พระเอกมา

น้าเอกวีร์หลบไป หุหุ

 

....:'(


ป๋มแพ้ของจริง ฮับ คุณป้าแดง

 

ท่านเตชพโล มาแซว กันหรือนี่
เรื่องกระทบถ้าวางได้ ไม่ติดใจ ก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ
ธรรมมีแตกต่าง แต่ต้องมีเมตตามโนกรรม ค่ะ

 

นี่แหละ ของจริง ตัวจริง เค้ามาแล้ว ป้าไปก่อนดีกว่า

 

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=lCMwuBhFFrI"]YouTube - ??????? ????????? ??? ???????????????????? 1[/ame]

ขำกลิ้งลิงกับหมา

 

แต่ผมไม่รู้เป็นไงครับ
พอโดนกระทบที ต้องมีเอนมีเอียงทุกที
เอียงไปเอียงมาเหมือนคนเมา

ก็มันมีเชื้อให้เอนให้เอียง
มันก็เอียงอยู่ดีหรือเปล่า ไม่รู้นะครับ

ที่ไม่รู้ว่ามันเอนมันเอียง
เพราะสติยังมีกำลังไม่พอหรือเปล่า ก็ไม่รู้อีกนะครับ

 

เท่าที่ผ่านมา ท่านเตชก็แกร่ง ยังเอนอีกเหรอค่ะ
ไม่เอนแล้วมั่งค่ะ ถ้ามือใหม่ยังเราอาจเป็นได้
แต่เดี๋ยวนี้ไม่เอาติดไปด้วยแล้วหล่ะค่ะ จบแล้วก็เอาวางไว้ที่นี่แหละค่ะ
แบกไปทำไมหล่ะค่ะ

 

นี่ผมพูดแบบกันเองเลยนะครับ
ถ้ายังมีกิเลสยังไงต้องติดครับ
ที่ว่าปล่อยวางได้ผมว่าไม่จริง
เพียงแต่ไม่แสดงออกเท่านั้น
ถึงเวลาพอเรื่องเก่ามากระทบเข้าหน่อยก็แสดงออกมาอีก
ทั้งที่คิดว่าตัวเองวางแล้วนั่นแหละ
แต่พอเรื่องเก่ามากระทบ ก็ถูกดึงดูดเข้าไปหาเรื่องเก่าอารมณ์เก่าอีก

มันเหมือนสนิมนะครับ เกาะอยู่ที่ใจ

ไม่อย่างนั้นพระพุทธเจ้าจะหนีเข้าป่าทำไม
ปฏิบัิติอยู่กับลูกกับเมียในวังไม่ดีกว่าเหรอ
อยากประพฤติพรหมจรรย์ ก็ห่างจากเมียไป
ก็เอาให้ได้นิพพานในวังนั่นแหละ

แต่ที่ท่่านหนี เพราะหนีโลกที่จะเข้ามากระทบ
ทำให้ปฏิบัติไม่ได้เต็มที่ต่างหากล่ะครับ

จะเข้าไปดูหน้าลูกก็ไม่ได้
ทั้งที่ทั้งรักและเมตตาสงสารอย่างไม่มีประมาณ
แต่ถ้าไปแล้วเมียตื่นขึ้นมาก็กอดแขนปั๊บ ไม่ให้ไปทันที
ถึงได้หนีไปเลยยังไงครับ

ท่านหนีโลกไม่ให้มากระทบครับ
ไม่อย่างนั้นจิตสงบไม่ได้หรอก
อย่างฤษี ชีไพร ก็อยู่ปฏิบัติในป่าทั้งนั้นจิตถึงจะสงบ

 

ค่ะ อันนี้ที่ท่านกล่าวมาก็จริงค่ะ
แต่มันมีเหตุ ก่อนหน้านั้นค่ะ ตอนท่านเสด็จออกนอกวัง ไปพบ สภาพ คนเจ็บ คนตาย นักบวช
ก่อนที่ท่านจะตัดสินพระทัยออกบวช น่ะค่ะ
ก็เหมือนตัวอย่างการที่เราได้มาคุ้ย กันนี่แหละค่ะ
การได้เข้ามาคุ้ย หรือฟัง ให้มันเห็น ให้มันพิณา แล้วธรรมดีๆก็มีอยู่น่ะค่ะท่านเตช
มีหลายท่านที่เราให้ความเคารพเลยแหละ เพราะเค้ารู้จริง
เราเทียบเคียงเอาแบบการปฏิบัติอ่ะค่ะ
ส่วนเรื่องสนิมที่เกาะในใจ ถ้าเราใจกว้างพอ ไม่ติดใจ เหตุการณ์ก็ขำๆ กันได้
บางท่านราวีมาก ก็ให้ยาแรงแบบเต็มโด๊ดกันไป แต่ต้องไม่ติดใจค่ะ
การถือสาระกับโทสะมาก ไม่น่าจะมีกับผู้ที่เป็นสัมมาทิฐิ
การปลีกวิเวกถือเป็นการดีค่ะ แต่จิตต้องปลีกวิเวกด้วยถูกหรือเปล่าค่ะ
ที่แสดงความคิดเห็นกับท่านเตช แบบนี้ได้ ก็พูดด้วยความเป็นกัลยาณมิตรค่ะ
เห็นท่านเป็นผู้ใหญ่ใจดี คุยกับท่านไม่ต้องตีความมาก ไม่ต้องถลกหน้ากลบหลัง
เห็นยังไงก็ว่าไปตามนั้น ถ้าล่วงเกินต้องขออภัยด้วยค่ะ อย่าถือสาเลยน่ะค่ะ
น้องสับ เค้าบอกว่าปีใหม่แล้ว..............

 

การเห็นยมทูตทั้งสี่ของพระพุทธองค์
กับการมาสนทนากันในที่นี้ต่างกันลิบลับครับ
คนละเรื่อง ผมไม่เห็นว่าใครจะพิจารณาอะไรได้มากมาย
ยิ่งมาคุยมาสนทนาหาเรื่องหาราวต่อกัน
ไม่ใช่ทางของศาสดา
ไม่ปรากฎว่าพระองค์ทรงสรรเสริญการมาทะเลาะเบาะแว้งกัน
เพราะจะเป็นการก่อเวรโดยถ่ายเดียว

คุณมั่นใจเหรอครับว่าการมาสนทนาในนี้
มันได้ในสิ่งที่คุณคิดว่าพิจารณาแล้วเป็นธรรม
ไม่ใช่จะมีประโยชน์เพียง 1 ส่วน แล้ว ผลเสียถึง 9 ส่วนหรอกเหรอครับ
เพราะที่เข้ามาสนทนากันนั้นมีแต่เรื่องขัดแย้งกันทั้งนั้น
ถ้าคุณว่ามีประโยชน์
แล้วเรื่องราวระหว่างคุณกับบุญพิชิต มีประโยชน์หรือเปล่า
แต่ผมมองว่าเป็นโทษนะครับ

คุณคิดเหรอว่าคุณบุญพิชิตเค้าจะสบายใจ
ผมว่าตรงกันข้าม เค้าอาจจะไม่โกรธแค้นอาฆาตใคร
แต่เค้าลืมเหตุการณ์ที่ผ่านมาไม่ลงหรอกครับ

คุณคิดดูนะครับ ว่าที่คุณเข้ามานั้นมีประโยชน์จริง
ถ้าสิ่งที่ผ่านมาคุณมองว่ามีประโยชน์ผมก็จะไม่ทักท้วง

 

ผมขอตัวพักผ่อนก่อนนะครับ รู้สึกเพลียแล้วครับ
ราตรีสวัสดิ์ครับ

แต่ผมอยากจะบอกว่า
ราตรีที่สว่างนะครับ.....

 

เรื่องของเรากับบุญพิชิต ถ้ามองอย่างที่ท่านเตชบอก มันก็ถูก แต่ส่วนเดียว
จริงๆไม่อยากเอ่ยถึงน่ะค่ะ แต่ถ้าท่านเตชเอ่ย ขึ้นมาก็ขอแจง และขออภัยบุญพิชิตที่รื้อเรื่องเก่ามาแจง อีกครั้ง
ตั้งแต่ท่านบุญพิชิตได้เริ่มสนทนากับเรา
ก้มองออกว่าท่านบุญพิชิต ไม่เคยเสียใจเลย
ตั้งแต่เราถอยจนสุด ท่านลองทบทวนดูจากกระทู้เดิมๆ
เพราะความได้ใจด้วยซ้ำของท่านบุญพิชิต
การที่มีการตอบโต้กัน เพียงเพื่อปราถนาให้เค้าได้รู้ว่าถ้าไม่มีเจตนาในธรรม
โอกาสเสียหายมันมี แต่เราไม่เคยติดใจเมื่อมันจบ
ถ้าท่านบุญพิชิตแแวะเวียนกลับมา ก็มาคุยกันได้
แต่ถ้าจริงๆไม่อยากให้ท่านเตชเอ่ยถึงเรื่องนี้เลย
ไม่รู้ท่านเตชคิดหรือมองยังไง
เราเคยโกรธธท่านบุญพิชิต ในครั้งแรก (ที่มาสติดีดออกจากสมาธิ)
เราเคยสงสารท่านบุญพิชิต ในครั้งต่อมา(ในกระทู้หนึ่ง)
เราเคยร่วมปะฉะดะกับท่านบุญพิชิต(ในกระทู้ล่าสุด) แต่ครั้งนี้ไม่มีอะไรเลย ไม่โกรธธ
จริงๆก็ไม่เข้าใจหรอกค่ะที่ท่านเตช เอ่ยบางประโยค
แต่มองว่าท่านหวังดีหล่ะกัน ค่ะ
แล้วเรื่องผลเสียที่ท่านเตือน มันอยู่ตรงไหนค่ะ หรือเรื่องท่านบุญพิชิต
เราเข้ามาในกระทู้อภิญญานี้ เราพิณาเสอมค่ะ อันไหนธรรมดีก็รับไว้ อันไหนไม่ใช่
ก็ไม่ต้องเอามา ท่านเตชค่ะ ให้ถึงที่สุดเราก็ไม่ก้าวล่วงใครหรอกค่ะ ถึงบางอย่างจะไม่ถูกต้อง และกระทบกันบ้าง
ถึงให้พฤษติกรรมแปลกๆ ก็ถือเป็นเรื่องของเค้า แลหันมาดูตัวเองเสอม
ก็ขอกล่าวอย่างจริงๆอีกครั้งน่ะค่ะว่าไม่เคยติดใจอะไรกับใคร เป็นความสัตย์จริง
เราเข้ามาใช้บรอด์สาธารณะ ก็ต้องเข้าใจ
อันไหนไม่เหมาะก็แยกทิ้งค่ะ

 

คุณเคยเห็นพระเจ้าพระสงฆ์
ท่านมาทะเลาะกับใครในเวปนี้หรือเปล่าครับ
ผู้ที่จะไปมรรคผลนิพพานอย่างปัจจุบันทันด่วน
ก็ในหมู่พระเจ้าพระสงฆ์ำไม่ใช่เหรอครับ
ถ้าว่าการทะเลากันในนี้เป็นประโยชน์
ทำไมท่านไม่มาทะเลาะบ้างล่ะครับ

ส่วนเรื่องของคุณบุญพิชิต
คนที่เป็นฝ่ายเจ็บมากทีุ่สุด
ผมว่าน่าจะูดูไม่ยาก

และฝ่ายที่เป็นผู้กระทำให้อีกฝ่ายเจ็บ
ก็คงดูไม่ยากเช่นเดียวกัน

แล้วฝ่ายไหนจะรู้สึกยังไงก็คงดูไม่ยากใช่มั้ยครับ

ขอบคุณนะครับที่ร่วมสนทนาด้วย
คราวหน้าถ้าคุณไม่ลงใจในเจตนาของผม
ไม่ต้องสนทนากับผมก็ได้นะครับ

เพราะไม่มีประโยชน์ที่คุณจะมาแคลงใจว่าผมหวังดีหรือเปล่า
เสียเวลาเฉย ๆ ครับ

 

ก็คงต้องว่ากันไป ตามธรรมชาติของแต่ละบุคคลหล่ะกันค่ะ
ขอบคุณมากค่ะที่สละเวลามาเสวนาให้พิจารณากันไป

 

กรี๊ด เจ้าของกระทู้ของขึ้น(deejai)

 

สำหรับพี่หลง ผมก็อนุโมทนา ยินดี สาธุ เสมอครับ ^-^

 

ได้ไงว่าของขึ้น ไหนคุณลองบอกผมมาสิว่า ทำไมเด็กสมัยใหม่จึงเป็นคนขาดมารยาท ไม่รู้จักความเคารพนบนอบ ไม่รู้จักความกตัญญูกตเวที รู้จักแต่ความสุขส่วนตน เอาแต่ประโยชน์เข้าตน ไม่รู้จักการเสียสละ สร้างความเสียหายให้เกิดแก่ตนด้วยการกระทำอันเหลวไหล คุณรู้ไหมทำไม ถ้าที่นี่ก็เป็นช่องทางหนึ่งในการจะแนะนำแก้ไข คุณละครับ นอกจากจะเอาแต่กรีดร้องอย่างโหยหวน หรือกระทั่งแปลความหมายจากสิ่งต่างๆ อย่างเอนเอียงเห็นผิดเป็นชอบอยู่ แล้วแบบนี้วันข้างหน้าจะเหลืออะไร ผมไม่อยากบอกว่าเพราะครูบาอาจารย์ไม่สอน เพราะพ่อแม่ไม่สอน หรือเพราะอะไรหรือใครๆ ผมทราบเพียงว่าทุกๆคนต้องช่วยกัน สร้างความดีงามที่แท้จริงขึ้นในสังคม ไม่ใช่เลือกข้างใดด้วยความลุ่มหลงมัวเมา ถ้าพูดธรรมกันทุกวันและเข้าถึงถึงธรรมกันจริงดังปากว่า ผมถามว่าเหตุผลอะไรเล่าที่จะมาทำให้เกิดความแตกแยกและความคิดว่าตนเองดีเหนือล่ำกว่าใครๆ คุณน่าจะใช้เวลาที่มีค่านี้ในการพิจารณาหาเหตุผลความจริงว่าทำไมผมถึงกล่าวและประกาศคำนั้นไป นี่มันเป็นผลของอดีตมันส่งผลต่อปัจจุบันและมันจะยังส่งผลต่ออนาคต คุณหรือใครๆต้องช่วยกันแก้ไข ไม่ใช่คิดว่าธุระไม่ใช่จนไม่คิดพิจารณาอะไร เมื่อก่อนมีเด็กสาวคนหนึ่งมาถามข้อความธรรมะกับผมพอผมตอบคำถามเขาไปเขาบอกผมว่าไปสอนคนอื่นเถอะ ไม่ต้องมาสอนเขาทั้งๆที่เขานั้นเป็นคนถามผมขึ้นมา มาวันนี้เขาก็เป็นไปตามเหตุนั้นจริงๆ เป็นนั่นเป็นนี่ไปโดยไม่ได้และไม่รู้จักพิจารณาอะไรเลย เหมือนคุณเลยครับ
ถ้าชอบพิจารณาหาเหตุผลก็ทำเสียตั้งแต่วันนี้

ถ้าไม่ชอบก็ปล่อยให้ความคิดนั้นครอบงำตนเองไว้ว่าตนเป็นนั่นและตนเป็นนี่ตามแต่มันจะพาไปเถิด
สาธุคั๊บ

 

่jinny กล่าวได้ถูกต้องแล้ว เห็นตามความเป็นจริง

ผมไม่ได้ยุแยง ตะแคงรั่วให้ใครทะเลาะกับใคร

แต่ มีคนที่ แท้จริงแล้ว มีความอิจฉาริษยา และ ไม่พอใจ ในการถกธรรมะ ของคนอื่น เพราะตนเองนั้น ไม่มีความรู้ ครั้นเวลาที่ มองคนอื่นคุย ก็เกิดความไม่พอใจ

บ้างก็ว่า เป็นห่วงสังคม บ้างก็ว่าเป็นห่วงศาสนา แต่แท้จริงแล้ว มาจากแรงอิจฉาพยาบาท ผลักดัน
จนกลายเป็นว่า คำตอบทุกคำตอบ มีแต่ คนนั้นไม่ดี คนนี้ไม่ดี จนคนเขา เอือมระอา ก็ยังไม่รู้ตัว

วันก่อน หลวงพ่ออินทร์ ท่านเทศน์ เรื่อง ชัมพุกะ

คือ ชัมพุกะ นี้ แต่ก่อนเป็นนักบวช แล้ว ไปด่า พระอรหันต์ ว่าให้ไป กินขี้ ดีกว่า ให้ไปนอนกับพื้น คือ ด่าปรามาส พระอรหันต์ท่านนั้นท่านก็ทราบ ท่านก็ว่า นักบวชที่ด่าว่าเรานี้ จะต้องวอดวายแน่นอน ท่านจึงจากไป
สุดท้าย นักบวชนั้น ตายไป ไปอยู่ในนรกหลายชาติ พอพ้นจากนรกมาเกิดในชาติปัจจุบัน ชัมพุกะนี้ กินแต่ขี้ แล้วก็แก้ผ้า ตามที่ตนเอง ด่า พระอรหันต์ ตลอด แล้วเลิกไม่ได้ด้วย เพราะ กรรมมันแรง

นี่ เหมือนกัน พวกที่ชอบไปจับผิดเพื่อนพรหมจรรย์ ไม่ดูอรรถดูธรรม นั่นแหละ ลงดิ่งแน่นอน แล้ว เลิกยากด้วย กรรมนี้จะยิ่งก่อตัว ยิ่งอยากด่า ยิ่งเกลียดยิ่งชัง สุดท้าย ก่อนตาย จะมีแต่อารมณ์อกุศล แล้วลงดิ่งนรก ไม่รู้ตัว

นี่พูดให้ฟัง แล้วให้หัดกลัวกันหน่อย เรื่องบาปกรรม ที่ชอบไปจับผิดคนอื่น

 

ตามชื่อกระทู้ครับ สงสัยเป็นมาก

 

ผมว่ามันธรรมดามากสำหรับความหลงแบบหัวปรักหัวปรำ ของคนเพียงสองคน แต่ส่งผลกับคนอื่นมากมายหลายคน คนที่ทำแบบนั้นมาตั้งต่แรกคือใคร คงมีแต่ตนเองนั่นแหละที่รู้และคนที่ติดตามและพิจารณามาตั้งแต่แรกนั่นแหละที่รู้ ว่าใครคือหลงและไม่หลง