ประสบการณ์ฝึกมโนของดิฉัน

หลังจากได้รับได้คำแนะนำจากคุณคำอ้น คุณยีน คุณพู่ คุณเบิร์ด และการค้นหาคำสอนที่ท่านหลวงพ่อพระราชพรหมยานจาก จากเพื่อนๆในเวบพลังจิต และแล้วความได้รับความสำเร็จ จากการพยายามฝึกถึงครึ่งปี ยอมรับว่าท้อใจจะหลังเลิกฝึกไปหลายครั้ง แต่นึกคำของหลวงพ่อที่พูดว่า " เหยีบขี้ไก่ไม่ฝ่อ " ทีไร จิตใจกลับมามุ่งมั่นในการฝึก ทั้งๆที่ไม่เคยมั่นในว่าจะสำเร็จเลย

วันนั้นหลังจากสวดมนต์เสร็จ ก็ฝึกมโนมต่ออีกที พอเริ่มนั่งสมาธิ ได้ประมาณ 10 นาที ตอนนั้นรู้สึกวูบ เหมือนสมาธิดิ่งลงไปจนนิ่งสนิท จากนั้นได้ยินเสียงคนพูดในจิตเรา ( ตกใจนึกว่าผีสิง หรือไม่ก็จิตตัวเองหลอน แต่เสียงนั้นมีสำเนียงเมตตามาก และพูดนำให้เราไปตลอด ) " ลูกเอ๋ย...ลูกคิดถึงความทุกข์ไว้นะลูก คิดถึงความทุกข์ ตั้งแต่แม่คลอดเราออกมาแม่เริ่มมีทุกข์ เพราะต้องเบ่งเราออกมา พ่อเราก็มีทุกข์เพราะต้องหาเงินทองมาเลี้ยงเรา จวบจนเราโตขึ้นเราก็มีทุกข์ ลูกนึกถึงความตายไว้นะ " ดิฉันเลยนึกตามที่ท่านสอนว่าให้นึกถึงความทุกข์ นึกถึงกายเราตั้งแต่มีรูปร่างที่สวยงาม ตอนเนื้อเราลอกออกมาเห้นเนื้อชั้นใน เห็นเอ็น เห็นตับไตไส้พุง เห็นกระดูก เหมือนภาพนั้นพุ่งมาจากสมาธิ เห็นตัวเราลอกคราบ เหลือแต่โครง ....
" ลูกเอ๋ย...ลูกภาวนา นะมะพะธะ นะลูก ภาวนาไปนะลูก " ตอนนั้นใจดิฉันกลัว เพราะไม่ทราบว่าคืออะไร แต่ทำตามที่เสียงนั้นบอกตลอด ตลอดเวลาที่ทำตามเสียงท่านที่บอก รู้สึกเย็นในนิมิตรนั้นสว่าง สว่างไปทั่ว หลังจากภาวนาไปได้ราวๆ 5 นาที เสียงนั้นก็บอกว่า ให้หยุดลูก เพาะนู๋ถึงแล้วนะลูก

ตอนนั้นดิฉันพยายามตั้งสติเพื่อจะหม้ได้เห็นภาพ แต่ภาพที่เห็นในช่วงนั้นเป็นความมืดมิด แต่จิตดิฉันรับได้ว่า ได้ยินเสียงคนพูด และจิตจับได้ว่าเสียงนั้นเป้นเสียงหลวงพ่อปู่ปาน และความรู้สึกที่ว่าหลวงปู่ปาน กะหลวงพ่อพระราชพรหมยาน
ตอนนั้นนึกออกเลยว่านี่มโนมแน่ๆเลย ตัวดิฉันสั่นยังกะเจ้าเข้า เพราะความกลัว ทำตัวไม่ถูก กลัวไปหมด กลัวพูดไม่ดี กลัวทำไม่สำรวจ กลัวปรามาส แต่พยายามไม่เปิดตาขึ้นมา ดิฉันได้รับความรู้สึกว่าท่าน จากนั้นได้ยินเสียงที่ท่านพูดออกมา " ลูกเอ๋ย..เป็นที่ความพยามยามของเจ้าที่ฝึกฝน พระท่านถึงจะช่วยให้สำเร็จ ถ้าลูกเองไม่พยามด้วยตัวเอง หวังแต่จะให้พระช่วยเจ้า ความสำเร็จยังไม่ถึงหรอกลูก "....โห ตอนนั้นเรียกว่ากลัวสุดชีวิต
กะเดี๋ยวมาเล่าต่อ...

 

หลังที่ทันพูดจบนะค่ะ ก็ได้ยินเสียงอีกเสียงตามมา จากความรู้สึกนั้นเป็นเสียงพ่อพ่อพระราชพรหมยาน " หลวงพ่อพยายามจะช่วยเจ้าหลายครั้ง หลายหน แต่ตัวเจ้าเองเนี่ย กลัวจัง กลัวผีเนี่ย....ท่องคาถาไล่อีก หลวงพ่อไปช่วย แต่เจ้าท่องคาถาไล่สะนี่ หาว่าเป็นผี โง่จริงๆๆ...จำไว้เลยนะ คนเรามันเกิดมามันต้องตายกันทุกคน ตายแล้วไปเป็นอะไร...ทำไม
จะไปกลัวนักหนา ขอบอกไว้เลยนะว่า ห้ามท่องคาถาไล่ เปรต อสูร กาย สัมภะเวสีเด็ดขาด เขาโกรธรู้ไม่ลูก แล้วอีกอย่างนะ แล้วอีกอย่างนะเราต้องพนายามฝึกให้บ่อยๆ ไปฝึกเตโชกสิณมานะ " จากนั้นค่ะท่าน อ.คนหนึ่งมาพาดิฉันไปกราบท่านสมเด็จองค์ปฐม ตอนนั้นดิฉันกลัวมาก สั่นยังกะเจ้าเข้า ดิฉันก้มลงกราบท่าน ท่านพูดอย่างเมตตากะดิฉันว่า พยายามเข้านะลูก พยายามฝึกบ่อยๆนะลูก นู่จะได้เก่งๆ

โห...ดิฉันรีบลาก้มกราบและขอลาเลยค่ะ เพราะกลัวท่านจับใจ หลวงปู่พระอินท์ และท่านย่าสุชาดา ( ลืมบอกท่านไป ท่านอ . คนนี้เป็นครูอาจารย์จากชาติปางก่อน ท่านมาหาแล้วพาไปดูทุกสิ่งทุกอย่าง ) ท่านทั้งสองเมตตามาก ดิฉันก้มลงกราบท่านทั้งสอง ท่านบอกว่าให้พยายามฝึกบ่อยๆ ดิฉันเลยบอกกับท่านว่าขอขมาในเรื่องที่แล้วมาทั้งในอดีตชาติ ปัจจุบันชาติ ถ้าลูกได้เคยล่วงเกินท่านมา ดิฉันเลยกราบท่านและขอลาท่าน จากนั้นท่าน อ.นั้นบอกว่าพาไปหาพ่อไหม ดิฉันเลยตอบไปว่าค่ะ เท่านั้นอ่ะค่ะ ได้ยินเสียเรียกดังเลย " ตาล...พ่อเอง ลูกจำพ่อได้ไหม พ่อภูใจลูกมาก ลูกต้องพยายามเข้าไว้นะลูก "

โห.....เท่านั้นค่ะ ร้องไห้จะเป็นจะตาย ไม่ยอมไปไหนเลย ท่าน อ.ว่าไม่ได้เลยนะ หลังจากนั้นท่านพาดิฉันไปหาญาติคนหนึ่งที่ทางนรก ท่านว่าเตรียมตัวไว้นะลูก ทำใจได้ไหม จากนั้นแป๊ปเดียว ได้ยินเสียงคุณลุงคนหนึ่งพูดออกมา ตามมาเลยนู่ ตอนนั้นดวงตาไม่เห้นไรเลย แต่รับความรู้สึกได้ว่าร้อนไปหมด ใจดิฉันเลยว่านรกๆแน่เลย ท่านบอกว่ามาทันทีเลย ใช่เลยนู๋ ดิฉันเลยตั้งจิตแผ่เมตตาและอุทิศส่วนกุศลให้เขา ท่านเลยบอกว่าฝากไว้ก่อนนู่ สักวันเขาจะได้รับ แล้ว่ท่านบอกว่าให้ไปได้แล้ว นู๋อย่าลืมนะ นู๋ต้องหมั่นทำความดีไว้มากๆๆ จากนั้นเลยไปกราบลาท่านทุกๆพระองค์ และขอลากลับ เพราะจิตใจนู๋ตอนนั้น แทบบ้า ดีใจด้วย กลัวด้วย แทบบ้าไปเลย.....ไว้เดี๋ยวมาเล่าต่อ

 

โมทนาค้าาบ ผมล่ะโดนท่านอัดจนน่วม เรื่องกำลังใจ สู้พี่ไดไม่ได้เลยจริง แหะๆ

 

มาเล่าๆๆอยากรู้

 

รอฟัง

คร๊าบบบบบบ

(ปล. ช่วงนี้ผมไม่ได้เล่นเน็ตเลยพี่)

 

โมทนาครับ

 

ขอโมทนาสาธุกับคุณ angus ด้วยครับ ธรรมใดและการฝึกใดที่ได้แล้วในปัจจุบันนี้ที่ คุณangus ได้ ผมก็ขอให้ได้และเห็นเช่นเดียวกันด้วยครับ

 

โมทนาสาธุจ้า.. กิ๊วๆ กลัวผี (เราก็กลัว แก่แล้วแต่ยังกลัวอีก เซ็งเลย) อืม..ฝึก 6 เดือนแล้วไปได้ เก่งจังโมทนาอีกรอบ เราฝึกเรางี้งมอยู่นาน พอกลับมาบ้านมาฝึกเองยังสงสัย(เอากิเลสมาขวางทางบุญอีกแน่ะ) แต่วันนี้ไม่สงสัยแล้วจ้า..ฝึกบ่อยๆนะ โมทนาอีกรอบ

 

ขออนุโมทนา ค่ะ

 

ประสบการณ์ครั้งที่ 2 หลังจากสำเร็จมา รู้สึกได้ว่าครั้งที่ 2 เนี่ยขึ้นไปได้ง่าย ครั้งนี้ได้ขึ้นไปไหวหลวงปู่โต หลังจากของบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าช่วยนำพาจิตลูกไปที่วิมานท่านสมเด็จโต เมื่อได้เข้าพบท่านดิฉันได้ก้มลงกราบและพูดว่าขอขมาเรื่องที่แล้วมาที่ได้ล่วงเกินท่านมาตั้งแต่ในอดีตชาติ และปัจจุบันชาติก็ดี และขอขมาที่ลูกได้ทำการอธิฐานจิตขอให้ท่านช่วยในเรื่องมิจฉาทิฎฐิ จากนั้นก็ก้มลงกราบ

..." ลูกเอ่ย...การที่ลูกจะทำอะไรสักอย่าง ถ้าตัวเจ้าเองไม่เคยช่วยตัวเอง หวังแต่ขอพึ่งพระทางเดียว พระที่ไหนจะมาช่วยเจ้าได้หรอก การที่จะทำการใดสิ่งใดให้สำเร็จนั้นต้องขยันหมั่นเพียร ตั้งหน้ามุ่งเอาความสำเร็จให้จนได้ เมื่อนั้นหล่ะลูก..พระท่านมาช่วยเจ้าเอง วันข้างหน้าลูกเจ้าจะคิดสิ่งใดขอให้มีสติ ตั้งใจในการทำสิ่งนั้น มีจะมีอุปสรรคกีดขวางมากมาย ลูกต้องพยายามสู้ต่อไปอย่างไม่ท้อ "
( ข้อความที่ท่านสอนมาเป็นข้อคิดให้กับทุกๆคนได้ดีเลยทีเดียงค่ะ คือให้ทุกคนมีความพยายาม อดทนในสิ่งที่จะทำ ถึงมีจะมีอุปสรรคอย่างไร ขออย่าให้ท้อ เช่นการฝึกมโนมก็ตาม ไม่ต้องไปคิดเลยว่าเรามีหรือไม่มีของเก่ามาไหม ตั้งหน้าฝึกอย่างเดียว เมื่อหลวงพ่อท่านเห็นความมุ่งมั่นและตั้งใจ เมื่อนั้นท่านจะมาช่วยเอง )...

ต่อนะค่ะ หลังจากนั้นดิฉันก้มลงกราบท่านและพูดกับท่านไว้ว่าลูกจะทำแต่ความดี อยู่ในศีลในธรรม และได้ก้มขอกราบเพื่อขอลาท่าน จากนั้นท่านอาจารย์ท่านบอกว่าจะพาไปดูที่เกี่ยวพันกันมาระหว่างท่านกะดิฉัน จนทำให้มีเวร มีกรรมที่อีกหลายชาติต่อมาท่านอาจรย์ท่านนี้ต้องมาฆ่าดิฉันลงเพราะน้ำมือของท่านเอง เพราะตอนนั้นดิฉันเป็นศิษย์ท่านมาทุกชาติและตัวดิฉันเลวๆสุดมาทุกชาติ ยอมรับจริงเลยนะค่ะ ว่าตอนนั้นสับสน กลัวมาก เสียใจสุด

ท่านเหมือนรับทราบความรู้สึกของดิฉันได้ ท่านเลยบอกว่าเตรียมใจนะครับ ท่านจะพาไปในชาติที่ จากนั้นตัวเองมายังอีกที่มีผู้คนมากมายล้อมรอบ และดิฉันได้ทำการอันเป็นเหตุให้ฝูงชนสาปแช่ง ตามอาฆาต ตอนนั้นดิฉันรู้สึกว่าโลกทั้งโลกเนี่ยกำลังจะแตกเลย เสียใจแบบสุด ดิฉันเลยลงนั่งคุกเข่าขอขมากับท่านทั้งหลายที่อยู่ในเหตุการณ์นั้น ขอขมาในเรื่องที่แล้วมา โปรดช่วยอโหสิกรรมให้ลูกด้วย ท่านอาจารย์คนนั้นบอกดิฉันว่าเขายังไม่ยกโทษให้นู๋หรอก พวกเขายังโกรธมาก หนูต้องทำบ่อย ทำให้เขาบ่อย ทำจนกว่าที่เขาจะเลิกโกรธ และอโหสิกรรมให้เรา เพราะเราไปทำไว้รุนแรงมาก ค่ะดิฉันจะแผ่บุญกุศลให้เขาจนกว่าที่เขาจะยอมยกโทษและอโหสิกรรม ยอมรับเลยนะค่ะความรู้สึกเหมือนกะชีวิตเนี่ยทั้งชีวิตกำลังจะแตก หลังจากนั้นท่านอาจารย์ท่านได้พาดิฉันกลับมาที่พระนิพพาน

ตอนนั้นดิฉันเสียใจจนพูดไม่ออก ท่านเขาพาดิฉันมาถึงไหนดิฉันก็เข่าอ่อนลงไปนั่งอยู่ตรงนั้น ตอนนั้นสมองเนี่ยงงไปหมด เสียใจทีสุดในชีวิต ท่านหลวงปู่มั่น ท่านหลวงปู่ปาน และหลวงพ่อมาหาดิฉันเลย ท่านหลวงปูมั่นปลอบดิฉันว่าอย่าได้เสียใจไปเลย เรื่องต่างๆที่แล้วมา มันเป็นเรื่องในอดีตชาติที่เราได้ทำลงไป แต่เราได้ลงไปชดใช้กรรมที่ทำมาหลายกัป แต่ผลกรรมยังไม่หมด ยังต้องตามมาชดใช้ต่อไปเรื่อยๆ อันนี้หนูได้รับการลงโทษมามาก นับแต่นี้ไปให้หมั่นทำความดี ไม่ทำบาปให้มันหนักลงไปอีก จากนั้นนะค่ะโดนหลวงพ่อดุ....

 

ต่อค่ะ...หลังจากนั้นหลวงพ่อได้ดุดิฉันทันที " ว่าทำไมเรื่องกายเนี่ย ตัดไม่ได้สักกะที ห่วงจังเรื่องความสวย ไม่เคยนึกถึงความตายเป็นอารมณ์ หลวงพ่อสอนให้เอาจิตจับพระ หนูไปเอาตาจับพระสะนี่ หือ...ปวดไหมอ่ะเวลาเพ่งนานๆ และไปศึกษาพระธรรมคำสอนบ้างนะ เอาให้เข้าใจ ไม่ช่ายงูๆปลาๆมา

แล้วที่หลวงพ่อพูดกะเราอยู่นี่ หนูรู้ไหมว่าหนูทำไรอยู่ หนูยืนอยู่ !!! ( ตกใจสุดขีดเลย...) ท่านบอกว่าลองเอาจิตคิดสิว่านั่งลงมา ( ดิฉันทำตาม..) ใช่แล้ว ..แล้วเวลาตั้งจิตอธิฐานขอลากลับนะ ให้เรียงลำดับทุกๆพระองค์ให้ถูก หนูพูดผิดหมดเลย สลับกันไปหมด แล้วถามจริงๆเถอะทำไมถึงมาฝึกมโนม ทั้งๆที่คิดตลอดเวลาว่าไม่มีของเก่าติดตัวมา คิดตลอดว่าทำไม่สำเร็จ แต่ฝึกประจำ แล้วหลวงพ่อรู้ว่าจะเลิกฝึกหลายครั้ง แต่ไม่ยอมเลิก...
( ดิฉันเลยตอบท่านไป ค่ะที่ไม่ยอมเลิกเพราะจำคำสอนของท่านที่ว่า เหยียบขี้ไก่ไม่ฝอ คำนั้นได้ )

..แล้วท่านหัวเราะและว่าสงสัยกลัวเสียหน้าว่าทำไม่ได้.. หนูเคยคิดไหมตัวหนูเองต้องตายในวันหนึ่ง เคยคิดไหมว่าเดินๆเนี่ยจะตายได้ทุกที่ นอนๆก็ตายไปเลย ไม่ได้ลุกขึ้นมา เอาแต่ห่วงในกายเนื้อ ถามจริงๆเถอะ...ตายแล้วเอาติดตัวไปได้ไหม แล้วเรื่อง "ผี "...เนี่ย กลัวจัง ตัวเองตายจะเป็นไหม แล้วหลวงพ่อโกรธสุดๆๆหลวงพ่อไปทำนิมิตรเพื่อนช่วยคุณ ว่าหลวงพ่อได้ไปช่วย แทนที่หนูจะตั้งจิตอธิฐานขอบารมีให้ช่วย หนูดันท่องคาถามงกุฎพระพุทธเจ้าใส่หลวงพ่อสะนี่ .. หลวงพ่อโกรธมากเลยรู้ไหม หลวงพ่อไม่ช่วยเลย ...

โง่ !! จริง.....ไม่เคยพบใครโง่เท่าคุณ ( แล้วก็โดนไม่ตะพดเข้าที่หัวจนได้..) เอางี้....วันนี้หลวงพ่อจะทำอะไรให้ดู จะได้เลิกกลัวผี ...เคยนึกบ้างไหมว่าเวลาเราตายลงอ่ะ เราจะเป็นอะไร....เอาหล่ะหลวงพ่อจะให้หนูเห็น ผีเนี่ย จะได้เลิกกลัว..
( ตอนนั้น...ดิฉันปากว่าค่ะ แต่ใจเนี่ยกลัวสุดขีด...ได้แต่นึกว่าตายและตาย โห...เท่านั้นค่ะ รู้สึกได้ว่าลมหายใจของเปรตเนี่ย วี๊ดๆ ข้างตัว ผี...เนี่ย โห ดึงตามเนื้อตามตัวเรา...สยองสุด จะร้องกรี๊ดแต่ร้องไม่ออก เหมือนกะท่านจะรู้อ่ะค่ะ

ท่านบอกดิฉันว่าอย่าร้องกรี๊ดนะ ถ้าร้องเมื่อไร คนที่บ้านหนูจะหาว่าบ้าทันทีเลย..) เห็นไหม ปากบอกว่า " ค่ะ " ...แต่ใจเนี่ยกลัวสุดขีด ไปหัดฝึกปลงสะนะ....นี่เรื่องสุดท้ายเลย เรื่องตัดกายเนี่ย ทำไมทำยังไงก็ตัดไม่ได้สะที ห่วงจังเลยทำไมห่วงแต่สวยๆงามๆ ถามจริงๆเหอะเอาไปได้ไหม ....หลวงพ่อจะทำให้เธอตายเดี๋ยวนี้
..( ตอนนั้นหลงไปเชื่อสนิทเลยนะ เพราะขี้กลัวเป็นนิสัย หลงไปว่าท่านพูดจริง แต่จริงแล้วท่านไม่ทำค่ะ แค่สร้างนิมิตรให้เรารู้สึกว่ากำลังจะตาย แต่ใจตอนนั้นเชื่อสนิทว่าท่านจะทำให้ดิฉันตาย ...กราบขอขมาท่านจริงๆ)

..เตรียมตัวหล่ะค่ะ โห...ตอนนั้นนะ จิตดิฉันนึกถึงลูกก่อนเลย ...แล้วตัวเองล้มตัวลงไปนอน แล้วจิตคิดว่าเอาลูกเนี่ยมากอด บอกไปว่าอยู่กะแม่ก่อนนะ แต่ใจคิดว่าอยู่ใกล้จนแม่ตาย ....หลวงพ่อพูดทันที โห..หนู ๆ กะจะนอนตายในณาณเลย จะไปพรหมเลยนี่ !!!....( ทุกๆพระองค์เนี่ยยิ้มเลย ) หลวงพ่อท่านบอกว่าคุณกำลังจะตายแล้วนะ เท่านั้นค่ะ....สติดิฉันเหมือนค่อยๆเลือนลาง จมเข้าความมืดมิด เสียงของหลวงพ่อทุกๆพระองค์เริ่มขาดหายไปจากสติ ...ช่วงสติกำลังจะขาดหายไปนั้น....ดิฉันใจดิฉันตะโกนออกมาดังเลย....ไม่อยากตาย !!

...เห็นไหม ตัดกายได้ไหมเนี่ย ไปฝึกมาเลยนะ เตโชกสิณ ..ตัดกาย..อสุภะกรรมฐาน... ( จิตดิฉันคิดทันทีเลยว่าสงสัยแบบคุณคำอ้นแน่ๆเลย ที่เอาลูกไฟมาโยนแบบดรากอลบอล....) เท่านั้นหล่ะค่ะ ท่านบอกเลย เขาพูดเล่นกัน ...โง่ จริงๆๆ ตั้งแต่หลวงพ่อเคยสอนมา เพื่งพบคนแรกเนี่ย...( และโดนไม่ตะพดเข้าไปอีกที..) หลังจากนั้นดิฉันได้ลากลับ ก่อนกลับท่านหลวงปู่มั่นบอกไว้ว่า ให้ฝึกดูจิตบาง ให้รู้ทัน ตามรู้ไว้เลยที่เดียว ดิฉันเลยตั้งจิตอธิฐานขอกราบขอขมาที่ทำกิริยาไม่สำรวจ พูดจาไม่สำรวจ หรือปรามาสทุกๆพระองค์ และขอลาท่านทุกๆพระองค์ ไว้วันหลังจะมาเล่าการฝึกเตโชกสิณ และ การฝึกอสุภะกรรมฐานค่ะ


ขอขอบคุณพี่พงษ์ด้วยนะค่ะ ที่แนะนำเรื่องการฝึกดูจิต คนที่ฝึกได้แล้วขอให้พยายามฝึกให้ได้ขั้นสูงต่อไป คนไหนที่ยังไม่ได้ ไม่ต้องท้อใจ พยายามเข้า หลวงพ่อท่านเห็นค่ะ ไม่ต้องนึกว่ามีของเก่ามาจากชาติก่อนไหม ตั้งใจดีๆ ท่านจะช่วยค่ะ ขออนุโมทนาให้กะทุกๆท่านด้วยนะค่ะ

 

ช่วยเล่าช่วงแรก ๆ ที่ยังฝึกไม่ได้ ว่ามีอุปสรรคอะไร อย่างไรบ้าง แล้วอารมณ์ครั้งแรกที่ฝึกได้วางอารมณ์อย่างไร

ขอบคุณครับ

 

ขอขอบคุณพี่โนว่า และ คุณยายผีป่าด้วยนะค่ะ ที่ช่วยแนะนำทุกๆเรื่อง
ค่ะ ขอเล่าเรื่องอุปสรรคตอนที่ยังฝึกไม่ได้คือ เป็นคนที่จิตใจอ่อนแอ ไม่เข้มแข็ง นึกตลอดว่าเราไม่เคยมีของเก่ามา เราต้องทำไม่ได้แบบเขาแน่ๆ เราไม่เคยทำอะไรได้สำเร็จสักครั้ง ครายจะสอนเราก็คงทำไม่ได้ ..อันนี้คิดจริงๆเลยค่ะ ... และที่สำคัญห่วงสวย ... ไม่เคยนึกถึงความตายเลย ตอนนั้นเพื่อนๆช่วยสอนให้ ดิฉันเลยจับอารมณ์ทำตามพอได้ทีดี โห...ที่นี่เลย เสียงฝีเท้าคนเดินเข้ามาหาเลย (( อันนี้มาทราบที่หลังว่าเทวดามาดูแล เลยสร้างนิมิตรให้ได้ยินว่า แต่แทนที่จะแผ่เมตตากลับสวดคาถาไล่สะอีกเนี่ย )) ...ตกใจสุดขีด เพื่อนๆช่วยกันปลอบค่ะ สรุปก็คือฝึกไม่ได้ดีเท่าที่ควรเพราะเรากลัว จิตใจไม่ดี....อันสุดท้ายนี่คือตัดกายไม่ได้เลย ไม่รู้ถึงความตายทุกนาที ทุกวัน ไม่จับเป็นอารมณ์..( รู้ว่าต้องตาย แต่คิดสั้นๆว่า ตายทุกคนแต่ยังไม่ถึงเวลาต้องตายตอนนี้ อีกนานกว่าจะตาย ) ..หลวงพ่อท่านบอกไว้เลยค่ะ ท่านจะไม่ทำให้ดิฉันเห็น จนกว่าจะตัดกายได้ ...อุปสรรคอันสุดท้ายของดิฉันคือ ไม่รู้จักเอาจิตจับพระ เอาตาไปเพ่ง แล้ว....ตอนสุดท้ายท้อใจมาก เริ่มคิดว่าจะไม่ฝึกแล้ว อธิฐานตั้งจิตไปว่าได้ไม่ได้ดิฉันไม่หวัง แต่ขอหัดเป็นการทำสมาธิทั่วไป ทั้งของมโนม กับธรรมกาย ( ไม่คิดหวังเอาดวงมรรค เอาแบบนั่งสมาธิทั่วไป )... พอตอนหลังเลิกคิดไปเลยว่าจะได้เห็น ทำไปเรื่อยๆ อยู่วันนั้นก็มาถึงค่ะ ^__^

 

และแล้ว ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นที่ตั้ง สำเร็จได้ด้วยใจ มีใจเป็นที่สุด อนุโมทนาด้วยนะคับ

 

อนุโมทนา ครับ
ข้าน้อยจะฝึกมั่งล่ะ เน่อ

 

ขออนุโมทนาด้วยนะคะ

พออ่านแล้วทำให้รู้สึกว่า

ฮึดขึ้นมาอีกแล้วซี อิอิ

 

โมทนาจ้า ธรรมใดที่ท่านได้แล้วขอผมได้บ้างด้วยครับ

 

ขอโมทนาด้วยครับ ใช่ๆอ่านแล้ว จะขอฮึดทำสมาธิบ้าง

 

แย่จังเรา ยังไม่ได้ฝึกจริงๆ จังๆ ซะที T_T