ประสบการณ์ในเรื่องการตัดสินความ เก๊/แท้..ของพระเครื่องวัตถุมงคล

ท่านใดที่เก็บบูชาพระเครื่องหรือเครื่องรางของขลังและวัตถุมงคลต่างๆ ไว้ที่หิ้งพระที่บ้านหรือบูชาติดตัวไว้ บางครั้งเป็นของเก่ามรดกตกทอดมาจากรุ่นบรรพบุรุษ ทวดปู่ย่าตายาย ท่านได้เก็บไว้สืบต่อกันมาจนสู่ยุคสมัยเรา หรือบางทีเราเองก็แอบไปส่องเช่าบูชามาตามแผงพระบ้าง ตามร้านพระเครื่องบ้าง หรือ ตามเว็บไซต์ที่ปล่อยเช่าบูชาบ้าง ไล่ประมูลเก็บพระเครื่องวัตถุมงคลต่างๆที่มีอยู่มากมายสมัยนี้มาบ้างหรือตามเก็บองค์ติดรางวัลงานประกวดพระเครื่องต่างๆ.... ทั้งหมดนี้ เยอะมาก นำมาอาราธนาติดตัวไว้บางส่วนแล้วอีกส่วนก็เก็บบูชาเข้ากรุเอาไว้ส่องดูและอวดโชว์กันด้วยความภาคภูมิใจ หรือด้วยศรัทธาเต็มเปี่ยมในพุทธคุณพระเครื่องวัตถุมงคล ของแต่ละเกจิอาจารย์ ที่ล้วนมากด้วย นิทานเรื่องเล่าขาน ประสบการณ์มากมาย ....

เมื่อถึงคราวต้องตัดสินใจปล่อยของออกไป เนื่องด้วยภาวะเศรษฐกิจ บีบคั้น หรือ ไม่มั่นใจว่าเป็นของแท้ หรือด้วยเหตุผลใดก็ตาม ...พระเครื่องของมงคลทั้งหมดนี้ถ้าเราคิดจะปล่อยขายออกไปให้คนเช่าบูชาต่อหรือต้องนำไปให้ร้านเช่าพระเครื่องตามที่ต่างๆ ตรวจสอบดูตำหนิ หรือสมัยนี้สามารถถ่ายรูปแล้วโพสต์ขายในเว็บได้สะดวกง่ายดาย( ต้องมีเรื่องเล่าประกอบ จะขายง่าย ) บางทีก็ส่งรูปไปโพสต์(เรียก"แห่") ถามผู้เชี่ยวชาญ สายตรง ของแต่ละครูบาอาจารย์ ตามเว็บบอร์ดต่างๆ ..... ที่นั่นบอกok. ที่นี่บอกไม่ ok. ส่งงานประกวดฯ..บางงานก็รับ บางงานก็ไม่รับ อยากออกใบประกาศ ฯ ให้เซียนดู..บางเจ้าตีแท้..บางเจ้าตีเก๊ ส่วนใหญ่แล้ว โดยเฉพาะพวกที่เรียกตัวเองว่า"เซียน" เมื่อตรวจดูพระเครื่องของเราแล้ว บอกว่า...เก๊บ้าง,ผิดพิมพ์บ้าง ,ไม่ทันยุคบ้าง ฯลฯหรือวิพากษ์วิจารณ์ต่างๆนานาทำนองลักษณะนี้ นี่คือปัญหาที่เจ้าของพระส่วนใหญ่พบเจอ เกิดงงสับสนวุ่นวายไปหมดเพราะมีหลายตำรา....เหตุนี้จึงเกิดความคิดว่าแล้วบทสรุป เราจะมั่นใจได้อย่างไร ว่าของที่มีอยู่กับตัวเรา หรือบูชาไว้ที่หิ้งพระที่บ้าน จะเป็นของแท้ หรือของเก๊(ที่หลงเสียเวลาเก็บมาตั้งนาน)กันแน่???

 

จะว่าไป การที่เราจะทุ่มใจเชื่อมั่นเลย โดย มั่นใจบุคคลใดบุคคลหนึ่ง มันเป็นการเสี่ยงเกินไป บางทีเขาส่องอย่างเดียวก็อาจไม่รู้จริง บ้างอ้างแต่ตำราที่ศึกษามา อย่าลืมว่าการเขียนตำราขึ้นมา ที่เป็นมาตรฐานให้คนรุ่นหลังศึกษากัน ก็เขียนกันตามของเท่าที่มีรวบรวมมาได้ทั้งนั้นแหละครับ ใครมีชื่อเสียง เขียนก่อนได้เปรียบก่อน ความจริงครูบาอาจารย์หลวงปู่หลวงพ่อ ทุกๆองค์ไม่ได้เขียนตำราดูพระเอาไว้นะว่าดูตำหนิอย่างไรดู บล็อกพิมพ์ มาตรฐานอย่างไร ให้สังเกตอะไรแท้ไม่แท้ ...ท่านแค่สร้าง ปลุกเสกแล้วแจกด้วยความเมตตาเป็นธรรมบรรณาการกับศิษย์ที่มาร่วมช่วยงานบุญต่างๆในยุคสมัยนั้นแค่นั้นเอง

แต่เป็นธรรมดา เมื่อคนต้องการของมาก ของมีประสบการณ์ ปากต่อปาก ทำให้เป็นที่เสาะแสวงหาของผู้คน ของจำกัด คนต้องการเยอะ พระเครื่องวัตถุมงคลเหล่านั้นจึงมีราคาสูงขึ้น เหตุนี้จึงมีคนเอาเปรียบ เจ้าเล่ห์ คิดทำปลอมแปลงขึ้นเพื่อหวังผลทางธุรกิจ จนเกิดของจริงของปลอมปนกันมั่วไปหมดในตลาดพระเครื่องฯ ...เลยมีกลุ่มบุคคลต่างๆที่สนใจ กลุ่มลูกศิษย์ เก็บสะสม รวบรวม ข้อมูลรุ่นต่างๆเท่าที่ทราบ และพอจะหาของได้...นำมาส่องกล้องศึกษา เรียนรู้ดูตำหนิพิมพ์ต่างๆจัดเขียนขึ้นเป็นตำราอ้างอิงเพื่อการศึกษาและสะสม โดยเป็นหลักเกณฑ์มาตรฐานสากลที่ใช้ในวงการฯ จากนั้นเลยยึดถือกันมาโดยตลอด โดยเข้าใจว่า ต้องใช่เฉพาะที่เขียนบอกกันไว้ตามนั้น ถ้านอกเหนือจากตำราก็แสดงว่าไม่ใช่...เป็นของเก๊ของปลอมที่ทำขึ้นมาขายหรือทำเสริมขึ้นยุคหลัง

ความจริงแล้วพระเครื่องวัตถุมงคลต่างๆที่พระเกจิครูบาอาจารย์ท่านได้สร้างไว้มีจำนวนมากเกินกว่าที่ตำรา ที่คนเหล่านั้นเขียนไว้ แต่เขาไม่ทราบหรือหาของอ้างอิงได้ไม่ครบถ้วน หรืออาจได้ของเก๊ฝีมือมา ก็เขียนเท่าที่มีข้อมูล คนอื่น(ที่เริ่มสนใจติดตามภายหลัง )ไม่รู้ ก็เลยเชื่อตามกันมาว่ามีแค่ที่เคยพบเคยเจอทั้งองค์จริงและรูปภาพ เท่าที่เคยรู้สัมผัสมา...มีแค่นั้น นอกนั้นของเก๊ ของเสริมไม่ทันยุค แต่ความจริงมันไม่ใช่ เพราะถ้าต้องให้คนที่เกิดไม่ทันท่านสร้าง หรือ เกิดทันสมัยท่านแต่ไม่มีส่วนร่วมในพิธีการจัดสร้างและปลุกเสก...แค่สนใจศึกษาและสะสมซื้อขาย เป็นธุรกิจ...มาฟันธงว่าแท้หรือเก๊ ...สิ่งนี้ก็ไม่น่าจะยุติธรรมถูกต้องเสมอไป เพราะมันมีผลประโยชน์ทางธุรกิจจำนวนมหาศาลเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเสมอ

เหตุนี้จึงเกิดเรื่องราวเล่าขานกันมากมายในวงการพระเครื่องของบ้านเรา มีการจัดตั้งรวมกลุ่มตัวเอง เป็นสมาคม ชมรม ฯลฯ ที่เรียกว่า"เซียนพระ" จัดทำตำราดูพระของตัวเอง พิมพ์เป็นรูปเล่มนำพระเครื่องวัตถุมงคลปล่อยให้บูชาออกไปในราคาที่สูง และมีการจัดงานประกวดพระเครื่องฯขึ้น....ก็เพื่อโชว์ผลงานพระของกลุ่มกันเองที่ปล่อยออกไปให้ลูกค้าและส่วนหนึ่งเป็นการการันตีให้ติดรางวัลเพื่อความมั่นใจว่าของที่ได้จะแท้และสวยสมบูรณ์ ถือเป็นที่ยอมรับในวงการฯ อ้างอิงคนใหญ่คนโตในสังคม เป็นการป้องกันลูกค้าเกิดความลังเลสับสน ขอเปลี่ยนของคืน ขอคืนเงิน พร้อมเรื่องวุ่นวายอื่นตามมา ( คนทั่วไป No Name ส่งเข้าประกวด เป็นพระจากนอกกลุ่ม ก็ไม่รับ หรือรับแต่ไม่ติดรางวัล คนส่งเยอะ ก็ได้ทุนค่าจัดงานประกวด ฯเยอะ)

 

สมาคมชมรมพระเครื่องฯจึงเกิดขึ้นมามากมายสมัยนี้ งานประกวดฯก็มีมากมาย ต่างกลุ่มก็ต่างมีตำราเล่นหาดูตำหนิ ไม่เหมือนกัน หรือคล้ายกันก็มี ถ้าลูกค้าบูชา ออกไปจากกลุ่มสมาคมไหน ก็เป็นที่ยอมรับแค่ในกลุ่มนั้นๆ ถ้าลองแห่ไปส่งประกวดกลุ่มอื่นโดนตีเก๊หมด.... เหตุนี้จึงเกิดการรวมกลุ่มสมาคมย่อยขึ้นมากมายในบ้านเรา ก็เพื่อออกใบการันตีว่าพระเครื่องตามคติตำราความรู้และข้อมูลประวัติที่ศึกษามา เฉพาะกลุ่ม ... ทำให้เกิดข้อได้เปรียบเสียเปรียบกัน ....กลุ่มสมาคมฯไหนมีศักยภาพ รวมกลุ่มย่อยได้เยอะกว่า และมีกลุ่มสมาชิกร้านค้าทั่วประเทศครบทุกภาค มีการโปรโมทออกรายการทีวี ออกเว็บไซต์ ออกนิตยสาร มีการตลาดที่ดีและดังเท่าไหร่...ก็จะยิ่งมีกำลังต่อรอง มีน้ำหนักความน่าเชื่อถือเป็นที่ยอมรับกันมากเท่านั้น แสดงว่า ใครมีอิทธิพลมากก็ได้เปรียบมากเป็นธรรมดา เป็นการผูกขาดในการฟันธงว่า...ของจริง/ของเก๊

ปัญหาเรื่องพระเก๊พระปลอมจึงมีมากขึ้นเรื่อยๆความจริงแล้วเรื่องของปลอมนั้นมีมานาน ก็ต้องมีคู่กับพระแท้มาตลอด....เป็นสัจธรรม ปัญหาเรื่องพระปลอมนั้นสำหรับผู้ที่ศรัทธาจะเช่าหามาบูชาศึกษาและสะสม จึงเกิดปัญหามากถ้ามองย้อนไปสมัยก่อนสัก 50 -100 ปี สมัยนั้นการปลอมแปลงพระเครื่องนั้นยังทำได้ไม่เนียนเหมือนพิมพ์เดิม พอแยกออกได้ไม่ยากนัก แต่เทคโนโลยีสมัยปัจจุบัน การทำปลอมแปลงเลียนแบบได้มีการพัฒนาขึ้นมาก ทำได้ใกล้เคียงของแท้มาก ย่อมเป็นปัญหาของผู้ที่เพียงแค่ศรัทธา และหามาสะสม เพราะการทำปลอมฝีมือดีๆนั้น ใช้วิธีการถอดพิมพ์จากคอมพิวเตอร์ และแกะแม่พิมพ์ออกมาได้เหมือนทุกประการ รวมทั้งเนื้อหามวลสาร เทคนิคการแต่งผิวให้ดูเก่าเข้มขลัง จนเราแทบไม่สามารถแยกออกได้ด้วยการส่องกล้องธรรมดา ทั้งยังมีของเสริม เฉพาะกิจประเภทลับลวงพราง ทำขึ้นเอง มีตำหนิรู้กันเองในกลุ่ม ทำของเก๊เป็นของจริง ดิสเครดิตของจริงให้เป็นเก๊ มีตำนานนิทานเล่าประกอบและการยืนยันจากคนดังที่น่าเชื่อถือในสังคม มีภาพในหนังสือและเว็บไซต์ มีรางวัลการันตีจากงานประกวด ฯ... คนไม่มีความรู้จึงเชื่อและมักตกเป็นเหยื่อ ของการโฆษณาหลอกปล่อยพระจากพวกมิจฉาชีพเหล่านี้เสมอ

 

พระแท้หรือพระปลอมนั้นความจริงในการพิจารณาก็ย่อมมีเหตุผลมาอธิบายได้แทบทั้งสิ้น ซึ่งเหตุผลของฝ่ายใดมีน้ำหนักความน่าเชื่อถือและมีหลักการที่ชี้ให้เห็นได้ชัดเจนดีกว่าก็น่าจะเป็นที่น่าเชื่อถือ ยอมรับได้มากกว่า เช่นอ้างอิงแบบพิมพ์ อ้างอิงกรรมวิธีการสร้างในสมัยนั้นๆ และโดยเฉพาะถ้านำพระแท้ๆแบบเดียวกัน ที่เป็นที่ยอมรับสากลหลายๆองค์มาเปรียบเทียบกัน ถ้าเหมือนคล้ายกันทั้งหมด ก็แสดงว่าพระองค์ที่มีปัญหาไม่เหมือนองค์อื่น ก็น่าจะเป็นของปลอม แต่ต้องศึกษาให้ชัดเจน ซึ่งไม่แน่นอน อาจมีรุ่นพิเศษ,รุ่นแจกเฉพาะศิษย์ใกล้ชิดช่วยงาน,รุ่นแจกเฉพาะกรรมการ, รุ่นลองพิมพ์ ,รุ่นนำฤกษ์ และ รุ่นอื่นๆเฉพาะกิจมากมาย แต่ทุกอย่างย่อมสามารถอธิบายได้ด้วยเหตุและผลเสมอ

ถ้ากลุ่มสมาคมใดมีความเห็นแตกต่างกันออกไปและไม่สามารถอธิบายได้ด้วยเหตุและผล ที่ดีพอก็แสดงว่า กลุ่มสมาคมนั้นยังไม่มีความชำนาญเชี่ยวชาญพอในพระเครื่องเหล่านั้น จึงขาดความน่าเชื่อถือ ....ปัจจุบัน สังคมพระเครื่องนั้นกว้างขวางขึ้น มีผู้ทำอาชีพเปิดร้านค้าขายกันมากขึ้น มีการเผยแพร่ข้อมูลมากขึ้น มีข้อมูลออนไลน์ให้ศึกษา ปัญหาจึงเกิดมากขึ้นตามมา คนที่รู้จริงก็มี คนที่ไม่รู้จริงก็มี ...เป็นธรรมชาติ มีการเล่านิทานประกอบการปล่อยพระก็เยอะ ผู้คนที่มีความศรัทธาและชื่นชอบเช่าหาเพื่อศึกษาและสะสม ก็คือคนที่อยากได้พระไว้บูชาด้วยศรัทธาแท้จริง เชื่อมั่นในพุทธคุณว่ามีจริงอยากได้เก็บไไว้บูชาจริง จะเริ่มไม่ไว้ใจไม่มั่นใจ ดังนั้นร้านค้าที่ประกอบอาชีพซื้อขาย ถ้าไม่ช่วยกันทำความถูกต้องให้ปรากฏชัดเจนมีแบบแผน ปัญหาจะเกิดไปเรื่อยๆจนผู้ที่ศรัทธาเช่าบูชาเกิดความเสื่อมศรัทธาไปในที่สุด ดังที่เคยมีคำเรียกว่าวงการพระเครื่องว่าเป็น "แดนสนธยา" น่าเบื่อหน่าย เข้าถึงได้ยาก

ดังนั้นในวงการ นี้สิ่งที่สำคัญที่สุด คือเราต้องศึกษาค้นหาความจริงด้วยตัวเอง ต้องมีความมั่นใจ ดูให้ขาด ไม่ต้องเที่ยวถามใคร ไม่ต้องเอาไปแห่ เราต้องลองขยันหาจุดเด่นของพระแต่ละพิมพ์ ต้องจดจำอะไร พิจารณาดูหลายองค์ ดูโค้ดดูตำหนิต่างๆ ให้เป็น สอบถามเพื่อนในวงการดู หาข้อมูลอ้างอิง ในอินเตอร์เน็ต ตามเว็บบอร์ดต่างๆ จะไม่โดน"ตกควาย" ง่ายๆ แต่จนแล้วจนรอด ก็โดนอีกนั่นแหละ ปัญหาเกิดแบบเดิม คนนั้นว่าแท้คนนั้นว่าเก๊ มั่วไปหมด จนผมท้อใจ

จากปัญหาทั้งหมดที่กล่าวมานี้ ผมจึงคิดว่าทำอย่างไร ถ้าเราต้องการจะทราบให้แน่ชัดว่าพระเครื่องวัตถุมงคล ที่เราได้เก็บบูชาไว้ ไม่ว่าได้มาด้วยวิธีใด เป็นของแท้จริงๆหรือไม่ ...คือว่าอยากรู้จริงๆโดยไม่เกี่ยวกับผลประโยชน์หรือการพาณิชย์ใดๆ... เพียงแค่อยากทราบว่าที่เราห้อยบูชาหรือเก็บไว้ ทั้งหมดนั้น...ได้มีการสร้างและปลุกเสกทันยุคสมัยครูบาอาจารย์แต่ละองค์จริงหรือไม่ เพราะเรื่องอานุภาพพุทธคุณนี้ส่งผลต่อชีวิตเรา เพราะผมไม่ได้ต้องการห้อยพระเพื่อแค่ไว้โชว์ใคร ไว้ปล่อยขาย...แต่เพราะศรัทธาในพุทธคุณบารมีที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านประสิทธิ์ประสาทลงไว้ ในองค์พระเครื่อง ด้วยจิตเมตตาต่อเหล่าศิษย์ยานุศิษย์ เพื่อช่วย คุ้มครอง ภัยอันตราย ช่วย เรื่องทำมาหากิน เป็นสิริมงคลเสริมในชีวิต แต่ถ้าเราได้ของเก๊มา แล้วเข้าใจว่าเป็นของแท้ อย่างนี้น่าเป็นห่วงครับ

 

ผมจึงคิดทางออกของปัญหาเหล่านี้ ว่าต้องมีวิธีการที่แน่ชัดและมั่นใจ โดยการลองผิดลองถูกมากมาย ผมใช้ทุกวิธีที่มีความรู้และทราบจากเพื่อนๆในทุกวงการ... ผมลองทุกอย่าง ทั้งวิธีที่เป็นการใช้ทางด้านวิทยาศาสตร์มาพิสูจน์ เป็นรูปธรรมได้ชัดเจน เช่น การนำพระเครื่องไปหาอายุการสร้าง โดยวิธีทางรังสีวิทยา..ว่าสัมพันธ์กับอายุพระเครื่องที่สร้างในยุคสมัยนั้นจริงหรือไม่ ,วิธีการพิสูจน์โดยหามวลสารในพระเครื่องที่ทำปฏิกิริยาทางเคมีกัน...เพื่อยืนยันว่ามีมวลสารชนิดนั้นอยู่จริงหรือ, วิธีการนำพระเครื่องไปถ่ายภาพรังสีออร่า ที่ปรากฏออกมาโดยใช้กล้องเคอเรียน ว่ามีพลัง ปลดปล่อยออกมาหรือไม่ แบบไหน ,วิธีการฉายรังสีเอกซเรย์ เพื่อดูเนื้อหาด้านในมวลสารพระเครื่อง ฯลฯ ซึ่งวิธีการเหล่านี้ที่กล่าวมา ได้ยอมรับเป็นสากล และสามารถยืนยันพิสูจน์ได้ตลอดเวลา มีความน่าเชื่อถือสูงแน่นอน แต่ข้อเสียคือมีค่าใช้จ่ายในการดำเนินการและมีขั้นตอน วิธีการที่ยุ่งยากหลายประการกว่าจะทราบผลได้ ผมหมดเงินไปกับเรื่องนี้เยอะมาก แต่ก็คุ้มได้แยกพระแท้ออกจากของปลอม

ความจริงยังมีอีกหลายวิธี ที่เราจะทราบผลในเรื่องพุทธคุณ อานุภาพที่บรรจุอยู่ในองค์พระเครื่องและวัตถุมงคลเครื่องรางของขลังแต่ละชนิด เช่น คนใจถึงหรือนักเลงโบราณก็อาจใช้วิธีลองของโดยการนำพระเครื่องไปทดลองยิงดู โดยใช้ปืนบ้างอาวุธสงครามบ้างทั้งมีดดาบขวาน ลองทุกวิธี ทั้งกับคนและสัตว์ วิธีแบบนี้ ข้อดีคือสามารถ รู้ผลได้รวดเร็ว ชัดเจน ด้วยตัวเราเองและประจักษ์ต่อสายตาพยานทุกคนที่รู้เห็นกันลองของ แต่ข้อเสียคือ เป็นการสร้างบาปกรรมหนักกับชีวิตคนและสัตว์ และก็เพียงแค่พิสูจน์ได้เฉพาะเรื่องป้องกันอาวุธ ประเภทหนังเหนียวคงกระพันมหาอุดเท่านั้น แต่ถ้าเรื่องของเมตตาค้าขายมหาเสน่ห์ จะผิดพลาดได้ง่าย และบางอย่างครูบาอาจารย์ไม่ต้องการให้นำไปลองเล่น...จึงยิงออกของเสียหายแตกหักได้ ทั้งผู้ทดสอบลองของต่างต้องพบกับอาถรรพ์คำสาปแช่ง และเทพที่ดูแลรักษาให้โทษอีกหลายประการบ้างก็พิกลพิการ มีเรื่องร้ายเข้ามาตลอด มีอันเป็นไปก็มาก ซึ่งพอทราบข่าวกันบ้าง ในหมู่คนที่ชอบลองของทำนองนี้

มันมีการลองของอีกหลายอย่าง เช่นใช้เข็มฉีดยาแทง ,วิธีการกำในมือแล้วแหย่ไปในรังมด รังผึ้ง, วิธีวางบนหน่อกล้วยที่ตัด, วิธีการจุดไฟที่เชือกวางพาดวัตถุมงคล และอีกหลายวิธีมากมาย ที่ผมลองมาทั้งหมด .... สรุปว่า OK ทุกวิธี แต่ยุ่งยากเสียเวลา ขั้นตอนมาก กว่าจะรู้ผล และ ที่สำคัญคือได้ของแถมจากเหตุอาถรรพ์ ที่ทำให้ชีวิตแย่ลง จึงต้องหยุดลองวิธีเหล่านี้โดยปริยาย

 

และในที่สุด ผมก็พบอีกวิธี ที่สามารถพิสูจน์ได้ว่าพระเครื่องหรือวัตถุมงคลทั้งหมดเหล่านั้น มีพุทธคุณบารมีอานุภาพบรรจุสถิตย์อยู่แท้จริงหรือไม่ โดยไม่มีผลกระทบอาถรรพ์ข้างเคียง ประหยัดงบ รู้ผลรวดเร็ว มั่นใจแน่นอน คือ การสัมผัสอานุภาพบารมี หรือที่หลายคนคุ้นหูว่า "การจับพลังพระเครื่อง" นั่นเอง

แต่ต้องเป็นการจับพลัง พระเครื่องโดยอาศัยท่านที่มีพลังอำนาจทางจิตสัมผัสพิเศษจริงๆเท่านั้นที่สามารถรับรู้ถึงพลังงานอนุภาพที่ปลดปล่อยออกมาจากพระเครื่องวัตถุมงคลแต่ละชนิดได้อย่างลึกซึ้งละเอียดละออ ตามภูมิจิตภูมิธรรมของแต่ละท่านที่สะสมมา... ซึ่งความสามารถพิเศษเฉพาะตัวแบบนี้คนทั่วไปที่ไม่ทราบความจริงก็จะไม่เชื่อถือยอมรับ ก็เพราะเหตุว่าตัวเองทำแบบนี้ไม่ได้ หรือทำได้บ้างไม่ได้บ้าง ไม่มีความมั่นใจ และก็ได้ข่าวในทางลบจากคนในวงการฯ (เหตุเพราะเรื่องผลประโยชน์ และเจอพวกมั่วไม่รู้จริง เรื่องพลังงาน ).. คนเหล่านี้จะรีบปฏิเสธวิธีการจับพลังทันที หาว่ามั่ว มโนไปเอง คิดไปเอง ฯลฯ

ในความเป็นจริงต้องยอมรับว่าวิธีการพิสูจน์แบบนี้มีอยู่มาเนิ่นนานแล้ว เช่นคนโบราณ มีวิธีการปลุกพระเครื่อง แบบตัวสั่นโยกโครง มือวนร่ายรำ การวัดคืบขอชมอำนาจบารมีพลังพุทธคุณ ฯลฯ

จากประสบการณ์ส่วนตัวในวงการพระเครื่อง เท่าที่ผมเองลองพิสูจน์มาทุกรูปแบบวิธีการ ทุกวิถีทางแล้วเพียงเพื่ออยากรู้ความจริงเท่านั้น เพราะมัวฟังแต่คนอื่นฟันธงมันไม่เหมือนเรากระโดดลงไปลุยคลุกคลีด้วยตนเองในทุกเรื่องที่สนใจอยากรู้และคาใจเรา ...เนื่องจากผมต้องการรู้ความจริงให้ได้ไม่ว่าจะเป็นการหาทุกตำราที่มีเขียนขึ้นมาขาย..เพื่ออ่านศึกษาดูพิมพ์ดูจุดตำหนิลับต่างๆที่เป็นมาตรฐานสากลยอมรับ การเข้าไปคลุกคลีกับพวกเซียนในวงการเพื่อขอความรู้ หรือไม่ก็นำพระเครื่องไปพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ทุกแบบ รวมทั้งการพิสูจน์ลองของในค่ายทหารใช้อาวุธเกือบทุกชนิด รวมถึงวิธี สุดท้ายในเรื่องพิสูจน์ทางพลังจิตสัมผัส ก็ได้นำไปขอความเมตตาจากครูบาอาจารย์ทั้งที่เป็นพระภิกษุและพระฤาษีฯ แม่ชี ฆราวาสที่ปฏิบัติธรรมหลายท่านที่มีอภิญญาจิต รู้จริงสามารถ ช่วยตรวจสอบวัดพลัง และทั้งลองฝึกสัมผัสพลังดูด้วยตนเอง

ผลสรุปจากที่ลองพิสูจน์มาทั้งหมด ผมสามารถบอกได้ว่าทุกวิธีมีทั้งข้อดีและข้อเสีย แต่ผมจะไม่กล่าว ลงรายละเอียดไว้ในที่นี้ เพราะมันอธิบายซับซ้อนเกินไป แต่กำลังจะบอกเฉพาะวิธีที่ผมสรุปแล้วว่าโอเคที่สุด และให้ความเชื่อมั่นในผลแน่นอนที่สุด มีข้อเสียผลกระทบน้อยที่สุด ได้ผลรวดเร็วทันใจ มีค่าใช้จ่ายน้อย คือ....การให้ผู้เชี่ยวชาญนักพลังจิตหรือท่านผู้มีภูมิจิต มีฤทธิ์อภิญญา รู้วิชาด้านจิตสัมผัสช่วยในการตรวจประเมิน พลังบารมีอานุภาพ ที่สถิตบรรจุอยู่ในองค์พระเครื่องและวัตถุมงคลเหล่านั้น แต่ปัญหาว่าเราจะไปเจอท่านเหล่านั้นที่มีภูมิจิตภูมิธรรมรู้จริงได้แค่ไหน โดยส่วนใหญ่ที่ผมเจอจะเป็นพวกมั่วๆ...ทำตัวเป็นผู้วิเศษ เดาส่งเดชกันไปเรื่อย อ้างโน่นอ้างนี่ ทำให้ภาพของการจับพลังลักษณะแบบนี้ มีภาพลักษณ์ออกมาติดลบ คนจึงไม่มั่นใจเชื่อถือ ...แต่ถ้าเราได้พบเจอท่านที่มีจิตสัมผัสทำได้จริง นักอภิญญาจิต ผมพิสูจน์แล้วว่าผลออกมา จะตรงแน่นอน100%เลยทีเดียว...ถือว่าแม่นยำมาก

ข้อมูลที่ได้รับจะตรงตามความเป็นจริงทุกประการ ไม่ต้องอาศัย ข้อมูลอ้างอิงนิทานใดๆ ไม่มีผลประโยชน์เรื่องการพาณิชย์มาเสนอจูงใจ ไม่ต้องอ้างอิงตำรามาตรฐานพระเครื่องในวงการ ไม่ต้องมีการเล่าประวัติหรือนิยาย หรือประสบการณ์ต่างๆประกอบการประเมินผลเลย ถือว่าสุดยอดที่สุด... แต่ปัญหาว่าเราจะไปพบเจอท่านที่มีภูมิจิตสัมผัสเหล่านั้นได้ที่ไหนกันบ้างเรื่องนี้มีคำตอบ

 

ผมเองออกเที่ยวตระเวนไปตามหาพิสูจน์ข้อเท็จจริงเรื่องนี้แบบลองผิดลองถูกตามสถานที่ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นวัดวาอาราม ตามป่าตามถ้ำหรือตามบ้าน ตามสำนักเข้าทรงองค์เจ้าที่ร่ำลือว่าแน่ เก่งจริง รู้จริงมามากมายนับไม่ถ้วนทั้งในประเทศและหลายแห่งทั่วโลก... จนมีอยู่คราวหนึ่งได้พบเข้ากับสถาบันฯแห่งหนึ่ง ที่เป็นแหล่งรวบรวมนักอภิญญา อาจารย์ซินแส ที่มีพลังจิตระดับอาจารย์ยอดฝีมือมารวมตัวกัน คล้ายเป็นที่เก็บตัวของยอดนักมายาจิตหลายท่านที่อยู่ตามสถานที่ต่างๆ ทั้งในประเทศและ หลายแห่งทั่วโลก ... ผมประทับใจวิธีการแบบนี้ที่สุด เพราะตรวจสอบเพียงแค่ส่งภาพถ่ายพระเครื่องวัตถุมงคลไปเท่านั้นก็ทราบผลว่าแท้/เก๊ ทันที ไม่ต้องนำ องค์จริง ตัวจริง ไปวัดพลังเลย แจ๋วมาก หมดปัญหาเรื่องการเดินทาง เรื่องของเสียหายและถูกสับเปลี่ยนได้ อีกทั้งยังไม่เกิด บาปอกุศลกรรมจากการใช้งานขอแรงพระสงฆ์หรือท่านที่ปฏิบัติธรรมช่วยตรวจวัดพลังด้วย ( โดนเวรกรรมแบบนี้ไปเยอะแล้วครับ 555)

ผมเริ่มจากการลองพิสูจน์ฝีมือของอาจารย์ในสถาบันนี้โดยการส่งภาพวัตถุมงคลไปตรวจพลังมากมายหลายรายการ ทั้งนำของเก๊ ที่ตรวจจากวิธีทางวิทยาศาสตร์...ส่งไปทดสอบ และบางองค์ก็นำของแท้ที่มั่นใจซึ่งตรวจผ่านวิธีทางวิทยาศาสตร์ ผ่านการลองยิงและผ่านงานประกวดวงการพระเครื่องไปตรวจสอบ ภาพจากเวปไซด์ ภาพจากหนังสือพระที่วางขาย บ้างก็แกล้งลองนำส่งของเก๊แบบห่อผ้ากระดาษไปเลย ไม่ให้รู้ว่าข้างในเป็นอะไร หรือบางครั้งลองห่อกระดาษเปล่าไปก็มี ...เพราะอยากลองของว่า เขาแน่จริงหรือเปล่า 555

ผมลองทดสอบดู มากมายหลายองค์ ลองหลายวิธี หมดเงินไปพอสมควร (รายการละ 200 บาท) เพื่อจะยืนยันว่าเชื่อถือได้แค่ไหน รู้จริงหรือมั่วนิ่ม และผลสรุปออกมาว่า ท่านเหล่านั้นรู้ได้จริง ผลใบประเมินเชื่อถือแม่นยำ 100% แสดงว่าท่านเหล่านั้นต้องมีอภิญญาสามารถสัมผัสพลังงานและบารมีอานุภาพ ที่ปรากฏออกมาจากพระเครื่องเหล่านั้นได้จริง....มิใช่แค่ใช้ตาส่องกล้องดูพิมพ์ตำหนิต่างๆตามตำรา แล้วฟันธงว่า...แท้/เก๊ เพราะพระบางองค์ผมห่อกระดาษไปเขียนหมายเลขไว้เท่านั้น และถ่ายภาพส่งไป ไม่มีทางที่จะเห็นได้ว่าข้างในคือพระเครื่ององค์ใดเลย รู้แต่หมายเลขที่เขียนบนกระดาษห่อ ผลออกมาทำให้ผมต้องทึ่งมากในความสามารถภูมิจิต สัมผัสที่แม่นยำชัดเจน สามารถลองได้พิสูจน์ได้ และที่ทำให้ผมชอบใจมากที่สุดคือเพียงแค่ถ่ายภาพ ส่งไปหรือนำรูปภาพ จากที่ไหนก็ได้ส่งไปให้ ....ก็ทราบผลทันทีว่าเป็นของแท้หรือของเก๊ ผมให้ความแม่นยำสูงถึง 99 เปอร์เซ็นต์เลยทีเดียว ซึ่งมันเป็นเหตุเพียงพอที่ผมจะยอมเสียเงินจ่ายเพื่อบูชา พระเครื่อง วัตถุมงคล ของแท้มาครอบครองบูชา ...ส่วนตัวผมจะชอบ Copy ภาพจากในเว็บประมูลพระเครื่องที่เราสนใจจะบูชา นำไปส่งตรวจสอบก่อน ....ถ้าเป็นพระแท้ ค่อยสู้ราคาประมูล หรือถ้าเป็นของที่มีมูลค่าสูงหลักแสนหลักล้าน... ก็ให้ร้านค้าเขาถ่ายรูปส่งมาให้ดูก่อน ถ้าส่งตรวจสอบเป็นของแท้ ก็สามารถโทรนัดคุย ส่องพระ เจรจาต่อรองราคากันได้ภายหลัง ... เป็นวิธีที่ง่าย มั่นใจ สบายที่สุดแล้วครับ ตัดปัญหาเรื่องของเก๊ ของปลอม ของทำเสริม ได้ 100%

การเห็นเพียงแค่รูปถ่าย และสามารถสรุปตรวจสอบสัมผัสดูพลังพุทธคุณอานุภาพที่บรรจุอยู่ และปลดปล่อยออกมาได้นั้น...จัดว่าเป็นสุดยอดความสามารถอันน่าทึ่ง ที่ผมเองยังยอมรับ ...ถือเป็นบทสรุปวิธีที่สะดวกง่าย ทั้งยังแม่นยำชัดเจนที่สุด ในการตรวจพิสูจน์ฟันธงว่าพระเครื่องวัตถุมงคลที่เราบูชา อยู่นั้นเป็นของแท้หรือของเก๊ ในวงการพระเครื่องซึ่งเต็มไปด้วยกลเล่ห์อุบายเชิงพาณิชย์ เช่นทุกวันนี้ครับ

 

นี่คือพระเครื่องชุดล่าสุดที่พึ่งตรวจ สอบมา โดนเก๊ไปเต็มๆทั้งหมดเลยครับ

 

พระสมเด็จ ชุดใหญ่

 

ข้อมูลที่น่าสนใจจากการนำพระเครื่องวัตถุมงคลที่บูชามาจากที่ต่างๆ มาตรวจสอบด้วยวิธีการนี้ ...มีข้อสังเกตให้คิดหลายเรื่อง เช่น บางทีเว็บไซต์ดังๆมีชื่อเสียง ก็นำของเก๊ออกมาขาย, ตามร้านพระเครื่องใหญ่ๆ ก็มีของไม่แท้เยอะ และที่น่าตกใจ คือมีพระเครื่องบูชาหลายอย่าง ที่บูชาจากตู้วัดโดยตรง ในยุคสมัยครูบาอาจารย์ท่านไม่อยู่แล้ว เมื่อนำไปตรวจสอบ หลายวัด เป็นของทำเสริมขึ้นมา ไม่ทันครูบาอาจารย์หลวงปู่หลวงพ่อสร้าง( ขออนุญาตไม่บอกชื่อวัดนะครับ ) แต่นำมาขายที่ตู้วัดให้คนไปบูชา อันนี้น่ากลัวครับ เพราะไม่ช่วยคุ้มครองป้องกันภัยไม่มีอนุภาพใดเลย แต่คนมั่นใจว่าบูชาจากตู้วัด ได้พระแท้แน่นอน อันนี้น่ากังวล

 

เครื่องรางของขลังจากเว็บดังหลายแห่ง และบูชาจากตู้ในวัด ผมก็โดนมาครับ ดูตัวอย่าง

 

พระเครื่อง จากตู้ของวัดแท้ๆอีกหลายรายการ แล้วแบบนี้คนไม่รู้ นึกว่าบูชาที่วัดเลย ได้ของแท้แน่นอน ผมเป็นห่วงครับ ดูตัวอย่างด้านล่าง

 

ขอบคุณสำหรับความรู้

 

มีท่านหนึ่งสอบถามมาครับ ว่าที่ลองปืนมาทั้งหมด ประทับใจพระเครื่ององค์ไหนที่สุด

ตอบ: ถ้าพูดถึงเรื่องมหาอุตม์กันอาวุธปืน ผมประทับใจ หลายรายการครับ ขอยกตัวอย่างสมัยแรก นำไปลองที่ค่ายทหาร แถวฉะเชิงเทรา และต่อมา ก็ส่งองค์ที่ผ่านการทดสอบ(สมัยลองของ)ให้สถาบันฯ ประเมินตรวจพลังงานพุทธคุณ .... ผลออกมาตรงกัน 100% ....พอมาช่วงหลังที่ผมรู้จักสถาบัน ฯ ผมใช้วิธี Copy ภาพถ่าย จากในเน็ต (ที่เขาลองปืนกันเป็นร้อยรายการผ่าน 13รายการ.. แนวๆนี้ หรือแนวที่เป็นข่าวออกหนังสือพิมพ์ว่าโดนยิงแล้วรอดรถคว่ำแล้วรอด) อยากรู้ว่าจริงไหม? เลยส่งไปตรวจสอบดู.... ต้องยอมรับครับ ว่าของท่านแน่นอนจริง พอตรวจประเมินเรียบร้อย ความจริงมีเยอะ แต่เอาที่ผมประทับใจ...เรียกว่าชอบถูกใจจริงๆ ก็มีหลายรายการ แต่ส่วนใหญ่ เป็นเหรียญหายากแล้ว มีราคาสูง บ้างก็เป็นพระท้องถิ่นที่ไม่มีคนค่อยรู้จัก แต่ที่น่าสนใจเรื่องพลังพุทธคุณที่สุด ก็มีรายการดังต่อไปนี้ครับ (ขออนุญาตไม่ลงใบประเมินให้ชมนะ ) แต่สภาพเหรียญแท้ จากเว็บ ชื่อดัง....อันนี้การันตีผลงานได้ครับ... สมราคาคุย เรื่องเหนียวสุดๆ กันอาวุธทุกชนิด ทั้งระเบิด มีด ดาบ ปืนผาหน้าไม้ ลองเมื่อไหร่ได้เมื่อนั้น ของดีต้องลองได้ ขอรับประกัน....( ขอลงรูปอย่างเดียวนะไม่บอกว่าพระอะไรวัดไหนคิดว่าหลายท่านคงทราบ)

 

ยังมีต่อครับ เอาที่ลองยิงแล้วผ่านนะ ตามนี้เลยครับเพิ่มเติมอีกหน่อย

 

พระเครื่องที่ลงทั้งหมดนี้ส่วนใหญ่ ผมครอบครองเป็นเจ้าของเรียบร้อยแล้วครับ มูลค่ามหาศาลไม่ต้องพูดถึง เชิญเซียนและผู้รู้วิจารณ์ได้เลยครับ.... ลงให้ชม เรียกน้ำย่อยก่อนครับยังมีอีกมาก ผมยินดีน้อมรับคำวิจารณ์ทุกอย่างครับ ขอบคุณมากครับที่ติดตาม ว่างๆจะนำความรู้เรื่องการลองของมาลงให้ชมอีก นะครับ ถ้ามีเวลาว่าง

 

ผมจะเล่าให้ฟังเกี่ยวกับ การพิสูจน์หาอายุทางวิทยาศาสตร์ เอาแบบคร่าวๆเท่าที่พอจะรู้นะครับ คือพระแท้ต้องมีความเก่า (ไม่นับพระเกจิใหม่ๆ) ความเก่าไม่ใช่ตำหนิพิมพ์ทรงต่างๆ แต่คือลักษณะพัฒนาการทางด้านวัสดุศาสตร์ สามารถตรวจสอบและวิเคราะห์ได้ตามกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ คือเขาใช้เครื่อง X-Ray Fluorescent (XRF) ซึ่งราคาเครื่องอย่างดีก็เป็นสิบล้านขึ้นแล้วครับ ปัจจุบันนี้มีใช้กันอยู่หลายหน่วยงานทั้งที่ สตช, กรมศุลฯ, บริษัทน้ำมัน, ม.เกษตร ฯลฯ ตอนนี้หน่วยงานรัฐ และเอกชนบางแห่ง สามารถหาอายุของวัสดุ (แบบไม่ต้องบดทำลายวัตถุก่อน )อายุต่ำสุดได้ประมาณที่ 40 ปี

เครื่อง XRF (X-ray Fluorescence) สามารถวิเคราะห์ชนิดของโลหะประเภทต่างๆรวมทั้งปริมาณสัดส่วนได้อีกด้วย (Quality and Quantity) โดยหลักการ คือ ยิงแสง x-ray เข้าหาวัตถุ/ แล้ววัดสเปรคตรัม ของสีที่สะท้อนออกมาจากวัตถุ เพื่อ อ่านค่าว่าผิวของวัตถุประกอบด้วยธาตุอะไรบ้าง
เช่นการตรวจสอบพระสมเด็จ...หลักการพิจารณา คือ ค่าตัวเลขมวลสาร(ของแข็ง) และตัวประสาน(ของเหลวที่มาทำให้มวลสารคงรูป) ต้องเป็นไปในทิศทางเดียวกันคือ อายุไล่ๆกัน ความหนาแน่นต้องถึงค่า ต้องไม่มีวัสดุสังเคราะห์ในเนื้อ เช่นเรซินสังเคราะห์ อคิลิคเรซิน หรือโพลิเมอร์ ในเนื้อครับ ส่วนมวลสารเก่า ถ้าเอามาผสมของเหลวใหม่ เวลาตรวจจะไม่พบอายุตัวประสาน จะถูกตีเป็นมวลสารเก่า มาทำใหม่ครับ มวลสารเก่าๆในพระที่ถึงยุคมีตัวเลขแสดงผลจำเพาะของเขา จะโดดสูงกว่า น้อยกว่ามากๆไม่ได้เลย และตัวประสานที่เป็นของเหลวหรือนิ่ม พวกกล้วย อ้อย น้ำผึ้ง น้ำมันตังอิ้ว ข้าวก้นบาตร ข้าวตอกดอกไม้แห้งอายุ เป็นร้อยๆปี คนปลอมพระจะไปหามวลสารเก่ามาปลอมพระได้ยากครับ ที่สำคัญกายภาพความเก่าผิวพระที่ควรจะเป็นอีก ดังนั้น ในเครื่องรุ่นใหม่ๆ ที่ตรวจอายุตัวประสานได้ พระเก๊ยังไม่สามารถหลอกได้ครับ

XRF บอกได้แค่ว่ามีธาตุองค์ประกอบเหมือนของจริงหรือไม่ โดยวิเคราะของจริงคู่กันไปด้วย ถ้าพระเครื่องสร้างขึ้นจากวัสดุเดียวกัน กดพิมพ์ชุดเดียวพร้อมกัน....ควรมีธาตุองค์ประกอบเหมือน แต่ถ้าจะใช้ประมาณอายุพระเครื่องให้ได้แบบเป๊ะๆเลย ต้องมีข้อมูลอย่างเช่น 1000ปีที่แล้วใช้วัสดุชนิดใด และในอีก500 ปีหลังต่อมาใช้วัสดุชนิดใด ถ้าเครื่องวัดแล้วใกล้เคียงกับชนิดไหน ก็คาดได้ว่าทำเมื่อ 1000-500ปีที่แล้ว หรือช่วง 500 ปีหลังแค่นั้นครับ ข่าวอัพเดทล่าสุดว่าเครื่องรุ่นใหม่ๆ ราคาสุดแพงไฮโซสามารถหาอายุวัสดุทุกชนิดที่ประกอบกันเป็นวัตถุชิ้นนั้นๆ ได้เลย แล้วแปลผลเป็นอายุรวมของวัตถุชิ้นนั้นในทุกเนื้อที่ผสมกันแบบม้วนเดียวจบ

ส่วนการหาอายุด้วยวิธีการวัดความเข้มข้นของกรรมภาพรังสีจากคาร์บอน 14 นั้น คือวัดจากปริมาณสารสัมพันธ์ระหว่าง C14/C12 ซึ่งปริมาณสัดส่วนนี้จะคงที่ตลอดเท่าที่สิ่งมีชีวิตนั้นจะยังคงมีชีวิตอยู่ เมื่อสิ่งมีชีวิตนั้นตายไปแล้วสัดส่วนนี้จะค่อยๆลดลงไปเรื่อยๆตามการสลายตัวของธาตุ C14 ซึ่งเป็นธาตุกรรมภาพรังสี ดังนั้นถ้าหาสัดส่วนตัวนี้ได้ก็จะรู้อายุของของนั้น
แต่ วิธี C-14 พบปัญหาคือบางทีเขาอาจทำปลอมโดยเอาวัสดุเก่ามาแกะเป็นพระหรือเอามาบดบดผสมกดพิมพ์พระ อย่าลืมว่าอายุ ดินหินในโลกก็เก่าใกล้ๆเคียงกัน ตรวจไปก็ไม่ได้ประโยชน์ หาอายุการสร้างพระผงแบบแน่นอนก็ ไม่ได้อยู่ดี โดยเฉพาะพระสมเด็จซึ่งทำมาจากปูน คือ แคลเซี่ยมคาร์บอเนต (CaCo3) หรือ แคลเซี่ยมออกไซด์ (CaO) หรือ แคลเซี่ยมไฮดรอกไซด์ (Ca(OH)2) มันไม่มีธาตุคาร์บอนจากสิ่งมีชีวิตอยู่ดังนั้นไปหาอายุก็ เสียเงินเสียเวลาเปล่า

ดังนั้นในความเป็นจริง เราต้องใช้ทุกอย่างประกอบกันในการพิจารณาพระเครื่อง ทั้งความรู้ ประสบการณ์ที่ถ่ายทอดกันมา ใช้หลักการแยกแยะพระเก๊(แกะจากวัสดุเก่า) พระเก๊( กดพิมพ์จากวัสดุเก่า )กับพระแท้ที่เคยศึกษามาอย่างไร ก็ใช้อย่างนั้นครับ ไม่ใช่ว่าจะใช้ระบบ C-14 ในการหาคำตอบว่าพระแท้ทั้งหมดครับ อีกทั้งลักษณะทางกายภาพพื้นผิวของพระเก๊แกะ /เก๊กดพิมพ์ กับพระแท้กดพิมพ์/แกะ มาแต่เดิม.....เขามีหลักการแยกแยะอยู่แล้ว เช่น ร่อรอยพื้นผิวตอนตีกล้องวางเส้น พระแกะไม่มีทางลบรอยหัวเจียร์แต่งออกได้ทั้งหมดแน่ เม็ดทรายที่ถูกหัวเจียกระทบย่อมมีเหลี่ยมคม แวววาวผิดสังเกตุ หรือ ลักษณะพื้นผิวความยุบย่นลึกตื้น ของพระกดพิมพ์ ใหม่-เก่าจะแตกต่างกันชัดเจน มิใช่แค่อ้างวิธี C-14 อย่างเดียวแต่เราต้องใช้ความรู้ที่คนยุคเก่าๆ ถ่ายทอดกันมาด้วยประกอบการใช้ C-14 ซึ่งเป็นส่วนเสริมในการสร้างความแน่ใจในการวิเคราะห์หาคำตอบ

การพิสูจน์หาอายุทางวิทยาศาสตร์ ด้วยวิธีต่างๆ นั้น มีการพิสูจน์ทดลองเป็นหมื่นๆครั้ง จนแน่ใจในผลที่ได้ ถึงได้ออกเผยแพร่ และมีหน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้องตรวจสอบก่อนทุกครั้ง แต่ความจริง....ทางหน่วยงานก็ไม่อยาก ไปรับรองพระเก๊/แท้เพราะมันมีเรื่องผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้องมหาศาล นั่นเอง

ตามที่ผมเคยบอกแล้ว ว่าวิธีพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ให้ผลที่ค่อนข้างแน่นอน เพราะบอกได้แค่อายุ ไม่ได้บอกความแท้/เก๊ (ถ้าเราแอบไปทำแบบลับๆ จะดีมาก 555) ก่อนตกลงซื้อขาย จ่ายเงิน ( ถ้าคนขายพระรู้ก็จะดาหน้าออกมาโต้เถียง แบบที่เคยอ่านใน Pantip 5555)
ข้อเสียคือ...วิธีการยุ่งยากซับซ้อน คนทั่วไปเข้าถึง ใช้บริการยาก แปลผลตรวจเข้าใจยาก(ถ้าเรียนน้อย) ต้องรอเวลาและเสียเงินเยอะ ตามนั้น

 

ตัวอย่างเช่นพระผงสุพรรณ ผมลองแอบส่งภาพ ใบรับประกัน ที่พิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ ไปทดสอบ.... ออกมาเก๊ครับ ( ความจริงดูด้วยตาเปล่า เท่าที่มีประสบการณ์ในวงการ ก็เก๊อยู่แล้ว ชัดเจน แต่อยากรู้ครับ 555 )

ผลใบประเมินจากสถาบัน ...ไม่มีพลังงาน พุทธคุณ ที่ปลุกเสก อยู่เลย สร้างขึ้นมาเลียนแบบยุคหลัง

บอกแล้วไงครับ ว่าพิมพ์พระเนื้อหา มวลสารปลอมแปลงกันได้ แต่เรื่องพลังพุทธคุณ ที่บรรจุอยู่ กรรมวิธีการจัดสร้างปลุกเสกพิธีกรรมต่างๆ คาถาอาคม ตั้งแต่เริ่มสร้างจนแล้วเสร็จ มีอะไรบ้าง รายละเอียดแบบนี้เครื่องมือทางวิทยาศาสตร์ให้คำตอบไม่ได้ครับ

พลังงานหรือพุทธคุณในพระเครื่อง เปรียบเสมือน DNA ซึ่งเปลี่ยนแปลงไม่ได้ ถ้าเรามีวิธีทราบ พลังงานพุทธคุณได้จริง นั่นคือสุดยอดที่สุดครับ ในการ ฟันธงว่า แท้/เก๊

( ขออนุญาตลบภาพออกนะครับ จะได้ไม่ เป็นการดิสเครดิตกัน )

 

และผมก็ อยากทราบว่าแท้จริงแล้ว ภาพตำราต่างๆที่สอนการดูจุดตำหนิในพิมพ์ ที่พิมพ์ลงในหนังสือ และภาพถ่ายในเว็บต่างๆ ตกลงว่าแบบไหนคือองค์ที่ถูกต้อง ใช้เป็นมาตรฐานได้ ผมเลย Copy ภาพจากหลายๆตำรา ...ส่งสถาบัน ออกใบประเมินตรวจสอบ

เอาตัวอย่างเช่นพระผงสุพรรณ ผลปรากฏว่า ที่ใช้ได้จริงๆ คือภาพนี้ครับ มีพลังพุทธคุณออกมาแรงมาก

 

ส่วนภาพด้านล่างนี้ ผลตรวจออกมา เป็นของเก๊ครับ ไม่มีพลังเลย

อันนี้ไม่ได้ดิสเครดิต ภาพตำราใครนะครับ ว่ากันตรงไปตรงมาตามผลตรวจพลังที่ได้รับมา

เรื่องนี้น่าคิดครับ ....( ขออนุญาต ไม่ลงภาพให้ชมนะครับ จะได้ไม่ดิสเครดิตกัน )