ปลาโพธิสัตว์

​

หลายคนคงจะสงสัยว่าการเกิดมาเพื่อบำเพ็ญบารมีเพื่อจะไปเป็นพระพุทธเจ้า ในพระไตรปิฎกที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้นั้นมีจริงหรือไม่ ลองอ่านเรื่องนี้แล้วพิจารณาดู

เหตุเกิดที่ จ.นครพนม ณ วัดศรีเทพประดิษฐาราม โดยท่านเจ้าคุณพระเทพสิทธาจารย์ ( จันทร์ เขมิโย ) ท่านเล่าเอาไว้ว่ามีอยู่คืนหนึ่งท่านกำลังทำสมาธิกรรมฐานก็ปรากฏภาพนิมิต ขึ้นในสมาธิเป็นภาพของแอ่งน้ำกำลังแห้งมีปลาอยู่หกตัว เป็นปลาหมอ ๓ ตัว ปลาดุก ๓ ตัวกำลังดิ้นรนกระเสิอกกระสนอยู่ท่านจึงกำหนดจิตถามว่าเป็นคู่เวรคู่กรรม มาทวงหนี้เวรกรรมหรือไม่ ปลาเหล่านั้นตอบว่าพวกเราเป็นพระโพธิสัตว์มาเกิดเป็นปลาเพื่อบำเพ็ญบารมีแต่ ถูกกระแสกรรมทำให้ถูกนายบุญช่วย สุวรรณทรรภจับมาขังเอาไว้ในตุ่มน้ำในสวนกล้วยติดหลังวัดตอนนี้น้ำกำลังแห้ง ถ้าตายก่อนจะหมดโอกาสบำเพ็ญบารมี

หลวงปู่จึงถามว่าเหตุใดจึงมาปรากฏในข่ายฌานสมาธิของท่าน ปลาโพธิสัตว์เหล่านั้นตอบว่า พวกเราตั้งจิตอธิษฐานว่าด้วยกุศลผลบุญที่บำเพ็ญเพียรเพื่อปรารถนาพุทธภูมิใน อนาคตขอให้เราได้ปรากฏในข่ายฌานของผู้ทรงศีลที่เคยเกื้อกูลกันมาก่อนในอดีตชาติ จึงได้มาปรากฏในข่ายวิถีฌานสมาธิของท่าน

ตอนแรกหลวงปู่คิดว่า เป็นนิมิตมายาจึงอธิษฐานจิตซ้ำว่าถ้าเป็นภาพนิมิตมายาขอให้ดับหายไป ถ้าเป็นนิมิตจริงขอให้ปลาเหล่านี้สวดพระพุทธคุณให้ได้ยินปรากฏว่า เมื่ออธิษฐานเสร็จปลาเหล่านั้นก็พากันสวดสรรเสริญพระพุทธคุณว่า นโมตัสสะ ภควโต อรหโตสัมมาสัมพุทธัสสะ ตัวละ ๓ จบเรียงกันไปจนครบหกตัว ท่านได้ยินดังนั้นจึงรับปากว่าจะช่วย

รุ่งเช้าท่านออกบิณฑบาตไปจนถึง บ้านของโยมอุปัฏฐากวันนั้นลูกสาวของโยมอุปัฏฐากชื่อเยี่ยม หอมหวล อายุขณะนั้น ๑๐ ขวบเมื่อใส่บาตรแล้วก่อนที่หลวงปู่จะไปบ้านอื่นต่อ จึงสั่งเด็กหญิงผู้นั้นว่า ตอนสายหลังกินข้าวเสร็จแล้วให้เอาขันน้ำใบใหญ่ๆไปหาท่านที่วัดด้วย

หลังจากนั้นเด็กหญิงก็เอาขันน้ำไปที่วัดตามที่หลวงปู่สั่งเมื่อไปถึง หลวงปู่ก็สั่งว่าให้เอาน้ำใส่พอประมาณและให้ไปขอปลาหกตัวกับนายบุญช่วย ที่ขังเอาไว้ในตุ่มน้ำในสวนกล้วยติดกับหลังวัดซึ่งเด็กหญิงผู้นี้ก็รู้จัก พร้อมกำชับไว้ด้วยว่าไม่ว่าอย่างไรก็ตามต้องเอาปลามาให้ได้

เมื่อเด็กหญิงไปถึงพบนายบุญช่วย จึงบอกว่าเจ้าคุณปู่ให้มาขอปลาหกตัวเป็นปลาหมอ ๓ ตัวปลาดุก ๓ ตัวที่ขังไว้ในสวนกล้วย นายบุญช่วยแปลกใจแต่ก็บอกว่า ไม่รู้ว่าปลามีหรือไม่ถ้าไม่มีให้กราบเรียนหลวงปู่ด้วยว่าไม่มีแล้ว เมื่อไปที่สวนกล้วยพอไปถึงกระต๊อบท้ายสวนนายบุญช่วยก็นึกได้ว่าตนเคยไปหาปลาและได้นำมาขังไว้จริงแต่นานแล้วจนลืม จึงอุทานว่าหลวงปู่เก่งจังที่รู้ว่าตนขังปลาไว้จนลืมไปแล้ว จึงรีบไปดูที่ตุ่มกลางกอกล้วยปรากฏว่าเห็นปลาอยู่หกตัวตามที่หลวงปู่บอกมาจริง

จึงจับปลาใส่ขันให้เด็กหญิงแล้วตามมาจนถึงวัด เมื่อพบหลวงปู่จึงบอกว่าหลวงปู่เก่งที่รู้ว่ามีปลาถูกขังจนลืม หลวงปู่บอกว่าท่านไม่เก่งปลาเหล่านี้ต่างหากที่เก่ง เพระสามารถส่งกระแสจิตไปขอความช่วยเหลือจากท่านได้ โชคยังดีที่ยังไม่ได้เอาไปทำอาหารเพราะจะเดือดร้อนทั้งครอบครัว จากนั้นหลวงปู่ก็ทำน้ำมนต์พรมให้ปลาแล้วอธิษฐานให้ปลานั้นปลอดภัยสามารถบำเพ็ญบารมีต่อได้จนหมดอายุขัยแล้วนำไปปล่อยที่แม่น้ำโขง น่าแปลกคือเมื่อปล่อยปลาลงน้ำแล้วแทนที่มันจะรีบว่ายหนี กลับพากันกระโดดขึ้นเหนือน้ำ สามครั้งเหมือนกับจะแสดงการคารวะหลวงปู่จากนั้นก็พากันว่ายน้ำหายไป

เรื่องนี้จัดว่าเป็นเรื่องแปลกเรื่องหนึ่งแสดงให้เห็นว่าการมาเกิดเพื่อบำเพ็ญบารมีนี้มีจริงแท้ เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อเกือบ ๗๐ ปีมาแล้ว ขณะนี้หลวงปู่ก็ล่วงลับดับขันธ์ไปนานแล้ว เด็กหญิงเยี่ยมก็คงจะเป็นคุณย่า คุณยายไปแล้ว ถ้าใครไป จ.นครพนม ก็อย่าลืมแวะไปกราบนมัสการรูปปั้นของหลวงปู่ที่วัดศรีเทพประดิษฐาราม อ.เมืองเพื่อเป็นสิริมงคลแก่ตนเองด้วย …

(ทราบมาว่าท่านเจ้าคุณพระเทพสิทธาจารย์(จันทร์ เขมิโย) ท่านก็เป็นพระโพธิสัตว์องค์หนึ่ง)


ที่มา http://sites.google.com/site/snimnon/pla-phothiwsat

 

หลวงตามหาบัวฯ เล่าเรื่อง “ ปลาโพธิสัตว์”

เราก็มาระลึกได้ถึงท่านเจ้าคุณ ... ท่านบอกว่าท่านแน่ใจพอแล้ว เวลานี้ถอนไม่ได้ ท่านปรารถนาเป็นโพธิสัตว์โพธิญาณ รู้สึกท่านจะแก่กล้าพอสมควร คำฝันท่านนี้แม่นยำมากทีเดียว นี่ละที่สำคัญมาก คิดดูซิท่านอยู่บนกุฏิท่านฝันหรือท่านภาวนาอะไรไม่รู้ ท่านเห็นปลาเขาขังไว้หลังบ้านเขา โน่นน่ะฟังซิ มันมีปลาโพธิสัตว์อยู่ในนั้น

ปลาโพธิสัตว์นี้หยั่งถึงท่านเลย ท่านก็เป็นโพธิสัตว์ จะสามารถเอาพวกเราพ้นจากความตายนี้ได้ก็คือพระโพธิสัตว์องค์นี้ อาจารย์องค์นี้แหละว่างั้น มันคงจะบันดลบันดาล ปลาโพธิสัตว์นั้นไปบันดลบันดาลให้ท่านฝัน ว่ามีคนเอาปลามาขังไว้ที่หลังบ้าน บ้านหลังนั้นๆ บอกชัดเจนเลยนะ มีปลาโพธิสัตว์อยู่ที่นั่นด้วย ท่านฝันอย่างชัดเจน ตื่นเช้ามาท่านบิณฑบาตไปเข้าในบ้านเขาเลย เป็นอย่างนั้นละโพธิสัตว์ รู้สึกว่าท่านฝันแม่นยำมาก บุกเข้าไป ไม่เคยไปบ้านเขานะมันหากเป็นเอง ท่านว่า เข้าไปในสวนหลังบ้านเขา เขาเอาปลาขังไว้ในนั้น ท่านบิณฑบาตเอาหมดทั้งถังใหญ่เลยเทียว ปลาเหล่านั้นพ้นภัยไปหมดเลย

ท่านว่า ขอบิณฑบาตเถอะปลานี้ ถ้าจะคิดเอาเงินเอาทองก็ไม่คุ้มค่ายิ่งกว่าการถวายชีวิตปลาให้เป็นทานไป อันนี้มีคุณค่ามากยิ่งกว่าเงิน อย่าถามหาเงินเถอะ ว่างั้นเลย ให้ถามบุญถามกุศลถามความพ้นทุกข์ อันนี้มีคุณค่ามากที่สุดอยู่ในตุ่มนี้ ว่างั้น เขาก็พอใจ สาธุ มอบให้หมดเลย ปลาเหล่านั้นพ้นภัยมา นี่ยกตัวอย่างอันหนึ่งนะพระโพธิสัตว์องค์นี้

ที่มา ::

 

สา...ธุ ขออนุโมทนาในธรรมทานด้วยครับ

แม้แต่เหล่าบรรดาสัตวโลกน้อยใหญ่ทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็น งู ไก่ ปลา ฯ
หรือแม้กระทั่ง มดตัวน้อย ๆ ที่เกาะบนกิ่งไม้ ก็ยังตั้งความปรารถนาไว้เช่นกันว่า
อยากจะเป็นพระพุทธเจ้า สาธุ...ช่างน่าอนุโมทนายิ่งนักครับ

จงอย่าได้ไปตีราคา ประเมิณค่าเสียจนต่ำ เพราะเราเองก็หาได้รู้ไม่ว่า
การสร้างบารมีของเขาเหล่านั้น ได้บำเพ็ญเพียรมาแล้ว กี่อสงไขย กี่แสนกัป...

 

สาธุ พระโพธิสัตว์ช่วยพระโพธิสัตว์ เมตตา เกื้อกูล

นอกจากนั้น เมื่อพระโพธิสัตว์ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าแล้ว ยังเป็สรณะ เป็นที่พึ่ง เป็นเนื้อนาบุญ ให้พระโพธิสัตว์ทั้งหลายได้บำเพ็ญ และรับคำพยากรณ์

 

สาาาาาาาาา.........ธุ...........สาาาาาาาาาา.............ธุ.........สาาาาาาาาา........ธุ.......... อนุโมทนาค่ะ ขอบคุณท่านเจ้าของกระทู้นะคะที่นำเรื่องราวดี ๆ มาเล่าเพื่อเป็นธรรมทาน เพราะไม่ว่าสัตว์ ไม่ว่ามนุษย์ เมื่อปรารถนา พุทธภูมิ หรือ โพธิสัตย์ภูมิ ก็ล้วนเป็นสิ่งที่ควร อนุโมทนาสาธุการ อย่างยิ่ง เชื่อว่าไม่เพียงแต่โลกมนุษย์ แม้แต่สวรรค์ยังแซ่ซ้องสรรเสริญ เจริญในธรรม มีพระพุทธเจ้าในใจอยู่ตลอดคะ

 

ผมขอเล่าเรื่องจริงไม่ได้อิงนิยาย สักสองสามเรื่องนะครับ ในชาติปัจจุบันนี้ครับ เมื่อประมาณ พ.ศ. ๒๗-๒๘ ผมจะไป ขนของ ที่หน้าตึกริมน้ำ สะแกกรัง ที่หลวงพ่อฤาษี วัดท่าซุงพัก อยู่ ตอน เช้าถึงเที่ยง เมื่อผมกินเข้าเสร็จ หลวงพี่ทีป ให้ไปช่วยกันยกของ ตู้ทำน้ำแข็งมีคนมาถวายหลวงพ่อ ผมเข้าไปยก ใจหนึ่งก้คิดว่า ถ้าเข้าไปยก ท่านสิงห์ดอก หมาหลวงพ่อคงออกมา กัดเราเป็นแน่ เพราะท่านสิงห์ดอก หลวงพ่อบอกว่า เกิดอีก สามช่าติ บารมีจะเต็ม ท่านเป็นพระโพธิสัตว์ครับ เมื่อผมเข้าไป ท่านสิงดอก ออกมาพอดี ไอ้เราก็กลัว ท่านสิงดอก มาใกล้ถึงแล้ว หลวงพ่อท่านก็เปิดประตูออกมาทันที พ่อท่านใช้ขาเตะตูด ท่านสิงวิ่งจู๊ด เข้าห้องหลวงพ่อทันทีครับ นี่แค่นึกนะครับ


อีกเรื่องเมื่อปี ๒๙ ไม่เกิน พ.ศ. ๓๐ ผมไปวัดแม่ชีด ก.ม. ๘ ปีนั้นหนาวมากครับ ผมมาทำบุญ ขึ้น อ.ด่าช้าง สุพรรณบุรี ไปเจอท่านโทนที่นี่ อายุ เกิดเป็นหมา ๓-๔ เดือน แต่ฉลาดมากครับ ผมจึงขอแม่ชีสุรินทร์ มาเลี้ยง กลางคือนผม เอาเขาไปใส่รังนอน ผ้าห่มให้ ๑-๒ ชั่วโมงผ่านไป ผมรู้สึกหนาวมาก สั่นทั้งตัว ทำไมหนาวยังงี้จึงลุกไปดูเจ้าโทน ไม่มีผ้าห่ม ถีบออกหมด ผมจึงเอาผ้าห่มให้ ผมมานอนที่เดิม ผมก็เลยหนาวแบบะรรมดา ไม่หนาวสั่นเหมือนตอนนั้น แล้วต่อมาก็เป็นอีก ผมไปห่มให้ใหม่ มันก็เป็นอีก ใจมันผุดขึ้นมา ว่า เจ้าโทนนี้คงเป็นหมาพระโพธิสัตวืแน่ ตอนนั้นจิตมันก็นึกไปถึง ตอนองค์สมเด็จตอนเกิด เป็นปลาดุก อธิษฐาน ทำให้ฝนตก ยิ่งขนพองสยองกล้าวบอกไม่ถูก เป้นอยู่พัก

คืนนั้นผมห่มผ้าให้เจ้าโทน หลายครั้ง ทุกจะเป็นเหมือนที่เล่ามาครับ เมื่อเอามาเลี้ยงที่วัดท่าซุง ตอนนั้นผมเป็นนักการภารโรง จึงขังไว้ที่ห้องศาลาวัดเก่า เพื่อไม่ให้เขาออกไปไหน เดี๋ยวหมาตัวใหญ่จะกัดเอาหรือคนลัก เลี้ยงอยู่หลายเดือน มาอยู่วันหนึ่ง เขาไม่ค่อยสบาย ไม่ค่อยกินข้าว และคืนสุดท้าย เขาออกจากที่นอน ลอดเข้ามานอนในมุ้งกับผม ผมก็จับเขาไปนอนที่เดิมเขาที่ผมจัดไว้ให้ ทั้งคืนผมแทบไม่ได้นอน เพราะเขาทำแบบนั้นทั้งคืน เพื่อจะมานอนกับผม จนผมโมโห เพราะ ไม่รู้ ว่าเขามาขอนอนด้วย ในการจากลา ของเขา ในการ ครั้งสุดท้ายของชีวิต รู้เพราะเขาตายนี่เอง จึงสำนึกผิดในใจ


ผมมากินข้าวเที่ยงในครัววัด ถึงได้รู้ว่า เขาตายเสียแล้ว ที่เขาต้องทำแบบนั้น เพื่อมาขอโทษขอลา ผม ๆคิดอยู่พักหนึ่งก็รีบ ขึ้นไปบนตึก รับแขก ที่หลวงพ่อ รับแขกขึ้นไปใหม่ แล้ว ถวายสังฆทานชุดละ ๑๐๐ บาทในสมัยนั้น เมื่อ ถวายหลวงพ่อปั๊บ หลวงพ่อตรัสว่า เอ่อ ดีแล้วๆๆๆลูก แค่นี้เป็นอันว่า รู้กัน นี่ผมไม่ได้บอกใคร แต่หลวงพ่อท่านรู้ ทุกอย่างที่เราทำเราคิด ท่านเคยกล่าวไว้ว่า ไม่ใช่คนในประเทศไทยนี้เท่านั้น ถ้าท่านอยากจะรู้ ท่านรู้ได้ ทั้งโลกพร้อมๆกันยังได้เลย ยังมีอีกหลายเรื่องทั้งพระฆราวาส ทั้งสัตว์ ที่เป็นพระโพธิสัตว์ที่สำผัสมาครับ

 

นะโม โพธิสัตว์โต อาคันติมายะ อิติภะคะวา
นะโม โพธิสัตว์โต อาคันติมายะ อิติภะคะวา
นะโม โพธิสัตว์โต อาคันติมายะ อิติภะคะวา

 

พระโพธิสัตว์ จะไม่เกิดในสัตว์ที่เล็กกว่านกกระจิบคะ
จึงไม่เคยเป็นมดได้

 

สาธุ... ขอขอบพระคุณที่ให้ความรู้ครับ

มด เพียงแค่คิดปรารถนา อยากที่จะเป็น
ใช่ว่า มีพระโพธิ์สัตว์ ที่เคยเกิดเป็นมดแล้ว หรือไม่ครับ ?

พระโพธิ์สัตว์หากกำเนิดเป็นสัตว์เดียรฉาน กระผมเข้าใจอยู่ครับว่า
กายท่านจะต้องไม่เล็กกว่านกกระจาบ และกายนั้นจะต้องไม่ใหญ่กว่าช้าง

นกกระจิบ หรือ นกกระจาบ ขนาดคงจะพอ ๆ กัน ใช่ไหมครับ ?

หลวงปู่ดู่ท่านเคยกล่าวถึงการเปิดโลกของพระพุทธเจ้าครับว่า

"วันนั้นขนาดมดดำมดแดงที่ได้เห็นแสงฉัพพรรณรังสีของพระพุทธเจ้าแล้ว
ก็เกิดจิตปรารถนาพุทธภูมิอยากเป็นพระพุทธเจ้ากับเขาบ้างอย่างนับไม่ถ้วน"

หลวงตาม้าท่านก็เคยกล่าวเล่าให้ศิษย์ฟังอีกเช่นกันครับว่า

ในอดีตแม้มดตัวหนึ่งได้เห็นพระพุทธเจ้าท่านเปิดสามโลก
มดจึงเกิดความรู้สึกอยากเป็นพระพุทธเจ้า มดตัวนั้นยังถูกเรียกว่ามดโพธิสัตว์
เราจะประมาทว่าเขาเป็นแค่มดไม่ได้ เพราะทุกคนเท่ากันหมด
ในอนาคตมดก็ต้องมาเกิดเป็นคน ส่วนคนบางคนอาจจะไปเกิดเป็นมด ถ้าทำกรรมชั่วไว้
ถ้าหากมดตัวนั้นเวียนเกิดเวียนตายสร้างบารมีไปเรื่อยๆ ไม่ยอมหยุด
สุดท้ายอาจจะได้เป็นพระพุทธเจ้าก็ได้

สุดแท้แต่จะพิจารณาเถิดนะครับ เป็นเรื่องอจินไตย เกินวิสัยทัศน์ เกินกำลังความรู้ความคิด
ของมนุษย์ปถุชนคนธรรมดาอย่างกระผม ที่จะสามารถล่วงรู้ได้
ซึ่งหากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วย สาธุ...

 

พระนิตยะโพธิสัตว์เมื่อได้รับพุทธพยากรณ์เป็นครั้งแรก จะมีอานิสงค์ 18 อย่างอยู่ตลอด จนได้ตรัสรู้ เป็นพระพุทธเจ้า ได้แก่

เมื่อเกิดเป็นมนุษย์ ย่อมไม่เกิดเป็นคนมีจักษุบอดมาแต่กำเนิด
ไม่เป็นหูหนวกแต่กำเนิด
ไม่เป็นคนบ้า
ไม่เป็นคนใบ้
ไม่เป็นคนง่อยเปลี้ย
ไม่เกิดในมิลักขประเทศคือประเทศป่าเถื่อน
ไม่เกิดในท้องนางทาสี (แต่เกิดในฐานะคนจันทาลได้ ดัง พระโพธิสัตว์ มาตังคะฤๅษี ท่านเป็นบุตรคนจันทาล แต่ไม่ได้เป็นนางทาสี)
ไม่เป็นนิยตมิจฉาทิฐิ
ไม่เป็นสตรีเพศ
ไม่ทำอนันตริยกรรม
ไม่เป็นโรคเรื้อน
เมื่อเกิดเป็นสัตว์เดียรฉาน มีกายไม่เล็กกว่านกกระจาบ และ ไม่ใหญ่ไปกว่าช้าง
ไม่เกิดใน ขุปปิปาสิกเปรต นิชฌานตัณหิกเปรต และกาลกัญจิกาสุรกาย
ไม่เกิดในอเวจีนรก และโลกันตนรก
ไม่เกิดเป็นเทวดาใน กามาพจรสวรรค์ ไม่เกิดเป็นเทวดาที่นับเข้าในเทวดาพวกหมู่มาร
เมื่อเกิดเป็นรูปพรหม จะไม่เกิดใน ปัญจสุทธวาสพรหมโลก (พรหมชั้นอนาคามี) และอสัญญสัตตาภูมิพรหม ( มีแต่รูปอย่างเดียว)
ไม่เกิดในอรูปพรหมโลก
ไม่เกิดในจักรวาลอื่น

 

ความเข้าใจผม น่าจะเป็นดังนี้ครับ เมื่อทำความปรานา เป็นพระโพธิสัตว์แล้ว แต่ตอนที่ยังไม่ได้ ทำความปราถนา อะไรๆ ก็คงเกิดเป็นกันมาหมดแล้ว ไม่งั้นพระพุทธเจ้าคงไม่ตรัส ดอกว่า เกิดเป็นสัตว์มากกว่าเกิดเป็นคน ถ้าทำความปราถนาแล้วก็ดังที่คุณว่ามาแหละครับ คนและสัตว์ ในโลกนี้ ไม่มีที่ไม่เกิดเป็นพี่น้องพ่อแม่ผัวเมียญาติกันนั้นมันไม่มีเลย

นอกจากคน กลุ่มใดเหล่าใด ทำบุญร่วมอธิษฐานเจอกันบ่อยๆ มันก็จะไปเกิดร่วมกันบ่อยๆครับ บางคนบางชาติเจอกันแป๊บเดียวแล้วไม่เจอกันอีกเลย ถ้ายังไม่ได้ทำความปราถนา อะไรๆมันเกิดกันมาแล้ว ไปดูในสมัยพุทธกาล ครั้งพระพุทะเจ้าเลยดีกว่า มีพระภิกษุหนุ่ม ก่นจะตาย นึกถึงจีวร ที่พี่สาวทำให้มา ตอนก่อนตาย ใจไปตินจีวร เพราะท่านยังไม่ได้คุณธรรมอะไร ตายไปเกิดเป็นเล็น ไรนี้มองด้วยตาเปล่าไม่เห็น เมื่อพระจะไปเก็บ เข้าของภิกษุผู้นี้ เจ้าล็นไร ร้องตะโกน โขมยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เมื่อพระพุทธองค์ทรงได้ยินดังนั้น จึงสั่งบอกไม่ให้ภิกษุทั้งหลายไปเก็บ จีวรผืนนั้น ให้เลย ๗ วันไปก่อนจึงเก็บได้ เมื่อเลย ๗ วันไป เล็นไรมีอายุแค่ ๗ วันเท่านั้นครับ ตายจำไม่ได้ว่า ท่านไปเกิด เป็นเทวดาหรือเปล่า เพราะจำไม่ได้แล้วครับ

 

เอ่ท่านแน่ใจหรือครับ พระเทวทัต ทำความปราถนามาพร้อมกับพระพุทธเจ้า เป็นเพื่อนกันด้วย ได้แค่พระปัจเจกระพุทธเจ้าไปไม่ถึง พระพุทธเจ้า พระพุทะเจ้าพยากรณ์ไว้แล้ว ท่านตกอเวจีมหานรก ชั่วสิ้น พระศาสนานี้ จะมาตรัสรู้ เป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า ก่อนพระศรีอริยเมตตรัย มาตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า และจงย้อนไปดู พระมารราธิราชเจ้า ทรงมาขวางทางพระพุทธองค์

ไม่ให้ได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า เพราะท่านกลัว พระพุทธเจ้ามาพาคนไปนิพพานหมด เลยมาขวางทางต่างๆนาๆ และเวลาท่านมาตรัสรู้ เป็นพระพุทธเจ้าบ้าง ไม่มีใครมาฟังธรรม แต่ตอนนี้ หลวงพ่อฤาษี บอกท่านลาพุทธภูมิแล้ว ความเข้าใจของพวกเรา ยังผิดๆกันอีกเยอะ ตาบใด ยังตัสกิเลสกันไม่ได้ ย่อมหลงผิดเป็นธรรมดาครับ พิสูตรก่อนนะครับอย่าพึ่งเชื่อ หาเหตุผม ไตร่ตรองให้ดีๆ มีผิดก็มีถูก แต่อย่างไหนถูกผิดมากกว่ากันครับ ผมเองก้เป็นคนขี้สงสัยอีกเยอะ แต่ ก็ ต้องพิจรณาอีกทีครับ

 

ขอร่วมน้อมบุญด้วยค่ะ

 

ผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟังครับ เช้านี้ 30 มี.ค.56 เวลา 06.30 น. ผมตื่นขึ้นมาเหมือนทุกเช้า ผมจะต้องไปส่งแฟนขึ้นรถ พอเปิดประตูรั้ว ผมก็ต้องตกใจ เพราะเจอปลาช่อนตัวใหญ่มาก ตัวเท่าหน้าแข้ง กำลังหายใจอย่างรวยริน พะง้าบๆ มีเศษหญ้าติดตามตัว ผมไม่ทราบว่ามันมาจากไหน ผมคิดว่ามาน่าจะหลุดมาจากที่ไหนซักแห่ง อาจจะหลุดมาจากกะละมังบ้านใครก็ไม่ทราบ ... แว๊บแรกที่เจอ ผมต้องแปลกใจมาก เพราะว่าก่อนที่ผมจะตื่นผมได้ฝันว่า มีปลาตัวใหญ่หลายตัวถูกคนจับในทะเล และเหลือปลาอยู่หนึ่งตัว ปลานั้นตัวใหญ่เท่ารถบันทุก ... ช่างเหอะจะเป็นเรื่องบังเอิญหรืออะไรก็แล้วแต่ ผมรีบนำปลาตัวนี้ใส่ถุง เรารีบออกรถ แฟนบอกผมว่า เราไปปล่อยปลากันก่อน ถึงจะไปไม่ทันรถและอาจจะทำงานสายก็ช่าง ... เราไปถึงหน้าวัด มีคลองอยู่ ผมรีบนำมันปล่อยลงน้าม มันอ่อนแรงมาก เหมือจะไม่มีแรงฮึดอีกแล้ว พอมันลงน้าม มันจมดิ่งลงไปทันที ผมสังเกตเห็นฟองอากาศปุดๆๆๆ ขึ้นมา และผมก็พูดกับมันว่า .. อย่าให้ใครจับมาอีก ขอให้เจ้าโชคดี.... ก่อนจะรีบ วิ่งขึ้นรถ กลัวแฟนจะไปทำงานไม่ทันคับ...... ไม่ว่าเจ้าจะมาจากไหนก็ตาม ยังใงก็ขอให้เจ้ารอดตาย ........ และขอให้เจ้าโชคดี.......เจ้าปลาช่อนตัวเขื่อง...

 

ถือว่ามีวาสนาต่อกันครับ
ยังไงก็อาจจะได้ช่วยเหลือเกื้อกูลกันต่อไปครับ

 

ขออนุโมทนาสาธุ ธรรมใดที่ท่านหลวงปู่สำเร็จแล้ว ขอข้าพเจ้าสำเร็จด้วยเทอญ สาธุๆๆ

 

ธรรมะสวัสดี ^-^

ขออนุโมทนา สาธุจร้า

สาธุ สาธุ สาธุ

 

.......