ปล่อยวางผู้ปล่อยวางจะเหลืออะไร?

ผัสสะแบบนี้ใช่ไหมคะ น่ารักมั๊กๆๆ

 

พอเห็นได้แบบนี้

ต้องผลิกกลับ มาพิจารณาในมุม คุณ และ โทษ

คุณของการ มนสิการ มีอย่างไร งดงามอย่างไร
ควรอย่างไร

โทษ ของ มนสิการ ก็มี แต่ คืออะไร

ต้อง ปรารภโทษ ให้เป็น "ธรรม"

หาก อาสวะไม่มี โทษ จะเห็นเป็น ธรรม อย่างเดียว

จะไม่เหมือน เห็นโทษ แบบ ปุถุชน
เอา กิเลสไป เมนเนจเมนท์ แบบ เฮียๆ !!

 

ถามใคร ก็น่าจะอ้างอิง เค้าด้วยนะครับ จะได้เข้าใจตรงกัน
หรือ อ้างอิงหัวข้อมาด้วย ก็ได้ หรือว่า ถามทุกคน ก็บอกด้วย

 

แก้คำผิด

เพราะมี เจตนา ผัสสะ นมสิการ สัญญา เวทนา

 

งั้นเพิ่มเติม

ต้องผลิกกลับ

สุญญตสัญญา

อนิมิตสัญญา

อัปณิหิตสัญญา

พวกนี้ ผัสสะ ทั้งนั้น ต้องผลิกกลับมา
ให้เป็น ผัสสะ แล้ว มนสิการ พิจารณา
ด้วยความเป็น คุณ ( เพื่อเสพให้มากๆ)
และ พิจารณาด้วยความเป็น โทษ

เป็น โทษ อย่างไร

หาก พิจารณาลงเป็น "ธรรม" ได้
ไม่เกิดมิจฉาทิฏฐิลากไปเห็นโทษ
แบบปุถุชน

คราวนี้

อาสวะสิ้น มันก็เป็น สัญญา เป็นผัสสะ นิทาน นามรูป
เวทนา วิญญาณ

แล้ว ................................... ( มีต่อนะ หากต่อไม่ได้
ก็ไม่ต้องมาพูดอะไรอีก แต่ถ้าต่อได้ จะมาพูดอะไร
อีกถือว่า ไม่ได้อะไร ตายเปล่าไป -- กลัวป่ะละ )

 

ปล ลิง : ธรรมะ จะไม่ได้บอกหมด

มีบางอย่าง ต้องไป เห็นเอา ด้วย .........

ฟังไปแล้ว หากจิตไม่อาจหาญ ไปปฏิบัติต่อ
ก็ต้อง ปรักปรำว่า

โหล้ยโถ้ย !!

 

ลองไปไล่ดูนะ

ธรรมทั้งปวง
มีฉันทะเป็นรากเหง้า
มีมนสิการเป็นแดนเกิด
มีผัสสะเป็นเครื่องให้กำเนิด
รวมลงในเวทนา
มีสมาธิเป็นหัวหน้า
มีสติเป็นใหญ่
มีปัญญาเป็นเยี่ยม
มีวิมุติเป็นแก่นสาร
มีนิพพานเป็นที่สุด

 

บางคนก็เรียกฝึกสติ
บางคนก็เรียกฝึกจิต
แต่สติ กับจิต มันก็คนละตัว เนอะ
อย่างคนนั้นยกมา เบาๆ ก็เหมือนคนเดินจงกรมอ่ะ ขวาย่างหนอ ซ้ายย่างหนอ ย่างสุกแล้วหนอ

ต่างกับคนเจริญสติอ่ะนะ ไม่ต้องเรียงลำดับอะไร

 

กดแก้ไข แล้วแก้ตรงที่ผิดได้เลยครับ แก้ได้ตลอดเวลา

 

บางคนใช้มะพร้าว ลอยคอข้ามแม่น้ำไป
บางคนใช้เรือ พายข้ามแม่น้ำไป
บางคนใช้ท่อนไม้ เกาะเพื่อข้ามแม่น้ำไป
บางคนใช้แพ ถ่อข้ามแม่น้ำไป
แต่บางคนว่ายน้ำเป็น ก็แค่ว่ายน้ำข้ามไป

ที่จะเน้นก็คือ อย่ามัวไปคิดว่า ของใครถูกหรือผิด
ให้คิดแค่เพียงว่า มันใช้ข้ามฟากได้ ก็พอแล้ว
ให้ลองทำวิธีหนึ่งก่อน เอาวิธีที่เราฟังแล้วเข้าใจมากที่สุด
เอาวิธีที่เราทำได้ง่าย ทำได้บ่อยที่สุด
เมื่อชำนาญแล้ว ก็จะรู้เองได้ว่า
ไม่ว่าจะใช้เรียกแบบไหน ขอเพียง บรรลุธรรมได้ ก็พอแล้ว

 

สติขาด สมาธิขาด ปัญญาขาด
สติมี สมาธิมี ปัญญามี
(ในแต่ละขณะจิต)

 

เหลือ....

เมพขิงๆ กับ จ้าวฮะ <----

Spoiler: แห่งจิก

โดยเฉพาะ จ้าวฮะ นี่ ...... "+++++" โตะ กา ป๋อ "+++++"

 

เราไม่รู้หรอกว่า ในน้ำมีอะไรมั่ง
เกาะลุกมะพร้าว เกาะขอนไม้ เจอ อ้ายเขร้งาบ นะคราบบ

ไม่งั้น จะไม่มี มรรค8 และ มิจฉามรรค8

 

ุถอดหัวเหาะข้ามไปฮะ

 

ผมคิดว่าไม่เหลือ หรือเรียกว่า “ ว่าง “

 

ถูกต้อง
ใช่ "ว่าง" คือไม่มีสิ่งที่ถูกรู้และผู้รู้