ปัญญาอัตโนมัติ เป็นคุณธรรม ของพระอริยเจ้า เท่านั้น

ไม่รู้ว่าจะมีใครเห็นเป็นอย่างนี้บ้าง

หากสังเกตุอาการของความเป็นไปโดยอัตโนมัติ ก่อนที่จะเป็นไปโดยอัตโนมัติ มันจะไม่เป็นอัตโนมัติก่อน การที่จะทำให้เป็นอัตโนมัติได้ต้องเอาเรื่องนั้นๆมากระทำซำ้ๆ จึงกลายเป็นการกระทำโดยอัตโนมัติ

ยกตัวอย่างเช่น การพูดของคนเรา ตอนเราเป็นเด็ก เราพูดไม่ได้ ต้องฝึกพูด ต้องคิด ต้องเรียบเรียง จึงจะพูดออกมาได้ ปัจจุบันเราพูดได้คล่อง เป็นไปโดยอัตโนมัติ เรื่องอื่นๆก็เหมือนกัน ต้องกระทำซ้ำๆในเรื่องนั้นจึงจะกลายเป็นการกระทำโดยอัตโนมัติ ไม่ว่าจะเป็นการเดิน การวิ่ง การรู้ภาษาต่างประเทศ ประเด็นสำคัญคือการทำซ้ำๆจะนำไปสู่การกระทำโดยอัตโนมัติ

แล้วหากพิจารณาการทำสมาธิ หากภาวนาซ้ำๆก็จะเกิดเป็นณานต่างๆ จากไม่สงบก็จะกลายเป็นความสงบ โดยมีลำดับขั้นตอนเป็นณานแต่ละชั้น การมีความรู้เกี่ยวกับลำดับณาน ทำให้รู้ว่าการทำซ้ำในแต่ละช่วงจะมีสภาวะแบบใด

ประเด็นสำคัญ ใครเห็นบ้างหรือไม่ว่า ไม่ว่าจะเป็นการพูด การเดิน ต้องมีการกระทำซ้ำๆในเรืีองนั้นเหมือนกับการทำสมาธิ มีกระบวนการที่เหมือนกัน เพียงแต่ทำซำ้ในแต่ละเรื่องที่แตกต่างกัน หรือจะกล่าวว่าการมีความสามารถในการเดินก็ต้องใช้กำลังสมาธิในระดับณาน4จึงจะเดินได้ เรามีการใช้กำลังสมาธิในระดับณาน4เป็นปกติอยู่แล้ว แต่ทำในแต่ละเรื่องที่แตกต่างกัน

หากถามว่ามันเกี่ยวข้องกับปัญญาอัตโนมัติอย่างไร หากพิจารณาถึงการกระทำซ้ำๆจะก่อให้เกิดอาการในลักษณะ การเป็นไปโดยอัตโนมัติ การกระทำโดยไม่เจตนา ก่อให้เกิดความสามารถ หากปัญญาอัตโนมัติหมายถึงความสามารถในการไม่เกิดอีก ก็จะเกิดในช่วงตอนปลายในระดับณาน3เป็นต้นไป สุขที่ได้กระทำ การกระทำในลักษณะนี้จะเป็นการกระทำโดยอัตโนมัติเป็นส่วนใหญ่

ก็ไม่รู้หรอกนะว่าใครจะมีความเห็นแบบนี้บ้าง หากพิจารณาจากกระบวนการทำงานของธรรมชาติก็จะเห็นเป็นอย่างนี้

 

ม่ายช่าย สิครับ

การ ตกร่อง อาการแผ่นเสียงตกร่อง
หรือ เดินย้ำรอยเท้าเดิมแม้นไม่เหน
หรือมีเจตนา แต่ มันย่ำรอยเดิมได้

อันนี้ พระพุทธองค์ อุปมา วัฏสงสาร

การที่โค ปลดแอก ไม่ได้ ก้ เดินเวียนอยู่นั่น
ใน ฌาณทั้ง8 ความว่างที่มองไม่เหน8ชนิด
ไร้ แสงเดือน แสงตะวัน มืดแปดด้าน เข้ากับ
จักรวาลเดิม

ถ้าเปน นิสัยปกิณากะ เรียก อจิณกรรม

ถ้าเปนฝ่าย ฌาณ เรียก คุรุกรรมฝ่ายดี แต่ไม่ใช่
นิพพาน ไม่ใกล้เคียงเลย และ จัดเปน ธัมมุธธัจจะ
การ ฝุ้งธรรม(สำคัญว่า นิพพาน มีคติเที่ยง)

ปัญญาอัตโนมัติ ต้อง มี รส ช้างขึ้นจากหล่ม
ความเคยชินดังกล่าว จนรู้ชัดว่า พ้น ไม่ไป
โดนหล่มไหน ดักเปน อาจิณกรรม มีความประมาท

ซึ่งจะสรุปมาที่ ทุกสรรพสิ่ง อาสัยระลึกการเกิดดับ
เท่านั้น จึงมีกิจเดียว รสเดียว ทุกประเภทของ หล่ม

คือ ถอนออกมา ข้ามโอฆะ ขึ้นฝั่ง

 

ทำบ่อยๆจนคุ้นเคย(เช่น
ตื่นไปเข้าห้องน้ำทันที)
หรือขาดการไปสังเกตุแต่ทำๆไป(ปวดฉี่แล้วเดินไปห้องน้ำ)
หรือการทำเป็นนิสัย ซ้ำๆ(เช่น ฝึกทำโน่นนี่นั้น)
พวกนี้ไม่ใช่อัตโนมัติครับ
มันเป็นไปตาม จริต วิสัย วิบาก
อย่างใดอย่างหนึ่ง ซึ่งอาศัยสัญญาในจิตอยู่ครับ
หรือจิตเกิดจนเคยชิน
โดยขาดการสังเกตุมัน

อัตโนมัติคือเป็นไปอัตโนมัติของมันเอง
โดยที่ไม่มีอะไรเข้ามากระทำ

ไม่ใช่คุ้นเคยเพราะทำบ่อยๆแล้วขาดการสังเกตุ หรือไปพยายามทำบ่อยๆให้มันเคยชินแบบที่มีตัวไปกระทำอยู่ครับ

แบบมีตัวกระทำ ถ้าทางสมาธิ
ถือว่าเป็นมิจฉาสมาธิหมด
แม้ว่าจะพอใช้งานได้
แต่ก็เป็นมิจฉาเหมือนเดิม
เปรียบพอให้เห็นภาพครับ

 

ปัญญาอัตโนมัติ คือ ปัญญา ที่ใช้ยับยั้งกิเลสโดยอัตโนมัติ ครับ เป็นคุณธรรมของพระอริยเจ้า ครับ

ไม่ใช่ เรื่องอื่นๆเลย

หวังว่าคงจะแยกแยะออกนะครับ

 

เข้าใจเรื่องอัตโนมัติแล้ว สาธุกับกระทู้นี้ครับ

 

สติปัญญาอัตโนมัติ มันจะทิ้งสละสิ่งที่มีไปเรื่อยๆ อนาคตอนางอก็ไม่เอา มีอะไรก็ทิ้งหมดไม่คาในมี แฟนหรือผู้หญิงนี่เป็นภัยสละอัตโนมัติ ถ้าจะอยู่ต่อต้องอาศัยคำบริกรรมตลอดเวลา อานาปานสติต้องคล่องตลอดเวลาถึงจะอยู่แบบสงบได้ เหมือนโดนครอบขันธ์ทำกิจทั้งวันทั้งคืน ผมเหนื่อยนะเป็นมาสิบปี พึ่งมารู้ว่าต้องใช้สมถะถอย ต้องอยู่คนเดียว มารจะแทรกเยอะมาก จะให้หายคงต้องบวช