ปัญหาที่ไม่ควรสนใจ (พระไตรปิฎก ฉบับดับทุกข์)

[SIZE=-1] พระพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน เมืองสาวัตถี พระมาลุงกยบุตร ได้ไปเฝ้าทูลถามปัญหา เรื่องโลกเที่ยงหรือไม่เที่ยง เรื่องสัตว์ตายแล้วเกิดหรือตายแล้วสูญ เรื่องชาติหน้ามีหรือไม่มี เป็นต้น พระพุทธองค์ทรงเปรียบเทียบเรื่องนื้ไว้น่าคิดพอสรุปได้ดังนี้

“มาลุงกยบุตร ! ปัญหาเรื่องนี้ ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องสนใจก่อน ขืนมัวไปสนใจจะตายเสียเปล่า

มาลุงกยบุตร ! เปรียบเสมือนคนถูกยิงด้วยลูกศร ซึ่งอาบด้วยยาพิษร้ายแรง พวกญาติได้พาคนเจ็บไปหาหมอผ่าตัดที่ชำนาญเพื่อผ่าเอาลูกศรออก แต่คนเจ็บได้พูดว่า “ช้าก่อนหมอ ! เรายังไม่รู้จักคนยิงเรานั้น ว่าเป็นใคร ชื่ออะไร สูงต่ำ ดำขาวอย่างไร บ้านเรือนเขาอยู่ที่ไหน ธนูที่ยิงเราเป็นชนิดไหน สายที่ยิงทำด้วยอะไร ลูกธนูทำด้วยไม้อะไร หางธนูทำด้วยขนสัตว์อะไร ถ้าเรายังไม่รู้ปัญหาเหล่านี้ก่อน เราจะไม่ยอมให้ท่านผ่าเอาลูกศรออก” ดังนี้ ฉันใด ?

มาลุงกยบุตร ! คนผู้นั้นจะต้องตายเสียก่อนก็ฉันนั้น ปัญหาเรื่องโลกเที่ยงหรือไม่เที่ยง เรื่องสัตว์ตายเกิดหรือสูญ เรื่องชาติหน้ามีหรือไม่มีนี้ เป็นปัญหาที่จะทำให้ผู้ขบคิดตายเสียก่อน

มาลุงกยบุตร ! ปัญหานี้เราไม่ตอบ เพราะเหตุใด ? เพราะว่าไม่เป็นประโยชน์ ไม่เป็นเหตุให้ประพฤติพรหมจรรย์ ไม่เป็นไปเพื่อความเบื่อหน่าย เพื่อคลายกำหนัด เพื่อความดับทุกข์ เพื่อความสงบ เพื่อความบรรลุนิพพาน ส่วนความเห็นที่ว่านี้ทุกข์ นี้เหตุให้ทุกข์เกิด นี้ความดับทุกข์ นี้ทางให้ถึงความดับทุกข์ อย่างนี้เป็นปัญหาที่เราตอบ"

จูฬมาลุงโกยวาทสูตร 13/132​

เอกสารอ้างอิง : ธรรมรักษา. พระไตรปิฎก ฉบับดับทุกข์ : กรุงเทพมหานคร : รุ่งแสงการพิมพ์, 2541 [/SIZE]

 

ขออนุโมทนา ในคำตรัสแห่งพระพุทธองค์


การทำเหตุปัจจัยในปัจจุบันขณะด้วยตนเองให้ดี ย่อมส่งผลอันดีไปถึงอนาคต


เช่น ดำเนินชีวิตโดยหลัก ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา


คือหลักแก่น ที่พระพุทธองค์ตรัสว่า ให้ผลดีจริง