ปาฏิหาริย์สมเด็จพระนเรศวร

ขอบคุณสำหรับการนำสิ่งที่ดีที่สุด มาให้อ่านค่ะ ขอระลึกบุญคุณขององค์ท่านทั้ง 3 ค่ะ
" เอหิภูโต มหาภูโต สะมะนุสโส สะเทวะโก กะโรหิ เทวะทิตานัง อาคัจเฉยยะ อาคัจฉาหิ เอหิวิญญาณะ สุพรรณกัลยา เทวะทิตานัง อาคัจเฉยยะ อาคัจฉาหิ มานิมามา"

" อิติจิตตัง เอหิ เทวะตาหิ จะ มหาเตโช นะระปูชิโต โสระโส ปัจจะยา ทิปปะติ นะเรโส จะ มหาราชา เมตตา จะ กะโรติ มหาลาภัง จะ ทาโสตถี ภะวันตุ เม "

" โยหิ เสฏโฐ ราชา สิริปัญญานะ มาสะโย นะริสสะระ มหารัญโย กะนิฏโฐ วะอะติปปิโย อายุชฌิยาทิโป โหติ เอกาทะสะระ โฐติ นามะโก กะตัง ปุญญะ ผะลัง มัยหัง ปุญญาภาคา ภะวันตุเม ระตะนัตตยา นะภาเวนะ "
สาธุ ขอร่วมเป็นส่วนหนึ่งในการเผยแพร่พระบารมีของพระองค์ท่านด้วยค่ะ ในฐานะข้าบาทรับใช้และประชาชนชาวไทยค่ะ

 

เรื่องเล่าค่ะ มีนิทานต่ออีกนะคะ

สมัยก่อนเสียกรุงครั้งแรกนั้น นางผู้นี้เกิดเป็นผู้ชายค่ะ ออกรบเคียงข้างเจ้านายที่ตอนนี้เจ้านายท่านนี้ก็มาเกิดแล้วเช่นกัน

ตอนนั้เป็นทหารที่คุ้มครองทัพม้าค่ะ ไม่รู้เขาเรียกอะไร นางจำได้ว่า เจ้านายนั่งบนหลังม้า นางและทหารอีก ๓ คน หันหลังชนกัน สู้กับฆ่าศึกลุยแบบไม่คิดกลัวตาย ขอเพียงได้ปกป้องนายของตน และนายของตนหาขลาดไม่ เก่งวิชาศึกมาก ทหารทั้ง ๔ ตอนนี้ก็พบกัน และมีเคืองกันด้วยก็มี เพราะเคืองที่การรบครั้งนั้น เราวางแผนผิดพลาด ทำให้ตายทั้งหมด เลยไม่รู้ว่าเจ้านายรอดหรือไม่

เท่าที่รู้เจ้านายท่านนี้ก็ได้มาเกิดสมัยเสียกรุงครั้งที่สองเช่นกัน นางนี้ก็ตามกันมาเรื่อยๆ ลงนรกก็มี เป็นสัมภเวสีบ่อยมาก ไม่รู้เป็นอะไรตายโหงทุกภพ แม้ยามเป็นสัตว์ก็ตามเถิด ที่นางได้เกิดมาเป็นคนบ่อยๆ เพราะอะไรน่ะหรือ

ลืมถาม...เพราะเผลอหลับก่อน แหะๆ(b-oneeye)

 

โมทนากับคุณยาย และคุณ Chaya ครับ
มาเล่าให้ฟังเรื่อยๆนะครับ สนุกดี(verygood)

 

คุณซานนาดูก็ยังอ่านภาษาไทยได้นี่คะ ลองฝึกสะกดสิคะ ผิดถูกไม่ว่ากันนะคะ คุณซานนาดูสนใจช่วยยายผีป่าไหมคะ คือบางคอลัมภ์ของเรานี่มีคำสอนที่น่าสนใจ ยายจึงจำเป็นต้องแปลเป็นภาษษอังกฤษที่ฝรั่งเขาอ่านแล้วเข้าใจ ไม่ใช่อังกฤษแบบคนไทย ถ้าคิดว่าช่วยได้ยายจะส่งบทความไปให้ช่วยแปลเป้ฯสำเนียงอเมริกันหน่อยนะคะ

ผู้เขียนท่านเหล่านี้ก็เคยร่วมศึกเพื่อแผ่นดินหลายคราค่ะ

 

แหม...เพิ่งทราบว่าติดนิยายของยายเหมือนกัน

จะไม่ให้หายไปเลยเหรอ

เอ้า...จะบอกให้นะคะ ยังมีดวงวิญญาณของพี่น้องผองไทยที่ช่วยออกทัพก็ดี เป็นแนวหลังก็ดี ตอนนี้อยู่ไม่ดี เพราะมีกรรม ยังเป็นสัมภะเวสีล่องลอย รอบารมีจากพระ(รวมถึงผู้มีกุศลส่งได้ด้วยนะคะ)

นักรบผู้กล้าสมัยนั้นไม่จำเป็นต้องเป้นผู้ชายหรือทหารที่รับใช้ราชการนะคะ สมัยนั้นเขาอาสาเข้าร่วมทัพเสียส่วนมากค่ะ

เอาสมัยอีกล่ะ

เอาต่อเรื่องลูกสาวนายจันทร์ หนวดเขี้ยวก็ได้นะ

ลูกสาวคนโตท่านได้ตามมาเกิดสมัยกลางจักรี เป็นคู่บารมีผู้ทรงบารมีสูงเช่นกัน แต่ชะรอยกรรมเก่าตามมา ทำให้นางและบุตรในครรภ์ตายขณะที่เดินทางๆ น้ำ ไม่มีใครมาช่วยได้ทัน แต่มีฝรั่งชาวสวีเดนท่านหนึ่งที่ไม่รู้เรื่องกฏมณเฑียรบาล แต่มีน้ำใจสูงส่งกระโดลงไปงมช่วยแต่ช่วยไม่ทัน ฝรั่งคนนี้เลยได้รับบารมีด้วยการไปเยือนของผู้ที่เปนสามีของนาง และตอนนี้ที่เมืองนี้มีการสร้างวัดไทย สร้างศาลารัชการที่ ๕ ไว้เป็นที่รำลึกและย้อนถึงสัมพันที่ดีระหว่างฝรี่งที่ช่วยงมกับผู้สูงด้วยบารมีของไทยสมัยนั้นและตราบนาน

และตอนนี้ก็มาเกิดอีกและใกล้จะลากลับแล้ว อาจเป็นปีนี้หรือถ้าต่อก็ต่อได้ค่ะ

บุตรในครรภ์ของท่านก็มาเกิดแล้วค่ะ

เป็นสมาชิกเวบและเป็นพี่ชายที่แสนดีของยายผีป่าท่านหนึ่งค่ะ ตอนนี้ไม่ค่อยเข้าเวบ เพราะบารมีหนุนส่งให้สมหวังหลายอย่างค่ะ

นี่เป็นเรื่องเล่านะคะ อย่าถือเป็นเรื่องจริงเสมอไป

 

จะให้โม้ อุ๊ย...เล่าเรื่องอะไรอีก บอกได้เลยนะคะ

อ้อ...เมื่อวานใครเข้ามาทันเห็นภาพอเวต้าของยายผีป่ายืนใส่ชุดดำ หน้าพระราชวังแห่งหนึ่งในยุโรปบ้างคะ

มันมีที่มาน่ะค่ะ

อยากฟังก็จะมาโม้ให้ฟัง แต่ตอนนี้ขอโพสอีกสองสามห้องก่อนจะไปสอนภาษษเด็กๆ ค่ะ เขารอเก้อนานแระ

 

ผมเห็นครับ สวย เก๋ เท่ห์ ไม่เบาเลยนะคุณยายของเรา
แต่ว่า สถานที่ถ่ายทำ ดูๆ วังเวง ขลังๆ ยังไงชอบกล
คงมีตำนาน ที่จะให้คุณยายเล่าขาน ให้ลูกหลานฟัง อีกแร้ววว

 

*** ลืมพระคุณช้าง ****

*** ลืมพระคุณช้าง ****

วันก่อน.......
ทานอาหารข้างถนน ในเมือง
สงสาร ... ลูกช้าง เดินข้างถนน น้ำตานองสองแก้ม
เห็นคนไทยลืมพระคุณช้าง ...ช่วยกู้ชาติบ้านเมือง
เงิน ๒๐ บาท... แลก อ้อยหนึ่งถุง....หยิบส่งให้ลูกช้างกิน
ลูกช้างหิวโหย... ใช้งวง ค่อยๆ คว้าจากมือเข้าปาก
สายตาลูกช้าง .... จ้องมองสบตา
ขอให้พบหลักสัจจะธรรม ต่อไป
คือ พรในใจที่ให้แก่เขา

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ช้างศึกส่วนมากบำเพ็ญโพธิญาณ ยายเป็นคนเมืองช้าง เลยรู้คุณช้าง สงสารมากเวลาเห็นน้ำตาช้าง ม้า วัว ควาย

แต่ก็เคยย้อนมองตัวเอง

เออหนอ สรรพสัตว์เอยเวียนว่ายตายเกิด เพราะกิเลสเปนแท้ ฉ้นก็เคยเป็นสัตว์ เจ้าอาจเคยเป็นคน ตกลงฉันหารู้ไม่ว่าเราหรือเจ้าประเสริฐกว่ากัน

 

เป็นพระราชวังของเจ้านายระดับสูงของออสเตรียโบราณค่ะ ตั้งตระหง่านอยู่บนยอดเขา จำชื่อไม่เคยได้
ครั้งหนึ่งสมัยที่ยายเริ่มสนใจฝึกตามแนวหลวงพ่อสด วัดปากน้ำ (สมัยนั้นหนังสือสอนปฎิบัติส่วนมากจะเป็นของหลวงพ่อสด)
คืนนั้นยายหลับไปในสมาธิ เห็นแสงสว่างจ้า แล้วเหมือนกับว่า ตัวยายเองไปยืนอยู่สถานที่แห่งหนึ่ง เป็นภาพงานรื่นเริงมีผู้คนแต่งกาย
อย่างหรูหรา ตอนนั้นไม่เคยดูหนัง เลยไม่รู้ว่าเขาเรียกชุดอะไร แต่รู้ว่าเป็นบรรยากาศของฝรั่ง ผู้คนใส่ชุดลูกไม้ฟูฟ่อง ผู้ชายผู้หญิงแยกแทบไม่ออก
เพราะแต่เสียงดงามมาก แต่งหน้าทาปากแดงแจ๋ มีหน้ากากหลากหลายชนิดปิด มารู้ทีหลังว่า เขาเรียกงานแฟนซีตอนที่มามีวาสนาดูหนังฝรั่งย้อนยุค
กับเขานี่ล่ะ ยายยืนมองดูเขาเต้นรำสลับกันอย่างสวยงาม ยายจำภาพนั้นไว้ติดตาและพอตื่นมาแล้วไปโรงเรียน ยายรีบวิ่งไปห้องสมุดจ๊ะ
ไปค้นหาหนังสือที่เกี่ยวกับต่างประเทศ ตอนนั้ยังไม่มีอินเตอร์เนต หาหลายวัน จนมาเจอหนังสือเล่มหนึ่ง มีเรื่องเกี่ยวกับเวียนนา
และยายบอกเพื่อนๆ ว่า ฉันต้องไปเวียนนาให้ได้สักวัน (เพื่อนคงพากันอยากอ๊วก! อ้าว เวบนี้มีเพื่อนๆ พี่ๆ ที่เรียนโรงเรียนเดียวกันกับยายหลายคนแต่มาแอบอ่าน
ช่วยออกมายืนยันหน่อย โดยเฉพาะยัยจูน มัลลิกา รู้น๊าตามอ่านเรื่องเขาน่ะ)
จูนตัวเองจำที่ห้องเราต้องเต้นรำประกอบละครเรื่องคลีโอพัตราน่ะ ตัวเองกับน้องนางก็เต้นด้วยใช้หรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ เขาเป็นคน
ช่วยอออกแบบท่าเต้น และช่วยออกแบบชุด ยังช่วยแต่งหน้านักแสดงจนครูบอกว่า ไอ้เอื้อม เธอสงสัยชอบงานอย่างนี้
นั่นเราก็ประมวลได้จากภาพที่เราเห็นในนิมิตรนะ แต่ไม่ค่อยสมบรูณ์เท่าไร
เอ๊าเล่าต่อ เดี๋ยวขอส่งก่อน เผื่อส่งไม่ผ่าน

 

(sing) มันส์ขึ้นเรื่อยๆ น่ะคุณยาย(f)

 

หมายเหตุ เด็กสุรินทร์แท้

จะเรียกตัวเอง ว่า

เขา

จะเรียกเพื่อนว่า

ตัวเอง

แปลกไหม ไม่มีกูมึง เอ๊ะ...แล้วยายมาหัดใช้คำพวกมึงกูนี่ตอนไหนว่ะเนี่ย ไม่เอา มันหยาบคาย

 

ช่วงนั้นคงเป็นช่วงฤดูร้อนของเมืองนี้ แต่ยังสัมผัสได้ถึงความชุ่มชื้น (ยายไม่ร้อนหนาวหรอกตอนไปยืนดู แต่มองฟ้าแล้วคิดว่าอากาศคงเย็นพอสบาย)
เสียงเพลงบรรเลงพริ้วหวาน หน้าลานกลางแจ้ง มีโต๊ะรับประทานอาหารที่เต็มไปด้วยอาหารที่รสเลิศ ประดับด้วยพรรณไม้ ผลไม้สวยงามมาก
ที่โต๊ะใหญ่หน้าวัง(จากภาพเมื่อวาน อยู่หลังรูปปั้นติดไปทางผนังวังด้านที่ยายยืนหันหลังค่ะ)
คนเริ่มออกมาร่ายรำ ชายก็ไปโค้งขอหญิงเต้น
ยายเห็นเจ้าหญิงชุดขาวใส่หน้ากากนกยูง กำลังโค้งรับคำเชิญ โดยยื่นมือไปให้ฝ่ายชาย คงเป็นเจ้านายระดับใกล้เคียงกัน)
แล้วสองคนก็เริ่มเปิดฟลอร์(ใช้ศัพท์ที่เข้าใจดีกว่านะ)
พอเขาผ่านมาที่ยาย ยายเห็นทั้งสองมองมาค่ะ แล้วก็ยิ้มให้ ยายก็มองเฉยๆ แล้วทีนี้เห็นหญิงอีกคนค่ะ อายุประมาณไม่น่าจะเกิน ๑๗ ปี
ใส่ชุดสวยเหมือนกัน แต่ไม่อยากเต้น แอบย่องออกมาข้างนอกงาน และวิ่งเล่นไล่จับแมลงที่มาดอมดมดอกไม้
ยายมองไปนานๆ หล่อนก็ไม่มองตอบ แล้วในใจยายนึก เออ...หล่อนคงไม่ชอบงาน แล้วในใจก็รู้สึกว่า
คุ้นเคยเหมือนว่าเธอผู้นี้คือเรานี่เอง
ต่อมานะคะ ก็ได้เจอหญิงชายคู่ที่มองมาทางยายผีป่านี่ล่ะค่ะ ได้ข่าวว่าปีนี้หรือปีหน้าคงได้แต่งงานกัน เป็นสมาชิกเวบพลังจิต.คอมที่เคยตอบ
อยู่ห้องอภิญญาค่ะ

 

ข้าพเจ้า ขอระลึกถึง เหล่าบูรพกษัตริย์ตราธราชเจ้า ทุกๆพระองค์ รักเคารพ และ คิดถึง องค์สมเด็จพระนเรศวรมหาราช อันทรงเป็นประมุขของเหล่าข้าพเจ้า ในนามตัวแทน"พงษ์นเรศ" ที่พระองค์ทรงถวายนาม แก่ เหล่าข้าพเจ้า
ข้าพเจ้าทุกคน ขอให้คำสัตยาบรรณ ว่าจะ ปกป้องประเทศชาติ ทำนุบำรุงพระศาสนา และจะจงรักภักดี ต่อ เหล่า บูรพกษัตริย์ตราธิราชเจ้าทุกๆพระองค์
และขอสาปแช่ง พวกที่ทำลายประเทศและศาสนา ถึงพวก อกตัญญู ให้มันทุกผู้มีอันเป็นไป สิ้นจากแดนสยามนี้
ข้าพเจ้า ตัวแทน กลุ่ม พงษ์นเรศ ขอ อนุโมทนา สาธุ!!

 

มาขอแก้คำที่บอกว่างานเต้นที่โรงเรียนตอนนั้นจูน กับน้องนางเต้นด้วย นอนไม่หลับ เพราะเราโพสผิด ผิดงาน คนล่ะงาน ก็เลยบอกว่า ถ้าเนตเข้าได้จะรีบมาแก้ไข เดี๋ยวจะพาลโกหกไปเสียนี่

อย่าว่ากันนะคะ แค่แต่จะพยายามจำว่าเมื่อวานทำอะไรบ้าง ยังค่อยๆ ย้อนเลยค่ะ แก่แล้วแก่เลย

วันนี้จะให้โม้ต่อไหม คงโม้ได้ไม่นานเพราะอีกสักพักจะต้องสอนเด็กๆ ที่มาให้สอนภาษาอังกฤษน่ะค่ะ

ว่าจะโม้เรื่อง ที่หลงทางตอนนั้นคุณตั้มโทไปถามว่า ยายเล่าให้ฟังสิว่า เห็นอะไร

แหม...อีกสามคนต่างไม่ค่อยเข้าบอร์ด มาช่วยเล่าก็ไม่ได้ (อันที่จริงเคยเล่าแล้ว ตอนกลับจากท่าขนุนสองปีก่อน คุยในห้องไหนจำไม่ได้ รื้อหายากจริงๆ เชื่อเขาเรย อิอิ)

 

ยินดีที่ได้รู้จักครับ

ยินดีที่ได้รู้จักครับพี่ ความจริงผมระลึกชาติในสมัยนั้นได้น้อยมั่กมาก อาจจะเป็นเพราะผมไม่ค่อยได้นั่งสมาธิด้วยคือว่า แทบจะทิ้งไปเลยก็ว่าได้ ส่วนมากจะถนัดไปทางคุยกับผีแบบง่ายๆซะมากกว่า หรือไม่ก็ใช้ผสมกับการดูดวงด้วยไพ่ยิปซีให้กับเพื่อนๆหรือคนในครอบครัวเพราะไม่ต้องใช้สมาธิที่ลึกมาก ง่ายด้วย
แต่ผมก็ฝังใจนะว่าเคยเป็นทหารในใต้ฝ่าพระบาทของพระองค์ท่าน จากนั้นมาอีกประมาณ 200 ปีจึงได้เคยเกิดมาเป็นทหารอีก แต่อยู่ในสมัยของท่านท้าวเทพกษัตรีท้าวศรีสุนทรในภูเก็ต ไว้วันไหนว่างๆ จะเล่าให้อ่านนะครับ

 

หวัดดีครับยาย

ตั้งแต่ตอนที่ได้อ่านกระทู้นี้เมื่อหลายวันก่อน ตอนที่บอกว่ายายเคยมาบวงสรวงพระอุปคุตที่ภูเก็ต ที่มีคุณป้านิภาเป็นประธาน ใจผมก็คิดว่านี่เป็นเหตุบังเอิญหรืออย่างไรถึงได้มารู้จักกับยายได้ที่นี่ เพราะวันนั้นผมก็อยู่ในงานเช่นกัน แต่ผมก็จำยายไม่ได้หรอกนะว่ายายคือคนไหน และยายเองก็คงไม่รู้จักผมหรอก ผมมาทำงานที่ภูเก็ตได้ประมาณเกือบ 9 ปีแล้ว อยู่ที่หาดกมลานี่แหล่ะ ผมด็มีประสบการณ์มันๆ เยอะนะ ตั้งแต่มาอยู่ภูเก็ตเนี่ย ไว้วันหลังจะเล่าให้อ่าน

 

เย้...ดีจังได้เจอคนที่เคยไปร่วมงานบุญเดียวกัน พี่ อุ๊ย ยายผีป่า เอาพระจากหลวงพ่อจำเนียร วัดถ้ำเสือและพระท่านพ่อนวล วัดไสหล้า ไปร่วมแจกในงานด้วยค่ะ ตามไปดูที่กระทู้นี้สิคะ
<< มาส่งรูปค่ะ พิธีบวงสรวงพระอุปคุต และทริปคุณยายผีป่า จ.ภูเก็ต >>

 

คัดมาจากตอนที่ไปงานค่ะ น้องบูบู้โพสไว้

@@@
ม่ายต ้องว่ายายดำกว่าครัยนะ ออกแดดนิ๊ดเดียวก้อคืนสีเดิมแย้ว อิอิ เป๊คหรั่งง่ะ ไปเยี่ยมภพกำเนิดนาคีช้ำทรวงตามไปทวงสัญญาที่อ่าวนางง่ะ เกืิอบรากแตก คลื่นแรงมากส์ แต่เราเจออารัยที่ตะลึงๆตึงๆ... เด่วมาเล่า โปรดติดตามรออ่านรอชมและรับฟังห้ามทิ้งช่วงนะเค๊อะ

แต่ช่วงนี้เดย์ กะยายจะตะลอนค้นหาคำตอบจากมิติที่เคยรับได้ไปตามมิติง่ะ แบบท้าพิสูจนืว่าหลอนป่าวง่ะ นี่เรื่องนาคีที่เคยเล่าที่ห้องตามยายง่ะ....ใช่เรยจ้่า...คุณป้านิภายังประกาศออกไมค์เรยว่า เอ้าใครเชื้อนาคีนาคาที่เค้าจะตามมาเอากลับไปขอให้แล้วว่าไม่ให้เอากลับนะ
<!-- / message --><!-- sig -->