ผมมีเรื่องสงสัยหลายอย่างครับ

เพื่อไม่เป็นการเปลืองกระทุ้ผมรวมคำถามที่ผมอยากรู้ไว้ในกระทู้เดียวเลยนะครับ

1.ผมอยากรู้ว่าผมโดนผีอำหรือป่าว คือว่าผมมักจะเป็นตอนนอนกลางวันแล้วก็เป็นอยู่ที่เดียวด้วยนอนที่อื่นไม่เคยเป็นอาการนี้จะมีบ้างแต่ไม่มาก คือนอนๆไปแล้วเหมือนกับว่าตัวมันชาๆหน้าออกเหมือนมีไครมากดไว้แขนขยับไม่ได้ ส่วนใหญ่เป็นในฝันก่ำกึ่งว่ากำลังจะตื่น แบบว่าฝันๆไปสติมันหายไปชั่ววูปครับ แบบว่าปิดไฟแล้วเปิดใหม่ทันทีมันก็เป็นเลย มันรู้สึกว่าอึดอัดมากพูดก็ไม่ได้ แรกๆผมเอาพระที่ห้อยในคอชูขึ่นไปข้างหน้าผมถึงจะหายแต่หลังๆต้องใช้กำลังกระชากแขนและลำตัวให้ลุกขึ่นมานั่งให้ได้จนหลุดออกมาแล้วตื่นปรากฏว่าผมนอนอยู่ไม่ได้ลุกเลยครับ

2.ตอนเด็กๆผมชอบวิ่งเข้าไปในลมบ้าหมู จนมีครั้งนั่งยื่นเข้าแถวกับเพื่อนแล้วมีลมบ้าหมูผ่านข้างหน้ามาผมเลยวิ่งออกไป แต่ดูเหมือนมีไครดึงสร้อยพระคล้องคออยู่จนหยุดวิ่งแล้วหันหลังไปดูแต่ก็งงวิ่งออกมาห่างตั้งเกือบ10เมตรได้แล้วก็ไม่มีไครวิ่งตามหลังมา เลยงงว่าไครมาดึงสร้อยผม

3.ผมเคยหลับตาธรรมดาแล้วมักจะเห็นภาพลางๆแต่เวลาจะเพ่งเข้าไปดูมันก็เริ่มหายไปแต่มีครั้งนึงชัดมากเหมือนลืมตาดูเลยก็ได้คือมีหน้าตัวผมเองทำหน้าล้อเลียนใส่ตัวผมชัดมากๆด้วย แล้วก็เคยเห็นภาพเป็นคนนั้งล้อมวงกันแต่อันนี้ก็มัวๆหน่อยเป็นขาวดำ อยากรู้ว่ามันเกิดจากอะไรครับ

ขอบคุณทุกท่านที่มาตอบครับthaxx

 

ตั้งกระทู้ผิดหมวดขอโทษด้วยครับ

 

ไม่ทราบเหมือนกัน แต่ผมอยากจะเล่าประสบการณ์เรื่องผีอำ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าผีอำจริงเปล่า
โดยปกติเวลาผมถูกผีอำ ผมไม่ได้หลับ (ที่ใช้คำว่าปกติเพราะโดนบ่อยจนไม่ใช่เรื่องแปลก)
ทุกครั้งจะรู้ถึงพลังงานอะไรบางอย่างก่อน ซึ่งอธิบายไม่ถูกเหมือนกันว่ามันเป็นยังไง แต่ครั้งแรกนี่โดนตอนที่กำลังนั่งอยู่เลย ซึ่งกำลังเตรียมตัวจะนอน ในกำลังจะเอนตัวนอนก็ได้ยินเสียงคนคุยกันที่ปลายเท้า จึงพยามมองดูในความมืดว่ามีใครมาคุยกันอยู่ ในขณะที่เพ่งมองอยู่นั้นก็เหมือนมีแรงอะไรมาผลักหงายท้องไปเลย หลังจากนั้นก็ขยับตัวไม่ได้เลยเป็นเวลานานเท่าไรก็ไม่ทราบ ตอนนั้นกลัวมากๆ หลังจากดินรนอยู่นานก็ขยับตัวได้ก็โดนไปเปิดไฟเลย สรุปคืนนั้นไม่ได้นอน เปิดไฟนั่งอยู่ทั้งคืน เพราะกลัวมากๆ หลังจากนั้นก็โดนตลอด จนเป็นเรื่องปกติ ซึ่งทุกครั้งจะรูสึกถึงพลังงานบางอย่าก่อนทุกครั้งเลยครับ ในปัจจุบันไม่กลัวแล้วครับ หากโดนผีอำผมก็ไม่คิดอะไร คิดแค่ว่ามันก็ไม่เห็นมีอะไรก็แค่ขยับตัวไม่ได้และรู้สึกอึดอัดไม่สบายตัว และทำใจสบายๆแล้วก็อุทิศส่วนกุศลให้กับดวงวิญญาณที่คิดว่าเป็นผีมาอำ สักพักก็จะหายไปเองครับ
ส่วนที่คุณ pinitko สงสัยก็รอผู้รู้มาตอบแล้วกัน ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันเกิดมาจากอะไรครับ

 

ต้องขอขอบคุณ คุณหนึ่งจิต ด้วยครับที่แนะนำ เรื่องที่ว่าเหมือนผีอำนั้นผมมีมานานแล้ว ส่วนเรื่องการฝึกสมาธิ ผมก็ฝึกประจำอยู่แล้ว แต่เป็นประเภทที่ฝึกแบบตามสบาย คือ ขยันก็ฝึก ขี้เกียจก็นอน แต่เวลานอนก็ภาวนาด้วยเอาแค่หลับ ส่วนประสบการณ์ในทางสมาธิผมก็พอมีบ้างนิดหน่อย การฝึกผมก็ฝึกแบบธรรมดา ใช้ พุท โธ นี่แหละครับ และก็มีฝึก มโนยิทธิ
ซึ่งยังไม่ได้เรื่องอีกเหมือนกัน ส่วนเรื่องคำแนะนำผมก็ยินดีมาก ถ้าจะมีคนมาแนะนำ ไม่ว่าผมจะเคยผ่านมาแล้วหรือเปล่า เพราะผมเป็นเพียงผู้ฝึกหัด และผมก็ยังเลวอยู่มากๆ ฉนั้นยินดีครับ พร้อมรับคำแนะนำจากทุกๆคนครับ

 

การท้าทายไม่ใช่เรื่องที่ดีในบางครั้งลองมองดูใจตัวเอง ก่อนนอนให้ดีดี หรือย้อนมองดูใจที่เป้นต้นเหตุของเรื่อง ก็จะเห้นชัดเจนว่าเกิดจากอะไร

การกราบพระทำให้ใจที่แข็งกร้าวอ่อนโยนลงได้ลดภาวะที่เป็นจิตที่ท้าทายไม่เกรงกลัวสิ่งที่ตามองไม่เห็น ซึ่งใจนึงมันไม่เคยกลัวเพราะมันคิดว่าไม่มี

เหตุเกิดจากจิตดูลงไปที่จิตนี่แหละดูบ่อยๆจะมองเห็นปลาที่อยู่ในน้ำขุ่น

 

ต้องขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆครับ ในเรื่องของนิมิตก็มีบ้างบางครั้ง ในส่วนที่ว่างต้องการถึงจุดไหนของการฝึกสมาธินั้น ผมต้องการเข้าถึงความสงบจริงและละกิเลสได้จริงโดยเร็ว แต่มันติดตรงที่ว่าผมมีนิสัยที่แก้ยากอยู่อย่างหนึ่งคือ ถ้าผมสงสัยอะไรมันต้องพิสูจน์ให้รู้ด้วยตัวเองก่อนถึงจะหายสงสัยหรือไปต่อได้ ถึงแม้ว่าบางอย่างจะเชื่ออยู่แล้วร้อยเปอร์เซนต์ก็ตาม แต่ปัญหาหลักตอนนี้น่าจะเป็นตัวขี้เกียจมากกว่าครับ ยังไงก็จะพยายามครับ

 

ผมเริ่มฝึกนั่งสมาธิได้ไม่นาน
จึงมีคำถาม ที่คาใจมานาน
" เวลานั่งสมาธิ ควรหันหน้าไปทางไหน และไม่ควรหันไปทางไหน "
ขอบคุณครับ

 

ผีอำเกิดจากการที่จิตกับกายยังไม่สมานกันดี จังหวะนี้เอง
ถ้ามีผีอยู่แถวนั้นเราก็จะเห็นได้ แต่บางทีก็มีผีปลอมๆเหมือนกัน
คือผีที่เราจินตนาการว่ามันมานั่งทับอะไรอย่างนี้ส่วนใหญ่เป็นผีปลอม