ผม กะโพธิ์

"ภิกษุจงดำรงตนด้วยความไม่ประมาทเถิด"

ประโยคนี้หมายความว่าจะออกมาเล่นกับกิเลศก็ได้แต่เมื่อใช้เสร็จก็ทิ้ง แต่ก็ต้องระลึกไว้ตลอดเพื่อไม่ให้เผลอ. ผมก็ทำแบบนี้เหมือนกันนะครับถ้ามันต้องใช้ เพราะไม่งั้นย่อมดำรงอยู่ในโลกไม่ได้แน่นอนครับ

ข้อสรุปของผมที่ได้จากประโยคนี้คือ ควรทำตนให้เหมาะสมกับสถานการณ์นั่นแลครับ
Edit: นี่สำหรับกรณีฆารวาสเท่านั้นนะครับเพราะภิกษุมีข้อวัตรปฏิบัติครบถ้วนอยู่แล้วครับ