ผลกรรมของการทำแท้ง....

ได้โปรดอ่านเถอะครับถ้าคุณคิดจะทำลายผู้บริสุทธิ์

ความผิดที่มิอาจลืมได้<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>​

ผมเป็นผู้ชายที่เกิดมาในครอบครัวปานกลางโดยเป็นลูกชายคนเดียวมาตลอดอยากที่จะมีน้องในที่สุดน้องผมก็ได้มาแต่เป็นน้องบุญธรรมเป็นเด็กผู้หญิงที่ผมรักมากๆและต่อมาแม่ผมก็เกิดท้องและก็มีน้องผู้ชายโดยห่างกับผมประมาณ 10 กว่าปีผมรักน้องผมมากแต่ผมก็ชอบทำให้พ่อแม่เสียใจตลอดมาชอบเอาแต่ใจโกหกอย่างโน้นอย่างนี้มั่งเหมือนผมเติบโตมากกับความบาปกรรมจริงพ่อแม่เสียน้ำตาให้ผมหลายต่อหลายครั้งแต่ผมก็ไม่สนโดยคิดว่าความคิดตัวเองถูกต้องที่สุดแล้วโดยลืมไปว่าคนที่รักเรานั้นกำลังทุกข์มากเพียงใดก็ไม่สนใจของให้ได้อย่างที่ตัวเองอยากจะได้<o></o>
เรื่องที่ผมจะเล่าให้ฟังต่อไปนี้ขอให้เป็นอุทาหรณ์ให้กับคนที่ลืมนึกไปเวลาเรามีความสุขโดยได้เกิดขึ้นกับผมเมื่อคืนนี้เอง(วันอาทิตย์ที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2552)วันที่ผมจะจำไปจนวันตาย<o></o>
เรื่องมีอยู่ว่าผมได้ศึกษาในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งใน จ.นครสวรรค์ ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนร่วมคณะเดียวกับผมก็ได้จีบแล้วรู้จักกันมากขึ้นเราก็มีอะไรกันผมรักเขามากเขาก็รักผมมากเช่นกันเธอเป็นผู้หญิงที่ดีมากและผมก็อยากใช้ชีวิตคู่ด้วยเราคบกันได้ 3 ปีไม่เคยพลาดเวลาที่จะมีไรกันและก็ไม่เคยป้องกันอย่างใดจึงชล่าใจจนวันหนึ่งถึงวันที่ประจำเดือนแฟนผมจะมาเพราะเธอจะมาตามปกติอยู่ตลอดแต่ครั้งนี้กลับเลือนจึงรอประมาณ 2-3 วันก็ไม่มาจึงได้ซื้อเครื่องตรวจครรภ์มาตรวจปรากฏว่าขึ้น 2 ขีดแต่จางมาจึงไม่แน่ใจก็เลยไปถามหมอ หมอก็บอกว่ามีความเสี่ยงสูงและให้รออีกประมาณ 10 วันโดยในขณะนั้นผมกับเธอก็ดีใจมากเพราะผมอยากมีลูกมากๆทั้งที่ยังไม่พร้อมเท่าไหร่โดยไม่กลัวปัญหาที่จะตามและจะช่วยกันเผชิญกันไปให้ได้แล้วผมก็ตัดสินใจบอกแม่ผมเป็นคนแรกโดยแม่บอกว่าให้เอาไว้แต่ก็รู้ว่าในใจแม่เสียใจมากเพราะผมก็ยังไม่ได้บวชเลยแต่แม่รักผมแม่เข้าใจโดยบ้านผมรักแฟนผมมากโดยจากที่ผมชอบออกไปเที่ยวกลางคืนพอรู้เรื่องผมก็หยุดไปทันทีอยู่กับแฟนผมใครชวนไปไหนก็ไม่อยากไปพอไปก็อยากที่จะกลับมาอยู่กับลูกกับเมียก็ว่าได้ผมยอมรับว่าผมเหอลูกมากจนบอกเรื่องนี้กับเพื่อนแล้วคนอื่นโดยไม่กลัวที่จะคิดว่าใครจะด่าจะว่าแต่ผมกับขอบคุณลูกผมที่มาเกิดเพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกันขอบคุณลูกจริงๆผมตามใจแฟนผมทุกอย่างอยากไปไหนก็ไปอยากกินไรก็พาไปแม้ใจจะไม่อยากไปก็ตามเพื่อโดยเพื่อลูกและแฟนที่ผมรักเหมือนผมกลับกลายเป็นคนล่ะคน แต่ในใจระหว่างนั้นก็ทุกข์ใจเรื่องของการยอมรับของพ่อแม่แฟนผมเลยคิดว่าเราจะบอกกับท่านตอนใกล้จะจบแล้วเพราะผมเหลือเวลาอีก 2 เดือนก็จบแล้ว แต่แล้ววันหนึ่งผมก็ตัดสินใจกับแฟนผมว่าอยากบอกให้แม่แฟนผมรับรู้เสียก่อนเพื่อจะได้หาทางออกในการทำผิดครั้งนี้ผมจึงได้เดินทางไปกรุงเทพไปบอกกับแม่แฟนผมเขาดีมากเรากินข้าวกัน 3 คน คือ ผม แฟน และแม่แฟนผม พอกินเสร็จจึงได้บอกให้แฟนผมไปคุยกับแม่โดยผมก็เข้าไปนั่งด้วยแฟนผมกราบที่เท้าของแม่เขาแล้วบอกหนูท้องอ่ะแม่เพราะไม่อยากปิดบังแม่อีกแล้วพอแม่ได้ยินก็เลยเสียใจแต่ไม่ได้ร้องไห้อะไรออกมาและก็ว่ากล่าวตักเตือนและผมก็ได้ยกมือไหว้และบอกว่าขอโทษและผมจะรับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้นและจะมาขอตามประเพณีแต่เรื่องที่หนักใจกันอยู่ก็ คือ พ่อของแฟนผมเพราะเขาเป็นคนอารมณ์ร้ายกลัวจะยอมรับไม่ได้และตัดสินใจทำไรลงไปโดยไม่รู้ตัวดังนั้นแม่แฟนผมก็บอกว่าให้แม่ผมโทรไปหาเพื่อที่จะมาคุยกันเรื่องค่าสินสอดทองหมั่นว่าเท่าไหร่เป็นอย่างไร ผมก็ตกลงรับปากว่าจะบอกพ่อแม่ผมเราก็เลยกลับกันและพอออกจากบ้านผมก็โทรหาแม่ผมว่าได้ไปคุยมาแล้วตามที่ได้เล่ามาและเรื่องค่าสินสอดนั้นแม่แฟนผมเคยคุยว่าจะเรียกประมาณ 400,000 บาท ทอง 4 บาท โดยทางบ้านผมก็ไม่พร้อมจริงๆแม่จะเครียดมากและให้ผมคุยกับพ่อผมเองผมจึงได้ขอโทษแล้วบอกว่าผมทำแฟนผมท้องพ่อผมเสียใจเขาไม่ได้ว่าอะไรและยื่นโทรศัพท์ให้แม่คุยต่อแม่บอกว่าบ้นเรายังไม่มีเงินขนาดนั้นจริงๆ โดยที่พ่อผมจะกำลังกู้ธนาคารมาใช้หนี้อย่างอื่นเพื่อส่งธนาคารทางเดียวก็ต้องไปกู้เพื่อมาแต่งงานให้ผมทั้งๆที่เขาอยากให้ผมบวชมากกว่าแต่ผมก็ทำเขาเสียใจจะได้คุยกันแม่ผมก็ร้องไห้ผมเสียใจมากที่ทำให้แม่ร้องไห้ผมคิดว่าผมเป็นลูกที่เลวมากจริงๆจนผมไม่มีทางออกจึงปรึกษากับแฟนผมตอนแรกเราคิดว่าจะหนี้แต่ก็มาคิดดูว่าถ้าผมหนี้กันไปถ้าพ่อแม่แฟนผมเขาตามไปเอาเรื่องผมที่บ้านล่ะพ่อแม่ผมจะทำอย่างไงเขามารับรู้เรื่องอะไรด้วยแต่กลับต้องมารับกรรมน้องผมอีกล่ะที่ไม่รู้เรื่องเลยเพราะว่าพ่อแฟนผมเขาเป็นทนายความและเป็นคนอารมณ์ร้อนผมจึงหาทางออกไม่ได้มันตันไปหมดจริงๆครับผมจึงต้องตัดสินใจให้แฟนผมไปซื้อยาขับเลือดมากินครั้งแรกที่เห็นแฟนผมกินผมต้องออกมาร้องไห้ข้างนอกห้องเพราะผมสงสารลูกในท้องมากโดยผมคิดว่าลูกผมคงทรมานมากๆผมเสียใจที่สุดทำไมเรื่องร้ายๆต้องมาเกิดกับผมด้วยแต่ผมก็ไม่โทษใครเพราะเราสร้างขึ้นมาเองเราก็ต้องแก้เองโดยทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นหนทางที่บาปมากๆไม่รู้จะชดใช้กรรมได้อย่างไรหมดแต่ผมก็ต้องยอมรับชะตากรรมที่เกิดขึ้นกินไปได้สัก 2 วันเราก็กลับมาจากกรุงเทพมาที่นครสวรรค์โดยมีคนแนะนำว่าให้ใช้ยาสอดบอกผมว่าเม็ดละ 300 บาท แต่พอไปที่ร้านหมอบอกว่าเม็ดละ 1,000 บาทซึ่งผมมีเงินไปแค่ 500 บาทเองไม่รู้จะทำยังไงก็เลยต้องโทรไปบอกแม่ให้แม่ส่งมาโดยบอกว่าเป็นค่าหนังสือแม่ผมก็ไม่ค่อยมีก็เพราะช่วงนี้บ้านผมขายของไม่ดีทั้งบ้านเหลืออยู่แค่ 1,200 บาท แต่แม่ก็ต้องให้พ่อผมไปยืมเงินคนอื่นมาซึ่งพ่อผมไม่เคยทำผมได้ฟังผมเสียใจมากน้ำตาผมตกในอยู่ตลอดเวลาแต่ผมก็ไม่มีทางเลือกพอพ่อผมโอนเงินมาให้เราก็ไปซื้อยาสอดมาและถามการใช้อย่างดีจะได้กลับมาที่หอพัก<o></o>
ผมได้ทำในเวลา 6 โมงเย็นของ(วันเสาร์ที่ 17 มกราคม 2552) โดยผมเป็นผู้ที่สอดยาด้วยให้แฟนผมตัวเองผมคิดเสมอว่าผมได้สร้างลูกขึ้นมาแต่ผมก็เป็นผู้ทำลายเองแต่ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไงจริงๆได้แต่ภวนาให้แฟนผมไม่เป็นอันตรายผมคิดว่าลูกผมคงจะเข้าใจเวลาผ่านไปซัก 2 ชั่วโมงแฟนผมเริ่มรู้สึกปวดท้องแล้วค่อยๆปวดท้องมากขึ้นเรื่อยๆผมก็ค่อยได้แต่จับมือเธออยู่ข้างๆและคอยต้มน้ำเพื่อที่จะมาประคบท้องเธอผมคิดในใจตลอดเวลาว่าผมเป็นฆาตกรชัดๆเหมือนเป็นคนทำแท้งก็ว่าได้แล้วผมก็ออกมายืนร้องไห้ที่นอกระเบียงอยู่คนเดียวเพราะกลัวแฟนผมรู้เพราะไม่อยากให้เธอเสียใจ เธอก็ร้องดังขึ้นเรื่อยๆผมรู้สึกได้ทั้งแฟนผมและลูกผม ผมทรมานมากๆไม่รู้จะทำยังไงทำได้แต่เพียงให้กำลังใจเธอและขอโทษลูกอยู่ตลอดเวลา พอประมาณเที่ยงคืนผมก็ได้ดูที่ช่องคลอดแฟนผม สิ่งที่เห็นก็คืนเลือดที่ไหลออกมาผมน้ำตาตกในเลยครับและบอกให้แฟนผมอดทนอีกนิด พอถึงประมาณตี 4 แฟนผมไม่ไหวก็เลยเข้าไปฉี่ในห้องน้ำสิ่งที่ไหลออกมาก็คืนก้อนเลือดเล็กๆพร้อมกับเลือด ผมไม่รู้ว่ามันคืนอะไรและส่วนไหนแต่ผมรู้อย่างเดียวว่ามันคืนลูกของผมผมเสียใจมากและได้เอาลูกใส่ไว้ในผ้าและห่อเก็บไว้เพื่อนำไปทำอะไรบางอย่างต่อไป(แต่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง)<o></o>
แม่ผมโทรมาหาตอนเช้าถามว่าแฟนผมเป็นยังไงมั่งผมบอกไม่ถูกไม่อยากให้แม่ร้องไห้แต่ผมก็กลั่นน้ำตาไว้ไม่อยู่จริงๆผมร้องไห้ออกมาตลอดเวลาที่คุยกับแม่ แม่พูดว่า(โกรธแม่กับพ่อไหมที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย)ผมไม่เคยโกรธและโทษใครนอกจากตัวผมเอง ผมคุยได้แปบเดียวก็วางเพราะไม่อยากทำให้แม่เสียใจครับ พอตอนเย็นแม่ก็โทรมาอีกผมก็ร้องไห้อีกเพราะผมคิดถึงลูกมาก ผมผิดกับลูกมากๆแม่ผมก็ให้กำลังใจ ผมมันเลวจริงๆผิดกับลูกและก็ผิดกับพ่อแม่ด้วยทำให้พ่อแม่ผิดหวังเสียใจ(ผมขอโทษจริงๆ)ครับ <o></o>
พ่อผมตั้งแต่ผมเด็กจนปัจจุบันเราไม่เคยเข้าใจกันเลยผมคิดเสมอว่าพ่อผมไม่รักมั่งไม่สนใจผมมั่งเวลาพ่อผมพูดสอนไรมาผมจะเถียงตลอดเวลาน้อยครั้งที่จะไม่เถียง ท่านหวังกับผมมากๆอยากให้ผมบวชแต่ผมก็ทำท่านเสียใจมาโดยตลอดผมมันบาปกรรมจริงๆครับผมไม่รู้จะทำยังไงจะถ่ายโทษยังไงครับแต่ผมจะขอทำให้ดีที่สุดต่อไปครับผมสัญญาผมรักพ่อมากๆครับ<o></o>
พอเวลาประมาณ 19.00 น. ผมได้อุ้มลูกผมเดินออกไปเพื่อจะไปลอยในน้ำผมไม่รู้ทำถูกหรือป่าวครับแต่ผมก็อยากแค่ให้ลูกอยู่ที่สบายเท่าที่จะทำได้เรานั่งเรือไปกลางแม่น้ำเจ้าพระยาตั้ง<o></o>
จิตอฐิษฐาน ต่อหน้าองค์เจ้าแม่กวนอิมว่าผมขอฝากลูกผมกับเจ้าแม่กวนอิมและพระแม่คงคาไว้ก่อนและเมื่อผมพร้อมขอให้ลูกผมเกิดมาอีกครั้ง โดยถ้าเรามีบุญกันจริงขอให้ผมได้พบผ้าผืนนี้อีกครั้งแล้วผมจะดูแลอย่างดีน้ำตาผมไหลตลอดเวลาเสียใจมากที่สุดตั้งแต่ผมเกิดมาก็ได้ครับแต่มันเป็นความรู้สึกจริงๆครับแล้วผมตั้งชื่อลูกว่า (สายน้ำ ) พ่อกับแม่ขอโทษนะลูก<o></o>
ถึงลูกสายน้ำพ่อกับแม่ขอโทษจริงๆที่ทำให้ลูกเกิดมาแต่กลับต้องมาทำลายลูกด้วยมือพ่อเองถ้าลูกรับรู้ความรู้สึกของพ่อได้อยากให้ลูกรู้นะว่าพ่อกับแม่ไม่มีทางเลือกจริงๆลูกจะโกรธจะเกียดพ่อ พ่อไม่ว่านะลูกแต่ขอแค่ให้ลูกเข้าใจความรู้สึกพ่อก็พอแล้ว พ่อยอมชดใช้กรรมทุกอย่างที่ได้ก่อขึ้นบาปกรรมขอให้มาลงที่พ่อคนเดียวนะลูกคนอื่นไม่เกี่ยว(พ่อเซ็นต์สัญญาชดใช้กรรมกับลูกแล้ว)<o></o>
ถ้าสิ่งศักดิ์ศิษย์รับรู้ขอให้ช่วยปกปักรักษาลูกผมด้วยครับจะเอาอะไรผมก็ยอมทุกอย่างขอให้ลูกผมไปอยู่ในที่ดีๆก็พอแล้วผมขอเอาบุญที่ผมได้เคยทำทั้งชาตินี้และชาติหน้ายกให้ลูกผมหมดเลยครับขอแค่ลูกผมมีความสุขก็พอแล้วและผมขอสัญญาว่าผมจะไม่ทำสิ่งนี้อีกต่อไปครับถ้าผมทำขอให้โทษที่กลับมาเป็นร้อยเท่าพันเท่าครับดูแลลูกผมด้วยนะครับ<o></o>
คุณจะรู้ว่ามันทรมานแค่ไหนกับการที่ทำสิ่งๆนี้ไปอันนี้ผมไม่ได้โม้นะครับเพียงแค่ผมหลับตาเพียงแค่แปบเดียวภาพทุกอย่างเหล่านั้นมันอยู่ในหัวผมตลอดเวลา ก่อนนอนก็นอนไม่หลับคิดถึงแต่ลูกว่าจะอยู่ยังไงอยู่ตรงไหน เวลาเขาห้องน้ำก็คิดตลอด เวลาเจอคนอุ้มเด็กมาน้ำตาก็ไหลครับมันทรมานอย่างบอกไม่ถูกจริงๆครับ อย่าไปทำเลยครับผมขอร้องคุณจะตกนรกทั้งเป็นจริงๆจะไม่มีความสุดเลย ถึงทำบุญยังไงบาปก็อยู่ในใจตลอดเวลาครับ เพียงแค่ผมตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่เข้ามาในตาผมก็คืนภาพที่ผมได้ทำแท้งให้แฟนผมมันทรมานจริงๆนะครับผมขอร้องเลยนะครับอย่าไปทำเลยครับหาทางออกให้หมดเสียก่อน ดูหลายๆทางครับเพราะมันจะเป็นตราบาปตลอดชีวิตเลยครับคนที่เป็นพ่อก็ทรมานไม่น้อยกว่าคนที่เป็นแม่หรอกครับเพราะเราก็ร่วมกันสร้างมาและ(อย่าทำลาย)เลยครับก่อนจะทำอะไรจงคิดให้ดีก่อนนะครับอย่าคิดแต่ว่าสนุกอย่างเดียวและจะมานั่งสะกดคำว่า<o></o>
(ทรมาน , ตายทั้งเป็น) อย่างผมที่รู้สึกอยู่ในขณะนี้ครับ<o></o>
สุดท้ายผมขอฝากผู้ใหญ่ทุกท่านไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ของทั้งผู้หญิงและผู้ชายญาติพี่น้องฝั่งไหนก็ชั่งเมื่อมีเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นขอให้ท่านอภัยให้พวกเขาเถอะท่าพวกเขาเลือกได้เขาก็ไม่อยากให้ท่านอับอายหรือขายขี้หน้าคนอื่นหรอกครับแต่เมื่อเหตุการณ์มันเกิดขึ้นแล้วจะทำไงได้ถ้าท่านบังคับหรือไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเขาจะต้องทำก็คือ (การทำแท้ง) ทุกคนกลัวบาปกรรมหมดแหละครับแต่เขาไม่มีทางเลือกจริงๆเขาก็ต้องยอมชดใช้กรรมอย่างที่ผมเจออยู่เพียงแค่ไม่อยากทำให้พ่อแม่อายชาวบ้านเขาท่านลองคิดดูซิว่ามันคุ้มกันไหมแต่ผมก็ไม่ได้โทษผู้ใหญ่หรอกครับมันผิดที่คนกระทำแต่เมื่อกระทำผิดไปแล้วโอกาสมันอยู่ตรงไหนของสังคมหรอครับถ้าโอกาสมันหาไม่ได้จริงๆสิ่งที่ให้โอกาสพวกเขาก็คือ (การทำแท้ง) แต่คุณรู้หรือไม่ว่าลูกหลานของคุณทรมานแค่ไหนเหมือนตกนรกทั้งเป็นการที่เขาท้องมามันก็ไม่ได้แปลว่าชีวิตเขาจะล้มเหลวไม่ใช่หรอครับเพียงคนที่เป็นพ่อแม่ให้โอกาสแค่นี้ผมว่าการที่คนเราจะนับ 1 ใหม่ก็คงไม่อยากหรอกครับ แต่ตรงกันข้ามท่านจะรู้ได้อย่างไรว่าการแต่งงานจะเป็นเครื่องยืนยันได้ว่าชีวิตคู่ของพวกเขาจะราบรื่นเลิกกันก็หลายคู่ไปแล้วตอนนั้นสิ่งไหนที่มันหน้าอายกว่ากันล่ะครับ สิ่งที่ผมพูดมานี้ผมไม่ได้มีเจตนาว่าผู้ใหญ่แต่อย่างใดครับ ขอเพียงแค่โอกาสให้คนที่คุณรักก็แค่นั้นเข้าใจความรู้สึกพวกเขามั่งอย่าไปเข้าใจแค่ว่าการมีหน้ามีตาไม่อายชาวบ้านนั้นคืนความสุขครับ (ผมขอฝากไว้นะครับ)<o></o>
ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าข้อความนี้คงเป็นอุทาหรณ์ให้กับผู้ที่คดจะทำนะครับให้ท่านเลิกล้มความคิดนี้ซะเลี้ยงลูกออกมาให้ดีมีประโยชน์กับสังคมผมเชื่อว่าสักวันทุกคนจะเข้าใจและให้โอกาสเราอย่างที่เราให้โอกาสลูกเรามาเกิดครับ (ขอบคุณครับ)<o></o>
<o> </o>

<o> </o>​

จากผู้ประสบเคราะห์กรรมอยู่ในขณะนี้<o></o>​

 

กว่าจะอ่านจบ เยอะมากๆเลย
เรื่องแบบนี้ อย่าให้เกิดกับใครอีกเลย
เพราะปัญหามันตามมาเยอะ
หมอ พยาบาล คนนอกที่รู้เห็นเรื่องนี้
ก็ได้รับ กรรมเหมือนกันไม่ดีหรอกคะ

ถ้าใครมีเพื่อนคิดจะทำแท้ง
อย่าไปยุ่งกับเขาเลย
เพราะมันจะทำให้เราได้รับ เศษกรรมด้วย
กรรมหนักด้วยเพราะวิญญาณพวกนี้อาฆาตแรง
จะส่งผลให้เรา มีคนหมั่นไส้เยอะ
ไปไหนมีแต่คนเกรียด
มีปัญหาเรื่องเงินๆทองๆ
ทะเลาะกับเพื่อนที่เราให้คำปรึกษาที่ไม่ดีออกไป
กว่าจะใช้กรรม หมดเจอ อาถรรพ์
ดวงขึ้นๆลง 7 ปีเชียวนะ

ถ้าใครอยากจะทำกรรมอะไร อย่าไปยุ่งกับเขาเลย
บางคน ให้เพื่อนยืมเงิน6000บาทไปทำแท้ง
ทุกวันนี้มีหนี้เป็นแสนๆ ทำมาหากินไม่ขึ้น
อาจจะไม่ป่วย ไม่เป็นมะเร็ง แบบแม่เด็ก
แต่ก็ได้รับกรรมไปอีกแบบ
ซึ่งส่งผลให้เป็นที่รังเกรียจ
เพราะ เรารังเกรียจเด็กที่จะมาเกิด ไม่สนับสนุนให้เขาเกิด
เขาก็ อาฆาต พยาบาท น่าดู
พอใครดวงตก วิญญาณก็ไปเล่นงานคนนั้น

ดวงวิญญาณจะเล่น งานทุกคนที่เกื่ยวข้อง

พยาบาลห้องผ่าตัด สูตินารี (ที่เกื่ยวกับการทำแท้ง เป็นมะเร็งเยอะคะ)

หมอที่เคยทำแท้งหลายคนก็ เป็นโรคเครียด โรคไมเกรน โรคอัมพาต ภายหลัง

ทุกวันนี้ใครอยากจะทำอะไรไม่สนใจ

ใครอยากจะแย่งผัวใคร แย่งเมียใคร

อยากจะเอาเด็กออก หรือจะเอาไว้

ให้เขาตัดสินใจเอง

เพราะ ไม่อยากยุ่งเกื่ยวกับเรื่อง บาปเวร ของคนอื่น

 

อ่านแล้วเศร้าครับ ผมก็เคยมีประสบการ์ณตอนยังเป็นวัยรุ่นครับ ตอนนั้นเรียนอยู่ทั้งคู่เลยแต่ใกล้จบแล้ว ผมอยากเก็บเด็กไว้ครับยังไงก็ลูก แต่แฟนไม่ยอมครับ เขาอายและอยากเรียนต่อ เลยไปเอาเด็กออก ผ่านไปหลายปีก็ต้องเลิกกัน จะรั้งไว้อย่างไรก็ไม่อยู่ ผมก็คิดว่าเป็นเวรกรรมครับ หลังจากนั้นผมก็แต่งงานมีลูก ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียใจครับ โกรธตัวเองมากที่ปล่อยให้เขา(แฟนคนแรก) เอาเด็กออก ปัจจุบันถ้าได้คุยกันเขาก็จะพูดให้ฟังว่าไปทำกรรมฐานมา และมาขออโหสิกรรมจากผม เพราะชีวิตเขามีแต่เรื่องไม่ดีตลอด มีแฟนใหม่มาหลายคนแต่ก็ไม่เคยราบรื่น แต่หลังจากนั้นมาชีวิตเขาก็ดีขึ้นครับ ผมก็ขออโหสิกรรมให้เขาด้วย อย่าได้มีเวรแก่กันและกันอีกเลย

 

มีเพื่อนที่เขาทำแท้งเหมือนกันคะ คนแรกตอนนั้นเขาเรียนอยู่เกิดพลาดมีท้องขึ้นเลยไปทำแท้งเขาไม่ได้บอกเราหรอกคะแต่มาเล่าให้ฟังว่ามีเด็กไต่ขึ้นมาบนตัวเขาตอนดึกๆเราก็บริสุทธิ์ใจคิดว่าอาจเป็นลูกของแฟนไม่ก็เพื่อนอาจเคยไปช่วยใครให้ทำแท้งเด็กเลยแค้นละมั้ง จนมารู้ทีหลังว่าเพื่อนเรานั้นแหละที่ทำแท้ง แล้วก็เพื่อนอีกคนเขาพลาดมีท้องเหมือนกันแต่คนนี้ดีที่เขาเล่าให้ฟังเราเลยห้ามเขาไปและบอกว่าเด็กไม่ได้ผิดอะไรเลยผิดที่เพื่อนไม่ใช้ถุงยางเองในเมื่อไม่พร้อมก็ควรจะพร้อมซะตอนนี้เลยเริ่มพร้อมได้แล้วไม่ต้องรอนานว่าจะพร้อมเมื่อไรในเมื่อเขามาเกิดเขาอาจสร้างสิ่งดีๆให้เราก็ได้ เพื่อนเลยเอาเด็กไว้ ตอนนี้เด็กได้หกเจ็ดเดือนแล้วค่ะน่ารักมากเลยแก้มงี้ยุ้ยๆตัวขาวตาใสแป๋ว ยังไงก็อยากให้ใครที่คิดจะทำแท้งหรือช่วยใครทำแท้งนั้นขอให้คิดให้นานกว่านี้หน่อยนะคะ เด็กไม่ได้ผิดอะไรเลย แล้วใครที่พลาดมีท้องขึ้นมาแล้วบอกว่าไม่พร้อมนั้น ให้เริ่มพร้อมเลยอย่าเอาแต่รอว่าจะพร้อมเมื่อไรในเมื่อคุณทำพลาดคุณก็ต้องเผชิญหน้ากับสิ่งที่คุณทำพลาดอย่าทำร้ายเด็กเขาบริสุทธิ์มาก ถ้าคิดว่าเลี้ยงไม่ได้ก็เอาเด็กไปฝากที่มูลนิธิเกี่ยวกับเด็กก่อนก็ได้ให้เหตุผลทางเจ้าหน้าที่ว่าทำไมเราถึงเลี้ยงยังไม่ได้ พอคุณมีเงินพร้อมหรือเรียนจบแล้วก็กลับมารับเขาไปอยู่ด้วยก็ยังไม่สายแต่ไม่ใช่รอจนเด็กโตเกินไปนะเพราะเขาจะจดจำว่าเขาขาดความอบอุ่นจากแม่นานเพียงใดจะกลายเป็นแผลในใจของเด็กได้เอาเป็นว่าควรพร้อมก่อนเขาอายุสองหรือสามขวบจะดีมากๆเพราะยังไม่สายที่จะเติบเต็มความรักที่ขาดหายไป ทุกอย่างมีทางออกเสมอเพียงแต่คุณจะเปิดใจและกล้าที่จะทำหรือเปล่า

 

ขอบพระคุณทุกท่านที่ได้อ่านข้อความนี้นะครับ
หวังว่าคงเป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อยนะครับ
ถึงคุณจะไม่ท้องหรือทำแท้ง
แต่คุณก็จงใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาทนะครับ
ขอบพระคุณครับ.....

 

<CENTER>ได้โปรดอ่านเถอะครับถ้าคุณคิดจะทำลายผู้บริสุทธิ์

</CENTER>
<HR style="COLOR: #ffffff; BACKGROUND-COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- / icon and title --><!-- message --><!-- ads code --><SCRIPT type=text/javascript><!--google_ad_client = "pub-0334174069738588";/* 160x600, ถูกสร้างขึ้นแล้ว 1/12/09 */google_ad_slot = "9414322058";google_ad_width = 160;google_ad_height = 600;//--></SCRIPT><SCRIPT src="http://pagead2.googlesyndication.com/pagead/show_ads.js" type=text/javascript></SCRIPT><SCRIPT src="http://googleads.g.doubleclick.net/pagead/test_domain.js"></SCRIPT><SCRIPT src="http://pagead2.googlesyndication.com/pagead/render_ads.js"></SCRIPT><SCRIPT>window.google_render_ad();</SCRIPT><IFRAME name=google_ads_frame marginWidth=0 marginHeight=0 src="http://googleads.g.doubleclick.net/pagead/ads?client=ca-pub-0334174069738588&dt=1232606124578&lmt=1232606124&output=html&slotname=9414322058&correlator=1232606124578&url=http%3A%2F%2Fpalungjit.org%2Fshowthread.php%3Ft%3D61725%26page%3D2&ea=0&ref=http%3A%2F%2Fpalungjit.org%2Fshowthread.php%3Ft%3D61725&frm=0&ga_vid=387048006.1232283935&ga_sid=1232606101&ga_hid=1139894132&ga_fc=true&flash=9.0.28.0&u_h=768&u_w=1024&u_ah=738&u_aw=1024&u_cd=32&u_tz=-720&u_his=15&u_java=true&dtd=47" frameBorder=0 width=160 scrolling=no height=600 allowTransparency></IFRAME>

ความผิดที่มิอาจลืมได้fficeffice" /><O></O>​

ผมเป็นผู้ชายที่เกิดมาในครอบครัวปานกลางโดยเป็นลูกชายคนเดียวมาตลอดอยากที่จะมีน้องในที่สุดน้องผมก็ได้มาแต่เป็นน้องบุญธรรมเป็นเด็กผู้หญิงที่ผมรักมากๆและต่อมาแม่ผมก็เกิดท้องและก็มีน้องผู้ชายโดยห่างกับผมประมาณ 10 กว่าปีผมรักน้องผมมากแต่ผมก็ชอบทำให้พ่อแม่เสียใจตลอดมาชอบเอาแต่ใจโกหกอย่างโน้นอย่างนี้มั่งเหมือนผมเติบโตมากกับความบาปกรรมจริงพ่อแม่เสียน้ำตาให้ผมหลายต่อหลายครั้งแต่ผมก็ไม่สนโดยคิดว่าความคิดตัวเองถูกต้องที่สุดแล้วโดยลืมไปว่าคนที่รักเรานั้นกำลังทุกข์มากเพียงใดก็ไม่สนใจของให้ได้อย่างที่ตัวเองอยากจะได้<O></O>
เรื่องที่ผมจะเล่าให้ฟังต่อไปนี้ขอให้เป็นอุทาหรณ์ให้กับคนที่ลืมนึกไปเวลาเรามีความสุขโดยได้เกิดขึ้นกับผมเมื่อคืนนี้เอง(วันอาทิตย์ที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2552)วันที่ผมจะจำไปจนวันตาย<O></O>
เรื่องมีอยู่ว่าผมได้ศึกษาในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งใน จ.นครสวรรค์ ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนร่วมคณะเดียวกับผมก็ได้จีบแล้วรู้จักกันมากขึ้นเราก็มีอะไรกันผมรักเขามากเขาก็รักผมมากเช่นกันเธอเป็นผู้หญิงที่ดีมากและผมก็อยากใช้ชีวิตคู่ด้วยเราคบกันได้ 3 ปีไม่เคยพลาดเวลาที่จะมีไรกันและก็ไม่เคยป้องกันอย่างใดจึงชล่าใจจนวันหนึ่งถึงวันที่ประจำเดือนแฟนผมจะมาเพราะเธอจะมาตามปกติอยู่ตลอดแต่ครั้งนี้กลับเลือนจึงรอประมาณ 2-3 วันก็ไม่มาจึงได้ซื้อเครื่องตรวจครรภ์มาตรวจปรากฏว่าขึ้น 2 ขีดแต่จางมาจึงไม่แน่ใจก็เลยไปถามหมอ หมอก็บอกว่ามีความเสี่ยงสูงและให้รออีกประมาณ 10 วันโดยในขณะนั้นผมกับเธอก็ดีใจมากเพราะผมอยากมีลูกมากๆทั้งที่ยังไม่พร้อมเท่าไหร่โดยไม่กลัวปัญหาที่จะตามและจะช่วยกันเผชิญกันไปให้ได้แล้วผมก็ตัดสินใจบอกแม่ผมเป็นคนแรกโดยแม่บอกว่าให้เอาไว้แต่ก็รู้ว่าในใจแม่เสียใจมากเพราะผมก็ยังไม่ได้บวชเลยแต่แม่รักผมแม่เข้าใจโดยบ้านผมรักแฟนผมมากโดยจากที่ผมชอบออกไปเที่ยวกลางคืนพอรู้เรื่องผมก็หยุดไปทันทีอยู่กับแฟนผมใครชวนไปไหนก็ไม่อยากไปพอไปก็อยากที่จะกลับมาอยู่กับลูกกับเมียก็ว่าได้ผมยอมรับว่าผมเหอลูกมากจนบอกเรื่องนี้กับเพื่อนแล้วคนอื่นโดยไม่กลัวที่จะคิดว่าใครจะด่าจะว่าแต่ผมกับขอบคุณลูกผมที่มาเกิดเพื่อให้เราได้อยู่ด้วยกันขอบคุณลูกจริงๆผมตามใจแฟนผมทุกอย่างอยากไปไหนก็ไปอยากกินไรก็พาไปแม้ใจจะไม่อยากไปก็ตามเพื่อโดยเพื่อลูกและแฟนที่ผมรักเหมือนผมกลับกลายเป็นคนล่ะคน แต่ในใจระหว่างนั้นก็ทุกข์ใจเรื่องของการยอมรับของพ่อแม่แฟนผมเลยคิดว่าเราจะบอกกับท่านตอนใกล้จะจบแล้วเพราะผมเหลือเวลาอีก 2 เดือนก็จบแล้ว แต่แล้ววันหนึ่งผมก็ตัดสินใจกับแฟนผมว่าอยากบอกให้แม่แฟนผมรับรู้เสียก่อนเพื่อจะได้หาทางออกในการทำผิดครั้งนี้ผมจึงได้เดินทางไปกรุงเทพไปบอกกับแม่แฟนผมเขาดีมากเรากินข้าวกัน 3 คน คือ ผม แฟน และแม่แฟนผม พอกินเสร็จจึงได้บอกให้แฟนผมไปคุยกับแม่โดยผมก็เข้าไปนั่งด้วยแฟนผมกราบที่เท้าของแม่เขาแล้วบอกหนูท้องอ่ะแม่เพราะไม่อยากปิดบังแม่อีกแล้วพอแม่ได้ยินก็เลยเสียใจแต่ไม่ได้ร้องไห้อะไรออกมาและก็ว่ากล่าวตักเตือนและผมก็ได้ยกมือไหว้และบอกว่าขอโทษและผมจะรับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้นและจะมาขอตามประเพณีแต่เรื่องที่หนักใจกันอยู่ก็ คือ พ่อของแฟนผมเพราะเขาเป็นคนอารมณ์ร้ายกลัวจะยอมรับไม่ได้และตัดสินใจทำไรลงไปโดยไม่รู้ตัวดังนั้นแม่แฟนผมก็บอกว่าให้แม่ผมโทรไปหาเพื่อที่จะมาคุยกันเรื่องค่าสินสอดทองหมั่นว่าเท่าไหร่เป็นอย่างไร ผมก็ตกลงรับปากว่าจะบอกพ่อแม่ผมเราก็เลยกลับกันและพอออกจากบ้านผมก็โทรหาแม่ผมว่าได้ไปคุยมาแล้วตามที่ได้เล่ามาและเรื่องค่าสินสอดนั้นแม่แฟนผมเคยคุยว่าจะเรียกประมาณ 400,000 บาท ทอง 4 บาท โดยทางบ้านผมก็ไม่พร้อมจริงๆแม่จะเครียดมากและให้ผมคุยกับพ่อผมเองผมจึงได้ขอโทษแล้วบอกว่าผมทำแฟนผมท้องพ่อผมเสียใจเขาไม่ได้ว่าอะไรและยื่นโทรศัพท์ให้แม่คุยต่อแม่บอกว่าบ้นเรายังไม่มีเงินขนาดนั้นจริงๆ โดยที่พ่อผมจะกำลังกู้ธนาคารมาใช้หนี้อย่างอื่นเพื่อส่งธนาคารทางเดียวก็ต้องไปกู้เพื่อมาแต่งงานให้ผมทั้งๆที่เขาอยากให้ผมบวชมากกว่าแต่ผมก็ทำเขาเสียใจจะได้คุยกันแม่ผมก็ร้องไห้ผมเสียใจมากที่ทำให้แม่ร้องไห้ผมคิดว่าผมเป็นลูกที่เลวมากจริงๆจนผมไม่มีทางออกจึงปรึกษากับแฟนผมตอนแรกเราคิดว่าจะหนี้แต่ก็มาคิดดูว่าถ้าผมหนี้กันไปถ้าพ่อแม่แฟนผมเขาตามไปเอาเรื่องผมที่บ้านล่ะพ่อแม่ผมจะทำอย่างไงเขามารับรู้เรื่องอะไรด้วยแต่กลับต้องมารับกรรมน้องผมอีกล่ะที่ไม่รู้เรื่องเลยเพราะว่าพ่อแฟนผมเขาเป็นทนายความและเป็นคนอารมณ์ร้อนผมจึงหาทางออกไม่ได้มันตันไปหมดจริงๆครับผมจึงต้องตัดสินใจให้แฟนผมไปซื้อยาขับเลือดมากินครั้งแรกที่เห็นแฟนผมกินผมต้องออกมาร้องไห้ข้างนอกห้องเพราะผมสงสารลูกในท้องมากโดยผมคิดว่าลูกผมคงทรมานมากๆผมเสียใจที่สุดทำไมเรื่องร้ายๆต้องมาเกิดกับผมด้วยแต่ผมก็ไม่โทษใครเพราะเราสร้างขึ้นมาเองเราก็ต้องแก้เองโดยทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นหนทางที่บาปมากๆไม่รู้จะชดใช้กรรมได้อย่างไรหมดแต่ผมก็ต้องยอมรับชะตากรรมที่เกิดขึ้นกินไปได้สัก 2 วันเราก็กลับมาจากกรุงเทพมาที่นครสวรรค์โดยมีคนแนะนำว่าให้ใช้ยาสอดบอกผมว่าเม็ดละ 300 บาท แต่พอไปที่ร้านหมอบอกว่าเม็ดละ 1,000 บาทซึ่งผมมีเงินไปแค่ 500 บาทเองไม่รู้จะทำยังไงก็เลยต้องโทรไปบอกแม่ให้แม่ส่งมาโดยบอกว่าเป็นค่าหนังสือแม่ผมก็ไม่ค่อยมีก็เพราะช่วงนี้บ้านผมขายของไม่ดีทั้งบ้านเหลืออยู่แค่ 1,200 บาท แต่แม่ก็ต้องให้พ่อผมไปยืมเงินคนอื่นมาซึ่งพ่อผมไม่เคยทำผมได้ฟังผมเสียใจมากน้ำตาผมตกในอยู่ตลอดเวลาแต่ผมก็ไม่มีทางเลือกพอพ่อผมโอนเงินมาให้เราก็ไปซื้อยาสอดมาและถามการใช้อย่างดีจะได้กลับมาที่หอพัก<O></O>
ผมได้ทำในเวลา 6 โมงเย็นของ(วันเสาร์ที่ 17 มกราคม 2552) โดยผมเป็นผู้ที่สอดยาด้วยให้แฟนผมตัวเองผมคิดเสมอว่าผมได้สร้างลูกขึ้นมาแต่ผมก็เป็นผู้ทำลายเองแต่ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไงจริงๆได้แต่ภวนาให้แฟนผมไม่เป็นอันตรายผมคิดว่าลูกผมคงจะเข้าใจเวลาผ่านไปซัก 2 ชั่วโมงแฟนผมเริ่มรู้สึกปวดท้องแล้วค่อยๆปวดท้องมากขึ้นเรื่อยๆผมก็ค่อยได้แต่จับมือเธออยู่ข้างๆและคอยต้มน้ำเพื่อที่จะมาประคบท้องเธอผมคิดในใจตลอดเวลาว่าผมเป็นฆาตกรชัดๆเหมือนเป็นคนทำแท้งก็ว่าได้แล้วผมก็ออกมายืนร้องไห้ที่นอกระเบียงอยู่คนเดียวเพราะกลัวแฟนผมรู้เพราะไม่อยากให้เธอเสียใจ เธอก็ร้องดังขึ้นเรื่อยๆผมรู้สึกได้ทั้งแฟนผมและลูกผม ผมทรมานมากๆไม่รู้จะทำยังไงทำได้แต่เพียงให้กำลังใจเธอและขอโทษลูกอยู่ตลอดเวลา พอประมาณเที่ยงคืนผมก็ได้ดูที่ช่องคลอดแฟนผม สิ่งที่เห็นก็คืนเลือดที่ไหลออกมาผมน้ำตาตกในเลยครับและบอกให้แฟนผมอดทนอีกนิด พอถึงประมาณตี 4 แฟนผมไม่ไหวก็เลยเข้าไปฉี่ในห้องน้ำสิ่งที่ไหลออกมาก็คืนก้อนเลือดเล็กๆพร้อมกับเลือด ผมไม่รู้ว่ามันคืนอะไรและส่วนไหนแต่ผมรู้อย่างเดียวว่ามันคืนลูกของผมผมเสียใจมากและได้เอาลูกใส่ไว้ในผ้าและห่อเก็บไว้เพื่อนำไปทำอะไรบางอย่างต่อไป(แต่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง)<O></O>
แม่ผมโทรมาหาตอนเช้าถามว่าแฟนผมเป็นยังไงมั่งผมบอกไม่ถูกไม่อยากให้แม่ร้องไห้แต่ผมก็กลั่นน้ำตาไว้ไม่อยู่จริงๆผมร้องไห้ออกมาตลอดเวลาที่คุยกับแม่ แม่พูดว่า(โกรธแม่กับพ่อไหมที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย)ผมไม่เคยโกรธและโทษใครนอกจากตัวผมเอง ผมคุยได้แปบเดียวก็วางเพราะไม่อยากทำให้แม่เสียใจครับ พอตอนเย็นแม่ก็โทรมาอีกผมก็ร้องไห้อีกเพราะผมคิดถึงลูกมาก ผมผิดกับลูกมากๆแม่ผมก็ให้กำลังใจ ผมมันเลวจริงๆผิดกับลูกและก็ผิดกับพ่อแม่ด้วยทำให้พ่อแม่ผิดหวังเสียใจ(ผมขอโทษจริงๆ)ครับ <O></O>
พ่อผมตั้งแต่ผมเด็กจนปัจจุบันเราไม่เคยเข้าใจกันเลยผมคิดเสมอว่าพ่อผมไม่รักมั่งไม่สนใจผมมั่งเวลาพ่อผมพูดสอนไรมาผมจะเถียงตลอดเวลาน้อยครั้งที่จะไม่เถียง ท่านหวังกับผมมากๆอยากให้ผมบวชแต่ผมก็ทำท่านเสียใจมาโดยตลอดผมมันบาปกรรมจริงๆครับผมไม่รู้จะทำยังไงจะถ่ายโทษยังไงครับแต่ผมจะขอทำให้ดีที่สุดต่อไปครับผมสัญญาผมรักพ่อมากๆครับ<O></O>
พอเวลาประมาณ 19.00 น. ผมได้อุ้มลูกผมเดินออกไปเพื่อจะไปลอยในน้ำผมไม่รู้ทำถูกหรือป่าวครับแต่ผมก็อยากแค่ให้ลูกอยู่ที่สบายเท่าที่จะทำได้เรานั่งเรือไปกลางแม่น้ำเจ้าพระยาตั้ง<O></O>
จิตอฐิษฐาน ต่อหน้าองค์เจ้าแม่กวนอิมว่าผมขอฝากลูกผมกับเจ้าแม่กวนอิมและพระแม่คงคาไว้ก่อนและเมื่อผมพร้อมขอให้ลูกผมเกิดมาอีกครั้ง โดยถ้าเรามีบุญกันจริงขอให้ผมได้พบผ้าผืนนี้อีกครั้งแล้วผมจะดูแลอย่างดีน้ำตาผมไหลตลอดเวลาเสียใจมากที่สุดตั้งแต่ผมเกิดมาก็ได้ครับแต่มันเป็นความรู้สึกจริงๆครับแล้วผมตั้งชื่อลูกว่า (สายน้ำ ) พ่อกับแม่ขอโทษนะลูก<O></O>
ถึงลูกสายน้ำพ่อกับแม่ขอโทษจริงๆที่ทำให้ลูกเกิดมาแต่กลับต้องมาทำลายลูกด้วยมือพ่อเองถ้าลูกรับรู้ความรู้สึกของพ่อได้อยากให้ลูกรู้นะว่าพ่อกับแม่ไม่มีทางเลือกจริงๆลูกจะโกรธจะเกียดพ่อ พ่อไม่ว่านะลูกแต่ขอแค่ให้ลูกเข้าใจความรู้สึกพ่อก็พอแล้ว พ่อยอมชดใช้กรรมทุกอย่างที่ได้ก่อขึ้นบาปกรรมขอให้มาลงที่พ่อคนเดียวนะลูกคนอื่นไม่เกี่ยว(พ่อเซ็นต์สัญญาชดใช้กรรมกับลูกแล้ว)<O></O>
ถ้าสิ่งศักดิ์ศิษย์รับรู้ขอให้ช่วยปกปักรักษาลูกผมด้วยครับจะเอาอะไรผมก็ยอมทุกอย่างขอให้ลูกผมไปอยู่ในที่ดีๆก็พอแล้วผมขอเอาบุญที่ผมได้เคยทำทั้งชาตินี้และชาติหน้ายกให้ลูกผมหมดเลยครับขอแค่ลูกผมมีความสุขก็พอแล้วและผมขอสัญญาว่าผมจะไม่ทำสิ่งนี้อีกต่อไปครับถ้าผมทำขอให้โทษที่กลับมาเป็นร้อยเท่าพันเท่าครับดูแลลูกผมด้วยนะครับ<O></O>
คุณจะรู้ว่ามันทรมานแค่ไหนกับการที่ทำสิ่งๆนี้ไปอันนี้ผมไม่ได้โม้นะครับเพียงแค่ผมหลับตาเพียงแค่แปบเดียวภาพทุกอย่างเหล่านั้นมันอยู่ในหัวผมตลอดเวลา ก่อนนอนก็นอนไม่หลับคิดถึงแต่ลูกว่าจะอยู่ยังไงอยู่ตรงไหน เวลาเขาห้องน้ำก็คิดตลอด เวลาเจอคนอุ้มเด็กมาน้ำตาก็ไหลครับมันทรมานอย่างบอกไม่ถูกจริงๆครับ อย่าไปทำเลยครับผมขอร้องคุณจะตกนรกทั้งเป็นจริงๆจะไม่มีความสุดเลย ถึงทำบุญยังไงบาปก็อยู่ในใจตลอดเวลาครับ เพียงแค่ผมตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่เข้ามาในตาผมก็คืนภาพที่ผมได้ทำแท้งให้แฟนผมมันทรมานจริงๆนะครับผมขอร้องเลยนะครับอย่าไปทำเลยครับหาทางออกให้หมดเสียก่อน ดูหลายๆทางครับเพราะมันจะเป็นตราบาปตลอดชีวิตเลยครับคนที่เป็นพ่อก็ทรมานไม่น้อยกว่าคนที่เป็นแม่หรอกครับเพราะเราก็ร่วมกันสร้างมาและ(อย่าทำลาย)เลยครับก่อนจะทำอะไรจงคิดให้ดีก่อนนะครับอย่าคิดแต่ว่าสนุกอย่างเดียวและจะมานั่งสะกดคำว่า<O></O>
(ทรมาน , ตายทั้งเป็น) อย่างผมที่รู้สึกอยู่ในขณะนี้ครับ<O></O>
สุดท้ายผมขอฝากผู้ใหญ่ทุกท่านไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ของทั้งผู้หญิงและผู้ชายญาติพี่น้องฝั่งไหนก็ชั่งเมื่อมีเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นขอให้ท่านอภัยให้พวกเขาเถอะท่าพวกเขาเลือกได้เขาก็ไม่อยากให้ท่านอับอายหรือขายขี้หน้าคนอื่นหรอกครับแต่เมื่อเหตุการณ์มันเกิดขึ้นแล้วจะทำไงได้ถ้าท่านบังคับหรือไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเขาจะต้องทำก็คือ (การทำแท้ง) ทุกคนกลัวบาปกรรมหมดแหละครับแต่เขาไม่มีทางเลือกจริงๆเขาก็ต้องยอมชดใช้กรรมอย่างที่ผมเจออยู่เพียงแค่ไม่อยากทำให้พ่อแม่อายชาวบ้านเขาท่านลองคิดดูซิว่ามันคุ้มกันไหมแต่ผมก็ไม่ได้โทษผู้ใหญ่หรอกครับมันผิดที่คนกระทำแต่เมื่อกระทำผิดไปแล้วโอกาสมันอยู่ตรงไหนของสังคมหรอครับถ้าโอกาสมันหาไม่ได้จริงๆสิ่งที่ให้โอกาสพวกเขาก็คือ (การทำแท้ง) แต่คุณรู้หรือไม่ว่าลูกหลานของคุณทรมานแค่ไหนเหมือนตกนรกทั้งเป็นการที่เขาท้องมามันก็ไม่ได้แปลว่าชีวิตเขาจะล้มเหลวไม่ใช่หรอครับเพียงคนที่เป็นพ่อแม่ให้โอกาสแค่นี้ผมว่าการที่คนเราจะนับ 1 ใหม่ก็คงไม่อยากหรอกครับ แต่ตรงกันข้ามท่านจะรู้ได้อย่างไรว่าการแต่งงานจะเป็นเครื่องยืนยันได้ว่าชีวิตคู่ของพวกเขาจะราบรื่นเลิกกันก็หลายคู่ไปแล้วตอนนั้นสิ่งไหนที่มันหน้าอายกว่ากันล่ะครับ สิ่งที่ผมพูดมานี้ผมไม่ได้มีเจตนาว่าผู้ใหญ่แต่อย่างใดครับ ขอเพียงแค่โอกาสให้คนที่คุณรักก็แค่นั้นเข้าใจความรู้สึกพวกเขามั่งอย่าไปเข้าใจแค่ว่าการมีหน้ามีตาไม่อายชาวบ้านนั้นคืนความสุขครับ (ผมขอฝากไว้นะครับ)<O></O>
ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าข้อความนี้คงเป็นอุทาหรณ์ให้กับผู้ที่คดจะทำนะครับให้ท่านเลิกล้มความคิดนี้ซะเลี้ยงลูกออกมาให้ดีมีประโยชน์กับสังคมผมเชื่อว่าสักวันทุกคนจะเข้าใจและให้โอกาสเราอย่างที่เราให้โอกาสลูกเรามาเกิดครับ (ขอบคุณครับ)<O></O>
<O> </O>

<O> </O>
จากผู้ประสบเคราะห์กรรมอยู่ในขณะนี้<O></O>​

<!-- / message -->

 

ที่ใดมีรัก ที่นั้นย่อมมีทุกข์

รักสนุก เลยต้องทุกข์ถนัด

ทำอะไรควรคิดให้ดีก่อนนะครับ

ยิ่งสมัยนี้ เร็วก็เหลือเกิน

น่าสงสาร

หน้าตาสวย ร่างกายหุ่นดี สุดท้ายก็ต้องเน่าเปื่อยเช่นเดียวกัน

อนิจจัง สังขารไม่เที่ยง เราไม่มีในกาย กายไม่มีในเรา

แต่ไปทำลายจิตใจเรา ด้วยความคิดสั้น

อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

 

คนที่ทำผิดพลาดไปและรับรู้และรู้สึกผิดในสิ่งที่ตนทำไปถ้าเกิดได้มีลูกอีกครั้งขอให้รับเขาด้วยอ้อมแขนที่อบอุ่นนะคะ อย่าทำพลาดเป็นครั้งที่สองหรือสาม ลูกที่เสียไปครั้งแรกก็ขอให้เป็นเรื่องการชดใช้กรรมในภพชาติต่อไปแต่ถ้าชาตินี้ได้มีลูกอีกครั้งขออย่าทอดทิ้งเขานะคะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนที่ทำผิดและรู้ตัวว่าทำผิดพลาดไปแล้วและพร้อมจะยอมรับชดใช้กรรมนั้นขอให้ดำเนินชีวิตอย่าผิดพลาดอีกเลย หมั่นทำบุญถือศีลห้าด้วยก็ดีนะคะถ้าทำให้เขาชาตินี้ไม่ได้ก็ขอให้ช่วยทำบุญให้ดวงวิญญาณเขาด้วยละกันนะคะเพราะผลบุญอาจช่วยนำทางให้เด็กไร้เดียงสาเหล่านี้ได้ไปเกิด อนุโมทนาคะ ข้าพเจ้าก็ไม่ได้รู้อะไรมากมายนักเพียงแต่พิมพ์ไปตามความรู้สึกผิดพลาดประการใดก็ขออโหสิกรรมด้วยนะคะ

 

อนุโมทนาค่ะ ขอให้คุณหายจากทุกข์ จากโศก จากโรค จากภัย ทั้งปวงนะคะ มันเป็นบาป

แต่คุณก็รู้ตัวแล้วว่าบาป ก็ขอให้คุณพยายามทำบุญทำทาน นั่งวิปัสสนา

อุทิศบุญกุศลให้เขานะคะ แล้วเขาก็จะเลิกจองเวรจองกรรมคุณ ขอยืนยันเช่นกันค่ะ

ว่าผลกรรมของการทำแท้งรุนแรงจริง ๆ ฟังจากคุณน้าที่ให้เงินแม่เด็กไปทำแท้ง ทั้ง ๆ ที่

ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย ด้วยเหตุผลเดียว คือ ผู้หญิงที่เป็นแม่จะฆ่าตัวตาย น้าเขาสงสาร

เลยให้เงินแล้วก็บอกว่าที่ไหนเขารับทำ.. บาปมหันต์ อย่างว่าค่ะ บุญทำกรรมแต่ง

เขาอาจจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรกันมา เห็นคุณน้าบอกว่า พระธุดงค์ท่านบอกว่า

เด็กคนนี้ไม่อโหสิกรรม แถมอาฆาตด้วย.. ตัวดิฉันเองก็เคยมีส่วนเช่นกัน เพราะบอกเพื่อน

ไปว่าที่ไหนเขารับทำ ตอนนั้นไม่ทราบจริง ๆ ค่ะ ว่ามันบาป เป็นเพื่อนในเน็ตนี่แหละ

นี่แหละหนอ..วังวนแห่งกรรม ของดิฉันนี่ก็มีคนบอกว่าเด็กเขาตามเรา แต่ก็หลายปีแล้วค่ะ

ไม่ทราบว่ายังอยู่หรือไปไหนแล้ว.. ก็เวลาทำบุญก็อุทิศให้เขาด้วย แต่รู้สึกว่าเขาจะไม่ได้

อาฆาตอะไรนะ

 

เขาจะตามรังควาญ 7 ปีคะ

พอพ้น 7 ปีไปแล้วเขาจะไม่มายุ่งอีก

ของดิฉันรู้ตัวเร็ว เลยทำบุญให้ไปเยอะ เขาเลย

ไม่ค่อยมารบกวนเท่าไหร่ ดิฉันก็สงสารนะคะ

แต่ดิฉันก็ไม่ใช่แม่เขา ช่วยไรได้ไม่มากนอกจากทำบุญให้

ดิฉันบอกให้แม่เขา เลี้ยงเขาไว้ด้วยซ้ำ เขาจะได้ไม่เร่ร่อน

 

[quote=

 

ผมเคยพาแฟนเก่าไปทำเหมือนกัน หลังจากนั้นชีวิตไม่เคยมีความสูขนานเลย
เรื่องก็ผ่านมา สิบกว่าปีแล้ว ทำบุญมาตลอด แต่มันก็ยังฝังลึกอยู่ในใจตลอด
พอเริ่มมีความสุขก็มีเหตุให้ทุกข์ พอดวงตกก็แย่ไปเลย ถ้าย้อนเวลากลับไปได้
จะไม่ทำอย่างนั้นเด็ดขาด ยอมรับว่าเข็ดจริงๆ ถึงแม้ว่าสายไปแล้วก็ขอก้มหน้าชดใช้กรรม
ต่อไป อยากจะเตือนว่าพ่อก็มีส่วนที่ผิดไม่น้อยไปกว่าแม่เลย ทางที่ดีควรมีสติก่อนจะตัดสินใจที่จะทำอะไรลงไป เพราะบางเรื่องทำไปแล้วไม่สามารถแก้ไขอะไรได้

 

ลองอ่านกระทู้นี้ดูนะคะ อาจเป็นอุทาหรณ์ให้ใครหลายๆคน

http://palungjit.org/showthread.php?t=121889

 

อ่านแล้วก็เห็นใจค่ะ ดิฉันเองก็ไปทำแท้งมาเหมือนกัน แต่ไม่ได้อยากจะทำเลยค่ะ ในใจของตัวเอง ไม่อยากเอาออกเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ว่าญาติเขาก็พาไปถึงคลินิคแล้วและเขาก็บังคับให้ดิฉันไปทำ เพราะยังอายุน้อย และยังเรียนอยู่สรุปดิฉันตัวคนเดียวก็สุ้อะไรพวกเขาไม่ได้เลย ตอนที่อัลตร้าซาวได้ 3 เดือนแล้ว เด็กมีครบหมดแล้ว สงสารลูกมาก อยากจะร้องก็ร้องไม่ได้เพราะทุกคนเขายืนกดดันอยู่ข้างๆ แฟนก็อยากให้เอาออก เพราะยังเรียนกันอยู่ทั้งคู่เงินก็ยังขอพ่อแม่ใช้กันอยู่ มันเลยเป็นปัญหา เพราะถ้าให้เขาเกิดมา ก็ต้องไปทำให้แม่ขายหน้า และเป้นภาระของพ่อแม่เลี้ยงหลานอีก แม่ดิฉันเลยบังคับให้ไปเอาออก แต่จะถึงอย่างไร จะลำบากแค่ไหนดิฉันคิดในใจเสมอว่า ไม่ยอมแพ้หรอก ยังไงทำเขามาแล้วก็ต้องให้เขาเกิดมาและสงสารลูกมากๆๆ มากจนบรรยายออกมาไม่ถูก แต่ก็สู้ใครไม่ได้ ดิฉันคิดว่า จะพร้อมหรือไม่พร้อมยังไงเราก็ทำเขามาแล้ว เขาเกิดขึ้นมามีหัวใจแล้ว เราก็ควรจะดูแลเขาให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ ไม่ใช่มาฆ่าเขามาทำร้ายเขา เพราะเขาคือสิ่งบริสุธ ที่เกิดมาจากความผิดของเรา เขาคือเลือดเนื้อของเรา แต่ทำไมเราถึงต้องทำเขาด้วย คิดในใจมาตลอด ดิฉันไปยืนร้องไห้อยู่หน้าคลินิคทำแท้งอยู่นาน ทุกคนก็มากล่อมให้เข้าไปทำ เพราะหมอโทรตามแล้ว ฉันบอกยังไงก็ไม่เอาออก น้าฉันเลยชกท้องฉันด้วยความโมโหหนึ่งครั้ง ฉันรุ้สึกเหมือนตกนรกทั้งเป็นตอนที่โดนชก และคิดว่าทำไมเขาต้องทำขนาดนี้ด้วย ดิฉันเสียใจมาจนถึงทุกวันนี้ และแม่ของดิฉันยังมาสั่งให้ญาติๆของฉันพาไปหาพระเพื่อทำของให้ดิฉันและแฟนเลิกกัน แต่ญาติๆไม่ตกลงที่จะทำ แม่ฉันก็โกรธมากเลยด่าพวกเขาไป แต่พระท่านก็ไม่ทำใหเหมือนกัน เพราะพระที่ไหนจะมาทำของพวกนี้เล่า อ่อ ลืมบอกไปค่ะว่าดิฉันอยู่ต่างประเทศ ช่วงที่ไปเอาเด็กออกไปเที่ยวเมืองไทย เลยได้มีโอกาสไปทำ และได้รู้ว่าตัวเองท้อง และทางแม่ของแฟนเขาก็เห็นด้วยที่จะให้เอาเด็กออก เขาก้ให้เงินมาหนึ่งหมื่นบาท แต่ค่าใช้จ่ายหมดไป 4 พันกว่าบาท ดิฉันรู้สึกเศร้าใจมาก ไม่รู้จะทำอย่างไร เพิ่งไปทำมาได้ช่วงปีใหม่ ที่ผ่านมานี้เองค่ะ ช่วงประมาณวันที่ 18-01-2552 และพอหลังจากทำมาได้ไม่เท่าไร ก็ใส่บาตรไปให้เขา สวดมนต์กรวดน้ำไปให้เขา แต่ก็ฝันไม่ดีเรื่อยค่ะ ฝันเห็นแต่เด็กผุ้หญิง มาว่าเราบ้างมา อยากอยู่กับเราบ้าง เขามาบอกดิฉันในฝันว่า เขายังอยากจะเกิดกับดิฉันและแฟนอยู่ เขาไม่อยากไปไหน เขาต้องมาเกิดกับดิฉันและแฟนเท่านั่น เขาไปไหนไม่ได้ เขามาว่าว่าฉันทำไมไม่ให้เขาอยู่ ทำไมพ่อกับแม่ไม่รักหนุบ้าง หนุไม่ไปไหนเพราะหนูไปไหนไม่ได้ หนูต้องเกิดกับพ่อแม่เท่านั้น ทำให้ดิฉันทั้งสงสารทั้งคิดถึงลูกทุกวี่ทุกวัน ไม่เป้นอันกินอันนอน ประสาทหลอนๆบางครั้ง แต่ก็เข้มเเข็งค่ะ พยายามปล่อยวาง แต่มันก้ยังทำไม่ได้ค่ะ สงสารเขามาก และมีอยู่คืนหนึ่ง แม่ของดิฉันได้ดทรไปหาพระที่เมืองไทยเพื่อให้ท่านเอาวิญญาณเด็กออกไปห่างๆฉัน และคืนต่อมาฉันก็ฝันว่า มีเด็กผุ้หญิงมาบอกกับฉันว่า หนูอยากอยุ่กับแม่กับพ่อ แต่ยายคนนั้นไม่ยอมให้หนุอยู่เขาไล่หนุออกจากพ่อแม่แล้ว แต่หนูไปไกลพ่อแม่ไม่ได้ ทำเอาฉันตื่นกระทันหันและต้องมาสวดมนต์กลางดึกของคืนนั้น และบอกให้เขารู้ถึงความรักและความรู้สึกที่ฉันมีต่อเขา แต่ที่คาใจคือ ทำไมเขาถึงได้พูดกับฉันว่าเขาไปห่างจากฉันและแฟนไม่ได้ เขาไปไม่ได้ ฉันไม่เข้าใจคำนี้อ่ะค่ะ ใครที่พอจะทราบสาเหตุช่วยตอบดิฉันทีเถอะค่ะ สงสารลูก อยากจะหาทางช่วยลูก หรือถ้าเขาอยากเกิดจริงๆ ก็อยากให้เขารับรุ้ว่า เมื่อฉันพร้อมฉันอยากจะให้เขาเกิดมาเป้นลูกของฉันอีกเหมือนกัน แต่ถ้าสื่อสารได้ ก็คงดีแต่มันคงเป้นไปไม่ได้
อยากเตือนให้คนที่คิดจะทำแท้งทุกคน เก็บไว้เป็นอุทาหรสอนใจ ว่าเวรกรรม นั้นมีจริงแน่นอน ก่อนจะทำอะไรควรคิดพิจารณาให้ดีเสียก่อนค่ะ

 

ผมได้อ่านแล้วครับ ความรู้สึกก็ไม่ต่างกันหรอกครับ ผมเป็นผู้ชายผมยังทรมานเลยครับน่าสงสารมากๆครับทุกวันนี้ที่อยู่ได้แต่ก็ทรมานไม่น้อยเลยครับได้โปรดเถอะครับคนที่เป็นพ่อเป็นแม่เข้าใจลูกท่านเถอะครับลูกท่านอาจจะไม่ได้ตั้งใจที่จะให้ท่านขายหน้าหรอกครับแต่ถ้ามันเกิดขึ้นแล้วอ่ะก็จงให้อภัยลูกท่านเถอะครับท่านลองคิดดูแล้วกันว่าท่านจะเอาการขายหน้าหรือจะฆ่าหลานที่ไม่รู้เรื่องอ่ะครับแล้วท่านรู้ได้ไงครับว่าเด็กที่เกิดมานั้นจะเป็นภาระท่านอ่ะครับผมไม่มีไรหรอกครับแค่อยากให้พวกผู้ใหญ่คิดครับว่าการให้อภัยนั้นคืนสิ่งที่ทุกคนต้องมีครับโดยเฉพาะลูกหลานของท่านครับ..(อย่าให้ทรมานเหมือนผมเลยครับ)

 

แนะนำทุกท่านนะคะ ทำผิดแล้ว รู้สึกสำนึกผิดแล้ว ให้ถวายสังฆทานชุดใหญ่
มี 1.พระพุทธรูปหน้าตัก 5 นิ้วขึ้นไป
2. ผ้าไตรจีวร
3.อาหาร คาวหวาน
4.น้ำดื่ม
5.นม
6.เสื้อผ้าเด็กอ่อน
7.ของใช้เด็กอ่อน
8.ของเล่น
9.ขนม ลูกอม

ถวายกับพระสุปฏิปัณโณ บอกว่าแก้กรรมเรื่องทำแท้ง สำหรับของใช้เด็กนี่ แล้วแต่พระท่านจะเอาไปทำอะไรก็แล้วแต่ท่าน
อุทิศส่วนกุศลที่ได้ทำในครั้งนี้ให้กับดวงวิญญาณของลูกเพียงคนเดียวเท่านั้น
ทำเช่นนี้ดวงวิญญาณของลูกจะห่างไป จะเปิดทางให้ แต่ถ้าจะให้ดีควรบวชถือศีล 8 เป็นเวลาอย่างน้อย 5 วันอุทิศให้ลูกคนเดียวเช่นกัน ชีวิตของท่านจะดีขึ้นนะคะ

 

บุญการถวายสังฆทานเป็นบุญที่ดวงวิญญาณสามารถรับได้ง่ายที่สุด ถวายสังฆทานเพื่อเปิดทางก่อน แล้วจึงถือศีลภาวนา แล้วอุทิศให้เค้า แล้วเค้าจะสามารถโมทนาได้ง่ายขึ้นนะคะ

ถวายพระพุทธรูป เมื่อดวงวิญญาณอนุโมทนาแล้ว จะทำให้มีฤทธิ์มากสว่างมาก
ถวายผ้าไตร เมื่อโมทนาแล้วจะมีผิวพรรณงาม มีเสื้อผ้าสวยงาม
ถวายอาหาร เมื่อโมทนาแล้ว จะมีกำลังมาก ไม่หิวโหย
ถวายน้ำ เมื่อโมทนาแล้ว จะมีสระโปกขรณี
ส่วนของอื่นๆ ก็เสมือนเป็นของชดเชย สิ่งที่เค้าควรจะได้เมื่อเป็นคน

หลังจากนั้นทำความดีอะไร ก็ขอให้นึกถึงเค้า ขอให้เค้ามาโมทนากุศลนั้นๆอยู่ตลอด
ทำความดีมากๆ เผื่อเค้าด้วย เพราะว่าหากเค้าเกิดมาอาจมีโอกาสทำดีมากกว่านี้ นี่เค้าไม่ได้เกิดให้เค้าโมทนาก็ยังดี

 

หาโอกาสทำบุญซื้อที่ถวายวัดนะคะ ยกตัวอย่างกระทู้นี้นะคะ
http://palungjit.org/showthread.php?t=125867

หรือหาโอกาศทำบุญเป็นเจ้าภาพบวชพระบ่อยๆ และให้ลูกอนุโมทนาด้วยนะคะ

อยากให้ทุกท่านที่พลาดใช้วิกฤติให้เป็นโอกาส ใช้ความสำนึกผิดเป็นแรงผลักดันตัวเองให้ทำบุญปฏิบัติให้มากๆ ถือว่าทำเผื่อลูกด้วย ผลันตัวเองเข้าสู่กระแสแห่งความดี หาความสว่างเข้าสู่กระแสจิตของตัวเองให้มากๆนะคะ

ชื่อว่าคนบนโลกนี้ ผู้ไม่เคยทำผิดบาปเลยย่อมไม่มี แต่สิ่งที่พลาดไปแล้วย่อมไม่อาจแก้ไขได้ ขอให้ตั้งสติ และสัจจะกับตัวเองว่าต่อไปนี้ ความผิดบาปจะไม่มีแก่เราอีก พยายามรักษาศีล 5 ให้มากๆ ไม่ละเมิดเลยดีที่สุดนะคะ

 

อันว่าตัวบาปนี้ หากย้อนระลึกบ่อยๆ ย่อมทำให้กระแสแห่งบาปใหญ่ขึ้น เมื่อถึงเวลาที่ต้องตาย หากคุณระลึกบาป ณ ช่วงเวลานั้นจะทำให้จิตตกสู่อบายภูมิทันที ขอให้ทุกท่านระลึกถึงความดีให้มาก ระลึกถึงพระพุทธเจ้าเสมอ ระลึกว่าความตายจะมีกับเราเมื่อไรก็ได้ อาจเป็นวันนี้ หรือพรุ่งนี้ เราจะไม่ประมาทในการทำบุญ เมื่อมีโอกาสจะทำทันที เพราะเราอาจจะตายในวันนี้ก็ได้

 

หวังว่าข้อความที่กระติ๊บโพสมา คงมีประโยชน์กับทุกๆท่าน ไม่มากก็น้อยนะคะ
เจริญในธรรมทุกๆท่านคะ