ผู้ปรารถนาพุทธภูมิที่สึกออกไปเพราะเจอเนื้อคู่!เราจะเรียกว่าคู่บารมีได้หรือไม่?

ต้องขอออกตัวก่อนนะครับว่า ที่ตั้งกระทู้แบบนี้มิได้มีเจตนาวิพากษ์วิจารณ์พระสงฆ์ให้เกิดความเสียหายแต่อย่างใด

เพียงเห็นว่าเป็นเรื่องสำคัญที่เราพบเห็นได้บ่อยในชีวิตประจำวันทั่วไป ทั้งที่เป็นข่าวและไม่เป็นข่าว ข้าพเจ้าอยากซูมเฉพาะผู้ปรารถนาพุทธภูมิที่ท่านอยู่ในเพศบรรพชิตแล้วสึกออกไปครองเพศฆราวาสอย่างถูกต้อง!
เพราะเหตุที่เจอคู่ครอง มิอาจทนอยู่ในผ้ากาสาวะอีกต่อไปได้...

ประเด็นอยู่ที่ว่า...

1. ในกรณีแบบนี้ จะถือว่าคู่ครองคือคู่บารมีที่แท้จริงได้หรือไม่?

2. ถ้าเรียกว่าคู่บารมีได้แล้ว จะไม่เป็นการทำลายเนกขัมมะบารมีหรือ?

3. ความจริงคู่แท้คู่บารมีต้องเกื้อกูลอนุโมทนาให้โพธิสัตว์บำเพ็ญในสมณะเพศ ซึ่งเป็นบุญเขตมีอานิสงฆ์อันยิ่งใหญ่มิใช่หรือ?

4. หากจะอ้างว่าเพื่อออกไปบำเพ็ญบารมีอื่นแทนจะสามารถทำได้เต็มที่เพียงใด ในกรณีที่ท่านเพิ่งบวชไม่นาน,และในท่านที่บวชมานานแล้ว? (เจอคู่บารมีตอนสังขารร่วงโรยคงลำบากน่าดู!)

อยากฟังความคิดเห็นในหลายแง่มุมครับ อาจไม่มีคำตอบใดถูกหรือผิดโดยถ่ายเดียว ถือว่าเป็นการแชร์ประสบการณ์เพื่อพอกพูนสุตตะมยะปัญญา ในสิ่งที่ยังไม่แจ้งก็จะได้กระจ่างยิ่งขึ้นครับ

สำหรับประสบการณ์ตัวอย่างของข้าพเจ้าที่ไปได้พบเห็นและสัมผัสมาโดยตรง มีหลายคู่ หลายกรณีก็จะได้นำมาเล่าสู่กันฟังในลำดับต่อไปครับ ^_^

 

2. ถ้าเรียกว่าคู่บารมีได้แล้ว จะไม่เป็นการทำลายเนกขัมมะบารมีหรือ?
ผมขอตอบข้อนี้ก็ให้ดูตัวอย่างหลวงพ่อฤๅษีฯจริงๆแล้วถ้าท่านยังไม่ลาพุทธภูมิชาตินี้เป็นชาติเนกขัมมะบารมีของท่าน ท่านแม่ศรี(คู่บารมีของท่าน)ก็ไม่มาเกิดเป็นมนุษย์เพราะต้องเว้นสักชาติหนึ่งเพราะเป็นชาติที่หลวงพ่อฤๅษีฯบำเพ็ญเนกขัมมะบารมี

 

ื
มีเหตุผลครับ มีเหตุผล ได้ข้อพิจารณาอีกแง่มุมหนึ่งแล้ว

 

ดูให้ดีๆบางทีอาจเป็นนางยักษ์ปลอมตัวมา

 

({) สวัสดีครับท่านเจ้าของกระทู้ พี่ๆน้องทุกๆท่าน ที่เข้ามาอ่าน ผมไม่รู้หรอก แต่ละคนเป็นเช่นไร ด้วยประสบการณ์ อันน้อยนิด ที่มีมา ขอเล่าค่าวๆ พอเป็นกระสัยยาดอง ผมขอออกตัวก่อนว่า ไม่ใช่เป็นข้อ ถูกและผิดเสียทุกอย่าง แต่เป็นในกรณีศึกษา ผมว่าที่คุณ ถามมา ผมว่าแล้วแต่กรณี ของกรรมจำแนกออกไป แล้วก็อีกเรื่องสำคัญ ที่มิเอ่ยมิได้ บารมีต้น หรือบารมี กลาง หรือบารมี สุดท้าย ปรมัตถบารมี ที่คุณถามมา มันไม่ได้ตายตัว นะครับ มันเป็นลูกโซ่ มิอาจแยกกันออกได้ครับ จะเรียกว่า เป็นเนื้อคู่แท้ ก็หาไม่ จะเป็นคู่เทียม ก็ดี จะเป็นสร้างบารมี ก็ดี มันไม่ได้มีคนเดียว จำกัดตายตัว มันมีคู่รองๆลงไปอีกนับหมื่น นับแสน แต่ก็มีคู่เอกอีก อยู่คนเดียว


1. ในกรณีแบบนี้ จะถือว่าคู่ครองคือคู่บารมีที่แท้จริงได้หรือไม่?
ไม่เสมอไป คู่กรรม คู่ เวร คู่ตัณหา คู่สร้างบารมี ๑๐

2. ถ้าเรียกว่าคู่บารมีได้แล้ว จะไม่เป็นการทำลายเนกขัมมะบารมีหรือ?
ถ้าเป็นคู่แท้ การสร้างบารมี ไม่จำเป็นต้องสร้างเป็นนักบวชก็ได้ มัน สามารถทำได้ ในหลายรูปแบบ แล้วแต่กำลังใจของผู้ปราถนา ว่าเข้มแข็งเพียงไร น้ำหนักมากขนาดไหน ถึงไม่ใช่คู่ เอก มันก็สร้างได้อยู่แล้ว ในด้านบารมี การ ทำเนกขัมมะบารมี มันไม่จำเป็นต้องเป็นนักบวช ถ้าเข้าใจ ในบารมี

3. ความจริงคู่แท้คู่บารมีต้องเกื้อกูลอนุโมทนาให้โพธิสัตว์บำเพ็ญในสมณะเพศ ซึ่งเป็นบุญเขตมีอานิสงฆ์อันยิ่งใหญ่มิใช่หรือ?
การสร้างบารมี มันเสมอไปหรือ ครับที่ต้องเป็นนักบวช ย้อนหลังไปดู พระพุทธองค์ ตอนเป็นพระโพธิสัตว์ แค่เกิดระหว่างเป็นสัตว์ กับ คน มันก็มากหนักหนาแล้ว บารมีบางอย่าง มันไม่สามารถ บำเพ็ญ เป็นนักบวชได้ เอาง่ายๆ ขอเอาพระชาติ สุดท้าย ขององค์สมเด็จพระชินสีห์ ตอนพระเวสสันดร บริจาค ลูกเมียให้เป็นทาน และทานอื่นๆ ครบวงจร ผมไม่อธิบายละเอียนะครับ

4. หากจะอ้างว่าเพื่อออกไปบำเพ็ญบารมีอื่นแทนจะสามารถทำได้เต็มที่เพียงใด ในกรณีที่ท่านเพิ่งบวชไม่นาน,และในท่านที่บวชมานานแล้ว? (เจอคู่บารมีตอนสังขารร่วงโรยคงลำบากน่าดู!)
ถ้าเจอคู่แท้ แก่ เขาไปไม่คิดเช่นนั้นดอก ถ้าคู่เทียม เขาย่อมคิดว่ามีผัวแก่ แล้วแต่บุพกรรมด้วยนะครับ การ มีคู่เมื่อแก่ หรือไม่แก่ ก็ต้องดู บุญกรรม ส่งผลนะครับ การบวช น้อยหรือมาก ดู เหตุอันควร ว่า มีหน้าที่อะไร เป็นสำคัญ เป็นกษัตย์ พาระหน้าที่ อย่างอื่นๆอีก บวช วันเดียวหรือ ๑ อาทิตย์ ครึ่งเดีอน ๑ เดือน ๑ พรรษา ดูในปัจจุบันนี่ ดูตัวอย่าง องค์พ่อหลวง ดูอดีด มองไม่เห็น


ลองหันไปดู หลวงตาจันทร์ ก็ได้ ท่านยังมีชีวิตอยู่ ตอนท่านบวช เป็นพระ ท่านได้ ระดับชั้นขั้นพระเทพแล้ว แต่ท่านสึกออกมา วงการสงฆ์ของไทยเราถือว่า สะเทือนเรื่อยลั่น มากทีเดียว มันเป็นธรรมดา ของโลก และเป็นธรรมดา ของนักสร้างบารมี จะเดินทางของ พระโพธิสัตว์ หรือ พระปัจเจกะภูมิ สาวกกะภูมิ แล้ว แต่การสร้าง บารมีและ กฎของกรรม มิอาจเลี่ยงได้ ลองมองไปดู พระพุทธองค์ เกิดเป็นมหาทุกขตะ ยอดของคนจนเลยทีเดียว ตอนท่านบริจาค เสื้อผ้าเก่าๆ ไปแลก เข็มกับได้ ราคา ยังสู้เข็มกับได้ไม่ได้เลย พ่อค้าเขาเห็นว่า นำไป เข้าเครื่อง กฐินทาน จึงให้มา พระพุทธเจ้าทรงกล่าวว่า ตอนท่าน เอาเข็มกับได้ เข้ากฐิน ทำให้เป็นปัจจัย ให้ท่านมาเป็นพระพุทธเจ้า ได้ตรัสรู้ อนุตร สัมมาสัมโพธิญาณ เป็นผู้รู้แจ้งโลก แค่นี้ คงให้ท่านเจ้าของกระทู้ และอีกหลายท่าน คงเข้าใจนะครับสวัสดี

 

ครับพอเข้าใจบ้างแล้ว ที่คุณลุงบุญกล่าว จับใจความรวบยอดได้ว่า "อยู่ที่กำลังใจและหน้าที่ของแต่ล่ะท่าน"

บางท่านพบคู่(สารพัดคู่)แล้ว ก็สึกออกมาทำความดีก็มี ทำความชั่วก็มาก

แต่ผมชื่นชมโพธิฯที่ท่านบวชอยู่แล้ว คู่บารมีท่านตามอุปถัมภ์กันไปตลอดโดยไม่ผันแปรไปมีคนอื่น อันนี้คงหายากเต็มทีแล้ว...ไม่ทราบว่าพอมีตัวอย่างบ้างหรือเปล่าครับ?

 

จะแอบคิดว่าจะสร้างคู่บารมีขึ้นใหม่ก็ไม่ว่านะ อิอิ

 

ตัวอย่างมีเยอะแยะ แต่ผมไม่ยก เพราะว่า ให้คุณใช้ปัญญาเอาเองครับ ยังไงๆ มันเป็บางชาติ ที่จะต้องสลับบ้างไม่มากก็น้อย ไม่งั้นคงไมใช่วิสัย ของพุทธภูมิแน่นอน ที่ต้องขยันเกิด ขยันตาย ระหว่างสัตว์กับคน เอาเฉพาะ แค่เกิดเป็นนักบวช ก็นับไม่ได้แล้วแหละครับ แล้วจะไปนับประสาอะไร กับการเกิด มาสร้างบารมี ตอนเป็นคนและสัตว์น่ะครับ ถ้าจะถาม ต้องทำเอง จะรู้ดีกว่าใครๆว่ามัน ยากเย็นเข็นใจขนาดไหน แค่อารมย์ไม่พอใจ ก็ยากแล้วนะ

 

บางทีเรื่องกรรมมันซับซ้อนและละเอียดอ่อน ไม่อย่างนั้นพระพุทธองค์คงไม่จัดเกี่ยวกับเรื่องกรรมวิสัยไว้ในเรื่องอจินไตยหรอกครับ
ปล.อจินไตย แปลว่าสิ่งที่ไม่ควรคิด หมายถึงสิ่งที่ไม่อาจเข้าใจได้ด้วยตรรกะสามัญของปุถุชน มี 4 อย่าง