ผู้หลงยึดขันธ์ 5 หมดโอกาสนิพพาน

สมัยพุทธกาล มี นกแขกเต้า ชื่อ "รักขิตะ"
อยู่กับ ภิกษุณี สามารถ รับคำสอนการภาวนาได้
"กระดูก เล็บ ฟัน หนัง"

เพราะ สามารถ ภาวนาได้ แต่จะไม่มีสิทธินิพพาน
ตอนตายเพราะถูกเหยี่ยวโฉบไปกิน เลยไปสวรรคิ์
ด้วยอำนาจที่ "สมาทานสิกขาได้"

โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง "สมาทานสิกขาได้"

โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง "สมาทานสิกขาได้"

 

ก่อนพิมพ์ลงไปต้องคิดก่อนว่า
จะต้องมีอย่างน้อย 1 บรรทัดที่ผู้เสียเวลา
อ่านได้รับคำที่เป็นความจริง
ที่ปราศจากอคติ
ไม่เช่นนั้น ก็จะมีแต่สมมุติสัจจะ ถูกใจก็
ชื่นชอบ ไม่ถูกใจก็ผลักใส
เข้าทำนอง
เกลียดทุกข์ รักสุข ดีรัก ชั่วชัง

 

ถ้าเป็นพระพุทโธวาท จะไม่มีผิดแม้กาลสมัยจะเปลี่ยนไปนานเท่านาน
ภิกษุรับเงิน รับทอง สมัยนี้กลายเป็นถูก
(แต่มันก็ยังผิด)55