ฝันว่าไปเที่ยวสวรรค์ชั้นจาตุมหาราช

คืนวันพฤหัส ตอนก่อนนอนได้อ่านหนังสือคู่มือปฏิบัติพระกรรมฐานของหลวงปู่พระราชพรหมยาน ฤาษีลิงดำ ซึ่งได้รับแจกมาตอนไปทำบุญกับหลวงพ่อเล็กที่บ้านอนุสาวรีย์เมื่อตอนต้นเดือน ก็นั่งอ่านไปจนถึงกสินดิน ซึ่งถึงช่วงที่บรรยายถึงการอธิษฐานอำนาจกสินเพื่อเดินบนผิวน้ำ ก็รู้สึกง่วงและหลับไป ก็ฝันว่า เข้าไปในศาลเจ้าหลังหนึ่ง มีรูปเทพเจ้าอยู่ 3 องค์ จำได้ว่าเป็นเจ้าพ่อเสือองค์หนึ่ง อีกสององค์ไม่ทราบ และในศาลก็มีผู้หญิงคนหนึ่งแต่งกายเหมือนนักบวชหญิงของคนจีนเหมือนในหนัง เธอก็พูดกับผมและเพื่อน(ในฝันไปกับเพื่อน) ว่า เทพเจ้าทั้งสามองค์ชอบของเซ่นไหว้ไม่เหมือนกัน ซึ่งก็อธิบายไปเรื่อย สักพัก ก็มีเทวดาจีนมาเรียกเธอ ด้านนอกศาลจะมีบึงน้ำอยู่ เธอก็เดินออกไปด้านนอกและเดินไปบนผิวน้ำ ที่ผิวน้ำนั้น ไม่มีอาการกระเพื่อมหรือสั่นไหวใด ๆ เหมือนเธอเดินไปบนพื้นผิวธรรมดา ทั้งสองคนก็คุยกัน ทางด้านในศาล ก็ปรากฏว่า เทพเจ้าองค์ที่สามนั้น ได้กลายเป็นผู้ชาย ใส่ชุดขาวทั้งชุด เป็นชุดแบบคนจีนแถวเยาวราชใส่กัน ก็มาจับมือผมแล้วดึงไปพร้อมกับบอกว่าไปได้แล้ว ผมก็คว้ามือเพื่อนเอาไว้ด้วย ก็พากันออกไปด้านหลังศาล พอพ้นประตูเทพเจ้าองค์นี้ก็แหงนหน้ามองท้องฟ้า ผมก็มองตามแล้วสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดกับผม เราทั้งสามคนทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า โดยที่ไม่คาดคิด ทีแรกกลัวมาก แต่เทพเจ้าจับข้อมือผมไว้ผมก็จับเพื่อนไว้แน่น เราลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าเร็วมาก รู้สึกได้ถึงแรงลมที่ปะทะกับใบหน้า แต่สักพักก็ไม่รู้สึกว่ามีลมอีกก็ลอยไปเรื่อยๆ จนไปถึงก้อนเมฆก้อนหนึ่ง พอผ่านก้อนเมฆเข้าไปก็จะทะลุด้านหลังก้อนเมฆแล้วสิ่งที่ผมเห็นนั้นก็คือ เป็นเสมือนอีกโลกหนึ่ง มีภูเขา มีต้นไม้ มีบ้านเรือนผู้คน เห็นผู้คนชายหญิง แต่ที่น่าสังเกตุทุกคนใส่โจงกระเบนสีแดงทั้งหมด ใส่เหมือนกันหมดทุกคน ช่วงนี้เราลอยตัวกันอยู่อย่างช้าๆ เทพเจ้าที่พาผมมาก็ปล่อยมือผม ผมก็ลอยอยู่กับเพื่อนและรู้ว่าไม่ตกแน่จึงบอกเพื่อนว่า ดูสิ เราลอยได้ไม่ตก ลองเหาะกัน เพื่อนไม่เอาด้วย แต่ผมเพียงแค่คิดว่าจะเหาะ ตัวผมก็ทะยานพุ่งไปด้านหน้าอย่างเร็วมาก ๆ เร็วจนตกใจ และทะยานขึ้นสูงไปอีก เห็นแผ่นดินและหมู่บ้านลอยอยู่ด้านบนต่างระดับกันเป็นชั้น ๆ ไป จนลอยไปสูงถึงชั้นที่มีเหมือนอุโบสถสีทองแต่ไม่ได้แวะเพราะกำลังตกใจ ใจก็คิดว่าจะลงยังไงดี กลัวก็กลัว เพราะตัวพุ่งไปเร็วมาก ๆ พอคิดแค่ว่าจะลง ตัวก็พุ่งลงมาที่เดิมอย่างเร็ว และทำให้รู้สึกว่าเหมือนตกลงมา ก็คิดในใจว่าถึงพื้นแล้วจะล้มหรือไม่หรือจะขาหักหัวแตกหรือป่าว ก็ปรากฏว่าลืมตาขึ้นมาก็นั่งอยู่ที่พื้นที่มาทีแรก ก็ลุกขึ้นเดิน เทพเจ้ากับเพื่อนก็เดินหัวเราะกันมาพอดี ท่านก็พูดว่า มาทีแรกก็เหาะเสียสูงลิ่วเชียว เก่งมากไปได้ตั้งใกล ส่วนเพื่อนผมมันไม่ไปไหนเลย เทพเจ้าก็พาเดินไปเที่ยว ก็สังเกตเห็นผู้คนมากมาย บางคนเหมือนเคยเห็นหน้า บางคนไม่รู้จัก บางคนที่รู้จักแต่นึกไม่ออกว่า เขาชื่ออะไร ต่างคนต่างก็ทำงานของตัวเองอยู่แต่ในอารมณ์นั้นรู้สึกว่ามีความสุขและสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก ไม่เหนื่อย ไม่หิว ไม่มีอาการใด ๆ ทั้งสิ้น มีแต่ความสุขอย่างเดียว สักพักผมก็ตื่นขึ้นมาตอนตี 5 ก็นอนไม่หลับอีก ก็เลยนั่งสมาธิพร้อมกับทบทวนความฝัน ก็จำได้ทั้งหมดอย่างติดตา จนทุกวันนี้ก็ยังไม่ลืมว่า อะไรเป็นอะไร ภาพเหล่านั้นติดตาอยู่ตลอด