ฝากคำถามเรื่องแนวทางการปฏิบัติธรรมค่ะ

กราบนมัสการพระคุณเจ้า

โยมขอความกรุณาช่วยแนะนำการทำสมาธิด้วยค่ะ

เนื่องจากทุกครั้งที่นั่งสมาธิจนไปสุดที่ จุดทีเป็นแสงสว่าง หลังจากนั้นนิวรณ์หายไปแล้ว ปิติก็จางไป โยมกำหนดรู้ต่อไปด้วยคำบริกรรม หรือ ว่าจะนั่งพิจารณาเฉยๆต่อไปก็ตาม แต่ จิตก็จะตกฮวบลงมา เป็นเช่นนี้อยู่หลายครั้ง
บางทีก็เกิดอาการปิติแบบจะลุกกระโดดออกไปจากที่นั่งก็มี ต้องคอยเอามือประสานกันไว้ คอยกดตัวเอง บางทีอยากจะลองปล่อยอารมณ์ไปจนสุดว่ามันจะเกิดอะไรต่อไป แต่ก็กลัวค่ะ

จิตมันโลดโผน หรือ ว่าอุปทานไปเองค่ะ

และควรจะฝึกฝนแบบใดต่อ ควรจะลุกการการทำสมาธิมาเดินจงกรม หรือ พิจารณาอะไรเพิ่มเติมหรือไม่ เพราะต้องใช้เวลาเกือบครึ่ง ชม หรือมากกว่ากว่าจิตจะสงบ ทำสมาธิต่อไปได้

ขอความกรุณาพระอาจารย์ช่วยชี้แนะแนวทางเพื่อทำการฝึกฝนภาวนาต่อไปด้วยเจ้าค่ะ

ขอบพระคุณค่ะ