ฝึกสมาธิ กันเพื่ออะไร

เห็นฝึกกันหลายแนวหลายแบบ เพื่ออะไร
และแบบใหนดีสุดๆ

เพื่ออภิญญา หรือ เพื่อ อรหันต์

 

ฝึกเพื่อให้มีสมาธิคร้าบบบบบ

 

-เพื่อหลุดพ้นจากวัฏฏะสงสาร (นี้คือเป้าหมายหลักของผู้ปฏิบัติ)
ส่วนเป้าหมายอื่นเป็นเพียงกระพี้ของพระศาสนา

 

ฝึกสมาธิ เพื่อให้มีสมาธิ
ถ้าไม่มีสมาธิ แล้วจะเอาสมาธิที่ไหนไปเป็นฐานเพื่อการหลุดพ้นล่าววววววววว

 

พูดเข้าหลัก "สมาหิโต ยถาภูตํ ปชานาติ" ผู้มีจิตตั้งมั่นแล้ว ย่อมรู้ตามความเป็นจริง

จิตตั้งมั่น = สมาธิ รู้ตามเป็นจริงหรือตามที่มันเป็น = วิปัสสนา

บ่ง่ว่า สมาธิเป็นบาทฐานของวิปัสสนา (วิปัสสนาส่งต่อวิมุตติ)

แต่มีเงื่อนไขว่า ในบางรายอาจหลงติดในสมาธิ โดยก้าวไม่ถึงวิปัสสนาญาณก็ได้

 

เมื่อมี สมาธิ ย่อม มี สติ เสมอ

 

ต่ออีกหน่อย เพื่อให้เห็นสมาธิในมุมที่กว้างขึ้น

* วิสุทธิ.๑/๑๐๕...ในอกุศลจิต เอกัคคตาหรือสมาธิ ก็เกิดได้ ดังที่ อภิ.สํ.๓๔/๒๗๕-๓๓๖/๑๐๑-๑๒๗ แสดงการที่เอกัคคตา สมาธินทรีย์ และมิจฉาสมาธิ ประกอบร่วมอยู่ในจิตที่เป็นอกุศล และอรรถกถาได้ยกตัวอย่าง เช่น คนที่มีจิตแน่วแน่ในขณะเอามีดฟาดฟันลงที่ตัวของสัตว์ ไม่ให้ผิดพลาด ในเวลาตั้งใจลักของเขา และในเวลาประพฤติกาเมสุมิจฉาจาร เป็นต้น อย่างไรก็ตาม เอกัคคตาในฝ่ายอกุศลนี้ มีกำลังน้อย อ่อนแอ ไม่เข้มแข็งทนทานเหมือนในฝ่ายกุศล เปรียบดังเอาน้ำราดในที่แห้งฝุ่นฟุ้ง ฝุ่นสงบลงชั่วเวลาสั้น ไม่นาน ก็จะแห้ง มีฝุ่นขึ้นตามเดิม...

* อรรถกถาแสดงไว้อีกแห่งหนึ่งว่า สัมมาสมาธิ ได้แก่ ยาถาวสมาธิ สมาธิที่แท้ หรือสมาธิที่ตรงตามสภาวะ นิยยานิกสมาธิ สมาธิที่นำออกจากวัฏฏะ คือ นำไปสู่ความหลุดพ้นจากทุกข์ หรือสู่ความเป็นอิสระ กุศลสมาธิ สมาธิที่เป็นกุศล (เช่น สงฺคณี. อ. ๒๒๔)

* คำว่า สมาธิ ที่ใช้หมายถึงวิปัสสนาก็มีบ้าง โดยเฉพาะที่ใช้ในสมาธิ ๓ คือ สุญญตสมาธิ อนิมิตตสมาธิ และอัปปนิหิตสมาธิ (ที.ปา.11/228/231...)

 

ขอเสริม ถูกแล้ว สมาธิ คือ บาทฐานไปสู่วิปัสนา เพราะ พอมีสมาธิ ก็จะเกิด ปัญญา ให้เห็นการ เกิด ดับ ( วิปัสนา) จากนั้น เมื่อเห็นเกิด-ดับ บ่อยๆ เข้า ก็จะเกิด นิพพิธา ( ความเบื่อหน่าย) จิตก็จะละอาสวะได้

 

เคยได้ยินว่าสติเป็นเหตุให้เกิดสมาธิน๊า!

 

ฝึกกันหลายแนวหลายแบบ เพื่อค้นหาแบบแนวที่ชอบ
แบบที่ดีที่สุดคือแบบที่ชอบที่สุด คือทำแบบนี้แล้วมีสมาธิง่าย เร็ว เลยชอบ
เพื่อทั้งอภิญญาและอรหันต์ เพราะฝึกหลายแบบคือต้องการทั้งสองอย่าง
นั้นแหละ เพื่อต้องการเอาไว้บอกคนที่เดินตามหลังด้วย
สำหรับผมนะครับ ท่านอื่นก็แล้วแต่

 

สติ กลับ สมาธิ สลับกัน ทำงาน แล้วแต่ เหตุ และ ปัจจัย ครับ

 

สมาธิจะเป็นเหตุปัจจัยให้สติบริบูรณ์นั้น. คุณต้องมีสติจนเกิดสมาธิก่อนเมื่อสมาธิบริบูรณ์แล้ว. สมาธิถึงทำหน้าที่นั้นได้

 

ฝึกให้จิตเลิกเสวยอารมย์ ให้จิตมีกำลังพิจารณาเห็นความจริงของธาตุ ๔ ขันธ์ ๕
เพื่อเลิกก่อภพ ก่อชาติ


ถ้าไม่ฝึกจิตก็จะทำหน้าที่เสวยอารมย์ก่อภพ ก่อชาติ
ไม่รู้จบ

 

มีนักสมาธิเยอะเหมือนกัน น่าสนใจทั้งนั้นนะครับ
ท่านใดมีวิธี ดีๆ ที่เคยฝึกมั้งครับ

 

กล้วยไข่พอใจแค่มีปัญญาเห็นความว่าง

 

สมาธิ ความหมาย ของผมคือ ความละเอียด ของธรรม

สติ ความหมาย ของผมคือ ความความระลึก ของธรรม

สมาธิ ทำงานหนัก ในการ พิจารณา ธรรมนั้นดับไป ก็ต้องดึง สติ มา คอง

จึงเกิด สติปัฏฐานสี่ กาย เวทนา จิต ธรรม

 

เห็นมีหลายอาจารย์ เช่น หลวงพ่อจรัญ , หลวงพ่อฤาษีลิงดำ , วัดเขาสมโภชน์ , วัดธรรมกาย , วัดสังฆทาน ,แนวหลวงปู่มั่น ฯลฯ

 

คำที่พระศาสดากล่าไว้ชัดมากครัย. สติเป็นเหตุใกล้ให้เกิดสมาธิ.

 

เบืองต้น ถูกครับ สติ ทำให้เกิด สมาธิ

ถ้าติดอยู่ใน สมาธิ ตัวอย่าง เช่น หลงนิมิต ต้องดึง สติ มาพิจารณา ธรรม นั้นเสมอครับ อยู่ที่ เหตุและปัจจัย

 

ฟังคนนี้ตอบมั่ง

https://www.youtube.com/watch?t=1&v=yxCa5urF7Dw