" พระคุณของพ่อแม่ " : หลวงปู่ชอบ ฐานสโม

วันที่ ๑๒ สิงหาคม วันนี้เป็นวันดี เป็นวัน " มหามงคล " ของพสกนิกรชาวไทยเราทั้งแผ่นดิน วันนี้เป็นวันเสด็จพระราชสมภพของ " สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ " ผู้เป็น " แม่อยู่หัว " ของปวงชนชาวไทยเราทั้งแผ่นดิน วันนี้เป็นวันมหามงคลของ " แม่ " ผู้เขียนจึงขอนำเอาเทศนาจากบันทึกชีวประวัติ " พระคุณเจ้าหลวงปู่ชอบ ฐานสโม " มาเผยแผ่ให้ท่านทั้งหลายทราบในวันอันเป็นมหามงคลของ " แม่ " ทุกท่านเพื่อแทนพระคุณเป็นธรรมทาน..

วันที่ ๑๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๓๒ " พระคุณเจ้าหลวงปู่ชอบ ฐานสโม " องค์ท่านแสดงธรรมเรื่อง " พระคุณของพ่อแม่ " ให้ หลวงพ่อบุญพิน กตปุญโญ วัดผาน้ำทิพย์ อ.วาริชภูมิ จ.สกลนคร และ หลวงพ่อจันดี เขมปัญโญ วัดศรีสะอาด อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร โดยมีญาติโยมจำนวน ๓๐ กว่าคนร่วมฟัง ก่อนที่หลวงปู่ท่านจะแสดงธรรม หลวงพ่อจันดีบอกให้ผู้เขียนทำการบันทึกเรื่องนี้ไว้ องค์ท่านหลวงปู่ชอบแสดงธรรม ดังนี้..

" ตั้งแต่เราจำความได้ พ่อไม่เคยตีหรือดุด่าเราเลย พ่อไม่เคยเสียงดังตวาดใส่ลูก เรากับพ่อมีวาสนาต่อกันน้อย พอเราอายุได้ ๑๐ ปีย่างปีที่ ๑๑ พ่อก็ตายจากไป พ่อตายเพราะโรคฝีในท้อง แม่ตายปี ๒๔๘๗ แม่ตายเพราะโรคชรา แม่ตายในพรรษาขณะที่แม่ยังเป็นแม่ชี ตอนแม่ตายเราจำพรรษาอยู่ที่ ถ้ำหมีเก่า บ้านหนองยวน เมืองพม่า แม่มาหาในนิมิต แม่ถือขันธ์ห้ามานิมนต์ให้กลับบ้าน เราพิจารณาธรรมนิมิตที่เห็นจึงรู้ว่า โยมแม่ของเราได้ไปตายแล้ว "..

" ตอนนั้นเจ้าของ(องค์ท่าน)กำลังสู้กับแม่กิเลสอยู่ แม่โลกตายไปแล้วเราก็แผ่บุญอุทิศให้ บุญของแม่ก็มีมากอยู่เป็นทุน บุญของลูกก็หนุนส่งช่วยเสริม แม่ได้ไปเป็นเทวดาอยู่ในสวรรค์ชั้นยามา ทุกวันนี้แม่ก็ยังมาเยี่ยมมาหาทางในอยู่เสมอ บางครั้งแม่ก็มาขอฟังธรรม "..

" แม่ทางโลกผู้ให้กำเนิดในชาตินี้ตายลงในปีนั้น(๒๔๘๗) แม่ทางกิเลสผู้พาเวียนเกิดเวียนตาย ก็ตายดับลงไปในปีนั้นเหมือนกัน แม่โลกกับแม่กิเลสตายห่างกันเดือนหนึ่ง "(โยมแม่หลวงปู่ชอบถึงแก่อนิจกรรมเมื่อเดือนกรกฏาคม ปี ๒๔๘๗ แม่กิเลสขององค์ท่านก็ตายลงในวันที่ ๒๓ สิงหาคม ปี ๒๔๘๗ เช่นเดียวกัน)..

" จำความได้แม่เคยตีเราสองครั้ง ที่แม่ตีเพราะตอนนั้นเราดื้อไม่ฟังความใคร มันก็สมควรแล้วล่ะที่ถูกแม่ด่าแม่ตี แม่เรานี้ตีลูกคนไหนก็ตาม พอตีลูกแล้วแม่จะแอบไปร้องไห้ เห็นแม่ร้องไห้ทีไรเราก็ไม่สบายใจ โบราณท่านว่า ลูกคนไหนทำอะไรไม่ดีจนถึงขั้นพ่อแม่เสียใจน้ำตาตก ลูกคนนั้นเป็นลูกอกตัญญู หาความเจริญในชีวิตไม่ได้ ตายไปต้องตกนรกอบายภูมิ "..

" เรามีความผูกพันกับแม่มากกว่าพ่อ เพราะพ่อตายตั้งแต่เรายังเด็ก เราอยู่กับแม่จนถึงวันที่ตนเองบวช ช่วยแม่ทำงานทุกอย่าง ช่วยแม่เลี้ยงน้องที่ยังเล็กอยู่ ตอนพ่อยังอยู่ พ่อเป็นคนทำไร่ไถนากับแม่ เราก็ช่วยเลี้ยงน้องเลี้ยงควายตามหน้าที่ได้รับมอบหมาย พอพ่อตายไม่มีคนช่วยแม่ทำไร่ไถนา ภาระนี้จึงเป็นเราเข้ามาช่วยผ่อนแรงแม่ เห็นแม่เลี้ยงลูกทุกคนมาด้วยความยากลำบาก ใจก็สงสารแม่มาก แม่เรานี้หนอ ค่ำไม่ได้ยืน คืนไม่ได้นั่ง ต้องดิ้นรนหาข้าวหาน้ำมาใส่ปากป้อนลูกทุกคนให้ได้อิ่ม "..

" พระคุณของพ่อแม่มากล้นประมาณไม่ได้ จะว่าพ่อหรือแม่ใครมีบุญคุณมากกว่ากัน เอามาเปรียบเทียบกันไม่ได้หรอก ทั้งพ่อและแม่ต่างมีพระคุณต่อลูกทุกคน ธาตุดินธาตุน้ำที่มีอยู่ในตัวของพวกเราทุกคนได้มาจากพ่อ ธาตุลมธาตุไฟที่มีอยู่ในตัวของพวกเราทุกคนได้มาจากแม่ ธาตุพ่อสองธาตุ ธาตุแม่สองธาตุ รวมเป็นธาตุทั้งสี่ กายยะธาตุของพ่อแม่รวมกันจึงเป็นรูปร่างกายชีวิตเลือดเนื้อของพวกเราทุกคน "..

" พอแม่รู้ว่ามีก้อนเลือดมาปฏิสนธิในครรภ์ของตนเองแล้ว แม่เพียรรักษาก้อนเลือดก้อนเนื้อในครรภ์ของตนเองให้ปลอดภัยที่สุด ก้อนเลือดในท้องแม่ก็คือก้อนลูก ก้อนเกิดพวกเราทุกคนนี่แหละ ของกินอะไรที่แสลงโรคเป็นอันตรายต่อลูกในท้อง ถึงแม่อยากจะกินแค่ไหนก็ต้องอดงดกิน เดินเหินนั่งนอนก็ต้องระวังลูกในท้องจะกระทบกระเทือนเป็นอันตราย แม่ต้องประคบประงมลูกในท้องจนถึงวันคลอด "..

" พอตอนคลอดลูกแม่ก็ต้องเอาชีวิตของตนเองเข้าแลกอีก แม่บางคนตายในขณะกำลังคลอดลูกก็มี ตอนที่แม่เบ่งพวกเราให้ลืมตาดูโลก คือตอนที่แม่ต้องเอาชีวิตของตนเองเข้าแลก เจ็บท้องใดๆของผู้หญิง ก็บ่เท่าเจ็บท้องออกลูก "..

" พอคลอดลูกออกมาได้แม่ก็โล่งใจไปหน่อยหนึ่ง แต่ก็ยังเป็นห่วงลูกของตัวเองอีกว่า ลูกเราเป็นผู้หญิงผู้ชาย ลูกเราพิกลพิการหรือไม่ แม่นี้ห่วงใยลูกไปหมดทุกอย่าง ลูกสมบูรณ์ครบสามสิบสอง แม่ก็เลี้ยงดู ลูกพิกลพิการไม่ครบสามสิบสอง แม่ก็เลี้ยงดูแล สายรกพวกเราที่ติดพันกับแม่คือสายใยสายใจที่แม่มีให้กับพวกเรา "..

" พ่อแม่รักลูกตั้งแต่วันเกิดจนถึงวันตายจากกัน รักของพ่อแม่ที่มีต่อลูกเป็นความรักที่ไม่มีต่อรอง เป็นความรักที่ไม่วันจบสิ้น "..

" น้ำคำแรกที่พวกเราทุกคนได้กิน คือน้ำนมของแม่นะ น้ำนมแม่นี่เกิดจากเลือดในอกของแม่ พวกเราทุกคนเท่ากับเกิดมากินเลือดของแม่ เห็นไหมล่ะว่าแม่เสียสละให้พวกเราขนาดไหน คนไหนลืมค่าน้ำนมบุญคุณของพ่อแม่ คนๆนั้นสิ้นแล้วซึ่งความเป็นมนุษย์ในหัวใจ ตายไปก็ตกนรกอบายภูมิ อยู่เป็นคนก็หาความเจริญทั้งทางโลกทางธรรมไม่ได้ คนเนรคุณอกตัญญูต่อพ่อแม่ พระก็หลีกหนีผีก็หลีกเลี่ยงไม่คบหา"..

" พ่อแม่สอนทุกอย่างที่ดีให้กับลูก นะตัวแรก โมตัวแรก ก็พ่อกับแม่นี่แหละที่เป็นคนสอนพวกเรามา นักปราชญ์ท่านว่า เอาต้นไม้ในโลกมาเป็นดินสอปากกา เอาแผ่นฟ้านภากาศมาเป็นกระดาษ เอาน้ำในมหาสมุทรทะเลหลวงมาเป็นหมึก เขียนจารึกบรรยายถึงพระคุณพ่อพระคุณแม่ เขียนไปเท่าไรก็บรรยายพระคุณของพ่อแม่ไม่จบสิ้นเป็น "..

" คำโบราณท่านว่า นาดีเขาถามหาข้าวปลูก ลูกดีชั่วเขาถามหาพ่อแม่ ลูกเป็นคนดี พ่อแม่ก็ได้อานิสงค์ความดีของลูกไปด้วย อย่างน้อยก็ได้หน้าได้ตาภูมิอกภูมิใจในลูกของตนเอง ถ้าลูกทำตัวไม่ดี เขาก็ถามหาพ่อหาแม่เหมือนกัน แต่เป็นการถามหาในทางที่ไม่ดี ลูกทำตัวไม่ดี พ่อแม่ก็พลอยได้รับผลบาปของลูกไปด้วย บาปจากกรรมพันธุ บาปจากความเลวที่ลูกของตนเองได้กระทำลงไป ทำให้พ่อแม่เสียชื่อเสียง พ่อแม่เสียชื่อเสียงยังไม่เท่ากับที่พ่อแม่ต้องมาเสียใจเพราะการกระทำไม่ดีของลูกตนเอง"..

" ลูกบ่ฟังความพ่อแม่ผีสิแก่(จะผีลาก)ลงหม้อนรก ผีตัวนี้แปลว่าความชั่ว ลูกเป็นคนชั่วพ่อแม่ก็หมองใจไม่ต่างอะไรกับตกนรกทั้งเป็น ถ้าไม่อยากให้พ่อแม่ตกนรกหมกใจแล้ว ลูกๆทุกคนต้องทำตัวเป็นคนดีหลีกหนีความชั่ว อันจะพาตนเองและผู้อื่นให้ได้รับความเดือดร้อน สิ่งไหนที่ไม่ดี อย่าพากันทำเป็นอันขาด ให้พากันทำแต่ความดีให้มากๆ เอาเลือดเนื้อร่างกายที่พ่อแม่ให้มานี้ทำแต่ความดี อย่าเอาเลือดเนื้อร่างกายที่พ่อแม่ให้มาไปทำชั่วทำเลว ให้ทุกคนพากันจำเอาไว้ให้ดีแล้วนำไปปฏิบัติกัน"..


https://www.facebook.com/photo.php?...24899662.30133.100002215152260&type=1&theater