เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

"พระพรหมมุนี"ติงสอนธรรม อย่าหลงเชื่อถวายส้มตำปู-ได้สร้อย

ในห้อง 'ข่าวพุทธศาสนา' ตั้งกระทู้โดย เฮียปอ ตำมะลัง, 3 สิงหาคม 2008.

แท็ก: เพิ่มแท็ก

หน้า 1 ของ 3

เฮียปอ ตำมะลัง ทุกสิ่งจบสิ้นลงด้วยความตาย วุ่นวายทำไม ผู้สนับสนุนพิเศษ

วันที่สมัครสมาชิก:

9 มีนาคม 2007

โพสต์:

24,969

กระทู้เรื่องเด่น:

2

ค่าพลัง:

+91,129
"พระพรหมมุนี"ติงสอนธรรม อย่าหลงเชื่อถวายส้มตำปู-ได้สร้อย

<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=1 width="20%" align=left border=0><TBODY><TR bgColor=#400040><TD>
</TD></TR></TBODY></TABLE>
พระพรหมมุนี รักษาการเจ้าอาวาสวัดมกุฏกษัตริยาราม ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดบวรนิเวศวิหาร ในฐานะแม่กองธรรมสนามหลวง เป็นประธานเปิดการอบรมครูสอนพระปริยัติธรรม แผนกธรรม ในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค 1 ณ วัดสามพระยา เขตพระนคร กรุงเทพฯ กล่าวสัมโมทนียกถา ว่า การสอนพระปริยัติธรรมถือเป็นหน้าที่ของพระสงฆ์อยู่แล้ว โดยเฉพาะการสอนพระปริยัติธรรมให้กับพระเณร ถือเป็นหน้าที่ที่สำคัญอย่างยิ่ง แต่จากการที่ได้ลงพื้นที่ตรวจเยี่ยมตามสำนักเรียนต่างๆ พบว่าบางที่ยังมีการเรียนการสอนที่ไม่เคร่งครัดเท่าที่ควร ซึ่งอาจจะมาจากการที่ปัจจุบัน สังคมทางโลกเข้ามาหามากขึ้น จึงทำให้พระสงฆ์มีกิจกรรมมากขึ้น มีธุระมากขึ้น ทำให้มีการเรียนการสอนน้อยลง ขณะเดียวกันประชาชนมีการศึกษามากขึ้น มีปัญญา มีความรู้มากขึ้น ซึ่งหากพระที่สอนธรรมศึกษาไม่มีความรู้จริง หรือสอนเรื่องที่ไม่เป็นสาระ คงไปสอนประชาชนไม่ได้ อย่างเมื่อเร็วๆ นี้ มีพระเอารูปทางอินเตอร์เน็ต ระบุว่าเป็นสร้อยส้มตำปู ที่มีบางวัดทำขึ้นมา และระบุว่าหากทำบุญถวายส้มตำปู จะได้รับสร้อยดังกล่าว ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ใช่สัจธรรม และหากมีการนำไปพูด นำไปสอนคนที่มีความรู้ ก็จะถูกมองว่าพระพุทธศาสนาหลอกลวง และเกิดความไม่ศรัทธา ทั้งนี้ ในการสอนธรรมศึกษา ควรสอนให้คนเกิดศรัทธา เพราะพระพุทธศาสนาจะดำรงอยู่ได้เพราะพุทธศาสนิก ชนมีความศรัทธา "ส่วนในการสอนนักธรรม ขอให้อบรมนักเรียนให้มีจิตใจที่ดี ตั้งใจเรียน ครูก็ต้องตั้งใจสอน ไม่ควรให้เกิดเรื่องบกพร่องจนทำให้ถูกติฉินนินทา ซึ่งการทำอะไรไม่ดีในการสอบนักธรรมจะก่อให้เกิดความเสื่อมศรัทธาต่อพระพุทธศาสนาด้วยเช่นกัน" แม่กองธรรมสนามหลวง กล่าว

นางบุญศรี พานะจิตต์ รอง ผอ.สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ (พศ.) กล่าวว่า สำหรับความคืบหน้าในการขอเพิ่มงบประมาณอุดหนุนรายหัวผู้เรียนพระปริยัติธรรมแผนกธรรม-บาลี เนื่องจากไม่ให้มีการของบฯ เพิ่มเกินร้อยละ 5 ของงบฯ ที่ได้รับเมื่อปีงบฯ 2551 ซึ่งในส่วนของเงินอุดหนุนรายหัวของโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกธรรม-บาลี ปีงบประมาณ 2551 ได้รับ 286 ล้านบาท ดังนั้น ในปีงบประมาณ 2552 สำนักพุทธฯ จึงของบฯ เพิ่มเป็น 385 ล้านบาท และผ่านการพิจารณาของสำนักงบประมาณและคณะรัฐมนตรี (ครม.) แล้ว และกำลังจะเข้าสู่การพิจารณาของคณะกรรมาธิการพิจารณางบฯ รายจ่ายประจำปี 2552 แต่เนื่องจากทางกองพุทธศาสนศึกษาได้สำรวจจำนวนเงินที่เหมาะสมแล้วพบว่าในการเพิ่มเงินอุดหนุนรายหัวของแผนกธรรม-บาลีจะอยู่ที่ประมาณ 1,200 ล้านบาท ดังนั้น สำนักพุทธฯ จะยื่นขอแปรญัตติเพิ่มงบฯ ต่อคณะกรรมาธิการพิจารณาแปรญัตติเพิ่มงบฯ เพื่อขอเพิ่มงบฯ อีก 815 ล้านบาท

[FONT=Tahoma,]หน้า 31[/FONT]

http://www.matichon.co.th/khaosod/v...ionid=TURNd053PT0=&day=TWpBd09DMHdPQzB3TXc9PQ==
goo.gl/sdXUhE บ้านสบายใจ
goo.gl/nlEBAv กระดานสนทนาวัดท่าขนุน
goo.gl/gM8AI0 ศูนย์พุทธศรัทธา

เฮียปอ ตำมะลัง, 3 สิงหาคม 2008

#1

หนึ่ง898989 เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

9 มกราคม 2008

โพสต์:

665

ค่าพลัง:

+294

วันแม่แห่งชาติ
มีการสาธยายพระไตรปิฎก
กรมการศาสนา
ถวายเป็นพุทธบูชา

และเพื่อเฉลิมพระเกียรติ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระนางเจ้าบรมราชินีนาถ

ตลอด ๒๔ ชัวโมง
ณ วัดใหม่ยายแป้น สี่แยกบางขุนนนท์ ถนนจรัญสนิทวงศ์ เขต บางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร

วันศุกร์ที่ ๘ สิงหาคม ถึง วันอังคาร ๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๑

เริ่มงานวันศุกร์ที่ ๘ สิงหาคม ๒๕๕๑

เวลา 0๘.00 น พร้อมกันที่พระอุโบสถ

เวลา 0๘.๓0 น อันเชิญพระไตรปิฎกทักษิณาวัตรรอบพระอุโบสถ

เวลา 0๙.0๙ น เริ่มพิธีที่พระวิหารพระไตรปิฎก

ประธาน จุดเทียนธูปบูชาพระรัตนตรัย

เจ้าหน้าที่อาราธนาสีล ประธานสงฆ์ให้สีล ประกาศศักราช

ประธานจุดเทียนบูชาพระไตรปิฎก

เจ้าหน้าที่อาราธนาธรรม

พระสงฆ์สวดพระธรรมจักร

สาธยายพระไตรปิฎกเริ่มเล่มที่ ๓๕ เป็นต้นไปพร้อมกันตลอด ๕ วัน ๔ คืนไม่มีการหยุดสาธยาย

ชมพระไตรปิฎกโบราณที่หาชมได้ยาก

(งานนี้ไมมีการรับเงินบริจาคครับ)

รับเป็นน้ำปานะภัตรตาหารเช้าภัตรตาหารเพล ครับ ท่านใดมีความประสงค์เป็นเจ้าภัตรหาร

ให้ติดต่อพระมหาณรงค์ศักดิ์ ฐิติญาโณ

02-435-7555

มือถือ 089-963-4505

โทรสาร 02-434-1238

มีรถเมล์ผ่าน
79 57 56 68 157 175 40 542 80 509 28 171
ที่มาจากปินเกล้าลงที่สี่แยกบางขุนนนท์เชิงสะพานลอย
ที่มาจากสามแยกไฟฉายลงที่เลยห้างแมคโคเดินขึ้นมา
หรือติดต่อที่ผมก้ได้ครับ 0851245895 ครับ สุริยะ

สีล คำนี้มาจากพระไตรปิฎกครับ

ห้ามใส่เสิ้อผ้า สี่ดำมางานครับ
ท่านใดมางานควรนำดอกบัวสีขาวมาบูชาพระพุทธองค์ด้วยครับ

หนึ่ง898989, 3 สิงหาคม 2008

#2
แง็บ_แง็บ Active Member

วันที่สมัครสมาชิก:

7 เมษายน 2008

โพสต์:

378

ค่าพลัง:

+61

DMC

be happy1

แง็บ_แง็บ, 4 สิงหาคม 2008

#3
เทพออระฤทธิ์ เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

4 กุมภาพันธ์ 2008

โพสต์:

4,573

กระทู้เรื่องเด่น:

4

ค่าพลัง:

+22,047

...

เทพออระฤทธิ์, 5 สิงหาคม 2008

#4
lokemesa Active Member

วันที่สมัครสมาชิก:

18 กรกฎาคม 2008

โพสต์:

158

ค่าพลัง:

+26

เกี่ยวกับเรื่องนี้มีหลักฐานในพระไตรปิฎกจ้ะ
ผลของวิบากกรรมทั้งบุญและบาปนั้น เป็นอจินไตย(คิดไม่ถึง)จ้ะ
คือบางเรื่องก็เกินกว่าที่สมองมนุษย์ปุถุชนจะจินตนาการเอาได้

เราผู้มีอวิชชาครอบงำอยู่ทั้งหลับทั้งตื่นนั้น ไม่ควรรีบด่วนสรุปว่า
สิ่งที่เราไม่รู้ไม่เห็นนั้น ไม่มีอยู่จริงนะจ๊ะ เดี๋ยวจะเป็นการกล่าวค้านคำพระอรหันต์
ซึ่งจะเป็นเหตุให้ท่านจะประสพสิ่งที่ไม่ใช่บุญเป็นอันมากจ้ะ

เพราะพระอริยะอรหันต์ผู้เป็นเอตทัคคะทางด้านมีฤทธิ์เป็นเลิศ
คือท่านพระมหาโมคคัลลานเถระ ท่านยืนยันแล้วว่า
ผลบุญแห่งทานที่ว่าถวายอะไร ก็จะได้ทิพยสมบัติอย่างนั้นมีอยู่จริงจ้ะ

เป็นเรื่องราวของ “วิมานสวรรค์ปูทอง”
ซึ่งจะสวยงามกว่าที่มนุษย์คิดจินตนาการขนาดไหน
ฟังจากปากคำของพระอรหันต์ผู้ไปรู้ไปเห็นด้วยตาตนเองมาแล้วได้เลยจ้ะ

<link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="themeData" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx"><link rel="colorSchemeMapping" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml"><style>  </style>
๔. กักกฏกรสทายกวิมาน<o></o>

(พระมหาโมคคัลานเถระถามเทพบุตรองค์หนึ่งว่า)

“วิมานมีเสาทำด้วยแก้วมณีนี้สูงมาก วัดโดยรอบได้ ๑๒ โยชน์(๑ โยชน์=๑๖ ก.ม.จ้ะ) เป็นปราสาท ๗๐๐ ยอด
ดูโอฬาร มีเสาประดิษฐ์ด้วยแก้วไพฑูรย์ มีพื้นปูลาดด้วยแผ่นทองคำสวยงาม

ท่าสถิต ดื่ม กิน อยู่ในวิมานั้น มีทวยเทพพากันบรรเลงพิณทิพย์ดังไพเราะ
ในวิมานของท่านนี้ มีเบญจกามคุณอันเป็นทิพยรส และเหล่าเทพนารีประดับด้วยอาภรณ์ทองคำฟ้อนรำอยู่

เพราะบุญอะไรท่านจึงมีผิวพรรณงามเช่นนี้ ผลอันพึงปรารถนาจึงสำเร็จแก่ท่านในวิมานนี้
และโภคะทั้งมวลล้วนน่าพอใจ จึงเกิดขึ้นแก่ท่าน

เทวดาผู้มีอานุภาพมาก อาตมาขอถามว่า เมื่อท่านเกิดเป็นมนุษย์ ได้ทำบุญอะไรไว้
เพราะบุญอะไรท่านจึงมีอานุภาพรุ่งเรือง และมีรัศมีกายสว่างไสไปทั่วทุกทิศอย่างนี้”

เทพบุตรนั้นดีใจ ที่พระมหาโมคคัลลานเถระถาม จึงตอบปัญหาผลกรรมไปตามที่พระเถระถามว่า

“ปูทองคำมี ๑๐ ขา อยู่ที่ประตู คอยเตือนสติให้ระลึกได้* ย่อมงามรุ่งเรือง
เพราะบุญนั้น ข้าพเจ้าจึงมีผิวพรรณงามเช่นนี้ ผลอันพึงปรารถนาจึงสำเร็จแก่ข้าพเจ้าในวิมานนี้
และโภคะทั้งมวลล้วนน่าพอใจจึงเกิดขึ้นแก่ข้าพเจ้า

ข้าแต่ภิกษุผู้มีอานุภาพมาก ข้าพเจ้าขอกราบเรียนว่า
เพราะบุญที่ได้ทำไว้สมัยเมื่อเกิดเป็นมนุษย์
ข้าพเจ้าจึงมีอานุภาพรุ่งเรือง และมีรัศมีกายสว่างไสวไปทั่วทุกทิศอย่างนี้”

[* ว่าเราได้สมบัตินี้ เพราะถวายแกงปู (ขุ.วิ.อ. ๙๑๕/๒๘๒)]

กักกฏกรสทายกวิมานที่ ๔ จบ<o></o>

[FONT=&quot]อ้างอิงจาก-พระไตรปิฎก (มจร.แปล) เล่มที่ ๒๖ ข้อที่ ๙๑๐-๙๑๗ หน้าที่ ๑๑๐-๑๑๑.[/FONT]

แก้ไขครั้งล่าสุด: 5 สิงหาคม 2008

"ขอคุณงามความดีทั้งปวง อย่าได้ตายจากท่านไป ขณะแห่งพุทธกาลอย่าได้ล่วงเลยท่านไป
ท่านอย่าได้เดือดร้อนใจในภายหลังเลย"

lokemesa, 5 สิงหาคม 2008

#5
เฮียปอ ตำมะลัง ทุกสิ่งจบสิ้นลงด้วยความตาย วุ่นวายทำไม ผู้สนับสนุนพิเศษ

วันที่สมัครสมาชิก:

9 มีนาคม 2007

โพสต์:

24,969

กระทู้เรื่องเด่น:

2

ค่าพลัง:

+91,129

<CENTER><BIG>

<CENTER><BIG>อรรถกถา ขุททกนิกาย วิมานวัตถุ มหารถวรรคที่ ๕</BIG> <CENTER class=D>๔. กักกฏรสทายกวิมาน</CENTER></CENTER>

<CENTER>อรรถกถากักกฏกรสทายกวิมาน </CENTER>กักกฏกรสทายกวิมาน มีคาถาว่า อุจฺจมิทํ มณิถูณํ วิมานํ เป็นต้น.

กักกฏกรสทายกวิมานนั้นเกิดขึ้นอย่างไร ?

พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ พระวิหารเวฬุวัน กรุงราชคฤห์.
สมัยนั้น ภิกษุรูปหนึ่งเริ่มเจริญวิปัสสนา เกิดโรคปวดหูขึ้นมา ไม่อาจที่จะขวนขวายวิปัสสนาได้ เพราะมีร่างกายไม่สบาย แม้ประกอบยาต่างๆ ตามวิธีที่หมอทั้งหลายบอก โรคก็ไม่สงบ.
ภิกษุนั้นได้กราบทูลความนั้นแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบว่า โภชนะที่มีรสปูเป็นสัปปายะแก่เขา จึงตรัสแก่ภิกษุรูปนั้นว่า ภิกษุ เธอจงไปเที่ยวบิณฑบาตที่นาของชาวมคธ.
ภิกษุนั้นคิดว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ทรงเห็นการณ์ไกล คงจักทรงเห็นอะไรๆ เป็นแน่ จึงทูลรับพระพุทธดำรัสว่า สาธุ พระเจ้าข้า ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว ถือบาตรจีวรไปนาของชาวมคธ ได้ยืนบิณฑบาตที่ประตูกระท่อมของคนเฝ้านาคนหนึ่ง คนเฝ้านานั้นปรุงอาหารรสปูและหุงข้าวแล้ว คิดว่าพักเสียหน่อยหนึ่งแล้วจึงจักกิน นั่งอยู่ เห็นพระเถระจึงรับบาตร นิมนต์ให้นั่งในกระท่อม ได้ถวายภัตตาหารที่มีรสปู.
เมื่อพระเถระฉันภัตตาหารนั้นได้หน่อยหนึ่งเท่านั้น โรคปวดหูก็สงบ เหมือนอาบน้ำร้อยหม้อ.
พระเถระนั้นได้ความสบายใจเพราะอาหารเป็นสัปปายะ น้อมจิตไปโดยวิปัส<WBR>ส<WBR>นา ยังฉันไม่ทันเสร็จ ก็ทำอาสวะให้สิ้นไปโดยไม่เหลือ ตั้งอยู่ในพระอรหัต กล่าวกะคนเฝ้านาว่า อุบาสก โรคของอาตมาสงบ เพราะฉันบิณฑบาตของท่าน กายและใจสบาย แม้ท่านก็จักปราศจากทุกข์กายทุกข์ใจ ด้วยผลแห่งบุญของท่านนั้น ทำอนุโมทนาแล้วหลีกไป.
สมัยต่อมา คนเฝ้านาตายไปบังเกิดในห้องแก้วไพฑูรย์ ประดับด้วยห้อง<WBR>รโห<WBR>ฐาน ๗๐๐ ห้อง ในวิมานทองเสาแก้วมณี ๑๒ โยชน์ในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์.
อนึ่ง ที่ประตูของวิมานนั้นมีปูทองอยู่ในสาแหรกแก้วมุกดา ซึ่งพิสูจน์ถึงกรรมตามที่สั่งสมไว้ ห้อยอยู่.
ครั้งนั้น ท่านพระมหาโมคคัลลานะไปในดาวดึงส์นั้นโดยนัยที่กล่าวแล้วก่อน เห็นวิมานนั้นแล้ว ได้ถามด้วยคาถาเหล่านี้ว่า
วิมานเสาแก้วมณีนี้สูง ๑๒ โยชน์โดยรอบ มีห้องรโหฐาน ๗๐๐ ห้องโอฬาร มีเสาแก้วไพฑูรย์ ลาดด้วยเครื่องลาดที่ถูกใจ สวยงาม ท่านอยู่ดื่มกินในวิมานนั้น มีพิณทิพย์บรรเลงไพเราะ มีเบญจกามคุณ มีรสเป็นทิพย์ และเทพนารีแต่งองค์ด้วยเครื่องทองฟ้อนรำอยู่ เพราะบุญอะไร วรรณะของท่านจึงเป็นเช่นนั้น เพราะบุญอะไร ผลอันนี้จึงสำเร็จแก่ท่าน และโภคะทุกอย่างที่น่ารักจึงเกิดแก่ท่าน.
ดูก่อนเทวะผู้มีอานุภาพมาก อาตมาขอถามท่าน ครั้งเกิดเป็นมนุษย์ ท่านได้ทำบุญอะไรไว้ เพราะบุญอะไร ท่านจึงมีอานุภาพรุ่งเรืองอย่างนี้ และวรรณะของท่านจึงสว่างไสวไปทุกทิศ.
เทพบุตรแม้นั้นได้พยากรณ์แก่พระเถระแล้ว เพื่อแสดงความนั้น พระธรรมสังคาหกาจารย์ทั้งหลายกล่าวว่า
เทพบุตรนั้นดีใจ ถูกพระโมคคัลลานะถามแล้ว ก็พยากรณ์ปัญหาของกรรมที่มีผลอย่างนี้ว่า
ปูทองมีสิบขา ยืนอยู่ที่ประตู คอยเตือนสติให้ระลึก (ถึงกรรม) ได้สง่างาม เพราะบุญนั้น วรรณะของข้าพเจ้าจึงเป็นเช่นนี้ เพราะบุญนั้น ผลนี้จึงสำเร็จแก่ข้าพเจ้า และโภคะทุกอย่างที่น่ารักจึงเกิดขึ้นแก่ข้าพเจ้า.
ข้าแต่ภิกษุผู้มีอานุภาพมาก ข้าพเจ้าขอบอกแก่ท่าน ครั้งเกิดเป็นมนุษย์ ข้าพเจ้าได้ทำบุญใดไว้ เพราะบุญนั้น ข้าพเจ้าจึงมีอานุภาพรุ่งเรืองอย่างนี้ และวรรณะของข้าพเจ้าจึงสว่างไสวไปทุกทิศ.
บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า อุจฺจํ ได้แก่ ขึ้นสูงไป.
บทว่า มณิถูณํ ได้แก่ เสาแก้วมณีมีปัทมราคทับทิมเป็นต้น.
บทว่า สมนฺตโต ได้แก่ ทั้ง ๔ ด้าน.
บทว่า รุจกตฺถตา ได้แก่ ลาดด้วยแผ่นทองบนพื้นที่นั้นๆ.
บทว่า ปิวสิ ขาทสิ จ ท่านกล่าวหมายน้ำดื่มที่หอมและสุธาโภชน์ที่ใช้ตามระยะกาล.
บทว่า ปวทนฺติ แปลว่า บรรเลง.
บทว่า ทิพฺพา รสา กาม คุเณตฺถ ปญฺจ ความว่า เบญจกามคุณไม่น้อย มีรสเป็นทิพย์มีอยู่ในที่นี้ คือในวิมานของท่านนี้.
บทว่า สุวณฺณฉนฺนา ได้แก่ ประดับด้วยอาภรณ์ทอง.
บทว่า สติสมุปฺปาทกโร ความว่า ทำให้เกิดสติ คือทำให้เกิดสติในบุญกรรม ซึ่งเป็นเหตุให้ข้าพเจ้าได้ทิพยสมบัตินี้. อธิบายว่า ทำให้เกิดสติอย่างนี้ว่า เจ้าได้สมบัตินี้เพราะถวายอาหารรสปู.
บทว่า นิฏฺฐิโต ชาตรูปสฺส ได้แก่ สำเร็จแล้วด้วยทอง ชื่อว่าชาตรูปมยะ. ปูชื่อว่ามีขา ๑๐ เพราะปูนั้นมีขา ๑๐ แบ่งเป็นข้างละ ๕ อยู่ที่ประตูย่อมสง่างาม ปูนั้นแหละประกาศบุญกรรมของข้าพเจ้า แก่เหล่าท่านผู้แสวงหาคุณใหญ่เช่นท่าน. อธิบายว่า ในเรื่องนี้ ไม่มีคำที่ข้าพเจ้าจะต้องพูด ด้วยเหตุนั้น เทพบุตรจึงกล่าวว่า เตน เม ตาทิโส วณฺโณ เป็นต้น.
คำที่เหลือมีนัยดังกล่าวมาแล้วนั่นแล.

<CENTER>
จบอรรถกถากักกฏกรสทายกวิมาน

----------------------------------------------------- </CENTER>
.. อรรถกถา ขุททกนิกาย วิมานวัตถุ มหารถวรรคที่ ๕ ๔. กักกฏรสทายกวิมาน จบ.

http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=26&i=54&p=1
Click to expand...

</BIG></CENTER>

ขออภัยคุณlokemesa

ถ้าพระสงฆ์ที่เราถวายส้มตำปู เหมือนในกักกฏกรสทายกวิมาน

น่าจะดีมิใช่น้อย

goo.gl/sdXUhE บ้านสบายใจ
goo.gl/nlEBAv กระดานสนทนาวัดท่าขนุน
goo.gl/gM8AI0 ศูนย์พุทธศรัทธา

เฮียปอ ตำมะลัง, 5 สิงหาคม 2008

#6
เฮียปอ ตำมะลัง ทุกสิ่งจบสิ้นลงด้วยความตาย วุ่นวายทำไม ผู้สนับสนุนพิเศษ

วันที่สมัครสมาชิก:

9 มีนาคม 2007

โพสต์:

24,969

กระทู้เรื่องเด่น:

2

ค่าพลัง:

+91,129

ถ้าพระที่เราถวายส้มตำปู ต้องเป็นโรคปวดหูด้วยหรือเปล่า

และพระที่เราถวาย ยังเป็นพระสมมุติสงฆ์ ไม่ใช่พระอรหันต์ เราจะได้สร้อยส้มตำปูหรือเปล่า

หรือต้องถวายส้มตำปูเป็น สังฆทาน โดยต้องมีพระ ๔ รูปรับถวายหรือเปล่าจึงจะได้สร้อยส้มตำปู

แล้วมัน ๗๐๐ ห้อง หรือ ๗๐๐ ยอดกันแน่

แก้ไขครั้งล่าสุดโดยผู้ดูแล: 6 สิงหาคม 2008

goo.gl/sdXUhE บ้านสบายใจ
goo.gl/nlEBAv กระดานสนทนาวัดท่าขนุน
goo.gl/gM8AI0 ศูนย์พุทธศรัทธา

เฮียปอ ตำมะลัง, 6 สิงหาคม 2008

#7
lokemesa Active Member

วันที่สมัครสมาชิก:

18 กรกฎาคม 2008

โพสต์:

158

ค่าพลัง:

+26

เฮียปอ ตำมะลัง said: ↑

<center><big></big></center>

ขออภัยคุณlokemesa

ถ้าพระสงฆ์ที่เราถวายส้มตำปู เหมือนในกักกฏกรสทายกวิมาน

น่าจะดีมิใช่น้อย
Click to expand...

<link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="themeData" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx"><link rel="colorSchemeMapping" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml"><style>  </style>
เฮียปอ ตำมะลัง จ๊ะ อย่าถึงต้องขออภัย lokemesa เลยจ้ะ ขอให้ถือว่าเป็นการชี้แจงความจริงจากกัลยาณมิตรเถิดจ้ะ

ส่วนที่ว่าถ้าพระสงฆ์ท่านอาพาธ ก็สมควรยิ่งจ้ะที่จะนำไปถวายท่าน

แต่แม้ท่านจะไม่อาพาธ ถ้าทายกทายิกาต้องการจะถวายเพื่อเจริญในบุญกุศลนี้ ก็ได้ตามอัธยาศัยจ้ะ

และที่นำหลักฐานจากพระไตรปิฎกมาอ้างอิงนี้

ก็ไม่ใช่เพื่อให้คนงมงายไปกับสวรรค์วิมานนี้นะจ๊ะ

เจตนาคือ ต้องการให้รู้ว่า อานิสงส์ที่เกิดจากผลบุญ “วิมานปูทอง” ทำนองนี้มันมีหลักฐานอยู่จริงจ้ะ<o></o>

โดยพระอริยะอรหันต์ผู้เลิศทางด้านมีฤทธิ์ คือพระมหาโมคคัลานะท่านไปรู้ไปเห็นมาด้วยตนเองทีเดียว

ไม่ใช่ว่าทางวัดพระธรรมกายจะคิดขึ้นมาเองลอยๆ จ้ะ

แก้ไขครั้งล่าสุด: 6 สิงหาคม 2008

"ขอคุณงามความดีทั้งปวง อย่าได้ตายจากท่านไป ขณะแห่งพุทธกาลอย่าได้ล่วงเลยท่านไป
ท่านอย่าได้เดือดร้อนใจในภายหลังเลย"

lokemesa, 6 สิงหาคม 2008

#8
lokemesa Active Member

วันที่สมัครสมาชิก:

18 กรกฎาคม 2008

โพสต์:

158

ค่าพลัง:

+26

H-E-R-O said: ↑

ถ้าพระที่เราถวายส้มตำปู ต้องเป็นโรคปวดหูด้วยหรือเปล่า

และพระที่เราถวาย ยังเป็นพระสมมุติสงฆ์ ไม่ใช่พระอรหันต์ เราจะได้สร้อยส้มตำปูหรือเปล่า

หรือต้องถวายส้มตำปูเป็น สังฆทาน โดยต้องมีพระ ๔ รูปรับถวายหรือเปล่าจึงจะได้สร้อยส้มตำปู

แล้วมัน ๗๐๐ ห้อง หรือ ๗๐๐ ยอดกันแน่
Click to expand...

<link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="themeData" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx"><link rel="colorSchemeMapping" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml"><style>  </style>
แม้พระท่านจะไม่เป็นโรคฯ ถ้าทายกทายิกามีกุศลเจตนาจะถวายก็ถวายได้จ้ะ

ถ้าไม่ยินดีที่จะถวาย จะไม่ถวายก็ได้จ้ะ

ส่วนจะถวายพระอริยะเจ้า หรือสมุติสงฆ์ หรือหมู่สงฆ์ ก็แล้วแต่ทายกทายิกาจะเลือกให้จ้ะ

ตรงนี้ไม่มีใครบังคับ ขึ้นอยู่กับความสมัครใจของเราเองจ้ะ

ส่วนที่ว่า ๗๐๐ อะไรกันแน่นั้น

บาลีท่านใช้คำว่า กูฏาคารา สตฺตสตา แปลตรงตามอักษรได้ว่า เรือนยอด ๗๐๐ ยอด/เรือน ก็ได้จ้ะ

"ขอคุณงามความดีทั้งปวง อย่าได้ตายจากท่านไป ขณะแห่งพุทธกาลอย่าได้ล่วงเลยท่านไป
ท่านอย่าได้เดือดร้อนใจในภายหลังเลย"

lokemesa, 6 สิงหาคม 2008

#9
Jintasak เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

9 มกราคม 2008

โพสต์:

533

ค่าพลัง:

+1,920

เริ่มไปกันใหญ่แล้ว ...ผลิตภัณฑ์ใหม่ หรือจะเรียกว่า รีลันช์ดี คือเอาของเก่ามาปัดฝุ่น ก็ขายได้ ...ถ้าแจกฟรีก็คงไม่มีใครว่า แต่ที่สุดก็เพื่อเงินทั้งนั้น ...แล้วก็อ้างบุญอีกนั้นแหละ

...สักวันคนที่เชื่อวัดนี้ จะตาสว่าง ...ถึงวันนั้น ต้องทำใจ เพราะผู้ที่หลงเชื่อผิดๆ จะเจ็บปวดกับตัวตนของตน และการรู้สึกว่าตนโง่ โดนหลอก ...มันเจ็บปวดเกินกว่าจะยอมรับ ...จึงต้องช่วยกันแก้ตัวให้กับสิ่งที่ตนเชื่อ ...ถ้ายอมรับได้เร็วก็จะเหลือเงินไว้ใช้จ่ายในครอบครัวมากขึ้น อาจมีเวลาปฏิบัติธรรมที่ใจได้มากขึ้น

การวิปัสสนาที่แท้ ไม่เกี่ยวกับความเชื่อ ความคิดปรุงแต่ง(ทั้งบุญและบาป) ...แต่เป็นการมีสติรู้การเปลี่ยนแปลงของกายของใจ ด้วยความรู้สึกตัว ไม่ใช่ด้วยการเพ้อฝัน แม้ด้วยการเห็นในนิมิตเพราะแม้จะเห็นจริง แต่ก็อาจไม่ใช่ของจริง (บ้างกรณีอาจเป็นการเห็นที่เกี่ยวกับสิ่งที่มีจริง แต่ก็ไม่อาจมั่นใจได้ทุกครั้ง สำหรับผู้ปฏิบัติที่ยังเป็นบุถุชน)

สินค้าออกใหม่ ...ถ้าลองสังเกตุดูจะรู้ว่า ตลอดมา มีสินค้าใหม่เรื่อยมา ไม่รู้จบ เพราะยิ่งใหญ่ ร่ำรวย สวยงาม ยังไม่พอนั้นเอง
http://www.alittlebuddha.com/News%202008/August%202008/01%20August%202008.html

ความรู้และความหลุดพ้นแท้จริง ที่ไม่ต้องทำแต่เป็นเองนั้นมีอยู่ คือ เมื่อจิตไม่ต้องการอะไร และซึมทราบอยู่ในความรู้สึกนั้นแม้ชั่วคราว

Jintasak, 11 สิงหาคม 2008

#10
lokemesa Active Member

วันที่สมัครสมาชิก:

18 กรกฎาคม 2008

โพสต์:

158

ค่าพลัง:

+26

บุญ เป็นชื่อของความสุข<o></o>

“ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายอย่ากลัวบุญเลย <o></o>
คำว่า ‘บุญ’ นี้ เป็นชื่อของความสุข ที่น่าปรารถนา น่าใคร่ น่ารัก น่าพอใจ<o></o>
เรารู้ชัดผลที่น่าปรารถนา น่าใคร่ น่ารัก น่าพอใจของบุญที่เราทำไว้ตลอดกาลนาน...<o></o>

บัณฑิตพึงศึกษาบุญที่ดีเลิศ มีความสุขเป็นกำไรเท่านั้น คือ<o></o>
พึงบำเพ็ญทาน ประพฤติธรรมสม่ำเสมอ และเจริญเมตตาจิต<o></o>>
บัณฑิตครั้นบำเพ็ญธรรม ๓ ประการ อันเป็นเหตุเกิดความสุขเหล่านี้แล้ว<o></o>
ย่อมเข้าถึงโลกที่เป็นสุข ซึ่งไม่มีการเบียดเบียนกัน<o></o>

แม้เนื้อความนี้ พระผู้มีพระภาคก็ตรัสไว้แล้ว ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้แล<o></o>

ที่มา-พระไตรปิฎก มจร.แปล 25/22/366-367.

"ขอคุณงามความดีทั้งปวง อย่าได้ตายจากท่านไป ขณะแห่งพุทธกาลอย่าได้ล่วงเลยท่านไป
ท่านอย่าได้เดือดร้อนใจในภายหลังเลย"

lokemesa, 11 สิงหาคม 2008

#11
lokemesa Active Member

วันที่สมัครสมาชิก:

18 กรกฎาคม 2008

โพสต์:

158

ค่าพลัง:

+26

คนเข้าวัดพระธรรมกายนั้น เป็นคนมีการศึกษาสูงๆ นั้น มีอยู่มาก
มีทั้ง ปริญญาในทุกระดับ ด๊อกเตอร์ ครูอาจารย์ ศาสตราจารย์ แพทย์ วิศวกร ก็มีไม่ใช่น้อย
ระดับเจ้าของกิจการ บริษัทห้างร้าน หรือผู้จัดการ ต้องดูแลคนเป็นหมื่นเป็นแสน ก็มีอยู่มาก
คนที่เข้าไปศึกษาวัดนี้อย่างจริงจัง จะทราบข้อมูลตรงนี้ดี ซึ่งศิษย์วัดเหล่านี้ เขาก็ไม่ได้ปิดบังตนแต่อย่างใด
ซึ่งจะว่าคนเหล่านี้โง่ก็ใช่ที่ หาไม่คงไม่อาจบริหารธุรกิจเป็นพันล้านหมื่นล้านให้เจริญรุ่งเรืองได้
หรือเป็นครูบาอาจารย์สอนนักศึกษาตามมหาวิทยาลัยต่างๆ ได้
ซึ่งถ้าวัดสอนคนไม่ดีจริง สอนปฏิบัติไม่ดีจริง
คนเหล่านี้เขาคงมีสติปัญญาพอ ที่จะแยกแยะว่าอันไหนดีอันไหนไม่ดีได้
เขาคงไม่เข้าวัดปฏิบัติธรรมอยู่กับวัดพระธรรมกายได้เป็นสิบๆ ปีหรอกจ้ะ

คุณ Jintasakอย่าใช้อคติส่วนตัวมากล่าววาจากระแนะกระแหน วัดฯ อยู่เลยจ้ะ
เชิญไปพิสูจน์ด้วยตัวคุณเองอย่างจริงจังดีกว่า ทางวัดฯ ยินดีต้อนรับผู้ที่ต้องการพิสูจน์ความจริงจ้ะ
ไม่ได้กีดกันผู้แสวงหาความรู้จริงเลย เกรงก็แต่ผู้ไม่รู้จริง ฟังจากสื่อซึ่งลงทั้งข้อจริงบ้างเท็จบ้างปนๆ กัน
แล้วก็จำเขาเอามาว่าต่อๆ กันไป ซึ่งไม่ใช่วิสัยของบัณฑิตนักปราชญ์ ที่จะด่วนตัดสินใจจากข้อมูลข้างเดียวเช่นนั้น

และการกล่าววาจาส่อเสียดทำให้คนเขาแตกแยกกันอย่างนี้ ถือเป็นอกุศลกรรม ๑ ในอกุศลกรรมบถ ๑๐
ซึ่งใครที่กระทำกรรมเหล่านี้ ท่านว่าผู้นั้นจะประสบสิ่งที่ไม่ใช่บุญเป็นอันมากจ้ะ

สมดังที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้กล่าวไว้แล้วว่า<o></o>

คนพูดมากมีโทษ ๕ ประการ<o></o>

ภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้พูดมาก มีโทษ ๕ ประการนี้ อะไรบ้าง คือ<o></o>

(๑) พูดเท็จ <o></o>

(๒) พูดส่อเสียด(ยุแหย่ให้คนเขาแตกแยกกัน) <o></o>

(๓) พูดคำหยาบ <o></o>

(๔) พูดเพ้อเจ้อ <o></o>

(๕) หลังจากตายแล้ว ย่อมไปเกิดในอบาย ทุคติ วินิบาต นรก<o></o>

ภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้พูดมาก มีโทษ ๕ ประการนี้แล<o></o>

ที่มา-พระไตรปิฎก (มจร.แปล) 22/214/357.

"ขอคุณงามความดีทั้งปวง อย่าได้ตายจากท่านไป ขณะแห่งพุทธกาลอย่าได้ล่วงเลยท่านไป
ท่านอย่าได้เดือดร้อนใจในภายหลังเลย"

lokemesa, 11 สิงหาคม 2008

#12
Jintasak เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

9 มกราคม 2008

โพสต์:

533

ค่าพลัง:

+1,920

ผมกล่าวความจริง ว่าบุญนั้นถูกทำให้คล้ายสินค้าจริงๆ ...การยอมรับเหตุและผล เป็นธรรมะขั้นต้นๆ ...สิ่งที่ผิด เราก็ว่าผิด ...สิ่งที่ถูก เราก็ว่าถูกครับ

หลายเรื่องผมก็ยอมรับว่าถูก แต่ที่ผิดผมก็บอกว่าผิด ...ผมเคยได้อ่านคำตอบที่บอกว่า่ วัดธรรมกายสอนให้ปฏิบัติสมาธิภาวนา ผมก็อนุโมทนาครับ ...แต่ที่ให้ทำบุญแบบโลภๆ ส่งเสริมกิเลส อยากดี อยากเด่น ...ผมก็บอกว่า มันไม่ถูกต้อง น่าจะแก้ไข ...ก็เท่านั้นครับ

ถือว่าผมพูดคุยกับผู้อื่นที่ยังไม่เคยไปวัดธรรมกายก็แล้วกันครับ เพราะจะได้เพิ่มมุมมองที่แตกต่าง และยังไม่ยึดติดสำนัก ...ก็จะมองอย่างคนนอกได้ชัดเจนกว่า ...คือ ถ้าจะเข้าไปปฏิบัติธรรม ผมก็อนุโมทนา แต่ถ้าถูกหลอกให้ซื้อของแปลก เพื่อได้บุญแบบพิเศษ ผมก็ขอให้สงสัยและเตือนว่า อย่าเชื่อง่ายๆ

ส่วนการบอกว่า คนเรียนสูงอยู่กับวัดธรรมกายได้เป็นสิบๆ ปี ก็เพราะความยึดติดไงครับ ...ติดปีติที่เกิดจากการทำบุญ (ทำบุญย่อมมีความสุขในระดับหนึ่ง) ...แม้แต่ลัทธิแปลกๆ ที่มีการทำอะไรแปลก ในต่างประเทศยังมีคนไปหลงเชื่ออยู่ตั้งมากมาย เป็นเวลานานเลย

อย่างที่เรารู้กัน คนที่บรรลุธรรมมีน้อย คนส่วนใหญ่ก็คือคนที่ไม่บรรลุธรรม ...คนส่วนใหญ่จึงมีมิจฉาทิฏฐิได้ทั้งนั้นครับ ...ดอกเตอร์ที่ทุกข์ใจ เครียดเก่งมีเยอะแยะไป

การปฏิบัติธรรมไม่เกี่ยวกับปริญญา เพราะเป็นการปฏิบัติที่ใจ (ไม่ใช่สมอง) ...และไม่เกี่ยวกับสถานที่(ที่ว่าศักดิ์สิทธิ์ อภินิหาร ยิ่งใหญ่) หรือว่าผู้สอนสามารถติดต่อพระพุทธเจ้าได้ (แบบพราหมณ์ที่ติดต่อเทพเจ้าได้ตามคติฮินดู)

ความรู้และความหลุดพ้นแท้จริง ที่ไม่ต้องทำแต่เป็นเองนั้นมีอยู่ คือ เมื่อจิตไม่ต้องการอะไร และซึมทราบอยู่ในความรู้สึกนั้นแม้ชั่วคราว

Jintasak, 11 สิงหาคม 2008

#13
lokemesa Active Member

วันที่สมัครสมาชิก:

18 กรกฎาคม 2008

โพสต์:

158

ค่าพลัง:

+26

เรื่องการทำบุญนั้นไม่มีใครบังคับใครได้ล่ะจ้ะ

เพราะแม้การเสียภาษีเป็นหน้าที่ของพลเมืองแท้ๆ มีกฏหมายบังคับ มีโทษถึงติดคุก

แต่คนไม่เต็มใจจ่ายเขายังหาช่องทางหลีกเลี่ยงได้เลยจ้ะ

การทำบุญนั้นเป็นเรื่องความสมัครใจที่เกิดจากความศรัทธาของแต่ละคน

ขึ้นอยู่กับความอ่อนแก่ของอินทรีย์ในทางบุญบารมีของแต่ละคนที่ได้สั่งสมกันมา

เพราะถ้าคุณได้ศึกษาประวัติของพระโพธิสัตว์ในการทำบุญสร้างบารมีทั้ง ๑๐ ทัศ ๓ ขั้นแล้วนั้น

คนที่สั่งสมบุญบารมีมาแบบอ่อนๆ จะไม่มีวันเข้าใจได้เลยว่า

ทำไมพระบรมโพธิสัตว์ จึงต้องสละทรัพย์ทำบุญจนหมดเนื้อหมดตัวตั้งหลายภพหลายชาติ

และถ้ายังไม่พอ ใครมาขอดวงตา ท่านก็จะควักให้เดี๋ยวนั้น ไม่ใช่แค่ดวงสองดวง แต่ท่านว่ามันมากกว่าดวงดาวในท้องฟ้าเสียอีก อวัยวะอื่นๆ ก็ทำนองเดียวกัน ท่านสละให้ด้วยความเต็มใจ และปลาบปลื้มอย่างยิ่ง

หรือแม้ในหลายๆ ชาติ ท่านก็ยอมสละแม้ชีวิตให้แก่ผู้อื่นได้ แม้ผู้นั้นจะไม่ได้เป็นญาติพี่น้อง

หรือไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลยก็ตาม เรื่องราวเหล่านี้คุณเข้าใจหรือไม่เล่า ว่าท่านทำไปเพื่ออะไร

แน่นอนว่าคนไม่เข้าใจในการสั่งสมบุญบารมีของพระโพธิสัตว์

ร้อยเกือบทั้งร้อย ย่อมหาว่าท่านบ้าบุญ งมงาย ไร้สาระ เสียสติไปแล้ว

และอีกสาระพัดจะสรรหาถ้อยคำมากระแนะกระแหนกัน ประสาปุถุชน

แต่ในที่สุดที่พวกเราและสรรพสัตว์ทั้งหลายได้มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไว้เป็นที่พึ่ง

เป็นที่ระลึก เป็นแรงบันดาลใจ ให้พวกมนุษย์เราได้มีกำลังแรงใจ

มีแนวทางที่จะต่อสู้ ฝ่าฟันอุปสรรคของชีวิต ในท่ามกลางทะเลทุกข์อยู่ทุกวันนี้นั้น

ก็ไม่ใช่คนที่เคยถูกดูหมิ่นว่าบ้าบุญ งมงาย ไร้สาระ ฯลฯ มาก่อนแล้วนั้นหรือ

คนส่วนใหญ่อาจจะรู้ธรรมทรงจำธรรมคำสั่งสอนของพระองค์ไว้ได้มากก็จริง

แต่ผู้ที่จะซาบซึ้งถึงปฏิปทา ถึงการปฏิบัติอย่างที่เรียกว่าเอาชีวิตเป็นเดิมพัน

ในการเข้าถึงธรรมที่พระพุทธองค์ได้ตรัสไว้แต่ละถ้อยคำนั้น หาได้น้อยนัก

คุณจงปฏิบัติตามที่คุณเข้าใจได้เถิด

ส่วนที่คุณยังไม่เข้าใจ ยังไม่เข้าถึงนั้น คุณก็อย่าเพิ่งรีบด่วนตัดสินคนอื่นเขาเลย

เพราะมันจะเป็นเหตุให้คุณต้องประสบสิ่งที่ไม่ใช่บุญเป็นอันมาก โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์

"ขอคุณงามความดีทั้งปวง อย่าได้ตายจากท่านไป ขณะแห่งพุทธกาลอย่าได้ล่วงเลยท่านไป
ท่านอย่าได้เดือดร้อนใจในภายหลังเลย"

lokemesa, 11 สิงหาคม 2008

#14
Jintasak เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

9 มกราคม 2008

โพสต์:

533

ค่าพลัง:

+1,920

ผมยืนยันว่าเข้าใจ การบอกบุญแปลกๆ (เน้นเฉพาะบุญแปลกๆ) นั้นเพื่อเงินๆ ทองๆ ชัดเจนครับ ...อย่าไปฟุ้งซ่านว่า มีอะไรลึกลับในก่อไผ่

พุทธศาสนาเป็นศาสนาแห่งการปฏิบัติเพื่อการละวาง (หรือคุณเรียกว่า บารมี) แต่กำลังเกิดการย้อนกลับ เป็นละเพื่อเพิ่ม

ลองทดสอบทางจิตวิทยา ว่าที่ทำบุญเพราะความโลภใช่ไหมก็ได้ ...ลองถามว่า บุญที่คุณทำกับวัดนี้ทั้งหมด ถ้าให้คุณโอนหรือยกให้คนที่ลำบากกว่าคุณ(สมมุตินะครับ) โดยคุณไม่เหลือบุญอีกเลย ...คุณเสียดายไหม หรือเต็มใจไหม ...บุญที่สะสมอย่างเต็มที่ นั้นน่าเสียดายและน่าหวงแหนอย่างมาก น่ารักษาไว้อย่างมากใช่ไหม ...มันต่างอะไรกับเงินทองที่น่าหวงแหน

...แล้วจะเข้าใจว่า คุณกำลังลงทุนอยู่กับระบบบุญของวัดนี้ ที่มีผลกำไรตอบแทน หลายพันหลายหมื่นเปอร์เซนต์ ดีกว่าเล่นหุ้นหรือการลงทุนอื่นๆ ทั้งหมด ...เป็นการเปลี่ยนรูปจากเงินเป็นบุญ แล้วกลับเป็นเงินอีกทีเท่านั้นเอง

ถ้าคุณสละบุญให้ผู้อื่นทั้งหมดได้จริง หรือยอมเอาเงินของคุณที่จะทำบุญไปให้คนอื่นเขาทำบุญ(โดยไม่ยอมรับผลอนุโมทนาเลยด้วยนะ) ...คุณจะรู้สึกว่าเสียประโยชน์หรือเสียโอกาสในการลงทุน(ทำบุญ)ไปหรือไม่ ...ทั้งหมดคือความโลภ ความตระหนี่ครับ ...ลองรู้สึกที่ใจในขณะที่คิดภาพเหตุการณ์ที่ว่าดู

แค่เสียสละโอกาสที่จะทำบุญเพิ่ม(เอามาสะสมเพิ่ม) ยังทำใจยากเลย ...อย่าไปพูดถึงการเป็นพระโพธิสัตว์เลยครับ ...ความโลภอยากได้ผลบุญ ก็เป็นอกุศลจิตที่เห็นอยู่ชัดเจน (ที่ใจ)

ถ้ายังทำบุญด้วยความโลภ ก็น่าสงสัยว่าเป็นบุญมากได้จริงๆ ตามคำโฆษณาหรือเปล่า

...มันน่าตลกที่ คนไม่เชื่อเรื่องผลบุญ แต่ทำการบริจาค เพราะต้องการช่วยเหลือผู้ที่เดือดร้อน กลับได้รับผลบุญมากกว่า ผู้ที่บริจาคเท่ากันแต่เชื่อว่า ทำแล้วได้บุญ (เพราะมีโลภะเข้ามาเจือได้ง่ายนั้นเอง) ...ส่วนคนที่ทำเพราะไม่เชื่อว่ามีผลบุญ แต่อยากช่วยคน กลับมีเจตนาบริสุทธิ์ เพราะทำด้วยกรุณาและไม่มีความโลภในบุญ เพราะไม่เชื่อ จึงไม่อยากได้บุญอะไรเลย

ส่วนเรื่องการทำบุญบังคับกันไม่ได้ ผมมองต่างออกไป เพราะมีการโฆษณาสรรพคุณของผลิตภัณฑ์บุญใหม่ๆ คนที่ทำบุญก็นึกว่า มีสรรพคุณจริง ...ก็เป็นการโฆษณาเกินจริงไปได้ครับ ...การใช้คำว่า ศรัทธา นั้นก็คือ ความเชื่อในคำโฆษณานั้นแหละครับ

คล้ายกับการซื้อสินค้าก็ไม่มีการบังคับ แต่ผู้บริโภคซื้อสินค้าเพราะเชื่อคำโฆษณา ...จะบอกว่า คนขายสินค้า(แม้แต่สินค้าบุญ) ไม่ได้บังคับให้ซื้อ ...มันก็ดูจะไม่ค่อยเป็นธรรมต่อผู้บริโภค จริงไหมครับ

ส่วนเรื่องพระโพธิสัตว์สละทรัพย์ทั้งหมด มันก็เป็นมุมตรงข้ามชัดเจน ที่ว่าทำไมวัดที่ชวนคนทำบุญมากๆ ไม่สละทรัพย์ให้วัดอื่นๆ ไปบ้าง โดยสร้างสิ่งก่อสร้างที่ประหยัดกว่านี้ หรือเอาเงินไปช่วยคนยากจน คนอดอยาก ...หรือให้อุบาสก อุบาสิกาประหยัดเงินทำบุญ เพื่อไปจุนเจือสังคมที่ยังขาดแคลนอยู่มากมาย ...ดีกว่าเอามาลงทุน(สะสมบุญ)กับวัดที่ร่ำรวยยิ่งใหญ่

แก้ไขครั้งล่าสุด: 11 สิงหาคม 2008

ความรู้และความหลุดพ้นแท้จริง ที่ไม่ต้องทำแต่เป็นเองนั้นมีอยู่ คือ เมื่อจิตไม่ต้องการอะไร และซึมทราบอยู่ในความรู้สึกนั้นแม้ชั่วคราว

Jintasak, 11 สิงหาคม 2008

#15
lokemesa Active Member

วันที่สมัครสมาชิก:

18 กรกฎาคม 2008

โพสต์:

158

ค่าพลัง:

+26

นี่คุณ Jintasak ถ้าคุณเป็นชาวพุทธจริงที่ไม่ใช่พุทธแต่ในทะเบียนบ้าน คุณไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้กันแน่จ๊ะว่า<o></o>

การทำบุญนี่ เขาทำกันเพื่อตัดความตระหนี่ที่ฝังลึกอยู่ในใจจ้ะ<o></o>

ซึ่งตัวความตระหนี่นี้ท่านว่าเป็นกิเลสชนิดหนึ่งซึ่งมีติดอยู่ในใจปุถุชนคนส่วนใหญ่
ก็กิเลสพื้นๆ นี้คุณ Jintasak ตัดได้มากน้อยแค่ไหนแล้วล่ะจ๊ะ<o></o>

ส่วนว่าจะหวังบุญหรือไม่หวังเราก็ย่อมได้บุญนั้นอยู่แล้วจ้ะ<o></o>

เปรียบเหมือนเราปลูกต้นมะม่วง<o></o>

เราจะหวังหรือไม่หวังให้มันออกผลเป็นมะม่วงก็ตาม<o></o>

แต่มันก็ย่อมออกเป็นผลมะม่วงอยู่นั่นเองจ้ะ<o></o>

บุญก็เช่นนั้น เราจะหวังก็ตาม ไม่หวังก็ตาม เมื่อเราทำบุญเราก็ย่อมได้บุญอยู่ดี<o></o>

ในเมื่อการทำบุญทำทานนั้นเป็นการตัดกิเลสคือความตระหนี่ที่อยู่ในใจโดยตรง<o></o>

การทำบุญแท้จริงจึงเป็นการลดละความโลภอยู่ในตัวของมันเองอยู่แล้วจ้ะ<o></o>

จึงเป็นการขัดแย้งอยู่ในตัว ที่คุณกล่าวว่า ทำบุญด้วยความโลภ<o></o>

ส่วนเรื่องที่คุณว่าการยกบุญ โอนบุญ หรืออุทิศบุญนั้น

บุญของเราย่อมไม่หมดหรอกจ้ะ ท่านว่ายิ่งให้บุญกับคนอื่นบุญของเราก็ยิ่งเพิ่ม

เปรียบเหมือนเรามีเทียนอยู่เล่มหนึ่งจุดไฟสว่างแล้ว

เราให้คนอื่นมาต่อไฟนั้นจากเรา เปลวไฟจากเทียนของเราก็ไม่ลดลงหรอกจ้ะ

จะมีแต่แสงสว่าง(บุญ)ยิ่งเพิ่มมากขึ้นๆ เพื่อขจัดความมืดให้หมดไปจ้ะ

ส่วนว่าการทำบุญอย่างไรให้ได้บุญมากหรือน้อยนั้น

พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านก็ทรงให้หลักไว้แล้วว่า

[FONT=&quot]องค์แห่งทานที่มีผลมาก[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]

[FONT=&quot]๑. วัตถุทานบริสุทธิ์[/FONT][FONT=&quot] หมายถึงทรัพย์ที่นำมาทำทานนั้นเป็นทรัพย์ที่หามาโดยถูกต้องชอบธรรม คือไม่ได้ไปลักขโมย หลอกลวง คดโกงหรือเบียดเบียนใครมา หามาได้โดยสุจริตไม่ผิดศีลธรรม [/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]

[FONT=&quot]๒. เจตนาบริสุทธิ์[/FONT][FONT=&quot] คือความตั้งใจที่เราจะทำทานเป็นเจตนาที่เปี่ยมล้นไปด้วยความเลื่อมใสศรัทธา มีความเชื่อในผลของทานว่าทานที่ให้แล้วมีผลทำให้เราสามารถป้องกันและกำจัดความตระหนี่ ความหวงแหน ความเห็นแก่ตัว ออกไปจากใจได้ ทำให้เกิดความปรารถนาดีต่อกันทั้งผู้ให้และผู้รับ ทำให้ใจใสสะอาดบริสุทธิ์ [/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot]โดยในช่วงของการเกิดบุญนั้นมี ๓ ระยะคือ [/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]

[FONT=&quot](๑) ก่อนให้ก็ดีใจ[/FONT][FONT=&quot] ด้วยคิดว่าการได้ทำทานนี้ไม่ใช่ของง่าย เพราะบางคนมีศรัทธาแต่ไม่มีทรัพย์ก็ให้ไม่ได้ บางคนมีทรัพย์แต่ไม่มีศรัทธาก็ให้ไม่ได้เช่นกัน บางครั้งมีทั้งทรัพย์ทั้งศรัทธา แต่ไม่มีเนื้อนาบุญที่จะรับ แม้ทำทานไปมากก็เหมือนกับการหว่านพืชในนาที่ไม่ดีย่อมได้ผลน้อย เพราะฉะนั้นการที่คนเราจะทำทานได้นั้น ต้องมีศรัทธา ต้องมีวัตถุทาน และมีเนื้อนาบุญด้วย หากมีครบทั้ง ๓ ข้อแล้วก็ให้ดีใจได้ว่าเรากำลังจะได้ทำทานที่ได้บุญมากแล้ว[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]
[FONT=&quot](๒) ขณะให้ก็มีใจเลื่อมใส[/FONT][FONT=&quot] คือใจเของเราต้องผ่องใสไม่มีความขุ่นมัวมีความยินดีเต็มใจในการให้ทาน ระยะที่ ๒ นี้จึงต้องมีความระวังไม่ให้สิ่งใดมากระทบใจจนทำให้ขุ่นมัวหรือขัดเคืองใจได้ในขณะทำบุญนั้น<o></o>[/FONT]

[FONT=&quot](๓) หลังจากให้ไปแล้วก็มีความปลาบปลื้มใจ[/FONT][FONT=&quot] ตามระลึกนึกถึงบุญนี้ครั้งใดก็เกิดปีติโสมนัส ไม่มีความเสียดายทรัพย์ที่ให้ไป ด้วยคิดว่าบุญนี้แหละที่จะเป็นที่พึ่งที่แท้จริงของเราได้ และบุญนี้แหละที่จะเป็นเสบียงในการเดินทางไกลเมื่อเราละโลกนี้ไปแล้ว <o></o>[/FONT]

[FONT=&quot]๓. บุคคลบริสุทธิ์[/FONT][FONT=&quot] คือทั้งผู้ให้และผู้รับเป็นผู้บริสุทธิ์ คือมีศีลตามเพศภาวะของตน คือหากเป็นโยมอย่างน้อยก็ต้องมีศีล ๕ หรือดีขึ้นมาอีกก็เป็นศีล ๘ ส่วนสามเณรก็มีศีล ๑๐ พระก็ศีล ๒๒๗ ยิ่งทั้งผู้ให้และผู้รับเป็นผู้ปฏิบัติธรรมเจริญสมาธิภาวนาเพื่อมรรคผลนิพพานแล้ว ก็จะยิ่งได้บุญมากขึ้นไปอีก [/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]

[FONT=&quot]เรื่องเนื้อนาบุญนี้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่า[/FONT][FONT=&quot]<o></o>[/FONT]

อานนท์...<o></o>
<o></o>

(๑) บุคคลให้ทานในสัตว์ดิรัจฉานแล้ว พึงหวังทักษิณาอันมีอานิสงส์ ๑๐๐ อัตภาพ<o></o>

(๒) ให้ทานในปุถุชนผู้ทุศีลแล้ว พึงหวังทักษิณาอันมีอานิสงส์ ๑,๐๐๐ อัตภาพ<o></o>

(๓) ให้ทานในปุถุชนผู้มีศีลแล้ว พึงหวังทักษิณาอันมีอานิสงส์ ๑๐๐,๐๐๐ อัตภาพ<o></o>

(๔) ถวายทานในบุคคลภายนอกศาสนา ผู้ปราศจากความกำหนัดในกามทั้งหลายแล้ว<o></o>

พึงหวังทักษิณาอันมีอานิสงส์ ๑๐๐,๐๐๐ โกฏิอัตภาพ<o></o>

(๕) ให้ทานในท่านผู้ปฏิบัติเพื่อทำให้แจ้งโสดาปัตติผลแล้ว <o></o>

พึงหวังทักษิณาอันมีอานิสงส์นับไม่ได้ ประมาณไม่ได้<o></o>

(๖) ไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงการถวายทานในพระโสดาบัน<o></o>

(๗) ไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงการถวายทานในท่านผู้ปฏิบัติเพื่อทำให้แจ้งสกทาคามิผล<o></o>

(๘) ไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงการถวายทานในพระสกทาคามี <o></o>

(๙) ไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงการถวายทานในท่านผู้ปฏิบัติเพื่อทำให้แจ้งอนาคามิผล<o></o>

(๑๐) ไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงการถวายทานในท่านผู้ปฏิบัติเพื่อทำให้แจ้งอรหัตตผล<o></o>

(๑๑) ไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงการถวายทานในพระสาวกของตถาคตผู้เป็นพระอรหันต์ <o></o>

(๑๒) ไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงการถวายทานในพระปัจเจกสัมพุทธะ<o></o>

(๑๓) ไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงการถวายทานในพระตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าเลย.<o></o>

อานนท์ ก็ในอนาคตกาล จักมีแต่เหล่าโคตรภูภิกษุ <o></o>

มีผ้ากาสาวะพันคอ เป็นผู้ทุศีล มีธรรมเลวทราม <o></o>

ชนทั้งหลายจักถวายทานเจาะจงพระสงฆ์ได้ในภิกษุเหล่านั้น <o></o>

แม้ในเวลานั้น เราก็ยังกล่าวทักษิณาที่ถวายในสงฆ์ว่า มีอานิสงส์นับไม่ได้ ประมาณไม่ได้ <o></o>

แต่ว่าเราไม่กล่าวปาฏิปุคคลิกทานว่า มีผลมากกว่าทักษิณาที่ถวายในสงฆ์โดยปริยายไรๆ เลย<o></o>

ที่มา-พระไตรปิฎก ม.อุ. (มจร.แปล) 14/379/428-429.<o></o>

-----------------------------------------------------------------<o>

การที่เราจะได้รับผลบุญตอบแทนเป็น ร้อยเท่าพันเท่า แสนเท่าล้านเท่านี้ มีหลักฐานอยู่จริงจ้ะ
พระสัมมาสัพุทธเจ้าเป็นผู้ตรัสรับรองเองล่ะจ้ะ ไม่ใช่ว่าทางวัดพระธรรมกายจะกล่าวเอาเองลอยๆ

</o>

[FONT=&quot]นี่แหละจ้ะยิ่งเราให้ทานแก่ผู้ที่ท่านบริสุทธิ์มากเท่าไร
บุญที่ได้ก็ยิ่งๆ ทับทวีมากขึ้นเท่านั้น
เหมือนการปลูกข้าวในนาที่ดี มีความอุดมสมบูรณ์
ผลที่ได้รับย่อมงอกงามไพบูลย์ฉันใด
การที่เราทำบุญกับเนื้อนาบุญที่บริสุทธิ์ ก็ย่อมได้ผลแห่งบุญมากฉันนั้นเหมือนกันจ้ะ<o></o>[/FONT]

แก้ไขครั้งล่าสุด: 11 สิงหาคม 2008

"ขอคุณงามความดีทั้งปวง อย่าได้ตายจากท่านไป ขณะแห่งพุทธกาลอย่าได้ล่วงเลยท่านไป
ท่านอย่าได้เดือดร้อนใจในภายหลังเลย"

lokemesa, 11 สิงหาคม 2008

#16
Jintasak เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

9 มกราคม 2008

โพสต์:

533

ค่าพลัง:

+1,920

ประเด็นเริ่มจะชัดเจนแล้วครับ ...คือ เป้าประสงค์ของการทำบุญอย่างสุดตัวนั้น เพราะคุณเชื่อว่าผลบุญจะมีมากมายใช่หรือไม่ (ย้ำว่าผมไม่ปฏิเสธว่า ทำบุญแล้วได้บุญนะครับ) ...แต่การทำบุญแบบหวังบุญสุดๆ มันเจือด้วยโลภะ ...คุณรู้สึกดิ้นรนในใจหรือเปล่า ในลักษณะที่ใจ มันอยากทำบุญมากๆ ถ้าพลาดการทำบุญใหญ่ในโอกาสหนึ่ง จะรู้สึกผิดหวัง เศร้าหมอง

ต้องไม่ลืมว่า เจตนาเป็นกรรม(บุญหรือบาป) ถ้าทำบุญด้วยเจตนาอยากได้บุญมากๆ เพื่อตัวเองจะได้รุ่งเรือง ร่ำรวยในทางใดทางหนึ่ง ย่อมต่างจากการทำบุญด้วยเจตนา เสียสละทรัพย์สินเพื่อประโยชน์ของผู้รับ โดยไม่ได้สนใจว่าจะได้รับผลตอบแทนหรือไม่ก็ตาม

อย่าไปติดกับรูปแบบว่า ทำบุญเป็นบุญเหมือนกันหมด เช่น
-บางคนทำบุญสะเดาะเคราะห์
-บางคนทำบุญเพื่อให้ครอบครัว มีความสุข เจริญรุ่งเรือง
-บางคนทำบุญเพื่อให้เจริญในทางลาภ ยศ สรรเสริญ
-บางคนทำบุญเพื่อให้ชาติหน้าดีกว่าชาตินี้
-บางคนทำบุญเพื่อแข่งกันเอาหน้าตา เอาไว้อวดว่า เราทำมากกว่าคนอื่น
...ทั้งหมดเป็นการทำบุญเพื่อรอรับผลทั้งนั้น ...มีความหวัง ความคาดหวังว่าจะได้รับผล ...เจตนาเป็นความอยาก เป็นอกุศลชัดเจน

-บางคนทำบุญเพื่อช่วยผู้ที่สมควรช่วย
-บางคนทำบุญเพราะสงสารผู้ที่เดือดร้อน ทั้งคน และสัตว์
-บางคนทำบุญเพื่อหัดเสียสละ ละความตระหนี่
...การทำบุญสามอย่างด้านล่างจะมีเจตนาที่เป็นกุศลชัดเจน

การทำบุญย่อมต่างที่เจตนา อย่าติดรูปแบบ ...โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใส่ชุดสีขาว ไม่ทำให้บุญมากขึ้นหรอกครับ

ส่วนเรื่องผลของบุญที่กระทำต่อผู้รับระดับต่างๆ นั้น ผมยอมรับครับ แต่เรื่องสินค้าบุญใหม่ๆ ที่สร้างขึ้นนั้น มันเพื่อเงินชัดเจนไม่ใช่หรือ ...ต้องแยกเป็นประเด็นๆ ไปครับ ...เพราะถ้าคุณเอาพระสูตรขึ้นมา มันก็มีจริง

ผมขอให้คุณหาพระสูตรเพื่อยืนยันเรื่องบุญ ที่คุณบอกให้ดูหน่อย
-สูตรไหนสอนให้ภิกษุสร้างวัดใหญ่ๆ เพื่อถวายพระพุทธเจ้า จะได้บุญมากๆ
-สูตรไหนสอนให้ภิกษุมีหน้าที่บอกบุญ ให้คนทำบุญมากๆ แล้วจะเจริญ
-สูตรไหนสอนภิกษุให้เน้นสะสมบุญ เพื่อบรรลุธรรม แทนการปฏิบัติเพื่อความสันโดษ
-สูตรไหนที่บอกว่า ทำบุญโดยใส่เสื้อสีขาวจะได้ผลบุญมากกว่าปกติ
-สูตรไหนที่บอกว่า ให้รวมภิกษุมากๆ มาร่วมงานตักบาตรแล้วได้บุญมากๆ (เป็นหมื่นรูปยิ่งดี)
-สูตรไหนที่บอกว่า ภิกษุที่เป็นสาวก สามารถถวายข้าวพระพุทธเจ้าได้
-สูตรไหนที่บอกว่า มีระบบคะแนนบุญ แบบหลายชั้น

ถ้ามีพระสูตรยืนยัน ก็จะทำให้ผู้อ่านท่านอื่น เชื่อถือในวัดธรรมกายมากขึ้นครับ
ทองแท้ย่อมไม่กลัวไฟ ...ถือว่า ความเห็นของผมเป็นไฟที่ช่วยไล่ตะกอนออกจากทองก็แล้วกันครับ

แก้ไขครั้งล่าสุด: 12 สิงหาคม 2008

ความรู้และความหลุดพ้นแท้จริง ที่ไม่ต้องทำแต่เป็นเองนั้นมีอยู่ คือ เมื่อจิตไม่ต้องการอะไร และซึมทราบอยู่ในความรู้สึกนั้นแม้ชั่วคราว

Jintasak, 11 สิงหาคม 2008

#17
เฮียปอ ตำมะลัง ทุกสิ่งจบสิ้นลงด้วยความตาย วุ่นวายทำไม ผู้สนับสนุนพิเศษ

วันที่สมัครสมาชิก:

9 มีนาคม 2007

โพสต์:

24,969

กระทู้เรื่องเด่น:

2

ค่าพลัง:

+91,129

พระพรหมมุนี รักษาการเจ้าอาวาสวัดมกุฏกษัตริยาราม ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดบวรนิเวศวิหาร ในฐานะแม่กองธรรมสนามหลวง กล่าวสัมโมทนียกถา ว่า
Click to expand...

ขณะเดียวกันประชาชนมีการศึกษามากขึ้น มีปัญญา มีความรู้มากขึ้น ซึ่งหากพระที่สอนธรรมศึกษาไม่มีความรู้จริง หรือสอนเรื่องที่ไม่เป็นสาระ คงไปสอนประชาชนไม่ได้ อย่างเมื่อเร็วๆ นี้ มีพระเอารูปทางอินเตอร์เน็ต ระบุว่าเป็นสร้อยส้มตำปู ที่มีบางวัดทำขึ้นมา และระบุว่าหากทำบุญถวายส้มตำปู จะได้รับสร้อยดังกล่าว ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่ใช่สัจธรรม และหากมีการนำไปพูด นำไปสอนคนที่มีความรู้ ก็จะถูกมองว่าพระพุทธศาสนาหลอกลวง และเกิดความไม่ศรัทธา
Click to expand...

จากที่อ่านข้อความของคุณ jintasak และ คุณ lokemesa แล้ว

เป็นการย้ำคำของพระเดชพระคุณพระพรหมมุนี ว่ามันไม่ใช่สัจธรรม

ขอบคุณที่ให้ความรู้มากขึ้นครับ

goo.gl/sdXUhE บ้านสบายใจ
goo.gl/nlEBAv กระดานสนทนาวัดท่าขนุน
goo.gl/gM8AI0 ศูนย์พุทธศรัทธา

เฮียปอ ตำมะลัง, 11 สิงหาคม 2008

#18
lokemesa Active Member

วันที่สมัครสมาชิก:

18 กรกฎาคม 2008

โพสต์:

158

ค่าพลัง:

+26

ก่อนตอบในประเด็นเหล่านี้ lokemesa ขอทำความเข้าใจกันก่อนจ้ะว่า
นี่ไม่ใช่คำตอบที่มาจากวัดพระธรรมกาย หรือเป็นตัวแทนของวัดฯ มาตอบโดยตรง
แต่ lokemesa ตอบในฐานะผู้ได้ติดตามสังเกตุดูการทำงานของวัดพระธรรมกายมาตลอดหลายๆ ปีแล้ว
แม้ไม่ถึงกับเป็นคนวงใน แต่ก็พอเข้าใจบ้างแล้วว่า หมู่คณะวัดธรรมกายนี้เขาทำสิ่งเหล่านี้ไปเพื่ออะไรกันแน่

ดังนั้น คำตอบของ lokemesa จึงไม่อาจนำไปตีความคลุมว่า วันพระธรรมกายเป็นอย่างนี้ๆ ทั้งหมด
ให้เข้าใจตามนี้นะจ๊ะ เดี๋ยวคุณเอาคำตอบของ lokemesa ไปวัดวัดฯ ว่าเป็นอย่างนั้น ไปว่าวัดฯว่าเป็นอย่างนี้แล้ว
มันจะเป็นเหตุให้เราประสบสิ่งที่ไม่ใช่บุญเป็นอันมากจ้ะ

ย่อหน้าแรกขอตอบดังนี้จ้ะ
การทำบุญแล้วหวังบุญไม่ถือว่าเป็นความโลภจ้ะ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา ก่อนที่พระองค์ยังไม่ได้ตรัสรู้
เวลาท่านทำบุญอะไรก็ตาม มากหรือน้อยก็ดี ท่านก็อธิฐานหวังในบุญอยู่ตลอดเพื่อสัพพัญญุตญาณ
และการทำบุญก็เป็นการตัดความตระหนี่ในใจโดยตรง และลดทอนความโลภไปในตัว
จึงเป็นความขัดแย้งกับที่คุณว่า ทำบุญด้วยความโลภจ้ะ
และ การไม่ได้ทำบุญนั้นก็ไม่ถึงกับเศร้าหมองวุ่นวายใจอย่างที่คุณกระแนะกระแหนหรอกจ้ะ
คิดเพียงว่า บุญนี้ไม่ได้ทำ เราก็ทำบุญอื่นอีกได้

ส่วนที่คุณว่าอย่าไปยึดติดกับรูปแบบทำบุญ ขอให้คุณอ่านเรื่องความเข้าใจในการทำบุญที่มีอานิสงส์มาก
ที่ได้ตอบไว้แล้วข้างบนเถิดจ้ะ รูปแบบในการเลือกทำบุญของผู้ฉลาดในการเลือกทำย่อมเป็นอย่างนั้นล่ะจ้ะ

ส่วนคำว่าสินค้าบุญนั้น เป็นคำที่คุณคิดขึ้นมาเพื่อใช้เรียกด้วยอคติของคุณเองจะไม่ขอตอบจ้ะ
เพราะทางวัดฯ ไม่เคยใช้ว่าบุญเป็นสินค้า ที่นำมาค้าขายได้เลย
สาธุชนเขาทำบุญ ด้วยรู้ว่าบุญนี้เอง ที่เป็นเบื้องหลังของความสุข และความสำเร็จของชีวิต
เบื้องต้นแม้การประสบความสำเร็จในทางโลก ในฐานะผู้ครองเรือน
หรือสูงสุดในทางธรรมจนกระทั่งได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ด้วยบุญด้วยบารมีนี่แหละจ้ะ

คนไม่มีบุญบารมีที่ทำมา 20 อสงไขย กับ แสน กัปนั้น ไม่มีสิทธิที่จะได้นั่งบนโพธิบัลลังก์หรอกจ้ะ
เมื่อไม่สร้างบุญบารมีไว้ แต่ต้องการบรรลุธรรม ไปพระนิพพานนั้น ไม่ใช่ฐานะที่จะเป็นไปได้หรอกจ้ะ
ในคัมภีร์อปาทาน ในพระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๒ และเล่มที่ ๓๓ ทั้งสองเล่มนั้น
ซึ่งได้บอกเล่าเรื่องราวประวัติความเป็นมาของพระสาวกต่างๆ ที่บรรลุธรรมเป็นพระอริยะบุคคลนั้น
ไม่มีสักคนเดียวเลยจ้ะ ที่ไม่เคยทำบุญไว้แล้วได้เป็นพระอรหันต์

ส่วนเรื่องการใส่ชุดขาวนั้น ทางวัดก็ไม่ได้สอนว่าจะช่วยให้ได้บุญมากขึ้น อย่างที่คุณว่าจ้ะ
หลักการได้บุญมากหรือน้อยนั้น ได้กล่าวไว้แล้วในความเห็นด้านบน ให้เข้าใจตามนั้นเถิดจ้ะ

เรื่องว่าการสร้างวัดใหญ่โตใช้เงินมากนั้น
สมัยนี้เทียบกันไม่ได้เลยกับสมัยครั้งพระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังมีพระชนชีพอยู่หรอกจ้ะ
อย่างวัดพระเชตวันที่ท่านอานาถบิณฑิกเศรษฐีสร้างให้พระศาสนานั้น
มีมูลค่าถึง ๕๔ โกฏิกหาปณะ (๑ โกฏิ=๑๐ล้านจ้ะ)
ซึ่งเมื่อการสร้างวัดนี้แล้วเสร็จ ท่านยังจัดงานเฉลิมฉลองอยู่ถึง ๙ เดือน
หมดเงินไปอีก ๑๘๐ ล้าน (ซึ่งตรงนี้น่าจะดูเป็นการฟุ่มเฟือยมากกว่า)
แต่พระบรมศาสดานอกจากจะไม่ตำหนิแล้ว
พระองค์ยังได้อนุโมทนาคาถาว่าด้วยการถวายวิหารด้วยจ้ะ
[*]

<o></o>
[*] อ้างอิงจาก-พระไตรปิฎก(มจร.แปล) เล่มที่ ๗ ข้อที่ ๓๑๕ หน้าที่ ๑๓๑.<o></o>

-------------------------------------------------------<o></o>

เรื่องที่คุณว่า(เอาเอง)ว่าภิกษุมีหน้าที่บอกบุญนั้น พระท่านไม่ถือว่าเป็นหน้าที่หรอกจ้ะ<o></o>

แต่การบอกบุญแก่ญาติโยมนั้นพระท่านทำได้จ้ะ ไม่มีข้อบังคับว่าเป็นหน้าที่จ้ะ<o></o>

การใช้คำไม่ถูกนี่ ทำให้คนเข้าใจผิดได้นะจ้ะ<o></o>

ส่วนอานิสงส์ในการบอกบุญนั้นท่านกล่าวไว้ว่า<o></o>

*ในสมัยพุทธกาล ชาวเมืองสาวัตถีพากันถวายทานแด่ภิกษุสงฆ์ โดยมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประมุข <o></o>

วันหนึ่ง พระพุทธองค์ทรงกระทำอนุโมทนาตรัสแก่ชาวเมืองทั้งหลายว่า

"บุคคลบางคนในโลกนี้ ให้ทานด้วยตนเอง แต่ไม่ชักชวนผู้อื่น เขาย่อมได้โภคทรัพย์สมบัติ แต่ไม่ได้บริวารสมบัติในที่ที่ตนบังเกิดแล้ว บางคนไม่ให้ทานด้วยตนเอง แต่ชักชวนคนอื่น เขาย่อมได้บริวารสมบัติ แต่ไม่ได้โภคทรัพย์สมบัติในที่ที่ตนบังเกิดแล้ว บางคนไม่ให้ทานด้วยตนเองและไม่ชักชวนคนอื่น เขาย่อมไม่ได้ทั้งโภคทรัพย์สมบัติและบริวารสมบัติ ในที่ที่ตนบังเกิดแล้ว บางคนให้ทานด้วยตนเองและชักชวนคนอื่นด้วย เขาย่อมได้ทั้งโภคทรัพย์สมบัติและบริวารสมบัติในที่ที่ตนบังเกิดแล้ว"

เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงอนุโมทนาจบ อุบาสกท่านหนึ่งมีความปรารถนาจะได้บุญใหญ่ เขาได้กระทำเหตุที่เป็นทางมาแห่งโภคทรัพย์สมบัติและบริวารสมบัติ จึงกราบทูลอาราธนาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ วันพรุ่งนี้ขอพระองค์ได้โปรดรับภิกษาของพวกข้าพระองค์เถิด" พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสถามว่า "ต้องการพระภิกษุจำนวนเท่าไร" เขาตอบว่า "ต้องการทั้งหมดพระเจ้าข้า"...<o></o>

ที่มา-พระไตรปิฎก ฉ.มก. เศรษฐีชื่อพิฬาลปทกะ เล่ม ๔๒ หน้า ๒๗<o></o>

----------------------------------------------------------<o></o>

ส่วนเรื่องการสั่งสมบุญบารมีแล้วบรรลุธรรมนั้น

ให้คุณไปหาอ่านได้ พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๓ ทั้งเล่มเลย

เป็นประวัติความเป็นมาในอดีตชาติของพระเถระ พระเถรีทั้งหลาย

ว่าท่านเหล่านั้นสั่งสมบุญ บำเพ็ญบารมีอะไรมา จึงได้บรรลุธรรม

ขอให้คุณอ่านให้ครบเลย จะยิ่งเข้าใจเรื่องบุญบารมีได้มากขึ้นว่าสำคัญมากขนาดไหน

ในการเกื้อหนุนส่งให้แต่ละท่านได้บรรลุธรรม

ไม่มีองค์ไหนเลยที่ได้บรรลุธรรมโดยไม่มีบุญหรอกจ้ะ

ส่วนเรื่องที่คุณว่าใส่ชุดขาวแล้วจะได้บุญมากกว่าปกตินั้น ทางวัดไม่ได้สอนจ้ะ

ท่านเน้นว่า เพื่อความเป็นระเบียบเรียบร้อย เพื่อวัฒนธรรมชาวพุทธที่ดี

ซึ่งในครั้งพุทธกาลอุบาสกอุบาสิกาเขาก็ใส่ชุดขาวไปทำบุญกันจ้ะ

<o>
</o>

ยมฺปิ ภิกฺขเว ตถาคตสฺส อรหโต สมฺมาสมฺพุทฺธสฺส

ปุพฺเพว สมฺโพธา อนภิสมฺพุทฺธสฺส โพธิสตฺตสฺเสว สโต <o></o>

เสตา กิมี กณฺหสีสา ปาเทหิ อุสฺสกฺกิตฺวา ยาว ชานุมณฺฑลา ปฏิจฺฉาเทสุ <o></o>

พหู ภิกฺขเว คิหี โอทาตวสนา ตถาคต ปาณุเปต สรณ คตา ตสฺส อภิสมฺโพธาย

อย ตติโย มหาสุปิโน ปาตุรโหสิ ฯ<o></o>

การที่หมู่หนอนสีขาว มีหัวดำ ได้ไต่ขึ้นมาจากเท้าของตถาคต อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า <o></o>

ก่อนตรัสรู้ ยังไม่ได้ตรัสรู้ ยังเป็นพระโพธิสัตว์อยู่ ปกปิดตั้งแต่ปลายเล็บ จนถึงบริเวณพระชาณุ <o></o>

นี้เป็นมหาสุบินประการที่ ๓ปรากฏเป็นนิมิตให้ทราบว่า<o></o>

คฤหัสถ์ผู้นุ่งห่มผ้าขาวจำนวนมาก ได้ถึงตถาคตเป็นสรณะตลอดชีวิต<o></o>

ที่มา-พระไตรปิฎก มจร.(แปล) 22/196/335-337.<o></o>

------------------------------------------------------------

เรื่องเนื้อนาบุญมากๆ นั้น ท่านเรียกว่า คณะสงฆ์หมู่ใหญ่

ทานที่ถวายจึงเป็นมหาสังฆทาน บุญย่อมไม่มีประมาณ ดังที่กล่าวไว้ในความคิดเห็นข้างบนแล้ว

คุณย้อนกลับไปอ่านให้ดีเถิด ว่าเป็นบุญใหญ่ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้รับรองไว้จริงไหม<o></o>

เรื่องการถวายข้าวพระพุทธนั้นเป็นประเพณีที่ปู่ย่าตาทวดเราทำกันมาแต่โบราณแล้วจ้ะ<o></o>

ถ้าคุณต้องการรู้จริงว่าวัดพระธรรมกายจัดทำอย่างไร ให้ไปดูด้วยตาได้ยินด้วยหูในสถานที่จริงดีกว่า<o></o>

การรู้จากข้อมูลด้านเดียวนั้น คุณอย่างพิ่งปลงใจว่าผิดหรือถูกเลย มันไม่ใช่วิสัยของบัณฑิตผู้ต้องการความจริง<o></o>

หรือจะเรื่องอื่นใดอีกก็ตาม ถ้าคุณยังสงสัยใคร่รู้ด้วยความจริงใจแล้ว<o></o>

ก็เชิญไปพิสูจน์ให้ถึงที่วัดพระธรรมกาย ด้วยตัวคุณเองดีกว่า แล้วค่อยตัดสินใจว่า<o></o>

ดีหรือไม่ดีอย่างไร การตอบโต้กันลักษณะอย่างนี้จะไม่ได้ความกระจ่างจริงที่สมบูรณ์ล่ะจ้ะ<o></o>

lokemesaเองก็ตอบได้จากความรู้ของคนๆ หนึ่ง ที่ยังไม่รู้หมดทุกเรื่อง<o></o>

แต่ก็พยายามตอบด้วยความเป็นกัลยาณมิตร ด้วยความปราถนาดีในเพื่อนร่วมเกิด แก่ เจ็บตายด้วยกัน

หวังว่าคุณ Jintasak คงเข้าใจเจตนาที่แท้จริงนี้นะจ๊ะ<o></o>

"ขอคุณงามความดีทั้งปวง อย่าได้ตายจากท่านไป ขณะแห่งพุทธกาลอย่าได้ล่วงเลยท่านไป
ท่านอย่าได้เดือดร้อนใจในภายหลังเลย"

lokemesa, 12 สิงหาคม 2008

#19
lokemesa Active Member

วันที่สมัครสมาชิก:

18 กรกฎาคม 2008

โพสต์:

158

ค่าพลัง:

+26

เฮียปอ ตำมะลัง said: ↑

จากที่อ่านข้อความของคุณ jintasak และ คุณ lokemesa แล้ว

เป็นการย้ำคำของพระเดชพระคุณพระพรหมมุนี ว่ามันไม่ใช่สัจธรรม

ขอบคุณที่ให้ความรู้มากขึ้นครับ

Click to expand...

<link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><link rel="themeData" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx"><link rel="colorSchemeMapping" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5CADMINI%7E1%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml"><style>  </style>
จริงจ๊ะ คุณ เฮียปอ ตำมะลัง มันไม่ใช่สัจจธรรม<o></o>

แต่เมื่อเรายังอยู่ในโลกสมมุติสัจจะ และยังไม่ใช่พระอรหันต์ผู้ไม่ยึดมั่นถือมั่นสิ่งใดได้แล้ว<o></o>

เราก็ยังต้องยอมรับกับโลกสมมุตินี้ ที่เราเห็นและเป็นอยู่นี้ บ้าง ไม่มากก็น้อยล่ะจ้ะ

ผู้ที่ทำเป็นไม่ยึดติดหรือกล่าวว่าตัวไม่ยึดติดสิ่งใดเลยนั้น ส่วนมากมักกล่าวเกินจริง พระท่านว่าอวดอุตริมนุสสธรรม

ก็ผู้พูดได้อย่างเป็นจริงในเรื่องนี้ ไม่กล่าวอ้างเกินจริงในเรื่องนี้ มีก็แต่พระอรหันต์เท่านั้นจ้ะ<o></o>

ขอบคุณ คุณ เฮียปอ ตำมะลัง เช่นกัน ที่ได้ศึกษาธรรมะร่วมกันในครั้งนี้จ้ะ<o></o>

"ขอคุณงามความดีทั้งปวง อย่าได้ตายจากท่านไป ขณะแห่งพุทธกาลอย่าได้ล่วงเลยท่านไป
ท่านอย่าได้เดือดร้อนใจในภายหลังเลย"

lokemesa, 12 สิงหาคม 2008

#20

(คุณต้องเข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน เพื่อที่จะโพสต์)

หน้า 1 ของ 3

แชร์หน้านี้

Loading...