พระยาธรรมมิกราช

อิอิอิติปิโสภะคะวา

 

ผู้ที่ปฏิบัติจิตภาวนา ทั้งสมถะและวิปัสสนาได้ในระดับหนึ่งแล้วในภาคปฏิยัติ
เมื่อมาฟังคิริมานนทสูตรน่าจะ
ร้อง อ๋อ อ๋อ อ๋อ รัวๆ ไปจนจบ
อีกนัยหนึ่งเปรียบได้กับผู้ที่อ่านวิทยานิพนธ์
จบครบถ้วนทุกบทแล้ว
ปล่อยเวลาผ่านไประยะหนึ่งสั้นๆ
อยากทบทวนอีกซักรอบ แต่เวลาจำกัด
ก็เลยอ่านตรงบทคัดย่อท้ายเล่ม
ก็จะอ๋อ อ๋อ อ๋อไปตลอดทั้งบท
เพราะได้เข้าใจเนื้อหาที่วิจัยมากับมือ
อย่างถึงใจได้หมดแล้ว

ต่างจากผู้อ่านที่ไม่ได้ร่วม
ลงมือทำวิจัยฯ
มาเลย หากมาเปิดอ่านบทคัดย่อท้าย
เล่มจบแล้วก็จะงงๆ เอ๋อเอ๋อ
ประมาณนั้นคับ

 

ดูแล้ว เป็น บทอรรถกถา ที่อธิบายแปล ภาลีเป็นไทย ครับลุงแมว

ที่แปลมาเป็นภาษาไทยแล้ว จะมีจุด ให้ ผ่าง!!! สำหรับนักปฏิบัติ

เช่น ต้องบวชเท่านั้น ถึงจะบรรลุธรรม

ส่วนนี้เป็นสำนวน ที่ทำให้ ผู้คน สร้างความเพียรได้เต็มที่

ในความเป็นจริง ไม่ว่าจะบวชหรือไม่
สามารถ ฝึกได้จนบรรลุ แล้วจึงบวชได้

ถ้าทั้งโลก บวชกันหมด ต้องมี วินัยข้อใหม่ ให้ปลูกข้าว ทำนาได้

 

โลกกะมีกฎโลก
ธรรมกะมีกฎธรรม
คนเมากะมีกฎคนเมา55

 

แต่ วิธีทำเหมือนกัน ยกเว้น ค.!! เมา

 

พระอริยะท่านไม่ปรารถนาคลุกคลีกับคนหมู่มาก

 

เพราะท่านเห็นว่าเป็นทางคับแคบไม่เหมาะกับการบำเพ็ญเพียร

 

และอีกหลายเหตุผลเท่าที่ท่านจะพิจารณาเห็นได้

 

เห็นทุกข์แจ่มแจ้งก็เห็นภัยในวัฏฏะสงสาร

 

การอยู่ครองเรือนเป็นอุปสรรคในการออกจากทุกข์

 

ถึงชั้นอนาคามีก็ไม่อยู่ครองเรือนแล้วไม่ต้องให้ใครมาบอกมาชวน

 

เห็นโทษของกามอย่างแจ่มแจ้ง

 

ไม่ห่างฌานประกอบด้วยฌาน

 

ปฏิเสธฌานเหรอ

 

ถ้าจิตห่างฌานอย่าหวังว่าจะพบพระนิพพาน

 

เค้าไม่ได้ปฎิเสธหลวงพี่เค้าเข้าใจว่ามันต่างกัน
ฌานที่มีเจตนาฌานที่ไม่มีเจตนา

 

ต้องเจตนาก่อนถึงจะเข้าถึงไม่เจตนาได้