พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๒๐ ทดลองอ่านรวม (1/3)ตอน

พระสุตตันตปิฎก
เล่ม ๒๐ <O
ขุททกนิกาย ชาดก ภาค ๒ <O
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
<O
ปัญญาสนิบาตชาดก
<O
๑. นฬินิกาชาดก
<O
ราชธิดาทำลายตบะของดาบส <O
[๑] ชนบทเร่าร้อนอยู่ แม้รัฐก็จะพินาศ ดูกรลูกนฬินิกา มานี่เถิด เจ้าจงไป <O
นำพราหมณ์ผู้นั้นมาให้เรา. <O
[๒] ข้าแต่พระราชบิดา หม่อมฉันทนความลำบากไม่ได้ ทั้งไม่รู้จักหนทาง <O
จะไปยังป่าที่ช้างอยู่ อาศัยได้อย่างไรเล่า เพคะ. <O
[๓] ดูกรลูกนฬินิกา เจ้าจงไปอยู่ชนบทที่เจริญด้วยช้าง ด้วยรถ ด้วยยาน <O
ที่ต่อด้วยไม้ เจ้าจงไปด้วยอาการอย่างนี้เถิด ลูกเจ้าจงพากองช้าง กอง <O
ม้ากองรถกองพลราบไปแล้วจักนำพราหมณ์ผู้นั้นมาสู่อำนาจได้ด้วย <O
ผิวพรรณ และรูปสมบัติของเจ้า. <O
[๔] อาศรมของอิสิสิงคดาบสนั้น ปรากฏด้วยธง คือ ต้นกล้วยแวดล้อมด้วย <O
ต้นสมอ เป็นที่น่ารื่นรมย์ นั่นคือแสงไฟ นั่นคือควัน เห็นปรากฏอยู่ <O
อิสิสิงคดาบสผู้มีฤทธิ์มากเห็นจะไม่ทำให้ไฟเสื่อม. <O
[๕] อิสิสิงคดาบสเห็นพระราชธิดา ผู้สวมใส่กุณฑลแก้วมณีเสด็จมาอยู่ กลัว
แล้ว เข้าไปสู่อาศรมที่มุงด้วยใบไม้ ส่วนพระราชธิดาแสดงอวัยวะอัน <O
ซ่อนเร้น และอวัยวะที่ปรากฏเล่นลูกข่างอยู่ที่ประตูอาศรมของดาบสนั้น <O
ฝ่ายดาบสผู้อยู่ในบรรณศาลา เห็นพระนางกำลังเล่นลูกข่างอยู่ จึงออก <O
จากอาศรมแล้วได้กล่าวคำนี้ว่า <O
[๖] ดูกรท่านผู้เจริญ ต้นไม้ของท่านที่มีผลเป็นไปอย่างนี้ มีชื่อว่าอะไร แม้ <O
ท่านขว้างไปไกลก็กลับมา มิได้ละท่านไป.
[๗] ข้าแต่ท่านพราหมณ์ ต้นไม้ที่มีผลเป็นไปอย่างนี้นั้น มีอยู่มากที่เขา <O
คันธมาทน์ณ ที่ใกล้อาศรมของข้าพเจ้า ผลไม้นั้นแม้ข้าพเจ้าขว้างไป <O
ไกลก็กลับมา ไม่ละข้าพเจ้าไปเลย. <O
[๘] เชิญท่านผู้เจริญจงเข้ามาสู่อาศรมนี้ จงบริโภค จงรับน้ำมันและภักษา <O
เราจักให้ นี้อาสนะ เชิญท่านนั่งบนอาสนะนี้ เชิญบริโภคเหง้ามันและ <O
ผลไม้แต่ที่นี้เถิด. <O
[๙] ที่ระหว่างขาอ่อนทั้งสองของท่านนี้เป็นอะไร มีสัณฐานเรียบร้อย ปรากฏ <O
ดุจสีดำเราถามท่านแล้วขอท่านจงบอกเนื้อความนั้นแก่ข้าพเจ้า <O
อวัยวะสูงของท่านเข้าไปอยู่ในฝักหรือหนอ. <O
[๑๐] ข้าพเจ้านี้เที่ยวแสวงหามูลผลาหารในป่า ได้พบหมีมีรูปร่างน่ากลัวยิ่งนัก <O
มันวิ่งไล่ข้าพเจ้ามาโดยเร็ว มาทันเข้าแล้ว ทำให้ข้าพเจ้าล้มลงแล้ว มัน <O
กัดอวัยวะสูงของข้าพเจ้า แผลนั้นก็เหวอะหวะ และเกิดคันขึ้น ข้าพเจ้า <O
ไม่ได้ความสบายตลอดกาลทั้งปวงท่านคงสามารถกำจัดความคันนี้ได้ <O
ข้าพเจ้าวิงวอนแล้ว ขอท่านได้โปรดกระทำประโยชน์ให้แก่ข้าพเจ้าผู้เป็น <O
พราหมณ์เถิด. <O
[๑๑] แผลของท่านลึก มีสีแดง ไม่เน่าเปื่อย มีกลิ่นเหม็น และเป็นแผล <O
ใหญ่ เราจะประกอบกระสายยาหน่อยหนึ่งให้ท่านตามที่ท่านจะพึงมี <O
ความสุขอย่างยิ่ง. <O
[๑๒] ดูกรท่านผู้ประพฤติพรหมจรรย์การประกอบมนต์ก็ดี การประกอบ <O
กระสายยาก็ดี โอสถก็ดี ย่อมแก้ไม่ได้ ขอท่านจงเอาองคชาตอันอ่อน <O
นุ่มของท่านเสียดสีกำจัดความคัน ตามที่ข้าพเจ้าจะพึงมีความสุขอย่างยิ่ง <O
เถิด. <O
[๑๓] อาศรมของท่านอยู่ทางทิศไหนแต่ที่นี้หนอท่านย่อมรื่นรมย์อยู่ในป่าแล <O
หรือ มูลผลาหารของท่านมีเพียงพอแลหรือ สัตว์ร้ายไม่เบียดเบียนท่าน <O
แลหรือ. <O
[๑๔] แม่น้ำชื่อเขมาย่อมปรากฏแต่ป่าหิมพานต์ในทิศเหนือตรงไปแต่ที่นี้ <O
อาศรมอันน่ารื่นรมย์ของข้าพเจ้าอยู่ที่ฝั่งแม่น้ำนั้นท่านควรไปดูอาศรม <O
ของข้าพเจ้าบ้าง ต้นมะม่วง ต้นรัง ต้นหมากเม่า ต้นหว้า ต้นราชพฤกษ์ <O
ต้นแคฝอย มีดอกบานสะพรั่ง ท่านควรไปดูอาศรมของข้าพเจ้า ซึ่งมี <O
กินนรขับร้องอยู่โดยรอบ ต้นตาลมูลมัน ผลไม้ที่อาศรมของเรานั้น มีผล <O
ประกอบด้วยสีและกลิ่นท่านควรไปดูอาศรมของข้าพเจ้า อันประกอบ <O
ด้วยภูมิภาคสวยงามนั้นบ้าง ผลไม้ เหง้าไม้ ที่อาศรมของข้าพเจ้ามีมาก <O
ประกอบด้วยสีกลิ่นและรสพวกพรานย่อมมาสู่ประเทศนั้น อย่า <O
ได้มาลักมูลผลาหารไปจากอาศรมของข้าพเจ้านั้นเลย. <O
[๑๕] บิดาของเราแสวงหามูลผลาหาร จะกลับมาในเย็นวันนี้ เราทั้งสองจะไป <O
สู่อาศรมนั้น ต่อเมื่อบิดากลับมาจากการแสวงหามูลผลาหาร. <O
[๑๖] พราหมณ์ ฤาษี และราชฤาษี ผู้มีรูปสวยเหล่าอื่นเป็นอันมาก ย่อมอยู่ <O
ใกล้ทางโดยลำดับ ท่านพึงถามถึงอาศรมของข้าพเจ้ากะท่านพวกนั้นเถิด <O
ท่านพวกนั้นจะพาท่านไปในสำนักของข้าพเจ้า. <O
[๑๗] ฟืนเจ้าก็ไม่หักน้ำเจ้าก็ไม่ตักแม้ไฟเจ้าก็ไม่ติด เจ้าอ่อนใจ ซบเซา <O
อยู่ทำไมหนอดูกรเจ้าผู้ประพฤติพรหมจรรย์เมื่อก่อนฟืนเจ้าก็หัก <O
ไฟเจ้าก็ติด แม้ไฟสำหรับผิงเจ้าก็จัดไว้ ตั่งเจ้าก็ตั้ง น้ำเจ้าก็ตักไว้ให้เรา <O
วันอื่นๆ เจ้าเป็นผู้ประเสริฐดีอยู่ วันนี้เจ้าไม่หักฟืน ไม่ตักน้ำ ไม่ติดไฟ <O
ไม่จัดเครื่องบริโภคไว้ ไม่ทักทายเรา ของอะไรของเจ้าหายไปหรือ หรือ <O
ว่าเจ้ามีทุกข์ในใจอะไร.

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.424417/[/MUSIC]<O