พระแก้ว 25 พุทธศตวรรษที่ชำรุด กับ ปัญหาการรับซ่อม

วันนี้วันศุกร์ที่ 12 ต.ค. 2561 เวลาประมาณ 13:00 น. ขณะที่ผมขับรถไปนนทบุรี มีท่านที่มีพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษ 3 องค์ที่มีปัญหา บอกกับผมว่า ทั้ง 3 องค์มีคนบูชาไปแล้ว แต่คนที่บูชาไปมีองค์หนึ่งนำพระไปใช้น้ำยาประเภทเข้าทินเน่อร์ สีที่เคลือบผิวพระแก้วหลุดร่อนออก ภายในเป็นสีใส๑ อีกสององค์มียอดพระเกศ ( เปลวไฟ ยอดมวยผม ) มีบิ่นมีแตก และมีผิวแตกร้าวในบางส่วน ผมบอกให้มาโพสต์ในกระทู้นั้นๆ แต่ท่านไม่ได้โพสต์ และผมหากระทู้นั้นไม่พบ ผมจึงตั้งกระทู้ใหม่เพื่อเรื่องพระแก้ว ๒๕ พุทธศตวรรษโดยเฉพาะ เพราะเห็นว่า พระแก้ว ๒๕ พุทธศตวรรษนั้น มียอดสร้างจำนวนมากมาย เพราะโรงงานหลอมแก้วในอดีตตั้งแต่ พ.ศ. 2498 ได้มีการสร้างไว้ก่อนแล้ว เพื่อรอพิธีใหญ่ และสร้างต่อเนื่องอย่างเป็นทางการถึงปี พ.ศ. 2514 โดยมีโรงงานหลอมแก้วเข้าร่วมสร้างให้วัด, สำนักสงฆ์, พระอริยสงฆ์, พระสมมุติสงฆ์ สำนัก……. ( สำนักอิสระเพื่อการสร้างพระแก้ว ) จำนวนหลายสิบสำนัก อัตราการสร้างนาทีละ 1 องค์ต่อ 1 แท่นการผลิต บางโรงงานมี 1 แท่น บางโรงงานมี 2 แท่น และมากที่สุดบางโรงงานมีถึง 14 แท่นการผลิต ท่านคิดเอาเองว่า นาที/องค์/แท่น และมีโรงงานหลอมแก้วเข้าร่วมสร้างมากนับสิบๆโรงงาน ซึ่งปัจจุบันได้เลิกสร้างพระแก้ว ๒๕ พุทธศตวรรษไปแล้วจำนวนมาก เช่น โรงงานแก้วบูรพา, โรงงานแก้วแม่น้ำไทย, โรงงานแก้วศรีอยุธยา, โรงงานแก้วไท้ยิป, โรงงานแก้วเจษฏา, โรงงานแก้วตะวันออก, โรงงานแก้วไทยเจริญ, โรงงานแก้วสมุทรปราการและอีกหลายสิบโรงงานแก้วที่เป็นโรงงานหลอมแก้วที่มีเตาหลอมแก้วขนาด 2.1 ตันเป็นของตนเองขึ้นไปทั้งสิ้น บางโรงก็ถึง 6 ตันก็มีมาก

ปัจจุบันในปี พ.ศ. 2561 ยังมีบางโรงงานที่ไม่มีชื่ออยู่ในเนื้อความความคิดเห็นนี้ ยังมีการสร้างอยู่อย่างต่อเนื่อง นับตั้งแต่ปี พ.ศ. 2514 - 2561 ยังไม่เคยหยุดสร้างเลย แต่จำนวนการสร้างนั้นน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด กล่าวคือ โรงงานหลอมแก้วบางโรงใช้แท่นการผลิตเพียง 1 แท่น และสร้างอย่างช้าๆ คือไม่เดินเครื่องเต็มพิกัด ใช้เวลา 2 - 3 นาทีต่อองค์ และสร้างเพียงวันละไม่กี่สิบถึงไม่กี่ร้อยองค์ และมีบางช่วงไม่สร้างเลย ซึ่งท่านที่ทราบก็จะทราบว่า ผมพูดจริง แต่ไม่อยากให้ใครเดือดร้อน จึงขอปกปิดไว้ก่อน

 

สำรองพื้นที่ 1

 

สำรองพื้นที่ 2

 

สำรองพื้นที่ 3

 

พระแก้วที่ผมเห็นว่า มีคุณค่ามากที่สุด สร้างก่อนปี พ.ศ. 2475

สำรองไว้ใครมีภาพจะได้โพสต์ให้ชมกัน

 

พระแก้วมรกตสร้างปี พ.ศ. 2475 ขนาดหน้าตัก 5 นิ้ว สร้างโดยอิตาลี

พระแก้วมรกตขนาดหน้าตัก 5 นิ้ว 3 ถอด คือฐานพระแยกอิสระ องค์พระมีทับเสร็จสอดลงไปในฐานพระเพื่อไม่ให้องค์พระขยับเขยื้อน และพระเกศายอดแหลมเป็นถอดที่ 3

สร้างจากแก้วชนิดโซดาไลม์ซิลิก้าของอิตาลี
เป็นแก้วประเภทผสมตะกั่วอ๊อกไซด์เพื่อให้เกิดเนื้อขุ่น

ทำไมถึงยกให้เป็นพระแก้วที่คุณค่า เพราะ 3 ถอด ต้องมีแม่พิมพ์เหล็ก 3 ชุด การจะสร้างย้อนยุคจึงเป็นการยาก หากต้องการสร้างจริงๆ ต้องสร้างแม่พิมพ์เหล็ก 3 ชุดถอดประกอบได้อย่างสนิทเหมือนฝีมืออิตาลี ซึ่งค่าแม่พิมพ์ 3 ถอดนี้อาจเกิน 5 ล้านบาท ( งานสร้างแม่พิมพ์เหล็กที่มีคุณภาพสูงนะครับ โปรดอย่านำงานสร้างแม่พิมพ์เหล็กแบบชุ่ยๆมาเปรียบเทียบเลย )

นอกจากพระแก้ว 3 ถอดที่อิตาลีสร้างไว้ในสีเขียวขุ่นด้วยการผสมตะกั่วอ๊อกไซด์เข้าไปในปริมาณหนึ่ง เพื่อให้ขุ่น แต่หากใส่ในอีกปริมาณหนึ่งและมีเทคนิคพิเศษ ก็จะกลายเป็นใสปิ๊ง

ดูจากองค์พระแก้วมรกตหน้าตัก 5 นิ้วที่อิตาลีสร้างเมื่อปี 2475 จะเห็นว่ามีการใช้ลิ่มเดือยเหล็ก แทงอัดเข้าไปในองค์พระ จากฐานเข้าไปเกือบถึงพระอุระ และมีขนาดของลิ่มเดือยใหญ่ไปตามขนาดของฐานด้วย แสดงให้เห็นได้ชัดเจนว่า เมื่อประมาณ 100 ปีที่แล้ว ต่อให้เป็นมาสเตอร์หรือครูหรือปรมาจารย์ชั้นนำของโลก หากสร้างด้วยวิธีนี้ ก็ยังต้องลดความหนาของแก้วลง เพื่อให้อบลดอุณหภูมิได้ถูก และลดเวลาอบลง

และนอกจากสีเขียวขุ่น เขียวใส อาจมีสีอื่นๆหรือไม่

ส่วนพระศก หรือ ที่เราดูเหมือนพระเกศาที่ถอดชิ้นบนสุด เป็นแก้วตะกั่วที่ใช้ตะกั่วแดงหรือ red lead oxide ทำให้สีขาวนมมีเปื้อนแดง เหมาะแก่การนำไปอบสีทองด้านนอกเพราะเกาะติดแน่นกว่าแก้วมันเงาครับ

 

พระแก้ว ๒๕ พุทธศตวรรษที่สร้างจากประเทศญี่ปุ่น และ อินเดีย โดยมีการสร้างไว้ก่อนแล้ว คือสร้างไว้ประมาณปี พ.ศ. 2496 ก็เริ่มสร้างแม่พิมพ์เหล็ก และหัดช่างของอินเดียและช่างของญี่ปุ่นให้คุ้นเคยกับงานสร้างพระแก้วหน้าตักประมาณ 5 นิ้วด้วยวิธีกดปั๊ม Pressed Glass

เนื้อแก้วชนิดโซดาไลม์ซิลิก้า
บางรุ่นเคลือบนอก บางรุ่นเคลือบในไทย
ฝีมือการสร้างและวัสดุคือเนื้อแก้ว จัดว่า สร้างได้ดีกว่าที่สร้างในไทย แต่ก็มีของปรมาจารย์บางท่านเช่น โรงงานแก้วไท้ยิป โรงงานแก้วไทยเจริญ และบางโรงงานแก้วที่ปรมาจารย์ที่ส่วนมากเป็นคนจีนที่เล่าเรียนมาจากจีน ซึ่งจีนในอดีตนั้น มีบางโรงงานรับความรู้จากฝรั่งเศสบ้าง อิตาลีบ้างและบ้างก็จากยุโรปอื่นๆ ดังนั้น ปรมาจารย์เหล่านี้ที่มีความรู้เต็มที่มาจากจีน พอมาอยู่ในไทย ก็บอกว่าเป็นคนไทยสร้าง นับตั้งแต่ประมาณปี พ.ศ. 2498 - 2514 สร้างพระแก้วจำนวนมากนานถึง 16 ปี และได้ถ่ายทอดให้ทายาทอีกหลายรุ่นสืบทอดกันลงมา ผมเองก็เข้าไปเล่าเรียนกับหนึ่งในปรามาจารย์อันดับต้นๆของไทย ซึ่งแน่นอนคือคนจีนที่รับความรู้ถ่ายทอดตรงจากยุโรป ผมเริ่มเรียนด้วยการควบคุมคนงานสร้างพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษขนาดหน้าตัก 3 และ 5 นิ้ว และปางยืน, นั่ง, นอน กับอื่นๆ มีพระแม่โพสพ พระสังกัจจาย์ พระนาคปรก 2 ถอด และอื่นๆอีกนับไม่ถ้วน โดยเริ่มเรียนตั้งแต่ปี พ.ศ. 2516 - 2520 โดยขณะนั้นมีการสร้างนาทีละ 1 องค์/แท่น และผมควบคุม 2 แท่นการผลิต สร้างประมาณวันละ 7 ชั่วโมง

 

พระแก้ว 25 พุทธศตวรรษที่สร้างในไทยโดยมีโรงงานหลอมแก้วเข้าร่วมสร้างจำนวนหลายสิบโรงงาน ผมไม่ขอระบุว่า โรงงานใดสร้างดีหรือไม่ดี แต่ส่วนมากจากที่ผมเห็นมากับตา ผมเห็นว่า ส่วนมากมักสุกเอาเผากิน งานไม่ละเอียดตั้งแต่ขั้นการสร้างแม่พิมพ์เหล็กแล้ว ไม่ต้องพูดถึงคุณภาพน้ำแก้วที่สมัยนั้น พูดตรงๆว่า น้ำแก้วที่เราหลอมชนิดน้ำแก้วโซดาไลม์ซิลิก้า ส่วนใหญ่มีคุณภาพไม่ค่อยดี ถึง ไม่ดี ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการอบลดอุณหภูมิซึ่งมักไม่ค่อยได้ไฟ คือไม่ถึงไฟ นี่พูดแบบภาษาช่างเฝ้าเตาอบนะครับ ถ้าพูดอย่างถูกต้องควรพูดว่า สูตรการอบลดอุณหภูมิของเรามักเป็นการลดต้นทุน คือรู้ทั้งรู้ว่า ถ้ารีบลดเร็วไป จะเป็นพระแก้วแตก พระแก้วร้าว หลังจากที่ขายไปแล้ว 1 ปีขึ้นไป ยิ่งนานสิบปี ห้าสิบปี ร้อยปี แก้วก็ยิ่งไม่ดี อาจร้าว แตก แตกวิ่งได้เสมอ

พรุ่งนี้ไม่รู้จะมีคนมาลอบสังหารเราหรือเปล่าหนอ เพราะพูดความจริง

 

ด้วยแรงกดดันที่เห็นโรงงานหลอมแก้วสร้างพระแก้วไม่ดี ไม่สร้างด้วยความเคารพในองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าอย่างแท้จริง และยิ่งผมตระเวณหลายโรงงานเท่าไร ก็พบว่า ยิ่งทำให้ผมผิดหวังและเก็บความผิดนี้ไว้ในฐานะที่ผมเองก็เป็นผู้สืบทอดตำนานนี้คนหนึ่ง นับว่าเป็นลูกศิษย์ของปรมาจารย์อันดับต้นๆของไทย แต่ไม่สามารถทำได้ดี เพราะติดที่ต้นทุน ติดที่ความคิดแบบว่า ต้องกำไรมากๆ ต้องทำเชิงพาณิชย์

ดังนั้น ผมจึงมาสร้างพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วทุกเนื้อแก้ว ทุกวิธีขึ้นรูปแก้ว เพื่ออย่างน้อย ลดแรงกดดันที่ว่า ทำไมเราช่างแก้วไทย จึงเป็นคนไม่เอาไหน ทำไมเราสร้างแต่ของที่รู้ว่า เราทำดีได้มากกว่านี้ แต่ทำไมเราไม่ทำ

และเมื่อประมาณปี พ.ศ. 2548 เป็นต้นมา ผมได้สร้างพระแก้วจากน้ำแก้วเนื้อต่างๆกัน สี ขนาดและวิธีการขึ้นรูปต่างๆกัน เพื่อให้ผมรู้สึกหายผิดที่เคยสร้างไว้ไม่เต็มความรู้ความสามารถ ขณะเดียวกันก็สร้างด้วยความเคารพในองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้สร้างพระแก้วที่มีพระพุทธลักษณะงดงามที่สุดในชนิดการขึ้นรูปนั้นๆเท่าที่ช่างแก้วชั้นนำจะสร้างได้

 

ซ้ายสุดพระแก้วหน้าตัก 8 นิ้วเศษของลาลีคฝรั่งเศส งานละเอียดประณีตที่สุดในโลก

องค์ที่ 2 จากซ้ายและองค์ขวาสุด พระแก้วหน้าตัก 9 นิ้ว สวยที่สุดของโลกที่กล้าสร้างพระพักตร์แบบฝรั่ง คือมีความเรียวและสอบ และลึก ถอดแม่พิมพ์เหล็กยากที่สุด แต่สวยที่สุด ( เทคนิคการใช้แม่พิมพ์เหล็กชนิด 2 ชิ้นประกบจาก )

องค์ที่ 2 จากขวา พระแก้วหน้าตัก 8 นิ้วเศษของบัคคาฮ่าฝรั่งเศส องค์นี้จุดเด่นอยู่ที่น้ำแก้วที่ใสที่สุดของโลก แต่ไม่ใช่สีใสธรรมดา เป็นสีใสของบัคคาฮ่าฝรั่งเศสที่ยากที่คนจะลอกเรียนสีนี้ได้

 

ตัวอย่างพระแก้ว 25 พุทธศตวรรษรุ่นหนึ่งในหลายร้อยรุ่นที่ชำรุด ทั้งๆที่หากเราสร้างดี ไฟถึงตั้งแต่ต้น จะไม่พบเหตุการณ์เช่นนี้แน่นอนแม้วันเวลาจะผ่านไปนับพันๆปีก็ตาม

( ภาพนี้แค่เป็นภาพประกอบเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาอื่นใด )

 

ผมไปพักผ่อนก่อนครับ ไว้เวลาว่างๆผมมาเขียนต่อครับ

 

ความจริงที่ผมออกมาพูด เพราะเห็นว่า พระแก้ว ๒๕ พุทธศตวรรษทุกรุ่น ทุกรูปแบบ ที่สร้างตั้งแต่สมัยปี พ.ศ. 2496 เป็นต้นมา เพื่อมารอรับงานฉลอง ๒๕ พุทธศตวรรษนั้น เมื่อมีงานปี พ.ศ. 2500 ขณะนั้น พระแก้วทั้งจากญี่ปุ่นและอินเดีย และพระแก้วที่โรงงานแก้วในไทยสร้างทัน ( ตอนแรกนึกว่าโรงงานแก้วในเมืองไทยจะสร้างไม่ทัน เพราะไม่เคย จึงต้องฝึกซ้อมทักษะกันนานนับปี ) ถึงแม้ขณะนั้นจะมีจำนวนไม่มากนัก แต่ก็ไม่น้อยแล้ว หากแต่ที่สำคัญคือ การสร้างหลังปี พ.ศ. 2500 นั้น มีทั้งเป็นการสร้างใหม่ รุ่นใหม่ ของสำนัก…. ต่างๆอีกมากที่ทั้งเกิดเก่าและเกิดใหม่ ยังมีพวกที่ร่วมผสมโรงอีกมาก รวมทั้งของที่โรงงานแก้วต้องสร้างไว้เกินจำนวนจริง แต่แอบไปปล่อยในตลาดมืด เพื่อถอนทุน ดีกว่าเอาไปทำลายทิ้งตามคำสั่งของสำนัก…. เพราะทุกคนที่สร้างพระแก้วมาในอดีต ย่อมตระหนักดีถึงการทำลายพระแก้วว่า มีโทษรุนแรงขนาดคนงานที่ไม่เคารพ เวลาทำลายพระแก้ว ยังใช้เท้าเขี่ยเศษแก้วลงปุ้งกี๋ พอวันดีคืนดี ก็เดินไปตามทางรถไฟแล้วนอนเอาคอพาดให้รถไฟทับเล่นเสียงั้น นี่คือความจริงที่ช่างแก้วสร้างพระส่วนใหญ่จะรู้กันในวงใน เพราะเราเสียคนงานที่ไม่เคารพด้วยความจริงใจไปมาก

 

นับจากปี พ.ศ. 2500 - 2514 เอาแค่นี้ก็พอ เอาแค่ที่เขาบันทึกว่า ได้มีการหยุดสร้างพระแก้วทุกรุ่นทุกขนาด ( ซึ่งไม่เป็นความจริง ความจริงคือยังมีการสร้างมาถึงทุกวันนี้ ) [ ผมเองยังเพิ่งมาเรียนวิธีสร้างพระแก้วจากปรมาจารย์เมื่อ 2516 ขึ้นไปซึ่งขณะนั้นให้ผมควบคุมการสร้าง 2 แท่นเครื่อง 1 นาที/แท่น วันละ 8 ชั่วโมง วันละหลายร้อยองค์ ] และเมื่อปีที่แล้ว ผมไปเยี่ยมคนงานเก่าของผมที่ปีนี้อายุ 7X ปีกว่าแล้ว ที่โรงงานของเขายังมีการสร้างพระแก้วอยู่ แต่สร้าง 1 แท่น และสร้างแค่วันละ 4 ชั่วโมง ]

ทั้งหมดทั้งนี้ที่ผมเล่ามาเพื่อให้ทราบว่า พระแก้วรูปร่างที่ผมรวมเรียกว่า 25 พุทธศตวรรษนั้น รวมทุกรุ่นทุกปางมีจำนวนการสร้างมหาศาล อีกทั้งสร้างแบบสุกเอาเผากิน รวบรัด ลดเวลาการอบ ซึ่งทำให้แก้วไม่ดีเท่าที่ควร ราคาออกจากโรงงานก็ถูกแสนถูก หลักแค่ไม่กี่บาท แม้แต่ปัจจุบันรุ่นที่สร้างใหม่ก็แค่ไม่ถึงร้อยบาทในรุ่นหน้าตัก 3 นิ้ว รุ่น 5 นิ้วก็แค่ 200.- บาท และรุ่นพิเศษเนื้อตันหน้าตัก 5 นิ้วก็แค่ 300.- บาทเท่านั้น

ดังนั้น การบอกว่า เราควรซ่อมพระแก้วรุ่นที่รวมเรียกว่า 25 พุทธศตวรรษไหมนั้น ผมอยากพูดตรงๆ ไม่อ้อมค้อมว่า " ไม่ควร " เพราะค่าซ่อมแพงกว่าสร้างใหม่ครับ แต่การสร้างใหม่ก็ดันไปอยู่ในมือคนเพียงไม่กี่ตระกูลเท่านั้น จึงทำให้นึกว่า หายาก ราคาแพง

ผมเห็นที่ขายในเวป ที่เวปพระของเก่าก็ไม่ควรแพงองค์ละนับพันๆบาท เพราะล้วนแต่นึกว่า ไม่มีการสร้างแล้วบ้าง สร้างน้อยบ้าง

ท่านที่ทราบแล้วบอกต่อได้เลยครับ คนไทยถูกหลอกมานานแล้ว พระแก้วทุกอย่างต้นทุนถูกมาก แต่การตลาด การปลุกเสก ( ซึ่งหลายรุ่นโรงงานแก้วเป็นผู้ใส่แป้งขาวแล้วประทับตราวัดหรือตราสำนัก.. เองด้วยซ้ำไป ที่โรงงานคุณพ่อผม มีถัง 200 ลิตรจำนวนมากที่ใส่แป้งขาว พอเราสร้างพระแก้วเสร็จ เราจะผสมแป้งขาวใส่องค์พระ ประทับตราที่ลูกค้าสั่งมา ของที่ลูกค้าสั่งตามจำนวน เราก็ส่งไป แต่ของที่เราสร้างเกิน เราก็เทแป้งเข้าไป ประทับตราวัดตราสำนัก แล้วส่งขายต่อตลาดมืด เพราะนั่นคือการไม่ต้องไปทำลายพระแก้วที่สร้างเกิน ) [ แล้วทำไมต้องสร้างเกิน เพราะถ้าสั่งวันละ 300 องค์ เราสร้าง 500 องค์ ลูกค้าจะเลือกได้เพียง 300 องค์ เราจึงต้องสร้างเกิน ]

 

หลังสุดที่ผมพบคุณสมศักดิ์เมื่อปี พ.ศ. 2560 ท่านเป็นเจ้าของโรงงานแก้วเจษฏา ท่านได้สร้างพระแก้วหน้าตัก 5 นิ้วเนื้อแก้วตันๆให้กับวัดแห่งหนึ่งในราคาองค์ละ 300.- บาท เป็นพระแก้วหน้าตัก 5 นิ้วที่องค์พระกับฐานพระติดเป็นเนื้อเดียวกัน คล้ายรูปร่างพระแก้ว 25 ศตวรรษ แต่มีความใหม่กว่าทางด้านออกแบบ นั่นเป็นรุ่นสุดท้ายที่ท่านสร้าง ก่อนที่จะปิดกิจการโรงงานแก้วเจษฏาที่เปิดมานานและท่านก็อายุเลข 7X ปี ท่านเป็นทายาทของโรงงานแก้วไท้ยิปที่ลือชื่อเรื่องสร้างพระแก้วในอดีตก่อนปี 2500

และพระแก้วตันๆหน้าตัก 5 นิ้วรุ่นนี้น่าจะเป็นเพียงไม่กี่รุ่นที่ไม่มีโพรงอากาศในท้อง หรือบางองค์โพรงอากาศไปถึงคอก็มี ท่านได้ฝากฝีมือไว้ก่อนเลิกกิจการก็คือรุ่นนี้ครับ

 

น่าเสียดายที่ท่านไม่ได้บอกผมว่า ท่านจะเลิกกิจการในวันที่เราพบกันวันนั้น ไม่เช่นนั้น ผมคงได้ถ่ายพระแก้วหรือขอรับพระแก้วองค์นั้นไว้บูชาอย่างน้อย 1 องค์ เพราะสวยจับใจ

 

อย่างไรก็ดี ผมได้สร้างพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วเนื้อแก้วเป็นแก้วคริสตัลเนื้อตันๆจำนวนหนึ่ง และแบบกลวงเป่าด้วยปอดอีก 500 องค์และทั้งหมดได้แจกจ่ายและน้อมถวายไว้ในพระพุทธศาสนาโดยไม่มีเชิงพาณิชย์ ไม่ทำกำไร และน้อมถวายหมดไม่มีเก็บไว้แม้แต่องค์เดียว คนที่สร้างจริงกลับไม่เก็บ เพราะจำนวนจะกี่ร้อยกี่พันองค์ หากอยู่กับเราก็คนเดียวได้ชื่นชม แต่ถ้าอยู่กับวัดหรือสำนัก.. คนอีกไม่รู้เท่าไรจะได้กราบไหว้บูชาและชื่นชมพระบารมีและพุทธลักษณะที่คนสร้างพระแก้วกล้าสร้าง ในขณะที่ช่างแก้วทั้งประเทศไทยไม่มีใครกล้าสร้างแบบนี้ เพราะสวยสร้างยาก

 

โรงงานแก้วเจษฏาสร้างพระแก้วหน้าตัก 9 นิ้วแบบกลวงเป่าด้วยปอดให้ผม 500 องค์ เป็นสีใส สีฝ้า จัดว่าสวยที่สุดในโลกและใหญ่ที่สุดในโลกในแบบและวิธีการสร้างที่ยังไม่มีช่างแก้วในโลกสร้าง

 

การสร้างพระพุทธรูปทุกชนิด รวมทั้งสร้างจากแก้วด้วย เป็นเรื่องของความละเอียดประณีต อย่างในภาพนี้ ผมนำภาพพระพุทธชินราชมาลองแต่งในคอมพิวเตอร์เมื่อหลายปีมาแล้ว และแต่งได้ภาพนี้เพียงครั้งเดียว ( จากการทดลองแต่งหลายสิบครั้งหรืออาจถึงร้อยครั้ง ) ผลจากครั้งนั้นครั้งเดียว แล้วก็ทำไม่ได้แบบนี้อีกเลยแม้แต่ครั้งเดียว ดีกว่าสร้างแบบรวกๆหยาบๆนับร้อยนับพันครั้ง

ขอมอบภาพนี้ไว้ในพระพุทธศาสนา ท่านใดต้องการนำภาพไปใช้ในทางที่ดีที่ถูกต้องชอบธรรมย่อมสามารถกระทำได้ครับ