พระโสดาบัน-อุปกิเลส

อะเมซิ่ง
๒๗ มีค.๕๗

มีเหตุให้ค้นหาความหมาย ที่เขียนลงไปแล้วว่า ตรงกับคำที่พระพุทธเจ้า ทรงตรัสไว้ไหม

เนื่องจาก เมื่อวานนี้ มีเหตุปัจจัย ให้ได้ค้นหาภาษาบาลี ที่มาของ โสดาบัน ที่นำภาษาบาลีมาแปลโดย อรรกถาจารย์

วลัยพร เคยพูดกับเจ้านายไว้นานแล้วว่า มีบุคคลบางประเภท ที่จิตเป็นสมาธิตั้งแต่ รูปฌาน จนถึง อรูปฌาน และมีสภาวะความตายเกิดขึ้น ขณะจิตเป็นสมาธิอยู่ เป็นผู้ที่รู้ชัดในสภาวะความตาย ในแต่ละขณะ ที่เกิดขึ้น

บุคคลที่มีสภาวะดังนี้ แม้ผ่านสภาวะความตายมาแล้ว แต่ยังไม่มีเหตุปัจจัยอันใด ทำให้กำลังสมาธิที่มีอยู่ เสื่อมลงไป กล่าวคือ ปัจจเวกขณญาณยังไม่เกิดขึ้น ตามความเป็นจริง

แต่สภาวะสังโยชน์ ๕ ที่มีอยู่ ถูกทำให้เบาบางลงไป(กำลังของสมาธิ/เนวสัญญานาสัญญายตนะ)

เหตุจาก แจ้งในสภาวะความตาย ตามความเป็นจริง บุคคลเหล่านี้ จึงไม่ยึดติดในกายที่ตนมีอยู่ และไม่กลัวตาย

ถ้าบุคคลประเภทนี้ ชีวิตดับสิ้นไปก่อน ย่อมไม่กลับหวนกลับมาเกิดยังโลก อีกแน่นอน

“สา. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อะไรหนอแลเป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้ สัตว์บางจำพวกในโลกนี้ จุติจากกายนั้นแล้วเป็นอาคามีกลับมาสู่ความเป็นอย่างนี้

อนึ่ง อะไรเป็นปัจจัยเครื่องให้สัตว์บางจำพวกในโลกนี้ จุติจากกายนั้น
แล้วเป็นอนาคามี ไม่กลับมาสู่ความเป็นอย่างนี้ พระเจ้าข้า ฯ

พ. ดูกรสารีบุตร บุคคลบางคนในโลกนี้ ยังละโอรัมภาคิยสังโยชน์
ไม่ได้ แต่เขาบรรลุเนวสัญญานาสัญญายตนะในปัจจุบัน

บุคคลนั้นชอบใจ ยินดีและถึงความปลื้มใจด้วยเนวสัญญานาสัญญายตนะนั้น ยับยั้งอยู่ในเนวสัญญานาสัญญายตนะนั้น น้อมใจไป อยู่จนคุ้นในเนวสัญญานาสัญญายตนะนั้น ไม่เสื่อม

เมื่อทำกาละ ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของเหล่าเทวดาผู้เข้าถึงชั้นเนวสัญญานาสัญญายตนภพ เขาจุติจากชั้นนั้นแล้วย่อมเป็นอาคามี กลับมาสู่ความเป็นอย่าง
นี้

ดูกรสารีบุตร อนึ่ง บุคคลบางคนในโลกนี้ ละโอรัมภาคิยสังโยชน์ได้แล้ว
เขาบรรลุเนวสัญญานาสัญญายตนะ ในปัจจุบัน

บุคคลนั้นชอบใจ ยินดี และถึงความปลื้มใจ ด้วยเนวสัญญานาสัญญายตนะนั้น ยับยั้งในเนวสัญญานาสัญญายตนะนั้น น้อมใจไป อยู่จนคุ้นในเนวสัญญานาสัญญายตนะนั้น ไม่เสื่อม

เมื่อกระทำกาละ ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายของเหล่าเทวดาผู้เข้าถึงชั้นเนวสัญญานาสัญญายตนภพ เขาจุติจากชั้นนั้นแล้ว ย่อมเป็นอนาคามี ไม่กลับมาสู่ความ
เป็นอย่างนี้

ดูกรสารีบุตร นี้แลเป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้สัตว์บางจำพวกในโลก
นี้ จุติจากกายนั้นแล้วเป็นอาคามี กลับมาสู่ความเป็นอย่างนี้

อนึ่ง นี้เป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้สัตว์บางจำพวกในโลกนี้ จุติจากกายนั้นแล้วเป็นอนาคามี ไม่กลับมาสู่ความเป็นอย่างนี้ ฯ”

 

อ้างอิงจาก
https://walailoo2010.wordpress.com/category/โสดา-สกิทาคา-อนาคามี-อรห/

 

อย่าไปอ่านมาก

เอาแค่ " ปัจจเวกขณะญาณ " คำเดียว รั่วไปทุกขณะแห่งการภาวนา

มันแหม่งๆ ว่า ด้น เด้า เดา เอา ไม่ใช่อาการ "ประจักษ์ไตรลักษณ์ญาณ"

ภาวนาไม่มีไตรลักษณ์ญาณ ถูกต้องตามความเป็นจริง

มันจะออกแนว สร้าง "ธง" ขึ้นมาคำหนึ่ง และ รั่วไปในทุกเรื่องที่พูดว่า รู้



ปล.ลิง : เวลาอ่านคร่าวๆ จะรู้สึกว่า กล่าวเหมือนหลายๆคนที่เขาสอนๆกัน
แต่ในความเป็นจริง คนที่สอนเป็นเขาสอนแค่ระดับหนึ่งๆ " มันยังมี ขั้นต่อไป
ยังไม่ได้กล่าว " ดังนั้น อาการ พูดจบปั๊ป แล้ว ตบท้ายด้วยการ สรุปเหมาเข่ง
ว่าเท่านี้ใช่ ....มันจะไม่มีจาก คนที่เขาสอนเป็น

พวกสอนไม่เป็น ภาวนาไม่เป็น พูดจบปั๊ป ก็จะออกหน้าออกตา ออกอาการ
ธรรมะก็มี เท่านี้ การ ก๊อปปี้ไปสอนยังไงก็ไม่เหมือน

 

555+
ยาแก้ปวดอย่ากินมากไม่ดีต่อตับและใต
หนีกายก็สิ้นเรื่อง
อย่าเจอหมอมาก...
เป็นธนาคารให้หมอฝากยาเลย....

 

หนูแค่....
พรหมชั้นสุทธาวาส.....
อยากรู้.....
เจอพี่เขา....
อยากนำเสนอ....
เพื่อบุญกุศลเขาและเรา...
ไม่รู้....
ไม่ชี้น๊า.....
อ่านเพื่อความรู้น๊าาาา
อย่าอ่านแบบ....
.....ฉงฉัยน๊าาาา

 

ช่วงนี้ผลไม้ไม่ค่อยมี
....เข่งไม่ต้องใช้
ได้ทุเรียนซักลูกพอ....
เปลือกไม่ต้อง.....
555+

 

นั่นแหละๆ พิจารณา ลงที่ กายตน รับรอง 84000 พระธรรมขันธ์ เจอหมด

ไม่ใช่ แส่ส่าย หิว ความรู้ทางธรรม จนต้องไป หาคนช่วยปะผุ ข้างนอก

พอไปวางจิต หิวความรู้ปะผุ สังเกตเลย มาร มันจะเอา ธรรมแนวปะผุ
รู้มั่วๆ มาประเคนให้

รู้ลงที่กายไว้ อย่าให้เกินกายไปไหน

เกินออกไปปั๊ป พระพุทธองค์ตรัสว่า เพชรฆาติตัดหัวฉับ ทันที !!!

 

พระพุทธเจัา
......
ไม่เคยสอนธรรม
แบบดักตีหัว
ผู้ปฎิบัติธรรม
โดยวิธี
.....ด้วยการตีหัว
....ทุบหัว
....เชือดคอ
ให้กายในเขาบอบช้ำ
........
ไม่มีในพระสูตร
การสถาปนาตัวเอง..เพื่อ..ลงโทษผู้ที่ไม่เห็นด้วยกับตนนััน
.....ผิด........

 

มันเป็น
การกระทำของ
....หมารอบกัด.....

 

เราไม่สรรเสริญ
เพราะการ
ฆ่ากายธรรม
บาปมหันต์

 

พระไม่ตี
เทวดาก็เมตตา
แต่คนฆ่ากันเอง
ด้วยทิฐฐิมานะ....
แบบนี้สอนคนดีไม่ได้......
สอนคนชั่วได้.....
แล้วอะไรเจริญ.....
55555+

 

คนชั่วเจริญ......
อ้าวเฮ.......
เหมาะกับยุคสมัย....เจงๆ
ช่างเหมาะสมราว.....กิ่งทอง....ใบหยก
ผีเน่า...กับโรงผุๆ.....
ยุคเก่าไปยุคใหม่มา.......

 

มียักษ์ด้วยยยยย
หนูไปดีกว่า
หนูไม่สู้
ยักษ์ถือกระบองตีหัวคน.....ปฎิบัติธรรม
เห็นมั๊ย.....

 

ตั้งจิตในกายคตาสติ เสมือนบุรุษผู้ถือหม้อน้ำมัน
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! เปรียบเหมือนหมู่มหาชนได้ทราบข่าวว่า
มีนางงามในชนบทพึงประชุมกัน ก็นางงามในชนบทนั้น
น่าดูอย่างยิ่งในการฟ้อนรำ น่าดูอย่างยิ่งในการขับร้อง
หมู่มหาชนได้ทราบข่าวว่า นางงามในชนบทจะฟ้อนรำขับร้อง
พึงประชุมกันยิ่งขึ้นกว่าประมาณ

ครั้งนั้น บุรุษผู้อยากเป็นอยู่ ไม่อยากตาย
ปรารถนาความสุข เกลียดทุกข์
พึงมากล่าวกะหมู่มหาชนนั้นอย่างนี้ว่า


“บุรุษผู้เจริญ ! ท่านพึงนำภาชนะน้ำมันอันเต็มเปี่ยมนี้
ไปในระหว่างที่ประชุมใหญ่กับนางงามในชนบท
และจักมีบุรุษเงื้อดาบตามบุรุษผู้นำหม้อน้ำมันนั้นไปข้างหลัง ๆ
บอกว่า ท่านจักทำน้ำมันนั้นหกแม้หน่อยหนึ่งในที่ใด
ศีรษะของท่านจักขาดตกลงไปในที่นั้นทีเดียว” .









ภิกษุ ทั้งหลาย. ! เธอทั้งหลายจะสำคัญความข้อ
นั้นเป็นอย่างไร ? บุรุษผู้นั้นจะไม่ใส่ใจภาชนะน้ำมัน
โน้น แล้วพึงประมาทในภายนอกเทียวหรือ.
“ไม่เป็นอย่างนั้น พระเจ้าข้า !”
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! เราทำอุปมานี้ เพื่อให้เข้าใจ
เนื้อความนี้ชัดขึ้น เนื้อความในข้อนี้มีอย่างนี้แล คำว่า
ภาชนะน้ำมันอันเต็มเปี่ยม เป็นชื่อของ กายคตาสติ.
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! เพราะเหตุนั้นในเรื่องนี้
เธอทั้งหลายพึงทำการศึกษาอย่างนี้ว่า
กายคตาสติ จักเป็นของอันเราเจริญแล้ว
กระทำให้มากแล้ว กระทำให้เป็นดังยาน
กระทำให้เป็นที่ตั้ง กระทำไม่หยุด สั่งสมแล้ว ปรารภดีแล้ว.
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! เธอทั้งหลายพึงทำการศึกษาอย่างนี้.
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! ชนเหล่าใด ไม่บริโภคกายคตาสติ
ชนเหล่านั้นชื่อว่า ย่อมไม่บริโภคอมตะ.
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! ชนเหล่าใด บริโภคกายคตาสติ
ชนเหล่านั้นชื่อว่า ย่อมบริโภคอมตะ ;
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! ชนเหล่าใด ประมาทกายคตาสติ
ชนเหล่านั้นชื่อว่า ประมาทอมตะ.
ภิกษุ ทั้งหลาย. ! ชนเหล่าใด ไม่ประมาทกายคตาสติ
ชนเหล่านั้นชื่อว่า ไม่ประมาทอมตะ ดังนี้ แล.
มหาวาร. สํ ๑๙ / ๒๒๖-๒๒๗ / ๗๖๓–๗๖๖.
เอก.อํ ๒๐ / ๕๙ / ๒๓๕,๒๓๙.

 

ยักษ์ อ้ออออง !!!

 

แยกให้ถูก
กรรมคือสิ่งที่เปลี่ยนแปลงคนให้เป็นยักษ์
ไม่ใช่ท่านทัาวมหาราช

 

ช้ามากเลยยยยย

 

กลับบๆๆ
ไว้สอนกันใหม่
อย่างงี้....
ไม่ไหว....
หับยุบ....เสียเวลาภาวนาเฉยๆ

 

อย่าคิดอกุศลนะคะ
บาปคะ...