พอง ยุบ เกิดขึ้นกลางดึก...(วอนผู้ปฏิบัติดีแนะนำครับ...)

...กลางดึกของวันที่ 1 สิงหาคม 2553...
ขณะสวดมนต์แล้วได้เอนตัวลงนอนอย่างมีสติ...ได้บริกรรม... พอง ยุบ ไปเรื่อย ๆ ไม่ได้คิดอะไร...จนหลับไปไม่รู้ตัว...ระยะหนึ่ง...จิตได้เกิดกลางดึกคือมีสติรู้ขึ้นมาทันทีของการพองยุบของท้องและรู้สึกว่ามีนิ้วมือมากดที่สะดือแรงมาก เวลาที่พองออกท้องก็จะพองออกมากมือที่กดก็จะแรงไปตามการพองและยุบครับ จนรู้สึกกลัวมากเหมือนไส้จะหลุดออกมา.. แต่ผมก็พยายามดึงสติให้อยู่กับ คำบริกรรมพอง ยุบอีก แต่พยายามแล้วจิตก็ทนไม่ได้ จิตสั่นไปหมดเหมือนท้องจะแตก จิตคิดตอนนั้นครับ ผมจึงต้องลืมตาและมองนาฬิกาก็ ราวประมาณตี 3 กว่าหรือตี 4 ประมาณนี้ครับ (อ้อ..ผมนอนราว เที่ยงคืนครับ) ขณะนั้นผมมีสติรู้ต้วทุกอย่างครับว่าผมนอนอยู่ที่ใดท่าไหนรู้ตัวเองทุกอย่าง ผมไม่ได้ฝันผมพร้อมที่จะลืมตาทุกเมื่อ ผมพูดกับตัวเอง มันเป็นอาการที่แปลกกว่าทุกครั้ง...เท่าที่ประสบมา เพราะทุกครังเวลานอนผมก็จะบริกรรม พุธ โธ แล้วก็หลับไปไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนเช้า//

...แต่ครังนี้มันแปลก ตรงที่ทำไมคำบริกรรมจึงผุดขึ้นกลางดึกอีกทั้งที่ผมหลับสนิทแล้วและยังแสดงสิ่งอันรุนแรงและน่ากลัวมาก

ผมจึงเรียนถามผู้ที่มีประสบการณ์ทั้งหลายช่วยชี้แนะครับ...
อาจเป็นผมคิดมากหรือเปล่าครับ...ช่วยชี้แนะครับ...ผมขอบคุณไว้ ณ โอกาสนี้เลยครับ...

 

ก็ตามรู้มันไปอย่างนั้นก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ ?

มันเกือกกลิ้ง มันจะน้ำลายไหล มันจะนอนกรน นอนหงาย หรือตระแคงนอน พลิกตัวนอน กายมันพลิกเองหรือเราไปบังคับมันให้เกิดขึ้นเล่า ?

ถ้าอริยบทในการนอนโดยที่กายมันหลับสนิทมันก็เหมือนสัตว์เลี้ยงของเราตัวนึงที่เราคอยมองคอยเฝ้าดูจะด้วยความเอ็นดู หรือสงสัยก็แล้วแต่ นั่นก็เป็นอีกสภาวะนึงที่เรา(จิต)ควรต้องศึกษาโดยเฉพาะโอกาสอย่างกรณีของผู้ถามนี้ เรา(จิต)เห็นเขานอน(เห็นด้วยใจ)หลับปุ๋ย แล้วไอ้ที่เรียกว่าเราที่เฝ้าดูมันอยู่ที่ไหนล่ะ ? มันไม่ได้อยู่ที่ไหนใช่ไหมล่ะเพียงเพราะว่าเขาตื่นเราเข้าไปเสียบสวมหัวและตัวตนเล่นเป็นตัวตนของตัวเองเท่านั้น
ขอให้ตามดูเจ้าตูมขนเกรียนต่อไปแบบนี้แหละ จงอย่ากลัว หรือถ้าหากกลัวก็ยิงคำถามดีๆตรงๆจี้มันเข้าไปว่า "กลัวอะไร ความกลัวมันเกิดที่ตรงไหน เกิดจากการปรุงแต่งของจิตตามความยึดมั่นถือมั่นไว้นั่นใช่หรือไม่อย่างไร ?"


อนุโมทนาครับ

 

ใครที่เข้าใจว่า ขันธ์ 5 ไม่ใช่เรา รู้จนกระทั่งหลับ(หลับลึกอีก) ก็ยัง รู้ว่า ขันธ์ 5
ไม่เราอีก โห นั่น นั่น นั่น
ที่พูดมานี้ เราเข้าใจแต่เราเวลาตื่นล่ะ แต่หลับพอเจอแต่นิมิต เง้อ คำบริกรรมว่า ขันธ์ 5
ไม่เราไม่รู้อยู่ไหน มีแต่ ฟี้ๆๆๆ และ คร๊อกๆๆๆๆ and น้ำลาย

 

เป็นสภาวะของมัน (รูปกับนาม) คุณปฏิบัติถูกแล้วคือไม่ทิ้งมูลกรรมฐานคือพองยุบ แต่เสริมอีกนิดหนึ่งก็คือกำหนดความรู้สึก (ความคิด) ขณะนั้นๆด้วย รู้สึกอย่างไรกำหนดอย่างนั้น เป็นยังไงกำหนดยังงั้น ทั้งทางกายทางใจ

สภาวธรรม

 

ขอกราบอนุโมทนาทุกท่านอย่างสูงครับ...
อกาลิโก อกาลิโก แท้ๆ ธรรมทั้งหลายไม่ขึ้นกับเวลา สาธุ สาธุ...
จะเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ต่อไปครับ

 

ขอบคุณครับที่ชี้แนะ...

 

...แต่ครังนี้มันแปลก ตรงที่ทำไมคำบริกรรมจึงผุดขึ้นกลางดึกอีกทั้งที่ผมหลับสนิทแล้วและยังแสดงสิ่งอันรุนแรงและน่ากลัวมาก

จิตแม้นจะอยู่ในร่างกายแต่ก็อาศัยอยู่ในภวังค์อีกที
คือเมื่อออกมารับอารมณ์ที่ผ่านการกระทบจากอายตนะก็จะกลับเข้าภวังค์
ในวิถีอารมณ์จิตหนึ่งๆ จึงคั่นด้วยภวังคจิต
การนอนหลับหากหลับสนิทคือกายหยุดอายตนะต่างๆ จิตไม่ฝัน
จิตก็ตกอยู่ในภวังค์ แต่ถ้าร่างกายเกิดการแปรปรวนมีเวทนา
จิตก็ออกมารับอารมณ์นั้น
ก่อนนอนหลับหากมีการภาวนาอย่างต่อเนื่อง ทำให้การตื่นขึ้น
จึงมาต่ออารมณ์เดิม เช่น มีคำบริกรรมเกิดขึ้น
หรือรู้ลมพองยุบที่แปรปรวนขึ้นมา

การเห็นความแปรปรวนทางกายลมน้้น เป็นสิ่งที่ดีมากค่ะ
เรียกว่าเห็นความน่าสะพรึงของรูปขันธ์ที่หาความเที่ยงไม่ได้
ถ้าเทียบวิปัสสนาญาณ 16 คุณมาไกลทีเดียว
คืออยู่ประมาณ ญาณ 9 - 10 คือหาหนทางออกจากทุกข์
ลองค้นกูเกิ้ลหาอ่านดูค่ะ
คุณทำกรรมฐานพองยุบคงจะทราบเรื่องวิปัสนาญาณ 16

น่าเสียดายที่เกิดความกลัวและความสงสัย
แต่นั่นก็เป็นสิ่งดี เพราะจะทำให้คุณพิจารณาถึงจิตที่ยังมีความกลัวอยู่
และแก้ไขที่ตรงนั้น เพื่อก้าวข้ามความกลัวไป

*

 

ก็ดูง่ายๆ เลย

ท้องไส้มันแตกตามที่คิดไว้หรือเปล่า

"อะไรจริง" "อะไรเกินจริง"

ทีนี้ จะคว้าว่า ท้องมันก็อยู่ของมันปรกติ เป็นภาวะ "จริง"
อันนี้ ก็ยังเห็นไม่จริง

และ

จะคว้าว่า การเห็นไส้จะแตกเป็นสภาวะ "เกินจริง" ก็ยิ่งเห็นไม่จริงซ้ำซ้อนหนักเข้าไปอีก

กลับกัน

เมื่อเห็น สภาวะไส้จะแตก เป็นเพียง สภาพเตือนสติให้ระลึกเห็น กาย นี้จะต้อง
แตกสลายไป เพื่อถอดถอนการเห็นว่า กาย เป็นสภาวะจริง และ การเห็นไส้จะ
แตกเป็นเพียงอุบายช่วยให้เกิด "สติ" เห็นสามัญลักษณืของกายที่ต้องสลายไป
แบบนี้ จะไปได้แจ๋ว แจวไม่มีจอด

พระท่านผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ไม่ได้เห็นแค่ไส้มันจะทะลุทะลวงออกมานะ ท่านจะ
เห็นต่อไปถึงมันเน่า มันเฝะ มันสลายออกเป็นลิ่มเลือด น้ำเหลืองน้ำหนองสาดกระ
เซ็นไหลเยิ้ม แล้วสลายหลุด กลายเป็นผุยผง ปลิวหายไป จนไม่มีอะไรเหลือ

นี่เราเห็นแค่ไส้จะแตกเท่านั้น ดังนั้น รู้ๆแล้วก็วางไป ปฏิบัติต่อ เห็นอะไรก็เอา
มาอาศัยระลึกเพื่อเจริญ "สติ" ไปเรื่อยๆ

แต่.....ถ้า เห็นแล้ว เราไม่ทันอาการกลัว อาการสงสัย ที่เป็น นิวรณ์ เป็น
ขันธ์มาร มัจจุมาร มาแลบลิ้นกระซิบหลอกให้งงงวย ก็เกาะ พุทโธ หรือ
พองยุบ เป็นการเก็บสัมมาสมาธิ ไปเรื่อยๆ ก่อน

ยังไม่ต้องมายก "อสุภกรรมฐาน" ก็ได้

แต่หากมันจะออกรู้ ออกเห็น ไปเก็บสมาธิชนิดอื่นๆ ก็เรื่องของมัน จะไปกะเกณฑ์
มันไม่ได้หลอก

 

<TABLE id=post3615233 class=tborder border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center><TBODY><TR vAlign=top><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt2 width=175><!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->เต้าเจี้ยว<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_3615233", true); </SCRIPT>
สมาชิก



วันที่สมัคร: Apr 2008
ข้อความ: 918
Groans: 72
Groaned at 46 Times in 43 Posts
ได้ให้อนุโมทนา: 2,123
ได้รับอนุโมทนา 2,808 ครั้ง ใน 849 โพส
พลังการให้คะแนน: 169



</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" id=td_post_3615233 class=alt1><!-- google_ad_section_start -->...แต่ครังนี้มันแปลก ตรงที่ทำไมคำบริกรรมจึงผุดขึ้นกลางดึกอีกทั้งที่ผมหลับสนิทแล้วและยังแสดงสิ่งอันรุนแรงและน่ากลัวมาก

จิตแม้นจะอยู่ในร่างกายแต่ก็อาศัยอยู่ในภวังค์อีกที
คือเมื่อออกมารับอารมณ์ที่ผ่านการกระทบจากอายตนะก็จะกลับเข้าภวังค์
ในวิถีอารมณ์จิตหนึ่งๆ จึงคั่นด้วยภวังคจิต
การนอนหลับหากหลับสนิทคือกายหยุดอายตนะต่างๆ จิตไม่ฝัน
จิตก็ตกอยู่ในภวังค์ แต่ถ้าร่างกายเกิดการแปรปรวนมีเวทนา
จิตก็ออกมารับอารมณ์นั้น
ก่อนนอนหลับหากมีการภาวนาอย่างต่อเนื่อง ทำให้การตื่นขึ้น
จึงมาต่ออารมณ์เดิม เช่น มีคำบริกรรมเกิดขึ้น
หรือรู้ลมพองยุบที่แปรปรวนขึ้นมา

การเห็นความแปรปรวนทางกายลมน้้น เป็นสิ่งที่ดีมากค่ะ
เรียกว่าเห็นความน่าสะพรึงของรูปขันธ์ที่หาความเที่ยงไม่ได้
ถ้าเทียบวิปัสสนาญาณ 16 คุณมาไกลทีเดียว
คืออยู่ประมาณ ญาณ 9 - 10 คือหาหนทางออกจากทุกข์
ลองค้นกูเกิ้ลหาอ่านดูค่ะ
คุณทำกรรมฐานพองยุบคงจะทราบเรื่องวิปัสนาญาณ 16

น่าเสียดายที่เกิดความกลัวและความสงสัย
แต่นั่นก็เป็นสิ่งดี เพราะจะทำให้คุณพิจารณาถึงจิตที่ยังมีความกลัวอยู่
และแก้ไขที่ตรงนั้น เพื่อก้าวข้ามความกลัวไป

*<!-- google_ad_section_end -->
__________________
<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->การจัดโต๊ะหมู่บูชาและบทสวดมนต์จักรพรรดิhttp://palungjit.org/showthread.php?t=153015<!-- google_ad_section_end -->
<HR style="BACKGROUND-COLOR: #ffffff; COLOR: #ffffff" SIZE=1>Last edited by เต้าเจี้ยว; วันนี้ at 12:25 PM.

</TD></TR><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt2> <SCRIPT type=text/javascript> vbrep_register("3615233")</SCRIPT> </TD><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt1 align=right> </TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center><THEAD><TR><TD background=images/gradients/bg_p.gif> สมาชิกที่กล่าว " ไม่เห็นด้วย " กับข้อความของ คุณ เต้าเจี้ยว ที่เขียนไว้ทางด้านบน </TD></TR></THEAD><TBODY id=collapseobj_post_groan_3615233><TR><TD class=alt1><TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt1>jinny95 (วันนี้)

</TD></TR></TBODY></TABLE>

</TD></TR></TBODY></TABLE>

ไม่ลงมือปฏิบัติ
การศีกษาธรรมไปเปล่าๆ ก็น่าเสียดาย

*

 

สมาชิกที่กล่าว " ไม่เห็นด้วย " กับข้อความของ คุณ เต้าเจี้ยว ที่เขียนไว้ทางด้านบน

อะจ๊าก เต้าเจี้ยว....เละ

อริโย๊ว "โผรายวัน" ราวี

* * * *

เพื่อนก็คิดเสียว่า เก็บ PV PM สะสมละกาน สิ้นรอบเดี๋ยวได้ มงกุฏล้อมเพชรเอง
แหละ

ขาดเหลือ ยังไง บอกผมได้นะ แบบนี้ผมมีเยอะ

เดี๋ยวก็ได้มาและ

 

อย่างไรก็ไ่ม่น่าใช่ญาณ ยิ่งญาณเก้า ญาณสิบ ยิ่งไม่ใช่ใหญ่เลย เพราะไม่ได้มีคุณความรู้ ความเท่าทันในรูปนามอะไรที่จะทำให้ญาณหรือปัญญาเกิด เห็นตามจริงได้

เป็นเพราะพะวงบริกรรมไว้จนหลับ จนกระทั่งหลับ ความพะวง ความอาลัย ความห่วงที่จะบริกรรมนั้นมันยังฝังใจอยู่ มันก็ตื่นขึ้นมาก็เท่านั้น เรียกว่าแทบไม่ได้มีสติเลยด้วยซ้ำ

ไปเอาญาณสิบหกมาพูดให้เทียบ สัตว์ที่หาเบื้องปลายไม่เจอ ทำให้หลงเปล่า ๆ

ผมแนะนำเจ้าของกระทู้ ทำจริง อย่าให้หลับ สมาธิ สติ ต้องต่อเนื่อง

 

คนไม่มีสติ คงตื่นมาบริกรรมต่อไม่ได้
เพียงแต่สติไม่ต่อเนื่อง

หากเป็นความพะวงน่าจะลงไปในฝันเลอะเทอะมากกว่า

ส่วนสัตว์ที่หาเบื้องปลายไม่เจออะไรแบบนี้ เกี่ยวอะไรกับความหลง

คนมีปัญญาเขาก็ต้องพิจารณาได้
เราเองผ่านสภาวะพวกนี้มามาก สอบถามครูอาจารย์มามาก
เริ่มแรกก็เป็นแบบเขา ถึงจะไม่กลัวตาย แต่ก็ชอบสงสัย
ต่อมาก็แค่ตามดูให้รู้เท่าทันทุกอารมณ์ ก็จะเข้าใจจิตได้เอง

*

 

อ่าน ที่เจ้าของกระทู้เขาโพส บอกให้ดีๆเด้อ

เขาก็บอกอยู่ว่า สติ บริบูรณ์ดี

ขนาด จิตไหลไปคิด ก็ยังเห็นว่า จิตไหลไปคิด หลังจากเห็นจิต
ไหลไปคิด เขาก็เน้นสีขีดเส้นใต้ไว้ครบ แล้วหลังจากคิดก็ตื่นจากนอน
ก็ถูกอีก ไม่เห็นจะบรรยายสภาวะผิดตรงไหน

จะผิดก็ตรงไปใช้คำว่า "นิ้วจิ้ม" เป็นเชื้อให้มารสบช่องเท่านั้น หาก
เห็นเป็น ผังผืด ลิ่มไขมัน กากอาหารจิ้มๆ หรือ ไม่ต้องสนใจเรียก
ชื่อ เติมบัญญัติ ก็จะไม่โดนมันหลอกเอาให้นึกอยากหยุดกรรมฐาน

ผมว่านะ ท่านจินนี่โผราบันนี่ ภาวนาไม่เป็น อย่าออกความเห็นนะดีแล้ว

โผ มาแปะๆ นั้นแหละ ทำไปเถอะ

 

ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ เล่าปัง
ว่าคนไม่เข้ากรรมฐานพองยุบ จะเข้าใจเรื่องแบบนี้ไหม
แต่เราน่ะ ช่วงหนึ่งเข้ากรรมฐานแทบทุกรูปแบบ
เพราะความอยากรู้อยากเห็น ว่าเขาทำอะไรกัน ..
สงสัยไง

*

 

จขกท. เขาพูดว่า จิตคิดตอนนั้นครับ ผมจึงต้องลืมตา
จิตคิด รู้ว่าจิตคิด ก็แสดงว่ามีสติรู้อยู่ที่จิต

แร้วยังท่อนนี้อีก
แต่ผมก็พยายามดึงสติให้อยู่กับ คำบริกรรมพอง ยุบอีก แต่พยายามแล้วจิตก็ทนไม่ได้
จิตทนไม่ได้ รู้ว่าจิตทนไม่ได้ ก็แสดงว่ามีสติรู้ที่จิต

อนุโมทนากับการปฏิบัติของท่าน จขกท.ด้วยนะ
พอดีเราไม่มีความรู้เรื่องญาณ หรือฌาณ หรืออาการของจิตที่เกิดจากสมาธิแรงๆ
ก็แนะนำอะไรไม่ได้ ได้แต่มาตามเก็บความรู้จากอาการจิตที่ท่านแสดงไว้

 

หมู่นี้ เจอ แต่ คนโดน โดนนั่นโดนนี่ แปลกๆ

มันจะเจอตอน ทำสมาธิ หรือ นอน บางคนก็ร้อนทั้งตัว บางคนก็โดนกด

ผมตั้งสมมติฐานให้ 3 ประเด็นนะครับ

1 ธาตุในกาย และ ภายนอก ปั่นป่วน

2 มารมาแกล้ง

3 จิตหลอกตัวเอง

ลองตั้งสติ พิจารณาดูก่อน ว่าเป็นบ่อยหรือไม่ ทางแก้ไข ค่อยว่ากันอีกที

 

งั้นแซวพี่เต้าเจี๋ยวกับพี่เอกวีห์หน่อยแล้วกันครับ

ถ้าบริกรรมจนหลับไป แล้วตื่นขึ้นมาอย่างนี้ ตกภวังค์ไปอย่างนี้ ขาดสติไปเช่นนี้ หลับอีกที่บรรลุเลยดีไหมครับ

สำหรับเจ้าของกระทู้ เจริญธรรมนะครับ

ทุกกรรมฐาน ยิ่งสำหรับพองยุบด้วยแล้ว ถ้าหลับมันจะไม่ได้อะไร นอกจากหลับ แม้แต่พื้นฐานของกำลังที่จะพั็ฒนาต่อยอดไปเพื่อวิปัสสนาด้วยซ้ำ

บริกรรมหลับ แล้วสะดุ้งตื่น ไม่ได้มีความรู้ตัว ไม่ใช่มีสมาธิ ไม่ใช่ญาณเกิด และไม่มีอะไรแปลก คิดเสียว่าทำอะไรค้างไว้ยังไม่เสร็จจนหลับ แล้วตื่นขึ้นมาทำต่อ

สติไม่ใช้นึกเอานะครับ สติ สำหรับทางพุทธศาสนา ต้องรู้ตัว ต้องตื่น ต้องระลึกได้ ต้องจำแนก ต้องแยกแยะสภาวะ แยกเหตุได้ เท่าทันต่อกระบวนการเกิดดับ ไม่หลับครับ

ไม่โต้แย้งต่อความสำหรับทุกความเห็นแล้วนะครับ พูดสองครั้งแล้ว

 

ตรงนี้ก็เคยเป็น นะ คำว่ารุนแรง และน่ากลัว ตัวส่วนตัวเคยอุปทาน
แต่ไม่ได้ติดใจอะไรไม่ได้เก็บเอามาสงสัยอะไร เพราะว่ารู้อยู่แล้วเราอุปทานเพราะ
ขันธ์มารมันหลอก เอา จริงๆ ก็ไม่มีไร มากก็ทำแบบเดิม แล้วก็หมั่นดูแบบนี้แระ
ไม่มีไรมาก เลิกสงสัย ตั้งใจใหม่ สวดมนต์แผ่เมตตา กรรมฐานตอนนอน
และสติปัฐฐาน 4 ใครสอนเรา ไม่เท่าเราสอนตัวเอง หลบภัยก็ทำไปด้วย
ไม่คิดไรมาก

 

จินนี่จะไม่นอนเลยหรือ
เขาทำภาวนาตอนนอนได้ขนาดนี้ไม่ดีหรือ

คุณจะให้ใครทำภาวนาตอนไหน ก็ต้องบรรลุทันทีหรือ..

ขนาดเรานอนในฌานตั้งหลายครั้ง ก็ยังมีที่ต้องหลับ


และถึงจะได้ญาณ 8 9 10 11 ก็ใช่ว่าจะข้ามโคตรกันไปได้ง่ายๆ

๕

 

โถ ท่านจินนี่โผตะบัน อริโย๊ว แร๊บเตอร์

ท่านภาวนายังแบ่งช่วงเวลาอีกหรือครับ

ไม่เคยรู้จักหละซี่ ภาวนามันลงใจ หนะมันเป็นยังไง

ไปขาย MLM ของคุณต่อเถอะ อย่าทำเป็น รู้เบื้องปลาย แล้ว
ไปด่าคุณ จขกท ว่าเขาเป็น สัตว์หาเบื้องปลายไม่เจอเลย

เพราะ คุณหนะ เบื้องต้น ยังไม่เริ่มเลย ไอ้ที่นั่งๆอยู่หนะ มัน
ไม่อยู่ยงคงคืนหลอก เพราะ เอาง่ายๆ เวลาคุณหลับ คุณก็ไม่
เห็น สติ สตังค์ ของตนแล้ว หากตายขณะหลับก็นู้น ลงเป็น
เดรัจฉานไปนู้น

* * * * * *

ขออภัยท่าน จขกท นะครับ เล่าทีมาที่ไปนิดนึง

เริ่มจาก ตาจินนี่โผตาบัน ท่านนี้เขาโพสกระทู้รายวันตามปรกติเพื่อแสดง
ฐานะตนว่าเป็นผู้สะสมการฟังมาก มีหลากที่ หลายอาจารย์ พองยุบก็โพส
อานาปานสติก็โพส มรณะ มรณะ อสุภา สะสุภา ก็โพส เรียกว่าฟัง
เป็นทุกๆกรรมฐาน แบบคุณสมบัติ โผตาบัน มักมาก4ป่น4นิวรณ์1

นิวรณ์1 ตรงนี้ ก็คือ พยาบาทครับ เพราะ เต้าเจี้ยว ดันเผลอไป
โพสข้อความว่า โผตาบันคนนี้ไม่เคยปฏิบัติ แต่ก็โพสลอยๆ ไม่ได้
ระบุ เสร็จแล้วก็นึกได้ว่าอย่าไปแหย่คนๆนี้ เดี๋ยวพี่โผตาบนสาปส่งลง
นรกตามที่เคยๆ ซึ่งน่าระอาอยู่พอควร [ สังเกตนะครับ เขาจะนับ
ครั้งไว้ด้วยเสมอ นี่สองครั้ง ครั้งที่สามนี่ ถ้าไม่สาปลงนรก ก็ทำ
ท่าวางมาดแบบ จรณะของอรหันต์นู้นเลย ]

แต่ไม่วายครับ ลบแล้ว พี่โผตาบันคนนี้ มาเห็น เต้าเจี้ยวโพสในกระทู้
คุณพอดี เลยตามมากด "สีม่วง" ใส่ เรียกว่า พยาบาท ตามข้าม
กระทู้ ล่าข้ามชาติ

เผอิญผมเห็นร่องรอยดังกล่าว ก็เลย แหย่แกเล่น เพื่อเอาแต้มรักษายอด