พ่อสร้างชีวิต แม่สร้างวิญญาณ

คำว่า แม่ สิ่งแรกที่สุดที่จะพิจารณาก็คือข้อว่า ทำไมภาษาบาลีที่ใช้กันอยู่เป็นหลักนี่ มีคำว่า มาตาปิตา คือแม่-พ่อ; ไม่เหมือนภาษาไทยที่พูดว่าพ่อ-แม่ ทั้งที่อินเดียเป็นแม่แบบ วัฒนธรรม ของไทยเราทุกอย่างทุกประการ. ภาษาอินเดียใช้คำว่าแม่ พ่อ แต่เรายังใช้กลับกันว่าพ่อ แม่. จึงควรพิจรณาว่าทำไมภาษาบาลีจึงใช้คำว่า แม่และพ่อ

เพราะแม่มาก่อนถึงก่อนและสอนก่อนแก่ลูกเล็กๆนั้น ฉะนั้นจึงทำให้นึกถึงแม่ก่อนพ่อ จะดูอีกทีว่า เด็กทารกเขาจะออกเสียงได้ง่ายกว่าพ่อ คือจะออกเสียงม่า ได้ง่ายกว่าป้า ออกเสียง ม. ได้ง่ายกว่าเสียง ป. เด็กคงจะพูดคำว่าแม่ได้ดีก่อนคำว่าพ่อก็ได้.เมื่อดูพฤติกรรมทั่วไปแล้วแม่มาก่อนพ่อ. สรุปความแล้วก็อาจเป็นว่า..
พ่อสร้างชีวิต แม่สร้างวิญญาณ

แม่สร้างวิญญาณของลูกได้อย่างไร. เราได้รับมรดกจากแม่ในเรื่องมารยาทหรือการ<wbr>เป็นอยู่มากกว่าพ่อ: แม่ได้ทำหน้าของแม่ในการสร้างนิสัยอันละเอ<wbr>ียด อ่อนให้แก่ลูก เช่น ในความเรียบร้อย แม่กวดขันให้ล้างชามให้สะอาดเรียบร้อย และเก็บให้เรียบร้อย เสื้อผ้าต้องเรียบร้อย ปูที่นอนเรียบร้อย ล้างมือล้างเท้าสะอาด

แม่สอนให้ประหยัด เกิดนิสัยประหยัด แม่บังคับให้ใช้น้ำล้างเท้าอย่างประหยัด เชือกผูกของ กระดาษห่อของ เศษกระดาษที่พอจะทำเชื้อไฟได้สักนิดก็ต้อง<wbr>ประหยัด

แม่สร้างนิสัยอ่อนน้อมถ่อมตน แม่สอนว่ายอมแพ้นั้นไม่เป็นการเสียเกียรติ<wbr> เพราะให้เรื่อง มันระงับไป แต่ว่าต้องไม่เสียหายอะไร เพียงแต่ว่าต้องยอมแพ้ มันเป็นการปลอดภัย แล้วใครๆก็รักคนที่ยอมแพ้ไม่ให้เรื่องเกิด<wbr>.

แม่สอนให้เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ แม่สอนว่าให้ลูกแมวกินข้าวก่อนแล้วคนจึงกิ<wbr>น สัตว์เดรัจฉานเป็นเพื่อนของเรา คนขอทานเป็นเพื่อนของเรา คนไร้ญาติขาดมิตรมาตายตามท่าน้ำก็ต้องเอื้<wbr>อเฟื้อ, ถ้าเรากินมันก็ถ่ายออกหมด ถ้าเราให้เพื่อนกินมันอยู่ในใจของเขายาวนา<wbr>นนัก

แม่อบรมนิสัยให้รักน้อง ให้รักเพื่อน แม่สอนว่า น้องเอาเปรียบพี่ได้ แต่พี่เอาเปรียบน้องไม่ได้ น้องโกงพี่ได้ แต่พี่โกงน้องไม่ได้อย่างนี้เป็นต้น.

แม่สอนให้ดูว่าไก่ไม่มีเห็บ เพราะว่ามันช่วยจิกกันและกัน ลูกไก่เล็กๆ ยังช่วยจิกเห็บให้ ลูกไก่ตัวใหญ่ ฉะนั้นเห็บที่มันอยู่ตามหน้าตามหงอนซึ่งจิ<wbr>กไมได้ แต่ไก่ไม่มีเห็บเพราะมันปฏิบัติหน้าที่ของ<wbr>กันและกัน ตรงที่ที่มันกัดเองไม่ได้ เราจึงต้องมีเพื่อน

แม่อบรมนิสัยกตัญญูรู้คุณ ให้เด็กๆช่วยทำงานให้แม่บ้าง ทำอะไรไม่ได้มากก็เพียงแต่ ช่วยตำน้ำพริกแกงให้ก็ยังดี, เหยียบขาให้แม่หายเมื่อย, เอาใจใส่เมื่อแม่เจ็บไข้ นี้ปฏิบัติกันมาจนป็นนิสัย.

เคารพคนแก่เฒ่า พระเจ้าพระสงฆ์ ประนมมืออยู่ตลอดเวลา.

ให้ปลูกฝัง คือว่าให้ใช้เวลาว่างปลูกพริก ปลูกมะเขือ ปลูกตะไคร้ ดอกมะลิ ดอกราตรีแม้แต่สับปะรด กล้วยก็ยังสอนให้ปลูก.

ยังสอนคาถากันขโมยให้ด้วยว่า "ถ้านกกินเป็นบุญ ถ้าคนกินเป็นทาน" มันก็จะไม่ถูกขโมยเลยจนตลอดชีวิต กลายเป็นให้ทานไปเสียทุกที ถ้าสัตว์มากินก็เอาบุญไม่ต้องฆ่าสัตว์

แม่อบรมนิสัยห้ามเล่นการพนัน แม้แต่หมากรุกก็ไม่ได้ ห้านเล่นดนตรีเราชอบต้องแอบเล่น เรื่องชนไก่จับปลานั้นไม่ต้องพูด, เรื่องหล้าเรื่องบุหรี่นี้มันเกลียดเอง แม่ไม่ต้องห้าม

ทั้งหมดนี้ได้อุปนิสัยจากแม่ที่คอยจ้ำจี้จ<wbr>้ำไชว่ากล่าวอยู่เสมอ นี่ดูเถอะว่าแม่สร้างอุปนิสัยสร้างดวงใจ พร้อมๆกับพ่อช่วยสร้างชีวิต โดยส่วนใหญ่หรือโดยส่วนรวม แม่อยู่วงใน พ่ออยู่วงนอก

เดี๋ยวนี้บ้านเมืองเรามีปัญหาเด็กๆไม่เคาร<wbr>พผู้ใหญ่ ไม่รัก ไม่เชื่อฟังพ่อแม่ ชวนกันเป็นอันธพาลมากขึ้น เพราะเขาไม่รู้เรื่องแม่ ปัญหากำลังขยายตัวเพราะเด็กไม่รู้ว่าแม่คื<wbr>ออะไร เพราะเด็กๆเหล่านี้ไม่รู้ว่า การทำให้พ่อแม่น้ำตาตกนั้นเป็นความเลวร้าย<wbr>อย่างใหญ่หลวง เขาจึงกระทำกันอยู่ ดังนั้นเราจะต้องสอนให้เขารู้ว่า " แม่คือะไร "..

"พระเจ้าของชาวพุทธ" ..ปรมัตถวิจารณ์เกี่ยวกับพระคุณของแม่ (บางส่วน) ..ท่านพุทธทาส

รักแม่

" พระคุณแม่ มากล้น พ้นกำหนด
ลูกประณต น้อมกราบ ราบเสมอ
ประคองครรภ์ ทั้งรัก ทั้งบำเรอ
ไม่ยอมเผลอ สอนสั่ง ทั้งกายใจ
...ป้อนแต่น้อย คอยรัก พิทักษ์ป้อง
ไม่เคยร้อง ไม่เคยบ่น ปนสงสัย
มีแต่ให้ ความรัก ปักดวงใจ
ขอเงินได้ ให้ไม่หยุด ไม่เอาคืน
...ไม่เคยฝาก มีแต่ถอน ก่อนก็ได้
ดีกว่าใช้ ตู้ ATM เค็มสุดฝืน
พระคุณแม่ มากนัก จักใช้คืน
ชีพราบรื่น พระคุณแม่ แน่แท้จริง
...บุญอดีต ปัจจุบัน ยันอนาคต
ขอน้อมทด แทนพระคุณ ที่สูงยิ่ง
มอบแด่แม่ พระผู้ให้ ได้แอบอิง
" รักแม่"จริง รักแม่ยิ่ง เหนือสิ่งใด " ..Junji รักในหลวง

รักพ่อ

" พระคุณพ่อ มากมาย กว่าหลายเท่า
พ่ออุ้มเรา รักเรา ไม่เคยบ่น
ทำงานหนัก เพื่อครอบครัว ไม่ทุกข์ทน
พ่อฝึกฝน ให้เข้มแข็ง แกร่งความดี
...สอนให้กล้า ทำดี มีมานะ
สอนให้ละ อธรรม ที่ควรหนี
ส่งให้เรียน ให้รู้ สิ่งควรมี
สอนให้ลี้ หลีกไกล ใดไม่ควร
...แต่ขอเงิน ยากหน่อย คอยไต่ถาม
ว่าใช้ตาม ควรแค่ไหน ใคร่สืบสวน
ตอบไม่ดี ฟังไม่ได้ ในสำนวน
รอทบทวน รอขอใหม่ ยากจริงจริง
...บุญอดีต ปัจจุบัน ยันอนาคต
ขอน้อมทด แทนพระคุณ ที่สูงยิ่ง
มอบแด่พ่อ พระผู้ให้ ได้แอบอิง
" รักพ่อ " จริง รักพ่อยิ่ง เหนือสิ่งใด " ..Junji รักในหลวง

" พระคุณพ่อแม่ เท่ากัน ในใจฉัน
เพราะท่านปั้น ท่านป้อน ท่านรักใคร่
ท่านโอบอุ้ม อบอุ่น ทั้งกายใจ
ไม่ผลักไส เกี่ยวก้อย ร้อยสามัคคี
...เป็นแบบอย่าง สองแบบ แนบในจิต
ให้สนิท ใกล้ชิด คิดถูกที่
คนละแรง แข็งขัน ดันลูกดี
พร้อมยอมพลี ให้ลูกรัก ถึงหลักชัย " ..Junji รักในหลวง

บทความนี้เป็นบทความจาก facebook ของกัลยาณมิตรธรรมคนนึง ในfacebook ของข้าพเจ้า เห็นว่าเป็นบทความที่ดีมีประโยชน์ จึงนำมาเผยแพร่ค่ะ