ภูมิธรรมของมนุษย์..?

โดยส่วนตัว...ผม ไม่ค่อยจะเชื่อ อะไรง่ายๆ เพราะผม ตกตระกอน เชื่อตนเอง ไปแล้ว
ดังนั้นตัวผม จึงชอบมี ความคิดเห็น ที่ขัดแย้ง กับคนอื่นทั่วไป..ไปทั่ว.เพราะ ผม มีความยึดมั่นถือมั่น ว่า ตนเองถูกต้องแล้ว....

จึงดูเหมือน จะขัดแย้ง กับคนอื่นตลอด
แต่ผมก็เต็มใจอธิบายนะครับ

 

แต่ก็ขอขอบคุณ คุณธรรมชาติด้วยนะที่ร่วมเสวนา
ผมว่า สิ่งที่เราคุยกัน คง สร้าง ประโยชน์ให้แก่ คนอ่านท่านอื่นๆ ที่เข้ามาอ่าน
เพราะ ถือเป็น สภาวะ ที่...ทุกคน อาจต้องเจอ.
จะหาคนมาคุย สภาวะแบบนี้ ไม่ค่อยจะมีใครกล้าคุยกล้ามาพูด
ส่วนมาก จะอ้าง ปัจจัตตัง.กันไปหมด

 

โดยเฉพาะ พวกที่ทชอบอ้างแต่ปัจจัตตัง
ถามอะไร แล้วตอบไม่ได้ เนี่ย..เบื่อมากเลย
อย่างนางจิตยิ้ม...เวลาถามก็ไม่ตอบ...อ้างไปเรื่อย
ล่าสุด โพธิสัด รู้เราไม่สงบ...ถามอะไร ก็โน่นระวังปรามาส ตนเองระดับโลกุตระ...ปฏิบัติถึง จะรู้เอง...ดูคำตอบ
...
คำตอบ มัน ให้ประโยชน์ หรือ แบบนี้..
...

 

ผมจำได้ว่า คราวก่อนก็มีความคิดเห็นขัดแย้งกับ กับคุณธรรมชาติ ในหัวข้อเรื่อง ..ธรรมจักรกัปปวัตนสูตร...ที่ เกี่ยวกับ ทางสายกลาง ไตรลักษณ์ อริยสัจสี่....
มีคนถาม ว่า อาการ 12ในพระสูตร กล่าวถึงอะไร
คุณธรรมชาติตอบว่า ไตรลักษณะ(3) คูณ อริยสัจ(4) เป็น 12อาการ
...
ส่วนตัวผมมีความเห็นไม่ตรงกัน
ผมว่า อริยะสัจสี่คือ ผล...ผลจากการปฏิบัติ สติปัฏฐานสี่
ดังนั้น ไตรลักษณะ(3) คูณ กาย เวทนา จิต ธรรม (4) ได้ 12 อาการ

ผมให้เหตุผลว่า..นิโรธ คงไม่มี ..นิโรธเกิดขึ้น นิโรธตั้งอยู่ นิโรธดับไป..มั้ง.?
...
แต่ก็ถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนธรรมกัน ..ส่วนของผมจะถูกหรือผิด มันก็แค่ธรรม....สัพเพธัมมาอนัตตา.

 

..
เนี่ยที่ผม ไม่เข้าใจ..

 

ผมกล่าวว่า สิ้นสงสัย อวิชชาหาย ได้ปัญญามาแทน
..
คุณธรรมชาติบอก...แค่สิ้นสงสัย แค่สิ้น อวิชชา ..อัตตายังไม่หาย..อัตตาผมยังไม่ถูกทำลาย...
..
พอมาหลังๆ ก็บอกว่า..อวิชชา คือตัวอัตตา..
แต่พอผมบอกว่า ผมชำระอวิชชาได้แล้ว...คุณธรรมชาติ กลับมาบอกว่า ตัวผมยังไม่เคยทำลายอัตตา
...
เนี่ย...ที่ผม งง...ที่ผมไม่เข้าใจ
...
ผมคงไม่เข้าใจจริงๆ มั้ง.?

 

แต่ก็ถือว่า คุณธรรมชาติ คุยสภาวะธรรมได้ลึกซึ้ง มาก
แม้แต่ จานลายเล่าปัง ยัง คุยไม้ได้
เอาว่า หาคนคุยด้วย ยากมาก
...
หาอ่านในตำรา ยังไม่มีเลย...ส่วนมากมีแต่ ขั้นตอนหยาบๆ

 

ฮี้ๆๆๆ

อวิชชา กิเลส ตัณหา ใครก้ทำ
ลาย ไม่ได้ จิฮับ

โลกธาจุใด ปรากฏ ดิน น้ำ ลม ไฟ
โลกธาตุนั้นย่อม ปรากฏ นาม จิต

แปลว่า โลกธาตุใดยังมีดิน น้ำ
ลม ไฟ ตั้งอยู่ อวิชชาย่อมมี จิต
ย่อมตั้งขึ้นใน โลกธาตุนั้น

พระศาสดา ตรัสถึง ธาตุที่ปราศ
จาก ดิน น้ำ ลม ไฟ เข้าไปตั้งได้
ใน ธาตุนั้น จิตย่อมดับ

การมีวิชชา ก้จัดเปนส่วนที่อาสัย
ปัจจัยในการเกิด เมื่อมี วิชชา
อวิชชาย่อม รำงับไป(ไม่ได้
ถูกทำลาย) อุปมา จุดไฟ
ความมืดก้หาย แต่ ความมืด
ไม่ได้ถูกทำลายแต่อย่างใด

นักธรรมตรรกศาตร์ มักถือ
เอาการทำลาย แบบ เด็ก
เล่นขายของ เอาไปซ่อน
ในรูถูด แบ้วตีหน้า หันต์7
วันไม่ตาย

พูดซื่อๆ ไม่แจ้ง ธาตุที่ดิน น้ำ
ลม ไฟ เข้าไปตั้งไม่ได้

 

ไกวัลยธรรม นี่เอามาเทียบกับ อสังขตธรรม ไม่ได้นะครับ คนละเรื่องกันเลยทีเดียว บางทีก็พบว่ามีการใช้คำแทนความหมายของไกวัลยธรรมว่าเป็น กฏ ด้วยซ้ำ ยิ่งไม่ใช่ใหญ่ เพราะอสังขตธรรมไม่ใช่ความเป็นกฏหรือเรื่องของกฏอะไร อสังขตธรรมอยู่นอกเหตุเหนือผลทั้งปวง การพยายามใช้เหตุผลทางตรรกศาสตร์เพื่อจะเปรียบเปรยจึงไม่มีทางเป็นไปได้

และการศึกษาไกวัลยธรรม ต้องบอกตรงๆว่า เป็นเรื่องที่ล่วงเลยปัญหาไปเสียแล้ว ถ้าไปยึดไปหาเหตุผลเชิงตรรกศาสตร์ จินตนาการจะยิ่งล้ำลึกไปกันใหญ่ หลุดสุดขั้วไปเลย น่าจะเรียกว่าภาวนาติดฝั่ง ยิ่งจมงมค้นหายิ่งค้นเจอไปเรื่อย อัศจรรย์พันลึกไปเรื่อย ยิ่งเก่งมาก อัตตาก็ยิ่งมากนะครับ แต่ถ้ากลับมาเข้าใจคำว่า "ล่วงเลยปัญหาไปเสียแล้ว" ก็มีโอกาสจบ สงบได้จริง พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า สังขารทั้งปวงเป็นทุกข์ จบเลย แล้วค่อยๆรู้ตามความเป็นจริงไป

 

ฮ่วยๆๆๆๆ ข่อยว่าวเถิง..โตข่อยนี่..บ่อได้ว่าวเถิง โลกะธาตุ.
ข่อยดับ จิต ในโตข่อย..

 

ผมเองก็ไม่ทราบหรอกนะครับ ว่า ไกลวัลธรรมคืออะไร
เพราะผมไม่เคยศึกษา มาเลย..
แต่ที่คุณ คนไทบ้านพูดมานั้น..สมเหตุสมผลครับ
เห็นด้วยเลบครับ
ว่า ปัญหามันอยู่ที่ตัวเรา มันต้องจบ ต้องดับลงที่ตัวเรา
ไม่ควรล่วงเลยออกไปนอกตัว.เราเอง

 

ผมจะใช้คำว่า อวิชชาในตัวผมถูกทำลายไป เพราะ มีวิชชา เข้ามาแทนที่
พูดแบบนี้ มันผิดตรงไหนอีกล่ะเนี่ย
ส่วนอวิชขาในคนอื่น อวิชชา ในโลกวัฏฏะนั้น ผมไม่ได้พูดถึง
อย่า จานลาย..ให้มากนักเลย
ขี้เกียจอธิบาย..

 

เออนี่ จานลายเล่าปัง
ไอ้ไกยวัลเถาวัล์ธรรมนี่ ของศาสนาใด ใครสอน เรื่องเป็นไง เล่าให้ฟังหน่อยสิ
จานลาย ผู้รอบรู้ไปหมดทุกอย่าง.. อิอิ

 

อ้อ ไปถามท่านอกูเกิ้ลแล้ว รู้แล้ว...
ไกวัลทำ แปลว่า สิ่งที่มีอยู่ก่อนสิ่งทั้งปวง หรือ สิ่งที่มีอยู่หลังสิ่งทั้งปวง..
แปลว่า มันมีก่อนมีโลกธาตุ แปลว่า มันเป็นเรื่อง ไร้สาระ สำหรับ มนุษย์โลก
ถ้าใครเอามาคิด มาเรียน มาสอน ล้วนเป็นพวกไร้สาระ
เป็นพวกที่ละเลยปัญหาของตัวเองไปเสียแล้ว...พวกว่างจัด...
อิอิ

 

อันที่จริง ก็ไม่ไช่แค่ ไกวัลทำ นะ
ทุกเรื่อง ที่เป็นเรื่องนอกโลก ล้วนเป็นเรื่อง ไร้สาระ ทั้งนั้น
จักรวาลเอย ต่างดาวเอย ไปดวงจันทร์เอย ไปดาวอังคารเอย
เพราะทุกสิ่งนอกโลก มันกินไม่ได้ มันไม่มีประโยชน์ ที่จับต้องได้
ยกเว้นแสงอาทิตย์นะ มันส่อง เข้ามายังโลกเอง ถือเป็น แสงในโลก
แสงนอกโลก ก็เป็นอันตรายอีกล่ะ

นี่คนเรา มันต้อง รู้ตัวเอง รู้โลกของตัวเอง ให้แจ่มแจ้ง

 

ขออนุญาตขยายความเพิ่มอย่างนี้ครับว่า (อ่านความเห็นน้าจรแล้ว ก็มีสะดุ้งเหมือนกัน ข้อดีก็มีอยู่ ค่อยเป็นค่อยไปครับ)

คืออสังขตธรรม มันไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้ มันไม่มีคำพูด ผู้ที่จะพูดได้ เชื่อว่ามีแต่พระพุทธเจ้าเท่านั้น ด้วยทรงบำเพ็ญมาเพื่อการนี้โดยตรง อย่างเก่งพวกเราๆก็ได้แต่กล่าวตามคำที่พระพุทธองค์ทรงตรัสแสดงไว้ก็เหลือแหล่แล้วครับ พูดง่ายๆว่าไม่ใช่วิสัยของสาวกภูมิ ยิ่งถ้าไปบรรยายมากจะยิ่งห่างไกลความจริงออกไปทุกทีๆครับ ลดทอนพระสัทธรรมเปล่าๆ

ถ้าจะกล่าวถึงอสังขตธรรมในแง่ของการเกิดปัญญามันจะวกเข้ามาที่การเห็นตัวตน อันนี้จะมีประโยชน์กว่า คือ การเห็นอสังขตธรรม ทำให้เกิดปัญญามองเห็นความจริง มองเห็นโลก เห็นความเป็นไปของโลก เห็นสงสารวัฏ เห็นจุดสิ้นสุดของสังสารวัฏว่ามีอยู่จริง เกิดปัญญาตรงนี้ ได้ทางเดินที่ชัดเจน ไม่ใช่เห็นแบบว่าไปบรรยายสภาพว่าเป็นอย่างไร กว้างใหญ่ไพศาลไม่มีประมาณขนาดไหน ความสนใจอย่างนั้นมันไม่มี ที่มีคือย้อนกลับมาตระหนักรู้ในทุกข์และเหตุแห่งทุกข์ขึ้นมา รู้ทางรอด รู้วิธีเอาตัวรอดได้ รู้นิพพานมีอยู่จริง แค่นี้จบ

แต่อย่าเอาไปปนกับเทศนาที่ท่านใช้เป็นอุบายทางอุปสมานุสตินะครับ เดี๋ยวจะพลาด ยกตัวอย่างเช่น เรื่องสุญญตา เป็นกุศโลบายตัดความกังวล ตัดความพะรุงพะรังทางความคิดอย่างแยบคาย เพื่อเข้าถึงสัจธรรมความจริง เพื่อเข้าถึงสัจธรรมนะครับ แปลว่าเป็นทางเฉยๆ ไกวัลยธรรมถ้าใช้เป็นคติธรรมตัดความวกวนทางความคิด ก็จัดว่าเข้าทางมรรคเหมือนกัน แต่ถ้าถลำไปลึกมากๆ ก็อาจกลายเป็นลักษณะที่ว่า ล่วงเลยปัญหาไปเสียแล้วก็ได้ อย่างนี้เป็นต้นครับ

 

ผมเข้าใจครับ ที่ ท่าน คนไทบ้าน อธิบายและเป็นกังวล
ทุกสิ่ง ถ้า มนุษย์ นำมา ใช้ ให้เกิดประโยชน์ ก็ย่อมเกิดประโยชน์
แต่ถ้ามนุษย์ คนนั้นขาดปัญญาในการใช้ อาจเกิดโทษ แทนที่จะเกิดประโยชน์
..
เรื่อง ไกวัลทำ สุญญตา ..จักรวาล...อรูป โลกุตระ ...ถึงมันจะมีอยู่ ...แต่ถ้าเดินตามเส้นทางเพื่อให้ถึงจุดหมายคือ นิพพาน... ก็ น่าจะจบลงที่ นิพพาน..
ไม่ควร ติดหลง ไปตามข้างทางที่ผ่าน ..หรือไปติดหลง อื่นที่นอกเหนือจากนิพพานครับ
..
ส่วนสมัยพระพุทธะองค์...เรื่องนอกเหนือนิพพาน มันมี พวกที่หลงติด อยู่ก่อนแล้ว..พวกเหล่านั้น ไม่รู้นิพพาน(จุดจบ) ทั้งที่พากัน ปฏิบัตืเพื่อ การหลุดพ้น การนิพพาน...แต่ กลับ พากัน หลุดพ้นจากสิ่งหนึ่ง แล้วไปติดอีกสิ่งใหม่ ...
เลยพากันไม้รู้นิพพาน...จนเจ้าชายสิทธัตถะ ต้องมาตรัสรู้เอง ถึงได้ มีการ ประกาศพระนิพพาน

 

อีกอย่าง พระพุทธเจ้าท่าน ประกาศ พระนิพพาน...ท่านไม่ได้ประกาศ ไกวัลทำ หรือสุญตา หรือจักรวาล......ที่มีเรื่อง ไกวัลทำ สุญตา หรือจักรวาล ..เพราะมันเป็นสิ่งที่คนสมัยนั้น หลงงมงายอยู่ จน ละเลยปัญหาที่แท้จริงไป นั่นคือ แทนที่จะค้นหาเหตุแห่งทุกข์ ดับเหตุแห่งทุกข์ รู้จักนิโรธ มรรค ผลนิพพาน
พระองค์จึง ประกาศธรรมจักรกัปวัตนสูตร.....
ผมเข้าใจเช่นนี้..
ดังนั้นเมื่อมีคน มา ฟังธรรม จึงต้องมีการ เทน้ำเก่าทิ้งให้หมดก่อน..คือ ชำระความหลงผิดก่อน ถึงจะเดิน ถูกทาง...

 

จะไปเท ทำไมละจั๊บ

ก้ กำหนดรู้ไปสิ ว่า มันเกิด
จากปัจจัย

กำหนดรู้ ตุ๊กๆ ไปตรงๆ

ดอกบัวแส เกิกจากปักจัย
ยากัง อะเป่า

ถ้าใช่ ของ คลี่ๆ ถุยทิ้ง
ไปเลย ฮับ ( อ่านดีๆ นะ
ไม่ได้ ห้าม เดาะบัวแส
ให้ อมจนเหลืองไปตาม
ปรกติ ทุกปลากาง)